Bang om te scheiden
Ik ben een moeder van 2 lieve meiden, 5 en 7 jaar. Mijn partner is vanaf het moment dat de kinderen geboren zijn veranderd, geeft vaak aan dat hij spijt heeft dat hij voor een gezin heeft gekozen, heeft ook eigenlijk niets in de opvoeding gedaan. Als hij thuis is, is hij thuis en heeft zijn rust nodig , ik moet hem altijd om hulp vragen, maar uit zichzelf komt vrij weinig, hij is altijd met zijn werk bezig.
De afgelopen jaren waren zwaar, mijn kinderen zijn veel ziek geweest, hebben operaties moeten ondergaan, ook is mijn oudste slecht geboren, waardoor ze nu leerproblemen ondervind, wrs door zuurstofgebrek, dit heeft de afgelopen jaren veel zorgen gegeven en heb ik veel gesprekken op school gehad, heeft onderzoeken gekregen en blijkt ADD te hebben, waarvoor sindskort medicijnen.
Maar alle keuzes heb ik in mijn eentje moeten maken, mijn man gaat alles uit de weg, is geen prater en ontzettend chagrijnig.
Ik voel in alles dat hij niet om mij en de kinderen geeft.
Ik ben eigenlijk alle ballen hoog aan het houden, probeer mijn meiden alle liefde te geven, want ik wil dat ze weten dat ze meer dan gewenst zijn en ik er alles aan doe om ze gelukkig te zien.
Maar mijn batterij is leeg, ik mis echt iemand om me heen, die me steunt, een arm om me heen geeft, en helpt als het een keertje zwaarder is.
Ik werk 2 dagen, doe het huishouden, boodschappen, alle zorg voor de kinderen, mijn man werkt alleen maar en zal nooit eens iets met de kinderen doen, tenzij ik het vraag, hij zal nooit eens vroeger opstaan en zeggen, blijf jij maar eens een keer liggen, ook niet als ik ziek bent, ipv daarvan, slaapt hij de weekenden uit, want hij werkt 5 dagen.
Hij zal nooit de nachten eruit gaan of dit halveren als de kinderen ziek zijn.
Als ik hem om hulp vraag wordt hij 9 van de 10 keer boos.
Omdat ik zijn boosheid wil minderen, laat ik het vaak om dingen te vragen.
Net als vannacht, mijn dochtertje is 5 dagen geleden geopereerd, ik zelf 2,5 week geleden, ik moest nog herstellen, maar dat lukt niet, want iemand moet voor de kinderen zorgen. Vannacht was ik ziek, oververmoeid, kinderen vroeg wakker, lukte niet om te lezen, ik vroeg mijn partner om voor deze keer met de meiden naar beneden te gaan.
Ik krijg een uitbrander, het is niet normaal zo vroeg uit bed, hij is gewoon niet geschikt als vader, dat soort dingen roept hij.
Vervolgens ben ik mijn meiden aan het troosten, kan ik niet meer slapen, zoveelste keer.
Mijn oudste dochter zei vanochtend, mama, papa en jij horen niet bij elkaar, jij bent altijd lief voor ons, maar papa is altijd boos tegen jou en ons, je kan beter een lievere papa zoeken.
Mijn hart brak, en ergens weet ik dat ze gelijk heeft.
Maar ik weet niet hoe, ik werk maar 2 dagen, we hebben net een nieuw huis gebouwd in een kindvriendelijke wijk, mijn kinderen vinden het hier fijn. Ze hebben een hekel aan de BSO, als ik ga scheiden, moet ik meer werken en zij dus vaker naar de BSO.
Voor mijn oudste dochter zou dat ook te vermoeiend zijn , de dagen zijn pittig voor haar en na school heeft ze echt haar rust nodig.
Ik heb vaker met mijn man een scheiding besproken, maar dan zegt ie dat hij alles van me afpakt, ik niet moet denken dat hij ons nog onderhoudt en hij de kinderen van me afpakt.
