Afspraken halen en brengen kids

Niet?

'Ik appte mijn zoon van 11 en vroeg wat hij wilde. Hij wilde graag in de middag en ik gaf aan dat hij dat aan zijn vader moest vragen. Mijn ex is boos geworden dat ik het via de kinderen speel, maar zo is het helemaal niet gegaan.'

NIet? Hoe dan?

Hij houdt zich neit ana afspraken, dat is dan zo. Nu heb je er ruzie over gemaakt en krijg je nog meer rotzooi. Nee, hij doet neit meer wat jij zegt dat hij moet doen. De gedachte dat je na een echtscheiding nog over elkaar kunt regeren via afspraken in een ouderschapsplan klopt niet. Mensen gaan zich niet gedragen volgens afspraak.

'Als hij zich niet kan inleven in de kinderen en mij alleen maar dwars blijft liggen, is dit de consequentie.' Je bedoelt: als hij zich niet kan inleven in mij. Ik denk dat je de kinderen daar buiten moet laten. als hij zich niet kan inleven in mij, dan mag hij de kinderen niet meer zien. Ik denk dat dat je standpunt is. en dat is schadelijk. Voor jou en voor de kinderen.

Straks komen de kinderen thuis. Zorg dat je iets lekkers klaar hebt staan. Knuffel ze. Werk je ex zo snel mogelijk de deur uit (alles goed gegaan? Ja, mooi, tot ziens). Praat even met de kinderen en breng de jongsten naar bed. Laat de oudste nog even wat spelen of tv kijken, maar ga hem vooral niet uithoren en opstoken. Dat brengt onrust.

Tsjor

Eens met Tsjor

Je kreeg je ex niet zo ver dat hij de kinderen eerder thuis bracht, en toen speelde je het via je zoon. Door te vragen wat hij wilde, gaf je je zoon de indruk dat er iets te kiezen viel. Dat was niet zo, en dat wist je al.

Volgende keer dus niet meer doen, want nu zit je zoon tussen 2 vuren. En het is zeker geen reden om je niet meer aan de afspraken te houden.

'Hij mag ze blijven zien, natuurlijk'

Hier ga je zo de fout in. Hij MAG ze blijven zien? De kinderen zijn niet jouw eigendom en het is niet aan jou om toestemming te geven. Deze denkfout kleurt jouw omgang met je ex.

ook

Ik heb hier weinig begrip voor. Het lijkt er op alsof jij de kinderen als jouw bezit beschouwt en je ex blij mag zijn dat hij ze ook mag zien. Als ik hem was geweest had ik overigens nooit toestemming gegeven dat jij vanuit Utrecht naar Brabant was verhuisd. Ik lees het vaker. Gescheiden vrouwen die opeens weer bij hun ouders/familie in de buurt willen wonen. Ik snap dat niet zo goed. Je bent toch een volwassen vrouw?

ik moet zeggen

Ik ben het eens met diegene die zeggen dat je dit zo beter niet kan doen. Dit voornemen is pas echt het óver de hoofden van de kinderen spelen' en dit is echt voor alle partijen heel slecht.

Jij hebt om begrijpelijke redenen gekozen om te verhuizen. Hij is vreemdgegaan en is samen met die dame. je hebt alle reden om je gefrustreerd te voelen over de relatie en hoe alles is gegaan.

Maar jouw kinderen zijn het kind van de rekening. Maak het niet erger voor hen dan het al is. Slikken en voor het belang van de kinderen kiezen. En dat is dat ze in de zelfde regelmaat naar hun vader gaan en dat jij je inzet om het halen en brengen te continueren.

Jouw begin vraag...of ze enkele dagen eerder konden komen.... waar was dat eigenlijk goed voor? Want daar is de ellende mee begonnen. Je vroeg een gunst en kreeg hem niet. En terecht. Zo vaak zien de kinderen hun vader niet en hij had geen zin daar nog een paar dagen vanaf te laten snoepen.

Ik kan me best voorstellen dat je de kinderen even wilde laten acclimatiseren voor ze weer naar school gaan (als dat de reden was) maar dat hadden jullie dan eerder moeten voorzien.

Dus ...slik door die drol en go!

