Lezen in de eerste klas
Wij wonen in turkije en nu gaat onze oudste zoon naar de eerste klas, het jaar is nu al voor de helft voorbij en hij kan nu lezen en schrijven.
Nu hoorde ik dat er deze week leeswedstrijden in de klas werden gehouden, de kinderen moesten min-stens 50 woorden per minuut kunnen lezen, die van mij kwam maar tot 30 (en dan nog weet hij waarschijnlijk niet eens wat hij gelezen heeft).
Ook vertelde de meester dat er veel en veel meer gelezen moet worden, zeker 2 boekjes per week.
Ook krijgen ze vaak als huiswerk een A4 helemaal volgeschreven mee naar huis, dat moeten ze lezen en de onderste vragen beantwoorden. Dat is toch totaal niet aantrekkelijk voor een kind van 6????
Die van ons heeft nu al een grote hekel aan lezen gekregen, zo jammer. Daarbij vraag ik me af hoe het zit met begrijpend lezen, kunnen ze dat al op deze leeftijd?
Ýk heb de indruk dat die van ons totaal niet geinteresseerd is in lezen, ook omdat tegen hem gezegd is dat hij het niet goed doet natuurlijk.
Wordt dit in nederland ook van de kinderen verwacht?
Makay
Junge - herkenbaar
Ik ben net aan de andere kant van de grens opgegroeid van de woonplaats van Mirreke.
Mijn eerste vriendje (4 jaar lang vanaf mijn 17e) was half duits en half nederlands. De ervaringen van het onderwijs herken ik niet. Zowel hij als ik gingen in NL naar school. Maar ik herken de teksten van Junge wel in de relatie met zijn moeder. Zij had hele dubbele standaarden. We mochten wel samen op wintersport (als 18-jarigen) maar zij mailde naar het B&B dat zij al kende dat wij natuurlijk niet in één kamer konden verblijven. Natuurlijk was dit schone schijn. Wij hadden echt maar één kamer geboekt. Maar zij had daarmee het decorum hoog gehouden.
Een weekendje in het familiehuis in de Eiffel ging precies zo.
Tot mijn verbazing werd ik verantwoordelijk geacht voor zijn nette kleding. (toen was hij al student). Dus als hij in ongestreken kleding liep, moest ik daar wat aan doen. Ik vrees dat ze weinig bereikt heeft bij mij.
We hadden chinees eten besteld rond de carnaval met een aantal vrienden. Dat werd in hun huis gegeten. Uiteraard schepten we op uit de bakjes van de chinees, de papieren werden gebruikt als onderzetter. Mij werd toegesnauwd: jij wordt nooit een goede huisvrouw! Op dat punt heeft ze gelijk gekregen 
Maar ik was verbijsterd dat ik verantwoordelijk zou zijn voor het gedrag van zoon en vrienden in haar huis. .......
De relatie is niet langer geworden. Gelukkig niet door zijn moeder. Wij hebben ons beiden weinig van haar aangetrokken. Maar ik was wel opgelucht dat ik nooit meer rekening hoefde te houden met haar waarden en normen, oftwel het schone schijn gedeelte. Over de 'echte' waarden en normen hadden we nooit discussie.
Nog weer eens
Rodebeuk: het is een beetje gemixt met het academische, net als in mijn eigen familie trouwens. De schwaebische tak heeft niet gestudeerd op schoonmoeder na, zij was de eerste in haar familie die dat deed. Maar liberaal zijn die ooms en tantes en nichten wel, en heel open en positief ingesteld. De nichten zijn bijvoorbeeld ook niet in de kerk getrouwd wat onder de vrienden van mijn vriend juist wel weer heel gewoon is (en naar ik begrijp in duitsland zowiezo wel). Ik vond die familie al geweldig maar door deze draadjes begrijp ik dat ze echt bijzonder zijn.
Van vaderskant zijn ze wel academischer maar die grootvader was juist een vreselijke male chauvinist pig, en de oma enorm bezig met 'hoe het hoort'. Herkenbaar blijkbaar nog steeds, maar bij man is dit dus twee generaties terug. Misschien wel omdat die opa zo erg was dat de kinderen en kleinkinderen zich er tegen hebben afgezet .
Mirreke: ik heb man nog eens grondig uitgehoord en ja, er is inderdaad een flinke breuk tussen school en studie, kon hij me nu wel uitleggen. In de studie wordt zelf denken en verantwoordelijkheid dus ineens enorm gestimuleerd, en aan het eind van het gymnasium ook al wel. Dus vandaar mijn verkeerde indruk! Want ja, die grundschule wordt inderdaad gedomineerd door de angst het gymnasium niet te halen... en dus leren wat je leren kunt, dat klopte wel. Dat ging hem makkelijk af dus vandaar dat het niet als een trauma is blijven hangen.