Ik weet zeker dat er wat mis is met mijn partner hij heeft een ontzettend lage draagkracht en staat makkelijk in het leven, is heel nonchalant en wordt snel boos, hij had vorig jaar beloofd hier hulp voor te zoeken, een verwijzing gevraagd, maar vervolgens niets mee gedaan, we zijn nu bijna een jaar verder nu ontkent hij alles.
Buiten boosheid, kan hij echt vernederen, dat vind ik nog het meest erge, hij is een paar keer van huis weggegaan omdat hij gek werd van ons als gezin, dan geeft hij vaak aan dat hij spijt heeft van ons en dat doet zo'n zeer, niet zozeer voor mezelf, maar ik vind het voor mijn meiden heel erg en geef mezelf vaak de schuld waarom ik nooit eerder wat opgemerkt heb aan hem...
Ik wil heel graag met mijn meiden een leven opbouwen, zonder hem, maar ik weet dat het financieel dan erg moeilijk wordt en ook weet ik dat ik meer moet werken, en dan denk ik, mijn batterij is nu al leeg , hoe moet dat dadelijk dan, hoe ga ik dat allemaal in mijn eentje doen.
Ik krijg er dan naast de financiele problemen ook een lastige ex bij, want als vader zal hij zijn kinderen moeten zien, maar het gevoel dat ik mijn kinderen moet achterlaten bij hem ...... hij heeft nooit voor ze gezorgd, is snel boos, neemt geen verantwoordelijkheid en zal er nooit de nachten uitgaan of ze troosten als er wat is. Hij knuffelt ze nu ook amper, dat zal straks niet anders zijn.
Ik ben bang, echt bang voor wat er komen gaat, aan de andere kant wil ik dat mijn kinderen gelukkig opgroeien....
Read
Lees jij echt zo slecht of doe je alsof? Ik citeer:
di, 05/11/2019 - 09:11
Scottsdale
Werken
Wat ik nou echt niet begrijp is dat er zo moeilijk en krampachtig wordt gedaan over niet werken.
Om eerlijk te zijn, als mijn inkomen niet nodig zou zijn, dan zou ik toch echt direct stoppen.
Als zijn vrouw was blijven werken
dan was zijn inkomen misschien inmiddels niet meer nodig geweest, maar nu ze gestopt is moet hij wel door. De gehele verantwoordelijkheid rust nu op zijn schouders en hij heeft geen enkele vrijheid om een carrière switch te maken, minder te werken om zijn kinderen meer te zien, of te stoppen. Dat privilege is kennelijk alleen bestemd voor zijn vrouw.
Wij hebben dat privilege allebei en dat voelt wel zo prettig.
Zeker waar...
...tenminste, in jouw belevingswereld.
Maar andersom geldt
dat toch ook? Dus ik neem aan dat het voor jouw vrouw ook had gegolden als zij zich vol op haar carrière had kunnen storten. Of was het dan ineens allemaal 'anders' geweest? En waarom dan precies?
Mijn man zou nu kunnen stoppen, maar hij peinst er niet over. Ik snap dat heel goed. Werk is voor ons meer dan geld verdienen.
Grappig
Ik moest lachen om de zin "als zij zich vol op haar carrière had kunnen storten"
Mijn vrouw en ik zijn TOTAAL geen carrière types. Wij gruwelen alleen al bij het woord ansich.
Anyway, ik werk omdat er toch iemand zich moet opofferen en ik het minste woon-werk tijd heb en veel thuis kan werken en bijv. echt helemaal niets heb met o.a. koken en boodschappen doen. Zij weer wel. Dus zo profiteren we beide van de constructie.
Voor de duidelijkheidheid, ik werk 36-uur, dat is fulltime bij mijn werkgever.
Hierdoor ben ik iedere vrijdag vrij. Bovendien werk ik veel thuis, dus hallelujah.
