Lezen in de eerste klas

Grote verbazing

Als moeder van twee 'duitsers', met duitse man, lees ik hier al een tijdje mee maar ik herken er heel weinig van. Ik heb man dan ook al een paar keer uitgehoord over zijn schoolervaringen maar hij herkent zich ook niet in de autoritaire ervaringen uit deze draad (en eerdere). Zeker niet zoiets als 'iedereen moet hetzelfde kunstwerk maken'. Integendeel, hij heeft het er juist vaak over hoe ze werden gestimuleerd zelf na te denken, bijvoorbeeld over de geschiedenis. In zijn studie kreeg hij een stuk meer verantwoordelijkheid dan hier gebruikelijk is. Misschien is het te ver weggezakt of hebben we nog te weinig ervaring met het huidige nederlandse onderwijs (zoon in groep 2) om goed te kunnen vergelijken.
Maar in elk geval voldoet mijn schoonfamilie ook niet erg aan de beelden hierboven, man en zijn broer en zus mochten juist veel zelf kiezen wbt. de inrichting van hun leven, en hoewel de vriendjes wel werden becommentarieerd heeft schoonzus er thuis wel altijd over verteld. Onze neefjes en achterneefje/nichtje hebben aan tafel het hoogste woord. Ik vind niet dat er altijd even goed naar de neefjes wordt geluisterd, en er wordt ook geschreeuwd - maar dat maak ik hier ook vaak mee, ik kan mezelf al niet eens vrijpleiten.
Ik ben erg benieuwd of ik het gewoon niet goed zie doordat ik er zelf niet woon (de verhuisneiging wordt wel minder door het lezen van deze draad ) of dat het nogal kan verschillen. Aan de regio kan het nauwelijks liggen want die familie woont door heel duitsland.

Niet-lichamelijke ziektes

Ik had het hier van het weekeind met mijn ex over en kon alleen maar verbaasd mijn hoofd schudden.
Hij heeft PTSS van de oorlog in Bosnië. De ziekenfonds in Duitsland vergoedt echter niet de behandeling die hiervoor nodig zou zijn, alleen maar behandeling voor depressie (een van de symptomen van PTSS). Maar afgezien van het feit, dat goede traumatherapie in D sowieso al erg moelijk te vinden is.

Als ik dan zie, welke mogelijkheiden hier in NL bestaan, zoals centrum 40-45. En hoe anders de "public attitude" over psychische ziektes hier is vergeleken met Duitsland. Echt verbazingswekkend. Duitsland loopt hier zeker 20-30 jaar achter.

Asa nog eens...

ik heb te snel op versturen gedrukt.

"Ik ben erg benieuwd of ik het gewoon niet goed zie doordat ik er zelf niet woon (de verhuisneiging wordt wel minder door het lezen van deze draad ) of dat het nogal kan verschillen. Aan de regio kan het nauwelijks liggen want die familie woont door heel duitsland."

Hoe groot de verschillen zijn, zie je idd pas, als je een tijdje in een ander land woont. Ik heb zowat van mijn hele jeugd doorgebracht op nederlandse campings in het hele land, maar pas nu zie ik hoe groot de verschillen eigentlijk zijn.

En het kan heel goed dat je schoonfamilie anders is - natuurlijk zijn niet alle duitsers zo! Alleen heb ik tijdens mijn jaren daar nooit het genoegen gehad om mensen te ontmoeten die anders waren dan mijn ouders of hun vrienden (en deze mensen waren waarschijnlijk allang vertrokken uit de regio, waar ik echt begrip voor heb...).

Ik heb ook een tijdje in het Zuidwesten gewoont, bij Ulm, en daar was de scheiding tussen duitsers en buitenlanders dan wel minder streng dan in mijn dorp van komaf, maar voor de rest geen groot verschil.

Balletmama

Ja, ik ben ook erg benieuwd of ik dit soort dingen meer ga herkennen de komende jaren, de oudste neef zit dit jaar voor het eerst op school. In elk geval herken ik de familiedingen (ook zoals de jouwe is) dus niet direct. Wel is me natuurlijk al opgevallen dat het op werkende-vrouw gebied nog veel conservatiever is dan hier en de kinderopvang bijna overal weinig voorstelt.
Bijzonder cru trouwens is de tegenstelling die me al eens eerder was opgevallen tussen jouw ex en het gebrek aan hulp voor hem, tegenover mijn schoonzus die gewoon drie weken op een door de verzekering betaalde moeder-kind-kuur gaat omdat ze er even doorheen zit, iets wat hier in nederland weer ondenkbaar luxe zou zijn.