Uitgeruild

Jullie hebben bij de scheiding een ongelijke ruil gedaan. Jij de kinderen, hij het huis. Daardoor meen jij nu nog steeds meer rechten te hebben op de kinderen dan hij. Maar zo werkt het niet. Kinderen hebben recht op een relatie met beide ouders. Als ze ouder worden, mogen ze zelfs kiezen bij wie ze gaan wonen. Dat kun je niet tegenhouden door je te beroepen op alle materiële goederen en alle leed wat bij de scheiding oneerlijk is verdeeld. Want dat gaat niet over het belang van de kinderen.

Je moet de situatie met de kinderen echt helemaal los zien van al het andere oneerlijk verdeelde leed bij de scheiding. Jij bent er mee akkoord gegaan dat dat zo verdeeld is, en daar valt verder niets meer aan te doen.

Als jij wilde dat die 3 weken van vader niet t/m zondag doorliepen, had je daar voordat die 3 weken in gingen al wat over moeten zeggen. En dus niet proberen die tijd te verkorten.

onduidelijke afspraken

De volgende keer hier van te voren afspraken over maken. Het einde van vakanties is altijd lastig vind ik, dan moet er weer overgegaan worden naar het normale ritme van de omgang. Wat wij deden was altijd dat het eerste weekeinde bij de vakantie hoorde en het weekeinde aan het einde van de vakantie weer het eerste 'normale' omgangsweekeinde was.

Bekijk het eens zo

Vader mocht in het huis blijven wonen, maar daarvoor moest hij wel kostbare tijd inleveren met de kinderen. Hij is heel coulant geweest naar jou toe door de verhuizing naar een andere stad te accepteren.
Vanwege dat jij degene bent die is verhuisd, ben jij eigenlijk degene die de volledige verantwoordelijkheid moet nemen voor de extra reistijd en kosten. Hierover is vader ook heel erg coulant geweest. Jullie hebben dat immers verdeeld.

Nu heeft hij gelukkig 3 weken met de kinderen, maar daar komt moeder weer. Zij vind dat de kinderen eerder terug moeten komen om te acclimatiseren! Waarom komt zij er nu mee? Als dat echt zo belangrijk zou zijn, had ze dat vast wel eerder gemeld. Als vader dan geen 'goedgekeurd' antwoord geeft, gaat moeder de zoon een berichtje sturen. Wat voor bericht stuurt ze daarmee naar de kinderen? Natuurlijk wil zoon moeder niet afvallen en geeft het bericht terug waarvan de zoon denkt dat moeder dat wil horen.

------------------------------

Als je het dus uit het standpunt van vader bekijkt is het verhaal volledig anders. Stop als moeder met je kinderen in te zetten in het dispuut tussen jou en de vader. Praat met de vader als gelijke en mede-ouder. Voor de kinderen wordt de vader steeds belangrijker. Dat is een natuurlijk proces. Kleine kinderen hebben meer het 'moederen' nodig en tieners meer het 'vaderen'. Jouw instelling heeft dus helemaal niets met het beste willen voor de kinderen te maken.

Natuurlijk begrijp ik jouw standpunt en is het acclimatiseren voor kinderen belangrijk. Zorg de volgende keer dat je dat bespreekt met de vader op een andere moment, het beste is bij het indelen van de vakanties. Misschien dat jullie dat kunnen afspreken dat de 3 weken vakantie bij vader van zaterdag tot zaterdag loopt i.p.v. zondag tot zondag. Op tijd dat soort dingen bespreken is veel logischer en zorgt voor veel minder gedoe.

Voor nu zou ik bij vader excuses maken en aangeven dat je voortaan de dingen direct met hem bespreekt en niet de kinderen inzet.

Volgende keer beter regelen

Hoewel ik begrijp dat de relatie met je ex (lichtelijk) explosief is, en jij behoorlijk gekwetst bent destijds, is je actie nu gewoon niet handig. Dus trek hier lering uit voor de volgende keer. Bespreek van tevoren hoe je de overgang van vakantie naar school wilt laten lopen en regel dat ruim op tijd. En zeker niet via de kinderen! Die bezorg je nu een probleem en mogelijk een loyaliteitsconflict. Niet doen!
Je weet nu al dat er in oktober herfstvakantie is, hoe is de verdeling dan, en hoe ga je dat dan regelen. Mail je ex daar nu al over. Zelfde geldt voor de kerstvakantie. En doe dat niet via de app, maar via de mail. App is alleen geschikt voor korte berichten, niet voor langere epistels of voor zaken die gevoelig liggen.