Maar kun je je voorstellen
dat anderen wel meer uit hun werk halen dan alleen het geld dat het oplevert? Wij doen het beide met veel plezier en zouden niet stoppen, ook niet als we de loterij wonnen.
Jij dus wel?
Je bent trouwens
wel ongelooflijk aan het terugkrabbelen. Eerst had je nog praatjes over vrouwen die dit en vrouwen die dat....en nu ineens ligt jullie traditionele rolverdeling alleen aan de afstand huis/werk en het feit dat zij 'iets heeft met boodschappen doen en koken'.
Heb je zelf door hoe inconsistent je bent?
En nog even over dit:
Interessant. Mijn moeder was fulltime huisvrouw en vond het fantastisch. Zo ook ik en mijn broer en zus.
Ze ging echter ook weleens mee met schoolreisjes, was hulpmoeder bij zwemmen en sporten, bracht bij slecht weer mij en mn broer/zus naar school en zorgde dat ze er altijd letterlijk en figuurlijk was voor haar kinderen.
Mee met schoolreisje? Check!
Zwemmen? Zeker, iedere week mee naar zwemles.
Sporten? Ja hoor, op termijn kunnen mijn kinderen op sport.
Bij slecht weer naar school brengen? Ja en ook als het mooi weer is, we brengen en halen onze oudste iedere dag.
Er altijd zijn voor je kinderen? Vanzelfsprekend.
Het mooiste is dat wij allebei betrokken en aanwezig zijn in het leven van onze kinderen en dus niet alleen ik als moeder, maar mijn man net zo goed.
Ze noemen haar ook wel
"De Pittbull van kantoor, ze laat pas los als je zegt wat ze wil horen!"
Het zijn meer details van hetzelfde verhaal, echter vanuit een ander oogpunt belicht. Het verhaal blijft hetzelfde, de details groeien.
Niets inconsistents aan, alleen een ander hoofdstuk. Lees eens een boek, daar gebeurt dit ook.
Je begint toch echt zelf
over vrouwen in het algemeen. Wat jij en je vrouw doen moeten jullie zelf weten, maar waarom dan de totale populatie vrouwen afserveren richting aanrecht?
Je klinkt overwerkt. Misschien wordt het tijd voor je om terug te gaan in uren?
Nein nicht non no neen
Lees nu eens goed wat je zelf schrijft en lees eens wat pagina's terug.
Het was al duidelijk dat lezen niet je sterkste punt is, maar je moet niet aan de gang blijven.
À l’œuvre, on connaît l’ouvrier.
kriebels
Ik krijg kriebels van feit dat we als werkende ouder ook nog moeten aantonen dat we meegaan op schoolreisjes, luizenmoeder zijn, helpen met paasontbijt, kerstdiner etc. Kinderen met slecht weer naar school brengen (tip: zorg dat kinderen dichtbij op school zitten en leer ze dat ze niet van suikergoed zijn).
Nu ging ik in de jaren 70 naar de basisschool maar ik geloof niet dat mijn moeder (of vader) ooit op school iets moest doen.
O ja en Scottsdale wat leuk dat je een vrouw hebt die iets heeft met boodschappen doen. Je bedoelt dat ze voor haar plezier dagelijks naar de bakker en AH gaat? Sommige dingen blijven mij verbazen. Zelf vind ik de AH bezorgdienst na de introductie van de anticonceptiepil een van de beste uitvindingen van de afgelopen 60 jaar
Dagelijks?
Dagelijks naar de AH? We hebben 3 koelkasten en en een SUV van 10m2. Die gaan 1x per week allemaal vol.
Ik moest daar ook om lachen:
Ze heeft iets met boodschappen doen en ik niet en daarom is ze ft thuis. Alsof je daarvoor thuis moet blijven.
Als je in de stad woont dan laat je je kind van 4 dus niet alleen naar school gaan, dat heet moord.