Sam: dat snoep en prikdrinken herken ik wel heel erg! Bij schoonzus was al niet eens drinken zonder prik te vinden toen jongste pas 2 was, dat vond ik wel verbazend (en lastig, want mijn toen 1-jarige bliefde het niet). En die neefjes eten ook aan een stuk door allerlei koek en tussendoortjes (komt natuurlijk hier in NL ook veel voor). Aan de andere kant kom ik er ook weer van die fanatieke suikervrije opvoeders tegen.
Nou, ik zal ophouden jullie draadjes te vervuilen maar voor mijzelf was het wel verhelderend om het zo uit te pluizen!
Rodebeuk?
Ben jij zelf in Duitsland geboren? Je hebt het vast wel eens ergens geschreven maar het staat me niet meer bij.
Melde mich gehorsamst
(citaat van soldaat Schwejk)
Nee, in Amsterdam. Uit een duitse moeder en een Nl vader. Er was pas na een halve dag wachten een telefoonlijn beschikbaar om mijn oma in Stuttgart van het heugelijke nieuws op de hoogte te stellen.
Omgekeerd zal mijn moeder dus vanuit D maar heel spaarzaam hebben geweten waar ze aan begonnen was. Want reken maar dat NL ook flink wennen kan zijn! Dat zou je bijna vergeten in zo'n draadje. Het zijn de minst gastvrije mensen die ik ken, ze zijn bot, ze kunnen niet koken, de kinderen zijn brutaal (dat vind ik zelf wel meevallen hoor), er zijn geen bergen, ze hebben de goede burgerkeuken om zeep geholpen, ze hebben enorme standsverschillen die ook heel erg gekoesterd worden met moeilijk te doorgronden regels en gewoontes, na de oorlog hebben ze nou niet bepaald alles kristalhelder en netjes geregeld, enzenzenz....moet weg! Voetbal...
Ah, mooi 
Nou weet ik alles, rodebeuk, fijn
Nee, ik kan me goed voorstellen dat het in Nederland voor anderlanders behoorlijk aanpassen moet zijn. Ik ken een jongen die samen met mijn buurjongen aan een opleiding in Nederland is begonnen. De buurjongen floreert, maar die andere jongen is na een aantal weten gestopt omdat hij, of misschien zijn ouders, niet kon aarden in het Nederlandse systeem.
Dat van dat gastvrije ken ik weer niet zo goed, ik zat/zit in een Nederlandse-met-buitenlandse-vrienden-kring die behoorlijk gastvrij is, mee-eten, slapen, maakt niet uit.
Terwijl ik hier juist de indruk heb dat je maar behoorlijk moeizaam bij iemand over de drempel komt. Aan de andere kant, als je Hollanders zoals mijn schoonzuster treft, die is in staat je, als je van verre komt, en net vóór het eten dreigt aan te komen, gerust de deur te wijzen omdat zij zelf anders niet genoeg te eten hebben (stukjes vlees of zo), of omdat anders hun dagritme in gevaar komt. Dat vind ik nou weer onbegrijpelijk.
Mirreke: slavinken tellen
Inderdaad, dat heb ik ook meegemaakt bij een vriendin. Toevallig (of niet toevallig) was haar vader een theologische hotshot in de gereformeerde wereld... maar dat broden delen en vissen vermenigvuldigen uit het NT waren ze dus vergeten. Ik moest naar huis omdat ze maar 4 slavinken hadden.
Weet je, ik heb zelf heel veel vergeleken en ik vind daarmee niets mis. Ik weet ook niet zo goed waarom ik het omgekeerde rijtje hier nu ging uitschrijven. Misschien omdat Fely in het draadje hieronder precies het omgekeerde van mijn situatie beschreef: een hartelijke NL familie en een kille D familie.
Toen dacht ik hé, naast nationaliteit spelen er nog tig andere dingen.
Nationaliteit
Ben ik helemaal met je eens, rodebeuk, dat nationaliteit niet alles bepalend is. Wel denk ik dat het altijd erg afhankelijk is van het klimaat van het gezin/familie/omgeving waarin je opgroeit, en natuurlijk je eigen persoonlijke karakter. Zie daarvoor bijvoorbeeld de achtergrond van Balletmama.
Ik denk wel serieus dat je in Duitsland, om je aan de beklemmende maatschappij te kunnen onttrekken, behoorlijk sterk in je schoenen moet staan.