Aangegeven dat ik wil scheiden, en nu?
Hoi allemaal.
Ik ben hier nieuw op het forum maar wou graag jullie hulp.
Ik heb, nadat ik er al meer als een jaar mee loop, aangeven dat ik wil scheiden.
Maar nu is dan eigenlijk mijn vraag.. en nu?
Waar moet ik beginnen?
Moet ik eerst een huisje zoeken, sta al wel een jaar ingeschreven. Of moeten we eerst de scheiding regelen?
We hebben 2 kinderen. Dus ja daar moeten we ook rekening mee houden....
Hoe hebben jullie dit gedaan?
We hebben geen grote ruzie ofzo. Dus kan gelukkig gewoon met de vader van mijn kinderen praten.
Hij heeft het heel rustig opgenomen en had het eigenlijk ook al wel aan zien komen.
Lieve groetjes Leeuwtje87
Battle-Royale de meeste volwassenen overleven een slecht huwelijk ook wel, of een paar jaar moeten wachten met een nieuwe relatie. Gewoon accepteren dat niet alles altijd loopt zoals je wil, toch?
Ik zie op mijn werk iets te veel ongelukkige, ondermaats presterende pubers die eerst de scheiding van de ouders voor de kiezen krijgen, dan twee nieuwe samengestelde gezinnen, stiefzussen en -broers, halfzussen en -broers, en die zich daar intens rot bij voelen - maar moet kunnen want kinderen zijn flexibel toch? Als de volwassenen maar gelukkig zijn!
Begrijp me niet verkeerd, ik weet heus wel dat sommige huwelijken niet houdbaar zijn, en dat dan een scheiding een uitkomst is. Maar het achteloze gemak waarmee vaak (ook hier) het belang van de kinderen wordt weggezet met “kinderen zijn flexibel” vind ik niet altijd gepast.
AlisonH schreef op 26-04-2022 om 14:37:
Battle-Royale de meeste volwassenen overleven een slecht huwelijk ook wel, of een paar jaar moeten wachten met een nieuwe relatie. Gewoon accepteren dat niet alles altijd loopt zoals je wil, toch?
Ik zie op mijn werk iets te veel ongelukkige, ondermaats presterende pubers die eerst de scheiding van de ouders voor de kiezen krijgen, dan twee nieuwe samengestelde gezinnen, stiefzussen en -broers, halfzussen en -broers, en die zich daar intens rot bij voelen - maar moet kunnen want kinderen zijn flexibel toch? Als de volwassenen maar gelukkig zijn!
Begrijp me niet verkeerd, ik weet heus wel dat sommige huwelijken niet houdbaar zijn, en dat dan een scheiding een uitkomst is. Maar het achteloze gemak waarmee vaak (ook hier) het belang van de kinderen wordt weggezet met “kinderen zijn flexibel” vind ik niet altijd gepast.
Maar ook gewoon getrouwden met kinderen maken allerlei keuzes waarbij ze ook niet aan het belang van hun kind denken, denk aan nog meer kinderen krijgen, verhuizen naar een woonplaats 30 km verderop, enzovoort enzovoort. Waarom moet je dat bij een scheiding dan wel zover doorvoeren dat je zelf geen leven meer hebt?
Battle-Royale schreef op 26-04-2022 om 14:47:
[..]
Maar ook gewoon getrouwden met kinderen maken allerlei keuzes waarbij ze ook niet aan het belang van hun kind denken, denk aan nog meer kinderen krijgen, verhuizen naar een woonplaats 30 km verderop, enzovoort enzovoort. Waarom moet je dat bij een scheiding dan wel zover doorvoeren dat je zelf geen leven meer hebt?
Uiteindelijk hebben kinderen ook baat bij een ouder die goed in zijn/haar vel zit. En dat lukt het beste als je verder gaat met je leven en niet een of andere kunstmatige situatie gaat creëren, waarbij je wel gescheiden bent, maar toch ook weer niet.
Battle-Royale schreef op 26-04-2022 om 14:47:
[..]
Maar ook gewoon getrouwden met kinderen maken allerlei keuzes waarbij ze ook niet aan het belang van hun kind denken, denk aan nog meer kinderen krijgen, verhuizen naar een woonplaats 30 km verderop, enzovoort enzovoort. Waarom moet je dat bij een scheiding dan wel zover doorvoeren dat je zelf geen leven meer hebt?