Verder doe ik het met plezier. Ik kan niet anders dan betrokken te zijn bij mijn kinderen, dat kan ik niet uitschakelen. Of ik nou ft werk, 24 uur, of helemaal niet, dat niveau van betrokkenheid en liefde blijft hetzelfde en heeft geen zier met mijn werk te maken.
Wow
Ik ben het een keer voor 100% met lanza eens.
Alles wat jouw vrouw doet doen wij ook. Alleen werken wij er allebei bij. Ik kan ook nog sporten en ik heb ook nog fotografie als hobby en volg met regelmaat workshops.
En ik ben ook dol op de bezorgservice van Albert Heijn. Ik heb niks met boodschappen doen. Of koken en schoonmaken, de was doen, opruimen Maar ja. Dat hoort nou eenmaal bij het huishouden.
Nu moet scottsdale het natuurlijk helemaal zelf weten wie er thuisblijft maar kom niet aanzetten met kletskoek verhalen als de natuurlijke rolverdeling en vrouwen die ook zonodig een baantje moeten hebben.
Neverending story.
Voila, nog één die lezen moeilijk vindt, join the club.
Interpreteren naar eigen hand gaat je echter met lof af. Chapeau.
En tous cas, ik heb gezegd wat ik wilde zeggen.
Dank u allen voor het investeren van jullie kostbare tijd.
Nu weer verder met die "baantjes" van jullie, allez!
Quote:
Ik ben een man van 41 en heb in mijn directe omgeving meerdere stellen met kinderen waarbij de man fulltime werkt en de vrouw niet "werkt" maar voor de kinderen en het huishouden zorgt. De vrouwen hebben genoeg tijd voor het gezin, de mannen hebben genoeg tijd om zich te focussen op werk en kunnen 's-avonds en in het weekend tijd doorbrengen met de kids en hoeven zich niet druk te maken om de boodschappen of de badkamer te soppen. Ideaal voor iedereen.
In mijn optiek zijn het vaak juist de vrouwen die zonodig nog een baantje moeten hebben omdat vriendinnen of zussen dit ook hebben en vinden dat dit "gewoon zo hoort". Een gedachtengang die allang weer achterhaald is.
Ik quote hem toch nog maar een keer. Dit stuk tekst kun je niet anders lezen dan dat het er staat. Het staat er namelijk heel duidelijk. Volgens jou zijn het vaak de vrouwen die ´zonodig een baantje moeten hebben, omdat vriendinnen of zussen dit ook hebben en vinden dat dit ´gewoon zo hoort´.
Je hebt het specifiek over vrouwen, terwijl je reageert op mijn bericht waarin ik refereerde naar mijn man en ik. Als je nu had gezegd dat zowel mannen als vrouwen steeds vaker het idee hebben dat werken ´hoort´, terwijl dit niet per se zo is, dan had ik een heel eind met je mee willen gaan, maar je hebt het specifiek over vrouwen en dan wordt het een ander verhaal. Ik heb je al meerdere keren uitgelegd, dat juist mannen gebukt gaan onder het idee dat ft werken ´hoort´ en dat zij als man de kostwinner horen te zijn, die hun gezin financieel onderhoud.
Als er iets dwingend is in onze maatschappij is het dat wel. Het is dus niet gek dat jij en je vrouw ook zijn vervallen in deze traditionele rolverdeling. Het is dus geen toeval dat je vrouw nu thuis is en houdt van boodschappen doen en dat jij degene was die ´zich heeft opgeofferd´ om ft te werken. Dit zijn geen vrije keuzes geweest. Jullie hebben precies gedaan wat ´hoort´.
Het is dus wel ironisch dat juist jij begint over dat wat hoort, in de context van vrouwen die werken.
Chicaneren
Is die term jou bekend?
Je doet het namelijk niet alleen in dit topic, maar je schiet in meer topics met hagel.
Ik heb oprecht medelijden met je man. Tenminste, als je die zou hebben. Ik kan me er namelijk weinig bij voorstellen.
Eeuwig durende discussies waarin hij per definitie geen gelijk krijgt.
