Aangegeven dat ik wil scheiden, en nu?
Hoi allemaal.
Ik ben hier nieuw op het forum maar wou graag jullie hulp.
Ik heb, nadat ik er al meer als een jaar mee loop, aangeven dat ik wil scheiden.
Maar nu is dan eigenlijk mijn vraag.. en nu?
Waar moet ik beginnen?
Moet ik eerst een huisje zoeken, sta al wel een jaar ingeschreven. Of moeten we eerst de scheiding regelen?
We hebben 2 kinderen. Dus ja daar moeten we ook rekening mee houden....
Hoe hebben jullie dit gedaan?
We hebben geen grote ruzie ofzo. Dus kan gelukkig gewoon met de vader van mijn kinderen praten.
Hij heeft het heel rustig opgenomen en had het eigenlijk ook al wel aan zien komen.
Lieve groetjes Leeuwtje87
Maak een afspraak voor een oriënterend gesprek met een mediator. Die kan je vertellen welke stappen je moet nemen en kan je adviseren. Die heeft ook een portal waarin je al je benodigde paperassen kunt uploaden en maakt uiteindelijk het convenant op.
Neem wel een mediator die ook advocaat is, want anders moet je later nog apart een advocaat inhuren. Daarbij, een mediator die geen jurist is, kan juridisch belangrijke zaken vergeten te bespreken.
Bel eventueel naar het juridisch loket om advies voor een goede advocaat/mediator familierechterlijke zaken.
Het beste is als jullie samen vooral eens kunnen zijn over het proces.
Andere huisvesting is een groot probleem, dus op dat gebied kun je wel al wat algemene stappen zetten (inschrijven bijvoorbeeld), maar dat probleem komt later waarschijnlijk nog heel groot terug.
Tsjor
Hoe lang is de wachttijd daar? In sommige gemeenten is een jaar helemaal niet zo veel en ben je dan nog niet aan de beurt.
Een dak boven je hoofd hebben lijkt me wel stap één. Je kunt goed met je aanstaande ex praten, dus dat is positief, maar heel lang onder hetzelfde dak blijven wonen lijkt me alles behalve ideaal.
hier werkte de mediator samen met een advocatenbureau; dat zal al bij de prijs inbegrepen.
En ga vast sparen, want met een mediator ben je zo een paar duizend euro lichter. 😭
Bood je man helemaal geen weer stand? Is er niks meer te redden? Lijkt nu alsof jullie beiden al hebben opgegeven.
ik was tussen de 2500 en 3000 all in kwijt bij de editor, redelijk gemiddeld en het is vaak goedkoper dan allebei een advocaat. Daarbij kun je bij een laag inkomen nog een vergoeding krijgen die voor je wordt aangevraagd indien van toepassing.
Ik zou ook maar beginnen met woonruimte zoeken inderdaad, want dat kan ook wel even duren. En het is op zich vziw prima mogelijk om apart te wonen voordat de scheiding erdoor is.
Ik zou sowieso praten over hoe je het gaat aanpakken, zorg voor de kinderen, wonen en inkomen. Zorg voor de kinderen hoe ga je dat doen? Het meest sociale voor de kinderen en andere woningzoekenden zou zijn als je de woning bestempeld als kind woning, dan is er maar 1 ruime woning nodig en kan de ouder die op dat moment niet zorgt naar een kleinere woning.
Advocaat of mediator, als jullie het allebei erover eens zijn zou ik kiezen voor een advocaat/mediator die lid is van de VAF. Dan heb je iemand met jarenlange ervaring in familierechtelijke zaken. Het gaat dan toch vooral om het praktisch regelen van een aantal dingen. Dat kun je nu ook al samen voorbereiden door alvast te kijken naar een convenant: wat moet daarin? Alles wat je samen kunt overleggen scheelt je in de kosten.
Mijn advies: laat de alimmentatieberekeingen maken volgens de trema-normen; beperk de afspraken in het ouderschapsplan zoveel mogelijk, ga zeker niet in details alles vastleggen; degene die het huis verlaat mag als eerste beslissen wat hij/zij meeneemt.
Mochten jullie een eigen woning hebben, dan kun je waarde laten bepalen en weet je of er overwaarde is.
Een groot risico: uit medelijden, schuldgevoel of 'omwille van de kinderen' scheve afspraken maken, dat wil zeggen afspraken waarbij de een beter gefaciliteerd wordt dan de ander. Dat leidt op den duur bijna altijd tot problemen. Bijvoorbeeld: als iemand niets mee wil nemen uit de woning zal de ander dat financieel moeten compenseren, anders blijft het gevoel bestaan dat de een alles achter gelaten heeft.