Ook bij andere beslissingen kun je het belang van je kinderen mee laten wegen. Wij zijn zelf ook niet verhuisd naar een fijner huis tot de kinderen groot genoeg waren om ook van daaruit naar school, sport en vrienden te kunnen.
En nogmaals, ik zeg niet dat je niet mag scheiden, en zelfs niet dat je altijd alles moet opofferen aan het belang van je kinderen. Ik heb alleen moeite met de luchtigheid waarmee het verdriet en de angsten van de kinderen worden afgedaan. Overigens zie ik uiteraard alleen de kinderen die erg lijden onder de situatie want de rest belandt niet bij mij. Maar het zijn er akelig veel.
AlisonH schreef op 26-04-2022 om 16:01:
[..]
Ook bij andere beslissingen kun je het belang van je kinderen mee laten wegen. Wij zijn zelf ook niet verhuisd naar een fijner huis tot de kinderen groot genoeg waren om ook van daaruit naar school, sport en vrienden te kunnen.
En nogmaals, ik zeg niet dat je niet mag scheiden, en zelfs niet dat je altijd alles moet opofferen aan het belang van je kinderen. Ik heb alleen moeite met de luchtigheid waarmee het verdriet en de angsten van de kinderen worden afgedaan. Overigens zie ik uiteraard alleen de kinderen die erg lijden onder de situatie want de rest belandt niet bij mij. Maar het zijn er akelig veel.
Maar dan nog denk ik niet dat birdnesting dat allemaal goed maakt voor kinderen. Want die scheiding is er nog steeds en je hebt nog steeds je ouders omstebeurt. Het enige wat je hebt is dat je in het huis kunt blijven waar je al woonde.
Battle-Royale schreef op 26-04-2022 om 16:10:
[..]
Maar dan nog denk ik niet dat birdnesting dat allemaal goed maakt voor kinderen. Want die scheiding is er nog steeds en je hebt nog steeds je ouders omstebeurt. Het enige wat je hebt is dat je in het huis kunt blijven waar je al woonde.
Ik ben gebleven tot ze oud genoeg waren om op eigen benen te staan. Geen nieuwe relatie om geen onrust te zaaien.
Kinderen zijn daar gebleven op mijn voorstel, waarbij zij de uiteindelijke beslissing maakten. Dat was moeilijk, maar voor hen het minst ingrijpend.
Pas toen ze 22/20 waren de scheiding doorgezet en inmiddels 8 jaar in de buurt wonend ( nog steeds zonder partner) en de verhoudingen zijn prima.
Nu kan ik me situaties voorstellen dat er huwelijken zijn waarin het nodig is om de boel te snel te splitsen, maar ik heb het over het gros van de scheidingen die rédelijk verlopen plús mensen die onder verdergaan met je leven eigenlijk gewoon een nieuwe partner bedoelen.
Max88 schreef op 26-04-2022 om 16:32:
[..]
Ik ben gebleven tot ze oud genoeg waren om op eigen benen te staan. Geen nieuwe relatie om geen onrust te zaaien.
Kinderen zijn daar gebleven op mijn voorstel, waarbij zij de uiteindelijke beslissing maakten. Dat was moeilijk, maar voor hen het minst ingrijpend.
Pas toen ze 22/20 waren de scheiding doorgezet en inmiddels 8 jaar in de buurt wonend ( nog steeds zonder partner) en de verhoudingen zijn prima.
Nu kan ik me situaties voorstellen dat er huwelijken zijn waarin het nodig is om de boel te snel te splitsen, maar ik heb het over het gros van de scheidingen die rédelijk verlopen plús mensen die onder verdergaan met je leven eigenlijk gewoon een nieuwe partner bedoelen.
Jij misschien, maar een ander wil na dat klotehuwelijk wel weer gelukkig worden en is een betere ouder als niet alles in het teken van de kinderen staat maar ze zelf ook gewoon een leven hebben. Lijden onder een scheiding kun je haast niet voorkomen. En ja met verder gaan met je leven bedoel ik inderdaad mee dat indien je iemand tegenkomt je jezelf dan niet laat tegenhouden omdat het beter voor de kinderen is en niet bevordelijk voor dat hele birdnesting. Ik kreeg trouwens niet de indruk dat TO zin heeft om te gaan birdnesten
Battle-Royale schreef op 26-04-2022 om 16:10:
[..]
Maar dan nog denk ik niet dat birdnesting dat allemaal goed maakt voor kinderen. Want die scheiding is er nog steeds en je hebt nog steeds je ouders omstebeurt. Het enige wat je hebt is dat je in het huis kunt blijven waar je al woonde.
