Ex van mijn partner eist een kennismaking

Ik zou die kennismaking gewoon doen, juist om er vanaf te zijn. Misschien bedaart ze dan iets. De manier waarop dat allemaal gaat is natuurlijk wel hardstikke bedenkelijk, maar goed: Rationeel nadenken in dit soort situaties is niet iets wat iedereen zich goed voor kan stellen.

Aan de andere kant: Ik hoef echt niet elke nieuwe partner van mijn toekomstig ex-vrouw te keuren. Ik hoor vanzelf wel van de kinderen of diegene goed is voor mijn kinderen. Dat is mijn enige aandachtspunt.

Ik zou dat doen ja. Wees zelf open, beleefd en correct en probeer er begrip voor op te brengen dat die vrouw moeder is en zich misschien wel ongerust maakt over haar kinderen. 
Als je zo een gesprek in gaat en het levert toch niets positiefs op dan heb jij er in ieder geval alles aan gedaan. En alles wat het wel aan positiefs/normale omgangsvormen oplevert is winst. Vooral voor de betrokken kinderen, en daar gaat het toch om, niet? 

Helena89 schreef op 18-09-2024 om 15:13:

[..]

Kijk dat dacht ik eerst ook maar het feit dat ze nu van alles aan het dreigen is vind ik geen manier van doen.

In mijn ogen had ze al eens de kans gehad en toen hoefde het niet zoals in bericht ook gemeld is.

Waarom zou ik mijzelf mijn normen en waarde wederom opzei zetten?

Omdat je alleen invloed hebt op wat je zelf doet, niet op wat een ander doet.

Het is goed recht om het te weigeren hoor, maar dat zou in die zin nog wel eens heel veel druk op je relatie met je partner kunnen leggen. Dus in die zin zou ik altijd kiezen voor de weg met de minste weerstand.

Wil dat zeggen dat de ex hier heel normaal gedrag laat zien? Nee, absoluut niet. Dus in die zin zou ik mijn normen en waarden inderdaad even aan de kant zetten.

Mijn normen en waarden zijn dat je niet vreemd gaat. Toch is dat wat mijn vrouw 2 keer gedaan heeft. Na de scheidingsmelding 3 week geleden, zit ze deze week al voor de eerste week bij haar nieuwe vriendje. Moet ik dan mijn normen en waarden bovenaan laten staan, of kies ik voor mijn kinderen? 

Soms is het verstandig er voor te kiezen om de verstandigste te zijn. 

Op zich vind ik een kennismaking met de andere ouder van de kinderen van je partner niet heel gek. Zeker als de kinderen en jij elkaar regelmatig zien.
De manier waarop vind ik wel heel agressief en dwingend overkomen, niet gezond.

Dat zij jou wil verbieden bij je partner thuis te zijn als hun kind er is, dat kan niet.
Daar gaat zij niet over. Zijn tijd met hun kind vult hij zelf in. Je hoeft niet voor elke persoon die op bezoek komt toestemming te vragen van je ex, dat zou wat zijn zeg.

Het klinkt alsof jullie elkaar over en weer lekker aan het opjuinen zijn, eerlijk gezegd. 

Je mag deze vrouw duidelijk niet, maar ik val maar even terug op advies dat ik vroeger vaak gaf toen ik nog in de rechtshulp werkte: doe nou maar net alsof je denkt dat je met een fatsoenlijk mens te maken hebt. Met andere woorden: gedraag je kalm en netjes, en dan zijn er twee mogelijkheden. Ofwel zij gedraagt zich ook netjes, en ziedaar, ineens is het probleem veel kleiner geworden. Of zij gedraagt zich niet netjes, maar dan is het duidelijk dat zij fout zit en jij niet. 
Ik weet niet of je je IRL net zo uit als hier op het forum, maar je bent nu vooral bezig met die vrouw afkammen, dat is niet alleen niet sjiek maar het levert volgens mij ook weinig op, behalve stress en ergernis. 

En ik vind het niet onredelijk dat iemand de vaste relatie van de ex een keer wil zien en spreken. Niet elke scharrel, maar als je al een jaar met deze partner bent, dan vind ik het verzoek niet raar. 

Helena89 schreef op 18-09-2024 om 15:30:

[..]

Dus ik moet accepteren dat ze gegevens van mij heeft en op een of andere manier achter is gekomen en daarbij dreigt. Normaal vragen kan ze niet....

Waarom maak je er zo'n persoonlijke strijd van?

Ben je bekend met de gevoeligheid die er is bij biologische ouders als het gaat om nwe partners bij hun kinderen? 

Is er iets voorgevallen dat moeder nu wel weer een gesprek wil met jou?

Dat jij nu zegt dat ze iets normaal moet vragen vind ik wat kleinerend richting de moeder. 

Jij zou zelf ook normaal kunnen vragen waarom ze nu een gesprek zou willen maar in plaats daarvan zeg je dat zij haar kans heeft gehad dus ik zou zeggen, neem de ander niet de maat als je er zelf zo aanvallend inzit.

Ik denk dat het zinvoller is als je een persoonlijk gesprek aangaat en alles wat je hier ventileert, met haar zelf bespreekt. Twee vliegen in één klap: de ergernis is uit je systeem en jullie hebben elkaar ontmoet. 