Verder moet je dingen meer uit elkaar houden, zoals hierboven ook al wordt aangegeven. Natuurlijk is het moeilijk om de kinderen naar hun vader te laten gaan als die zich misdraagt tegenover jou, en misschien zelfs ook tegenover hen. Maar zolang je geen bewijs hebt dat de vader ze mishandelt kun je niet anders doen dan ze laten gaan.
Je kunt proberen bewijs te verzamelen. Als het bedreigen en schelden via mail of app gaat, leg dat dan vast. En verder raad ik je aan om het contact met hem tot een minimum te beperken. En waarom en hoe heeft hij je ouders kunnen bedreigen? Ziet hij die dan nog? In een situatie waar alles min of meer gemoedelijk loopt kan ik me daar iets bij voorstellen en ben ik daar ook voorstander van. Maar bij jullie is het duidelijk anders, dus hoe zit dat dan, en is dat contact niet te voorkomen? Dan heeft hij ook de gelegenheid niet om te dreigen.

In het algemeen is het denk ik belangrijk dat jij het contact met hem beperkt tot het noodzakelijke minimum, en zoveel mogelijk tot contact via mail (en app). Benader elk contact zo zakelijk mogelijk, laat je niet verleiden tot discussies, negeer scheldpartijen.

Last but not least: ik denk dat je ex al behoorlijk coulant is met het brengen en halen van de kinderen. Jij bent verhuisd (ook al was dat om een goede reden), dan is het meestal zo dat degene die verhuist ook zorgt voor het vervoer.

Ik hoop voor jullie kinderen dat je het contact met hun vader weet te normaliseren. Dat vergt een hoop zelfbeheersing van jou. Misschien helpt het om daar hulp bij te zoeken in de vorm van bijvoorbeeld yoga of mindfulness. En laat die man los. Het vreselijk hoe hij jou behandeld heeft, maar dat is 6 jaar geleden. Probeer het feit dat je ooit een relatie met hem had, en dat hij jou slecht behandeld heeft los te zien van het feit dat hij de vader is van jullie kinderen. Hij houdt van hen, en zij van hem. Dát is belangrijk. En wees blij voor ze dat ze een vader hebben die een belangrijke rol in hun leven wil blijven spelen. Dat is ook wel eens anders en lijkt me voor je kinderen echt nog veel erger dan op zondagavond laat thuiskomen en maandag weer naar school moeten. Echt, probeer alles wat meer in proportie te zien en kweek een tefal-laag (waarop alle negativiteit afglijdt). Probeer je kinderen niet meer ertussen te zetten, maar los zelf problemen op. Jullie zijn de ouders, jullie moeten zaken regelen voor de kinderen. En weet je, ze worden ouder, ze kunnen (en mogen) steeds beter aangeven wat zij zelf prettig vinden. Daar kun je ze bij helpen. Maak ze zelfstandig, ook richting hun vader.

Syboor

Kinderen mogen niet kiezen als ze ouder worden, ze worden slechts gehoord als de ouders er niet uitkomen.

Kiezen mogen ze pas als ze 18 zijn net als alle andere 18+

Bij ons lopen de vakanties verder prima. Wij zijn met de kinderen van mijn vriend weggegaan en zodra we terug zijn gekomen, was het gewoon weer de omgang als voorheen (kinderen zijn met hun moeder al in april gegaan). Mijn dochter is vorige week op vakantie gegaan met vrienden.

In de periode dat wij op vakantie waren, was mijn dochter bij haar vader.
We zijn geen volle drie weken weggeweest. In plaats van de week later, kwam mijn dochter al een week eerder naar ons toe. Ik ken mijn ex goed genoeg, dat het voor hem ook wel prima was zo.
Die heeft zijn eigen dingen, doet ook zijn dingen, wanneer mijn dochter bij hem is... ik ga dan niet zeggen van... nee, we hebben het zo afgesproken, dus ik zie je over een week pas. Tuurlijk mag mijn dochter ook bij mijn ex zijn, maar ik ken mijn ex goed genoeg, dat ik weet dat hij het zelfs nog wel gemakkelijker vindt, wanneer ze weer bij ons is.

Ga dan ook niet vragen of die week 'ingehaald'kan worden. Gedoe voor ons en gedoe voor hen en zeerzeker, en het belangrijkste ook gedoe voor mijn dochter. Ze gaat tussendoor vaak langs haar vader. We wonen dicht bij elkaar, dus dat is helemaal prima zo. Heeft ook allemaal zo moeten groeien hoor...