Eens, birdnesting zal het verschil niet zijn, behalve als in twee huizen wonen zorgt dat de kinderen dingen als afspreken, sport en andere clubs minder makkelijk kunnen doen.
AlisonH schreef op 26-04-2022 om 17:07:
[..]
Eens, birdnesting zal het verschil niet zijn, behalve als in twee huizen wonen zorgt dat de kinderen dingen als afspreken, sport en andere clubs minder makkelijk kunnen doen.
Dat ligt er maar aan. Als die twee huizen bij elkaar in de buurt staan, kan dat best. Zit er 30 kilometer tussen, dan wordt dat lastiger ja.
Max88 schreef op 26-04-2022 om 16:32:
[..]
Ik ben gebleven tot ze oud genoeg waren om op eigen benen te staan. Geen nieuwe relatie om geen onrust te zaaien.
Kinderen zijn daar gebleven op mijn voorstel, waarbij zij de uiteindelijke beslissing maakten. Dat was moeilijk, maar voor hen het minst ingrijpend.
Pas toen ze 22/20 waren de scheiding doorgezet en inmiddels 8 jaar in de buurt wonend ( nog steeds zonder partner) en de verhoudingen zijn prima.
Nu kan ik me situaties voorstellen dat er huwelijken zijn waarin het nodig is om de boel te snel te splitsen, maar ik heb het over het gros van de scheidingen die rédelijk verlopen plús mensen die onder verdergaan met je leven eigenlijk gewoon een nieuwe partner bedoelen.
In veel gevallen zal er ook gewoon al iemand anders in het spel zijn (geweest).
serieus teveel posts om het egoïsme van sommigen hier samen te vatten en te quoten. Als mama (of papa) maar gelukkig is en kinderen zijn flexibel genoeg om zich te plooien naar de verrotte situatie die hun ouders ervan gemaakt hebben. Onvoorstelbaar wat ik van sommigen lees!
Schrijven over “doorgaan met je leven” en “een eventuele nieuwe relatie” in 1 zin, werkelijk? Denk eerst eens even aan je kinderen die werkelijk NERGENS een keuze hebben gehad: niet in geboren worden, een scheiding en/of een nieuwe vlam van papa of mama na een scheiding……..maar ja, ze kunnen maar beter gelijk duidelijkheid hebben hè, hoort bij het leven 
Kersje schreef op 26-04-2022 om 17:27:
serieus teveel posts om het egoïsme van sommigen hier samen te vatten en te quoten. Als mama (of papa) maar gelukkig is en kinderen zijn flexibel genoeg om zich te plooien naar de verrotte situatie die hun ouders ervan gemaakt hebben. Onvoorstelbaar wat ik van sommigen lees!
Schrijven over “doorgaan met je leven” en “een eventuele nieuwe relatie” in 1 zin, werkelijk? Denk eerst eens even aan je kinderen die werkelijk NERGENS een keuze hebben gehad: niet in geboren worden, een scheiding en/of een nieuwe vlam van papa of mama na een scheiding……..maar ja, ze kunnen maar beter gelijk duidelijkheid hebben hè, hoort bij het leven
Wat stel je dan voor? Maar gewoon bij elkaar blijven zodat tere kinderzieltjes niet beschadigd worden en ze meteen leren dat je nooit voor jezelf mag kiezen maar je gewoon ongelukkig weg moet cijferen tbv je kinderen? De meeste kinderen willen dat het gezeik gewoon stopt. En duidelijkheid geven is beter dan blijven aanmodderen en je kinderen het idee geven dat het goed kan komen
Ik stel in ieder geval voor dat paren eerst in relatietherapie gaan voor ze de stekker eruit trekken. Je hebt ooit voor elkaar gekozen, je hebt gekozen om samen kinderen op de wereld te zetten. Je hebt beloofd dit te doen in voor- en tegenspoed. Ik zal heel ouderwets zijn (ben ik ook) maar proberen om er samen uit te komen is wel het minste. Anders is de belofte eerder “in voorspoed en daarna zien we wel,”
Dit gezegd hebbende: ik kan niet in andermans huwelijk kijken. Ik zie de ruzies niet, of het zwijgen. Ik heb het zelf volgehouden maar zo heel veel scheelde het nou ook weer niet. Als de relatietherapie niets had opgeleverd waren wij ook uit elkaar. Het effect dat een scheiding zou hebben gehad op de kinderen heeft zwaar meegewogen maar zou uiteindelijk niet voldoende zijn geweest om te blijven in de situatie zoals die toen was.