Temet schreef op 18-09-2024 om 15:45:

Het klinkt alsof jullie elkaar over en weer lekker aan het opjuinen zijn, eerlijk gezegd.

Je mag deze vrouw duidelijk niet, maar ik val maar even terug op advies dat ik vroeger vaak gaf toen ik nog in de rechtshulp werkte: doe nou maar net alsof je denkt dat je met een fatsoenlijk mens te maken hebt. Met andere woorden: gedraag je kalm en netjes, en dan zijn er twee mogelijkheden. Ofwel zij gedraagt zich ook netjes, en ziedaar, ineens is het probleem veel kleiner geworden. Of zij gedraagt zich niet netjes, maar dan is het duidelijk dat zij fout zit en jij niet.
Ik weet niet of je je IRL net zo uit als hier op het forum, maar je bent nu vooral bezig met die vrouw afkammen, dat is niet alleen niet sjiek maar het levert volgens mij ook weinig op, behalve stress en ergernis.

En ik vind het niet onredelijk dat iemand de vaste relatie van de ex een keer wil zien en spreken. Niet elke scharrel, maar als je al een jaar met deze partner bent, dan vind ik het verzoek niet raar.

Helemaal eens met Temet.

Helena89 schreef op 18-09-2024 om 15:57:

[..]

Ik heb nooit een woord gesproken met deze vrouw. Dus of ik haar mag of niet doet er niet toe.

Deze vrouw pakt het gewoon verkeerd aan en ik vraag mij alleen af of ik dit mag afreizen gezien de situatie. Ze heeft een eerdere kennismaking afgeslagen.

Nu wilt ze het toch weer prima maar dat kan toch normaal ipv van prive gegevens opzoeken en daarbij dreigen met een kennismaking.

Als zei dit op een normale manier had gedaan had ik dit bericht niet gemaakt

En daar reageren we op. We hebben allemaal wel al geconstateerd denk ik dat dit niet de manier is waarop je als ex om moet gaan met de situatie waarin je partner een nieuwe vriend of vrouw krijgt.

Echter, je kunt je hakken in het zand gaan zetten en dan is die relatie bij voorbaat al gedoemd om te mislukken, of omwille van je nieuwe vriend doe je dit. Wordt ze dan alsnog super vervelend in dat gesprek, dan weet je in elk geval dat dat gesprek niet was om kennis te maken, maar voor andere dingen.

Mooi voorbeeld:
Mijn neef heeft zijn vorige vrouw vreselijk bedonderd. Echt vreselijk. Ging vreemd, loog over ontslag, loog eigenlijk over zijn hele leven. Vrouw is daar achter gekomen, dus scheiding. 

Die vrouw was daar nog zo boos over, dat ze de nieuwe uiteindelijke partner van mijn neef gebeld heeft en het hele verhaal uit de doeken gedaan heeft. Die relatie tussen nieuwe partner en ex-vrouw is dus direct compleet naar de knoppen omdat 1. mijn neef al open kaart gespeeld heeft over wat er gebeurd was richting zijn nieuwe partner en 2. omdat ex-vrouw vervolgens heel boos werd op nieuwe partner, dat nieuwe partner niet direct wegrende.

Je koopt er gewoon niks voor, zeker niet als er kinderen in het spel zijn. 

Spreek met haar af in het openbaar. Als ze agressief gaat doen, sta je op en loop je weg.

Annaniem2023 schreef op 18-09-2024 om 16:15:

Spreek met haar af in het openbaar. Als ze agressief gaat doen, sta je op en loop je weg.

Inderdaad. Misschien zelfs in een koffietentje waar je wel vaker komt, en waar je het personeel vooraf kunt vragen om in te grijpen als ze begint te roepen en tieren.

Wees zelf de beleefdheid en vriendelijkheid zelve. Glimlach. Als ze aan jou eisen begint te stellen wat betreft de kinderen, hun gedrag, opvoeding, wie ze wel en niet mogen zien dan zeg je heel verontschuldigend: het spijt me, daar ga ik niet over, dat moet je met hun vader bespreken. En als ze doorgaat, blijven terugkaatsen en desnoods zeggen: ik zal aan je ex zeggen dat je dit belangrijk vindt, maar nogmaals, daar ga ik niet over.

Als ze gaat gillen of ruzie zoeken, kun je vriendelijk zeggen dat je daar niet tegen kunt en dat je graag wilt dat ze ofwel op een kalme toon tegen je praat, ofwel dat het gesprek nu voorbij is. En dan vertrek je. Niet boos, maar kalm.

Zeg niet dat ze "normaal" moet doen, want normaal bestaat niet. Wat voor de een normaal is, verschilt enorm van wat voor de ander normaal is. Dus gebruik woorden als kalm, vriendelijk, rustig.

En ga niet zeuren over dat ze niet mag eisen. Dan kun je een geslaagd gesprek meteen vergeten. Denk maar gewoon dat ze sociaal onhandig is en niet de verbale en sociale capaciteiten heeft om zich beter uit te drukken. Bezie haar met een beetje mededogen in plaats van met woede.

Wie weet he, valt het enorm mee. Maar begin bij jezelf. Wees vriendelijk en beleefd.