De belangrijkste motivatie zou moeten zijn dat je elkaar allebei een goede start geeft voor de rest van het leven, waarbij ieder de best mogelijke positie krijgt om zo goed mogelijk op eigen wijze ouder te zijn voor de kinderen.
Tsjor
Decembermamma schreef op 25-04-2022 om 08:18:
Ik zou sowieso praten over hoe je het gaat aanpakken, zorg voor de kinderen, wonen en inkomen. Zorg voor de kinderen hoe ga je dat doen? Het meest sociale voor de kinderen en andere woningzoekenden zou zijn als je de woning bestempeld als kind woning, dan is er maar 1 ruime woning nodig en kan de ouder die op dat moment niet zorgt naar een kleinere woning.
Aan andere woningzoekenden zou ik in een echtscheiding even niet denken. Je hebt al genoeg te regelen en te beslissen over de kinderen, financiën, boedel, etc.
En hoe bedoel je dit? Dat de kinderen daar blijven en de ouders dan steeds van huis wisselen? Dat lijkt me helemaal niks.
Een scheiding is wat het is. Na de scheiding (of daarvoor al) heeft papa een woning en heeft mama een woning. Naar gelang de afspraken pendelen de kinderen dan tussen die woningen.
A12345 schreef op 25-04-2022 om 10:20:
[..]
Aan andere woningzoekenden zou ik in een echtscheiding even niet denken. Je hebt al genoeg te regelen en te beslissen over de kinderen, financiën, boedel, etc.
En hoe bedoel je dit? Dat de kinderen daar blijven en de ouders dan steeds van huis wisselen? Dat lijkt me helemaal niks.
Een scheiding is wat het is. Na de scheiding (of daarvoor al) heeft papa een woning en heeft mama een woning. Naar gelang de afspraken pendelen de kinderen dan tussen die woningen.
Of de kinderen hebben een woning en de ouders pendelen tussen de (kleinere) eigen woning en de kinderwoning. Een scheiding is wat het is maar waarom de 2 kinderen laten pendelen en slepen met hun zooi, dat geeft zo verschrikkelijk veel onrust en sleperij. Gebruik in ieder geval niet de kinderen om urgentie af te dwingen, ze hebben immers een huis.
Decembermamma schreef op 25-04-2022 om 10:57:
[..]
Of de kinderen hebben een woning en de ouders pendelen tussen de (kleinere) eigen woning en de kinderwoning. Een scheiding is wat het is maar waarom de 2 kinderen laten pendelen en slepen met hun zooi, dat geeft zo verschrikkelijk veel onrust en sleperij. Gebruik in ieder geval niet de kinderen om urgentie af te dwingen, ze hebben immers een huis.
Ik vind dat je teveel bezig bent met anderen op de woningmarkt, dan met de ouders van de kinderen. In een scheiding gaat het om de ouders van de kinderen. Niet om anderen op de woningmarkt die dan een huis minder tot hun beschikking hebben of toeslagen waar andere belastingbetalers voor opdraaien.
Mij lijkt het persoonlijk helemaal niks om steeds te pendelen tussen een huis. Na een scheiding wonen de kinderen in twee huizen. Daar kunnen de meeste kinderen prima mee dealen. Wel moeten ze dan natuurlijk hun kamertje, speelgoed en dingen daar hebben.
A12345:"Mij lijkt het persoonlijk helemaal niks om steeds te pendelen tussen een huis. Na een scheiding wonen de kinderen in twee huizen. Daar kunnen de meeste kinderen prima mee dealen"
De kinderen hebben geen keus. Waarom zou een kind daarmee moeten kunnen dealen, maar de ouder niet?
A12345 schreef op 25-04-2022 om 12:38:
[..]
Ik vind dat je teveel bezig bent met anderen op de woningmarkt, dan met de ouders van de kinderen. In een scheiding gaat het om de ouders van de kinderen. Niet om anderen op de woningmarkt die dan een huis minder tot hun beschikking hebben of toeslagen waar andere belastingbetalers voor opdraaien.
Mij lijkt het persoonlijk helemaal niks om steeds te pendelen tussen een huis. Na een scheiding wonen de kinderen in twee huizen. Daar kunnen de meeste kinderen prima mee dealen. Wel moeten ze dan natuurlijk hun kamertje, speelgoed en dingen daar hebben.
Waarom moeten die kinderen daar wel mee dealen, terwijl je dat voor jezelf niet wil?
Ik snap wel dat er allerlei haken en ogen aan zitten. Wat als de één er steeds een puinzooi van maakt en de ander smetvrees heeft…