Hij probeert het wellicht nieteens meer. Hij is réduit au silence.
Ik heb het meerdere keren geprobeerd, mede uit respect voor de TS.
Het afronden van deze discussie, waarin we het overduidelijk never nooit niet eens worden met elkaar, dat kan, daar zijn we mensen voor.
Bij deze nogmaals een poging. Continuer avec la vie!
Een discussie afronden
kun je het beste doen door niet meer te reageren. Dat weiger jij te doen. Je blijft maar doorgaan met je pedante toontje. Heb je niet door dat je exact hetzelfde gedrag vertoont? Waarom is dat voor jou wel ok en voor mij niet?
Ben je ook zo dominant in je huwelijk? Is je vrouw allang doodziek van je en heeft geleerd wijselijk haar mond te houden? Je kunt niet iedere vrouw op eenzelfde manier monddood maken. Net zoals dat ik jou niet kan opdragen op te houden met deze discussie (dat vraag ik je ook niet).
Dat Frans maakt het er overigens niet beter op. Je komt over alsof je heel wat te bewijzen hebt. Welke onzekerheid maakt dat je het idee hebt jezelf zo te moeten overschreeuwen? Welke onzekerheid maakt dat je die ft baan nodig hebt om jezelf te bewijzen dat je wel iets waard bent (ipv niet). Welke onzekerheid maakt dat je de helft van de wereldbevolking denigrerend moet toespreken, om jezelf omhoog te halen?
Alleen heel onzekere mannen hebben dit nodig. Mijn man kan een stevige discussie wel aan en op het punt dat hij doorheeft dat hij ongelijk heeft, dan zal hij dit toegeven. Zo gedraagt een man zich met zelfvertrouwen en een hoge eigenwaarde. Misschien kun je er nog iets van leren?
Franse citaten
Ben ik de enige die de franse citaten herkent van scotsdale?
Nee Doenja
Ik herken ze ook.
Doenja,
Ik nu ook!
Hoezo herkennen?
De ander was heel strak met feiten over leeftijd gezinssamenstelling enz.
Sorry, bijna de enige maar ik weet voor bijna 100% dat je mis zit 🙈
Niet iedereen die ( meer dan) een woordje Frans spreekt is die persoon. Ff beter speuren!
Ach ja
Onze mopperbelg.
Ik zou hem bijna gaan missen....
Steenkolenfrans
Het is anders wel steenkolenfrans.
Continuons/Continez de vivre!
Continuons/Continuez la vie!
De mopperbelg offtopic
Was 60+, gescheiden, 1 dochter van een jaar of 11.
Nu kan iedereen zijn gegevens aanpassen maar deze klinkt toch anders.
Ondergewaardeerd
Ik vind het echt heel raar dat sommigen hier het raar vinden als je als ouder niet buiten de deur werkt. Dat voor kinderen en gezin zorgen wordt weggezet als 'economisch afhankelijk'. Dus betaald op iemand anders zijn kinderen passen of een huis schoonmaken of boodschappen bezorgen is oké maar in samenspraak met je partner voor de eigen kinderen en huishouden zorgen is onbenulllig? Hoog tijd voor een flinke herwaardering!
Ik liep wat achter met lezen
Ik kwam dit tegen van Scotsdale: Het mag van mij trouwens ook andersom zijn. Vrouw fulltime werken en ik fulltime thuis.