Denk dat er qua opvoeding geen jullie is

Ik vind de meningen betreft hoe het is gegaan en de consequentie die Joylinn eraan koppelt wel kloppen. Nee je mag niet via de kinderen spelen, zoals ex misschien terecht boos wordt. Maar voor straf de kinderen pas 19.00 thuis brengen vind ik dan ook de kinderen straffen en via hun de moeder een streek leveren. Tenzij het volgens vader toch al 19.00u zou zijn. Het is gewoon conflict maken. Ik zou dan ook zeker niet meer via de kinderen het proberen want dat is not done.
Dat vader niet snapt dat als de scholen weer beginnen, na 6 weken vrij het handig is dat er iets eerder rust komt van waar ze weer hun nieuwe schooljaar kunnen starten, vind ik ook wel heel erg jammer. Ik snap dan ook wel waar vanuit je toch poogt een beetje eerder dan anders de kinderen op tijd bij jou te hebben. En nee vader snapt dat niet en zeker niet wanneer je dat dan toch zo tweede x probeert nadat hij al nee heeft gezegd.

Ik kan me wel heel goed voorstellen wanneer er van alles op de weegschaal ligt tussen ex partners dat dit dan weer aanleiding is. Alles wat hier wordt genoemd wat na het scheiden speelde (wie haalt en brengt, meer huis of meer omgang) doet er helemaal niet toe! De omgangsregeling staat helemaal los van spulletjes en geld. Omgang is een recht van beide ouders. Vader wil dat graag eruit halen omdat het zijn recht is. Ik vind alleen jammer dat kinderen ondergeschikt zijn aan het recht dat ouders hebben en alleen denken aan wanneer het hun beurt is. Deze zoon wordt nu net zo goed door vader gestraft omdat zijn moeder het niet via hem nog eens had moeten vragen.En kind is al wel 11 dus ja als het echt ruzie wordt zou hij het zelf bespreekbaar kunnen maken als hij twaalf wordt en een van beiden het juridisch gaat spelen. Beter is van niet en dat je dan als moeder maar bij dit soort dingen denkt jammer! Misschien kan vader echt niet eerder of wil hij gewoon niet en heeft zich eenmaal op eind van de dag ingesteld. Je weet zijn planning immers ook niet.

Ik ken diverse situaties waarbij de kinderen op maandagochtend om 5 uur op moesten staan omdat vader zondagavond niet extra wilde rijden en ze dus voor het werk aan om half 7 ofzo bij de moeder afgooide. Echt niet om aan te zien hoe de kids gesloopt worden omdat deze ouders via de kids laten merken wie de baas is. Zo weinig mogelijk moeite in normaal contact willen stoppen en ook de kinderen hebben niets te zeggen of mogen niet klagen/zijn gewoon diegenen die het mogen voelen. Ze mogen blij zijn dat ze worden gebracht want moeder haalt ze ook niet op. En laten we nou zo zien: als de ouders bij elkaar waren gebleven hadden de kinderen ook alles gehoord wat ouders van elkaar zo slecht vonden.
Nu hoort het kind gewoon van moeder dat ze liever eerder terug komen. Maar als kind zelf met vader moet kunnen praten is er toch iemand die hem dat leert. En als dat wordt gezien als dat moeder op hem heeft ingepraat, dan kun je dat nooit goed doen in vader zijn ogen.

Ik ken een vader die altijd nee zegt als moeder probeert te overleggen over dagen/vakanties/tijden. Via de dochter zelf is de zelfde vraag altijd ja die als moeder het namens haar had gevraagd dus nee was geweest. het duurt nu niet meer lang dat dit kind 18 is, volgens mij gaat het dus sinds ze 13 of 14 is nu via de dochter.
Duidelijk is dat vader enkel nee zegt omdat moeder het vraagt. Dit soort simpele figuren die echt doen om de andere ouder dwars te liggen vragen indirect aan hun kind om voor papa ertussen te staan, zodat moeder en kind niet worden dwars gezeten omdat hij graag irritant wil zijn.
Als jouw ex ook zo'n insteek heeft dan snap ik helemaal goed dat je denkt je haalt en brengt maar. toch heeft dit weinig zin. Ik zou juist gewoon je bij alles aan de afspraak houden en inderdaad bij de volgende vakantie het vast nu in een mail uitleggen en vragen of hij zich daar ook in kan vinden. Zegt hij ook dan weer nee dan kun je hooguit met je kind zelf nog praten. Je zou kunnen brainstormen samen dat als kind graag eerder naar huis wil wat de beste manier is om dat bij papa aan te kaarten. En vooral niet jouw mening over de vader uiten, benoemen hoe vervelend het voor zoon is en in oplossingen denken. Succes!