AlisonH schreef op 26-04-2022 om 18:32:
Ik stel in ieder geval voor dat paren eerst in relatietherapie gaan voor ze de stekker eruit trekken. Je hebt ooit voor elkaar gekozen, je hebt gekozen om samen kinderen op de wereld te zetten. Je hebt beloofd dit te doen in voor- en tegenspoed. Ik zal heel ouderwets zijn (ben ik ook) maar proberen om er samen uit te komen is wel het minste. Anders is de belofte eerder “in voorspoed en daarna zien we wel,”
Dit gezegd hebbende: ik kan niet in andermans huwelijk kijken. Ik zie de ruzies niet, of het zwijgen. Ik heb het zelf volgehouden maar zo heel veel scheelde het nou ook weer niet. Als de relatietherapie niets had opgeleverd waren wij ook uit elkaar. Het effect dat een scheiding zou hebben gehad op de kinderen heeft zwaar meegewogen maar zou uiteindelijk niet voldoende zijn geweest om te blijven in de situatie zoals die toen was.
Ben het wel met je eens dat als het nog gaat, dat je dan het beste voor de kinderen probeert het huwelijk te redden i.p.v. meteen maar uit elkaar te gaan.
Maar soms gaat het gewoon niet meer. In mijn eigen geval bijvoorbeeld: in het bijzijn van een peuter sloeg de vader van de kinderen me tot bloedens toe. Dan is er geen basis meer om in therapie te gaan of de boel nog te redden.
Uiteindelijk is een scheiding voor kinderen minder vervelend dan de hele dag in huis geruzie, geschreeuw, geweld en spanningen.
Maar als het nog gaat, dan vind ik wel dat je aan je kinderen verplicht bent om het te proberen i.p.v. meteen maar uit elkaar te gaan of dat een van beiden er vandoor gaat met de eerste de beste die een keer glimlacht of knipoogt.
Kinderen hebben er allemaal niet voor gekozen, maar krijgen er wel mee te maken. Zoals ze met nog wel meer tegenslagen te maken krijgen in hun leven. Zoals ik ook schreef is als het thuis echt niet meer te harden is, een scheiding soms ook minder vervelend dan jarenlang ruziënde ouders in huis hebben.
Het hele idee van bird nesting is dat Kinderen in deze periode niet van de een op andere dag uit hun veilige vertrouwde omgeving worden geplukt om te verhuizen.
De ouders hebben dan om de beurt een korte periode om elders te overnachten tot ze iets permanents vinden. Dit kan ook gewoon bij familie zijn.
Op deze manier kunnen de kinderen in hun eigen vertrouwde omgeving wennen aan het idee dat papa en mama gaan scheiden. Dit werkt uiteraard alleen als beide ouders nog goed met elkaar kunnen. Het is ook niet iets wat voor een lange periode bedoeld is. Meestal een paar weken. Het kan voor zeker hele jonge kinderen een hoop stress schelen.
Ik ben er geen fan van, maar meer omdat ik zelf (ja ook lekker egoïstisch) liever gewoon in m'n eigen huis verblijf.
Ons huis was groot genoeg om te delen. Maar op een gegeven moment is hij toch vertrokken omdat ie mij niet meer kon zien. Snap ik ergens wel. Tussen ons was het op, van mijn kant. Ik werd verliefd op een ander en dan ga je je toch anders gedragen. Meer lachen leuker kleden etc. Dus snap dat het dan voor de ander heel pijnlijk wordt. Uiteindelijk nog 4 maanden ofzo samen blijven wonen.
Ik zag mijn vriend toen alleen buiten de deur. Pas toen mijn ex vertrok hebben we bij mij thuis afgesproken.
Birnesting was hier ook geen optie, want ik kan geen tweede woning betalen en had geen plek om heen te gaan. Ja bij zijn ouders, maar dat is dan juist geen plek waar je even op je gemak gaat zitten. Dan is de sfeer nog vijandelijker dan thuis. 😬
We zijn inmiddels een jaar verder sinds de breuk, maar het is voor hem nog steeds lastig dat ik ben verder gegaan met mijn leven. Hij heeft het idee dat we direct gaan samenwonen etc. Maar van dat soort dingen is nog lang geen sprake.