Lijkt me heer-lijk.===
Hier is alles mee gezegd lijkt mij. Hup vrouw van Scotsdale... ga iets doen waardoor er geld binnenkomt in plaats van alleen eruit. Hoe fijn is het om geld uit te geven wat je zelf hebt verdiend? Hoe ouderwets is het om de hand op te houden en je partner alleen te laten zwoegen? Ik dacht 30 jaar geleden ook nog wel een beetje zo, eerlijk is eerlijk. Mijn man vond het ook beter als ik thuis was voor de kinderen. Ik vond in die tijd het kinderdagverblijf nog een beetje sneu, ook dat nog... Maar sinds ik weer ging werken, heb ik een omslag van 360 graden gemaakt. Ten eerste omdat ik oprecht ben gaan vinden dat een vrouw zichzelf moet kunnen bedruipen als dat nodig is, maar ook voor het gevoel van gelijkwaardigheid. Los daarvan ervoer ik werk als enorm plezierig. Heerlijk om onder andere mensen te zijn, thuis ook mijn verhaal te hebben, los van de kinderen deden dit de kinderen deden dat en de hond deed ook nog iets.
Maar als dit allemaal niet zo boeiend is, is iets anders misschien wel de moeite waard om voor meer gelijkwaardigheid te kiezen, dus ook als je beiden wél werkt: ik heb begrepen dat béiden werken, pensoentechnisch beter is. Je krijgt gewoon meer pensioen als je beiden gelijkmatig werkt en dus niet 40/28 uur werken. Als je beiden 32 uur werkt hou je later meer over. Vraag me even niet hoe dat zit. Zo werd het uitgelegd. Het loont dus om allebei een dag thuis te blijven. Twee hele dagen, naast de vaste twee vrije weekenddagen (dus ook als die middenin de week vallen) waarop de kinderen (als die er zijn) de volle aandacht kunnen krijgen van pa en ma, de moestuin begieterd kan worden (ieder zijn hobby, maar een scheut water moet je er toch voor over kunnen hebben als je blij bent met wat op je bord ligt) en meubelstukken een lik verf kunnen krijgen. Bij een werkgever waar dat kon, werkte ik niet op maandag en donderdag, maar wel op dinsdag, woensdag, vrijdag en zaerdag. Zo was er altijd iemand op maandag, donderdag en zaterdag thuis. De andere dagen waren ze óf op de overblijf of thuis, zonder ons. (toen dat verantwoord was). Ik besef door onze eigen situatie trouwens heel goed dat beiden 32 uur werken misschien wel goed is voor 'later', maar dat het voor het heden te weinig salaris oplevert. Het advies is dus wat te makkelijk, maar laat ik zeggen "als het mogelijk is".
Ik denk niet dat het te weinig oplevert
Als het immers prima kan dat de man 36 uur werkt
en de vrouw niet, dan zal samen 64 uur werken toch echt meer opleveren. En ook als de verdeling 40 om 20 is, dan zal het prima gaan als beide 32 uur gaan werken. Je hebt dan ook nog het belastingvoordeel, dat vergeten veel stellen mee te wegen in hun berekening.
Ik ben persoonlijk van mening dat je als volwassene jezelf moet kunnen redden. Je kunt niet verwachten dat anderen dat voor je opknappen, je hele leven lang. Dat je tijdelijk stopt met werken als je kinderen <4 zijn, snap ik nog wel, maar die tijd duurt een jaar of 6-7 als je twee kinderen krijgt met 2-3 leeftijdsverschil ertussen.
Als je bedenkt dat je tegenwoordig van 20 tot 70 werkt = 50 jaar, dan vind ik het nogal gek dat je vanwege die 6-7 jaar helemaal niet meer gaat werken. Er blijven nog 45 jaar over waarin je gewoon kunt werken voor je eigen centen ipv je handje op te houden.
Elledoris
Elledoris het is niet onbenullig maar wel zeer onverstandig. Want wat ga je doen als je man wil scheiden? Dan moet je als de wiedeweerga een baan zien te vinden en er is echt geen zekerheid dat je die snel vindt. Je bent vervolgens afhankelijk van alimentatie e.d. en dan kan het ook nog gebeuren dat je ex niet betalen wil/gaat, door alles te traineren (komt niet vaak voor maar gebeurt wel). Dus ja, het is toch fijner als je wel voor jezelf kunt zorgen (los van dat het vaak nog leuk is ook om een baan te hebben, al is het maar in deeltijd)