Maar

'En dan wel moeilijk doen om 3 uur eerder thuis brengen. En ja dat heb ik geopperd, voor dat de kids daar heen gingen. En aan het einde van de drie weken nog 1 keer geprobeerd. '

Twee keer. Want ook een keer via je zoon. En vooral dat is waar veel mensen over vallen.

Euh

'En mijn zoon belde woensdag en zei dat ie in de middag naar huis wilde omdat hij ook in de middag daar aan kwam.'

Eerder schreef je:
'Ik appte mijn zoon van 11 en vroeg wat hij wilde. '

Tja in dat geval

Wordt er dus overlegd via de (telefoon van de) zoon. Ik zou je ex een mail sturen, eenmalig over de tijden dat ze terug kunnen. dat het blokkeren van je nummer ervoor zorgt dat je niet via de telefoon kan communiceren. (Als je je nummerherkenning uit zet kun je wel gewoon naar hem bellen). En dat overleg ook via de telefoon van je zoon via de kinderen spelen is. Je geeft hem je telefoonnummer en mailadres nogmaals voor het geval van overleg.
Het verleden over huis, verhuizen, zorg delen: doet er allemaal niet meer toe. Kijk naar nu. Bedreigt hij je nu weer of laat hij zich niet zien bij belangrijke zaken? Bekijk dan wat zinvol is. Anders misschien maar ouderschapsplan aanpassen naar hoe nu de uitvoering is. Laat het er zo veel mogelijk bij. En bewaar alle contacten (print zijn tekst via de telefoon van de zoon uit) en archiveer wat er niet volgens plan gaat en een onveilig gevoel geeft.

Ik zou absoluut niet via de telefoon van je zoon contact zoeken met hem. Je zoon moet je benaderen vanuit je steun dat het contact tussen ouders lastig voor hem is. En alleen vragen hoe het met hem is. Wilt hij eerder naar huis, dat niet via de app "regelen". Je kunt hooguit zeggen ik kan proberen te overleggen met papa. Ik zou het eerder houden bij hoe de afspraken nou eenmaal zijn. De vader kan ook wissen wat hij via de zoon aan jou appt als hij daar is. Ik zou daarom goed bij je eigen mail en telefoon bijhouden hoe de communicatie loopt.

Bij schoolgesprekken geef ik bijna altijd wel aan hoe mijn ervaringen met de vaders zijn. Alleen ter informatie van de juf/meester. Het is gewoon wat het is. Jarenlang gezeur over dat vader wel of niet gemaild was besproken. Vader zegt niets te hebben ontvangen en de school zegt van wel. Mailadres zo vaak gecheckt. Na de laatste rapportgesprekken zei de juf de mail moet hij hebben. Op een gegeven moment leg je je daarbij neer. En nu denk ik: waar gaat t om. Als hij info wil heeft hij mijn akkoord zelf contact op te nemen. De andere vader weet geen eens welke school kind zit en vraagt zelf ook nooit naar, alleen tijdens rechtszaken in algemene zin dat hij niet wordt geïnformeerd. Ook daarin in zelf vragen stellen wat je wilt weten wordt niet in een mail aan mij gestuurd. Dus ik neem die verwijten en denk ja en wat heb je zelf gedaan om te weten te komen. Als hij aanvoert ik weet niets, vraag ik wanneer heb je erom gevraagd dan? En ja als er dan geen mail of brief is met een vraag om hoe gaat het met …? En die is er niet, verwijten aan mijn adres wel.

Als jouw ex op deze manier uitvoering wil geven aan zijn ouderschap, kun je hem daarin niet veranderen. Inderdaad bij neer leggen. En vragen hoe laat terug lijkt mij ook iets dat hij tenminste laat weten. Anders gewoon in de buurt van je huis blijven en zodra je er niet bent wel in staat bent gauw thuis te zijn.

Fijn

dat je wat aan de input hebt.

Wat betreft de communicatie: weigeren om met vader te communiceren over de telefoon van zoon. Hij heeft je nummer, je e-mailadres en weet waar je woont. Communicatie gaat alleen direct tussen jullie. Verder zijn de afspraken duidelijk en houdt jij je daaraan.

Volgende keer de vakantie direct anders plannen, dan heb je dit gezeur niet.

Het verhaal dat vader maar 15 keer geweest is in het ziekenhuis in 6 maanden doet er helemaal niets toe. Mijn ex-partner was tijdens ons huwelijk naast zijn 40 urige werkweek, 6x in de week weg voor zijn sport en studeerde erbij. Dochter heeft haar vader dus niet veel gezien. Nu ook nog, ze ziet de vriendin van haar vader meer dan haar eigen vader. Maak ik mij niet meer druk over. Het is zijn band met dochter die hij op het spel zet, niet die van mij. Kleine kinderen zijn vaak voor vaders helemaal niet intressant, daarbij zijn vaders zodra kinderen ouder worden veel belangrijker dan in het eerste levensjaar.

Bedreigingen zijn er bij mij ook geweest, naast nog vele andere zaken. Dat is iets dat speelt tussen ex en mij en dat zie ik los van zijn rol als vader. Helaas zijn er maar weinig mensen die dat schijnbaar kunnen. Ik heb emotioneel gebroken met de man. Voor mij is de man waarmee ik getrouwd ben geweest dood. Ik heb gerouwd om hem en het verlies van onze gezamenlijke toekomst. Voor mijn kind leeft vader nog. Fijn voor mijn kind. Het opgroeien zonder een van beide ouders (om wat voor reden dan ook) laat sporen na. Dat hoeft mijn kind gelukkig niet mee te maken.

Zorg dat je een veiligheidsplan voor jezelf hebt. Sein b.v. de buurman in zodra ex weer aan de deur komt. Hij hoeft niet in de deuropening te staan, maar even alert zijn voor tekenen van geweld is erg prettig. Daarnaast is het goed om te zorgen dat je een uitweg hebt, dat je belangrijke spullen meteen kunt pakken enz. Jarenlang heb ik die voorbereidingen elke dag gecontroleerd. Waar kan ik heen, waar liggen mijn spullen. Liggen er makkelijke schoenen bij de achterdeur. Kan ik makkelijk mijn tuin uitvluchten indien het noodzakelijk is en is mijn telefoon opgeladen. Als je het wat vindt zorg dan dat je weet hoe jij jezelf kunt verdedigen. Bij mijn ex had ik op dat gebied weinig kans. Het 6x in de week sporten wat hij deed was een vechtsport, kortom ik maakte op dat gebied geen schijn van kans.

Kortom zorg voor je eigen gevoel van veiligheid (misschien een grote hond?) en probeer emotioneel afstand te nemen.

Wordt alleen maar erger

Ik begrijp je frustratie volkomen en ik kan je zeggen dat het alleen maar erger wordt, naarmate de kinderen ouder worden. Want de omgangsregeling is dan ook niet meer zo aan de orde, dan bepalen de kinderen zelf waar ze zijn.
In ons geval zijn ze veelal bij mij omdat mijn ex zijn woning heeft verkocht en is ingetrokken bij zijn vriendin, die geen ruimte heeft. Ex is sindsdien van de leuke uitjes wanneer het hem uitkomt en ik van de dagelijkse opvoedsores. Hij houdt dagelijks contact via de app en doet een voorstel in de groepsapp als het iets is waarvan ik moet weten. Als ze ouder worden is het ook logischer om via de kinderen te communiceren. Mijn ex heeft mij daarvoor niet meer nodig. Ik lees dus in de groepsapp dat ze naar de vroege voorstelling gaan en ik moet daar uit opmaken dat we dus vroeg moeten eten. Dat soort dingen maken me witheet, omdat alles om mij heen wordt gecommuniceerd. Ook ik maak dan de fout dat ik dit aan de kinderen ventileer... die hebben er niks mee te maken, die zien het probleem ook niet, alleen dat filmuitje waar 'ik moeilijk over doe'. Het is een continue strijd in mezelf om te zien wat er in mij gebeurt, hoe het me triggert. Ik heb het idee dat dit ook erg bij jou speelt. Je verliest dit hoe dan ook... zelfs al krijg je je je erkenning, dan heb je toch weer op het vlak van de band met je kinderen een beetje verloren... die absoluut niet zitten te wachten op de strijd tussen hun ouder. Ik probeer er maar een beetje doorheen te laveren... Ik ben niet geblockt, maar krijg net zo goed geen antwoord op belangrijke opvoedvragen of voorstellen om te overleggen. Dan trek ik ook maar mijn eigen plan binnen de grenzen van wat mogelijk is. Net als hij zijn eigen plan trekt. Het frustreert mij dat hij zich er makkelijk vanaf maakt en nog als pappa de held gezien wordt ook, maar ik ben dankbaar dat ik zijn gevallen steken kan opvangen en accepteer dat ik het niet kan veranderen. En hopelijk wordt het nog 'ns gewaardeerd, hoewel ik daar ook geen illusies over moet hebben!

Leanne

Als de kinderen oud genoeg zijn om zelf die afspraak voor een vroege voorstelling met hun vader te maken zijn ze ook oud genoeg om aan te geven dat ze eerder willen eten ivm die afspraak.

Ik ben daar makkelijk in, geeft dochter dat niet op tijd aan eten we op de normale tijd. Heeft zij honger want niet gegeten. Haar probleem, niet het mijne. Dat leg ik dan niet bij mijn ex neer. Als hij gaat klagen dat ze niet gegeten heeft verwijs ik hem ook naar dochter of naar zijn eigen verantwoordelijkheid. Ik heb een behoorlijke teflonlaag wat dat betreft en niet alle problemen zijn mijn problemen.

Ja, ze moeten weer

"Ze zijn net een paar dagen thuis van 3 weken vakantie bij hem, en eigenlijk is aankomend weekend zijn weekend, willen ze allebei niet! 'ja, we zijn net 3 weken geweest, MOETEN we weer'. "

Ik snap jouw frustratie, maar als dat de omgangsregeling is, dan gaan ze dus weer naar pa. Simpel. Geef de kinderen niet het idee dat er iets te onderhandelen valt als er niet met je ex te praten valt. Het is zoals het is. Ze gaan.

Tja

'ja, we zijn net 3 weken geweest, MOETEN we weer'. '

Wat doe je dan als ze in november roepen dat ze weer naar school moeten, terwijl ze daar de twee afgelopen twee maanden ook al zijn geweest? Of naar een wedstrijd terwijl ze de dag ervoor nog een training hebben gehad? Of onder de douche terwijl ze gisteren ook al zijn geweest?

Betekend

Maar dat betekend dat je kinderen het weekend voordat jouw 3 weken vakantie begonnen bij jou waren. Vader had zijn kinderen dus meer dan een maand niet meer gezien voordat zijn vakantieweek begon.

Joylinn

Klopt dat was ik. Ik vind dat je als gescheiden ouders omwille van de kinderen bij elkaar in de buurt moet blijven wonen. Dat is voor de kinderen veel gemakkelijker omdat ze dan niet lang hoeven te reizen, hun ouders veel minder zeuren over halen en brengen en een flexibele regeling makkelijker vorm te geven is. En het allerbelangrijkst dan hebben kinderen bij beide ouders dezelfde sociale omgeving. Jouw kinderen hebben nu geen vriendjes in de buurt van hun vader. Logisch dat ze liever bij jou zijn.
Ik zou mijn ex dus nooit toestemming geven om meer dan 5km verderop te gaan wonen, ook al zou de hele familie daar wonen.

Leanne

Je zou ook kunnen denken: wat fijn dat hun vader in ieder geval nog dagelijks contact heeft via de app. En word je werkelijk witheet als ze naar een vroege voorstelling gaan en jij dan eerder moet koken? Hoe vaak gebeurt dat?
Zowel uit jouw bericht als die van Joylinn lees ik een enorme afkeer van je ex. Dat vind ik op zich niet vreemd. Maar het is wel de vader van je kinderen. En die kinderen houden waarschijnlijk wel van hem. Dat is lastig te accepteren maar wel goed om te realiseren

Maar

'We hebben ons huis moeten verkopen en ik moest dus verhuizen. '

Hij toch ook?

Eerst verhuis je ver weg, en dan verwijt je je ex dat hij niet betrokken is bij het sociale leven van je kinderen. Dat is niet reeel.

Een missie

'Vanwege zijn misstap wel te verstaan.' Hij moet gestraft worden. Ondertussen heb je een heel akelige man beschreven, dus misschien kun je ook blij zijn dat je daar vanaf bent.

Tsjor