Balletmama weer

Ik hoop niet dat het klinkt alsof ik twijfel aan jullie ervaringen want dat zou belachelijk zijn, van iemand die er nooit gewoond heeft. Het is gewoon dat ik na het lezen van die onderwijservaringen elke keer naar man kijk en denk 'Komt hij daar uit??? Echt waar??' Hij heeft het namelijk juist bijzonder vaak over zelf nadenken ipv. iets doen 'want zo gaat het altijd', dat is echt een stokpaardje van hem.
En bij navraag blijkt dan ook, dat hij deze ervaringen niet herkent. Misschien is het onderwijs in vrijdenkendheid zelfs achteruitgegaan sinds de jaren 70, zou je bijna denken. Maar het kan dus ook dat we het nog niet duidelijk genoeg kunnen vergelijken met het nederlandse onderwijs en dat hij de komende jaren nog vaak verbaasd op kijkt. Wie weet!

Asa

Misschien vergelijkt jouw man met zijn jaren op de middelbare school? Toen mijn dochter op het Gymnasium in Duitsland zat heb ik een discussie gehad met de directrice aldaar. Ik vertelde dat het me zo verbaasde dat kinderen zo weinig hun eigen mening mogen vormen, en dat in Nederland kinderen van begins af aan al gestimuleerd worden zelf iets ergens van te vinden. Zij gaf aan dat in haar ogen kinderen eerst wat moeten weten (dus de kennis moet er eerst ingegoten zijn) voordat zij zelf een mening kunnen vormen. Ik ga ervan uit dat dat betekent dat ze pas vanaf zestien/zeventien jaar een echte eigen mening mogen gaan uiten.
Ik denk toch ook dat het afhangt van het Bundesland. NRW heeft (het is onderzocht) van heel Duitsland het slechtste onderwijs, de kinderen presteren hier het slechtst van heel Duitsland en in Kreis Kleve (hee, waar zouden wij toch wonen?) wordt weer het slechtst "abgeschnitten" van heel NRW. Nu is er een groep ouders die een ouderinitiatief hebben gevormd en een Gesamtschule (een soort middenschool) willen. En daar is zo'n beetje de hele politiek hier tegen (allemaal ouwe lullen van rond de zestig/zeventig) terwijl ook weer uit onderzoek is komen vast te staan dat een Gesamtschule kinderen een veel betere kans geeft op een hoger (en dus kansvoller) einddiploma.
Verder is het zo dat idd niet alle Duitsers zo zijn. Mij valt het volgende op: de drang/druk om gelijk te zijn, niet op te vallen, niet gepest te worden (want wat Balletmama zegt geldt hier grofweg nog steeds, als je gepest wordt zal het wel je eigen schuld zijn, dan pas je je niet genoeg aan), is erg groot. Dus de grootste groep doet alles zoals het hoort. Dan zijn er natuurlijk zoals overal ook mensen die een heel eigen stijl, mening, levensopvatting hebben. Om dat te kunnen en durven uiten moet je wel heel sterk in je schoenen staan, en heel sterk een eigen mening hebben. Dus de 'alternatieven' zijn daardoor juist heel sterke, zelfbewuste mensen, je moet wel om als alternatief hier te kunnen overleven. Langzamerhand leer ik dus ook steeds meer mensen kennen die ik echt heel leuk en aardig vindt. En als je als kind in zo'n gezin of kring verkeert merk je die druk eromheen waarschijnlijk minder.
En kijk, er is ook een enorm verschil tussen wat bv. de centrale regering uitdraagt. De laatste tijd hoor en lees ik veel over mobbing, de 'Duitse' term voor pesten. Ineens komen hier ook allerlei onderzoeken over hoe erg dat is, hoeveel last je daarvan houdt in de rest van je leven, enz. enz. En dus komt er aandacht voor, maar dat is nog niet in alle uithoeken van Duitsland doorgedrongen. Gelukkig zit mijn ene zoon bij een goede en leuke juf en op een leuke Ogata met een fantastische leuke leidster. Als ik daarnaartoe ga om te praten over wat er voorgevallen is, wordt er ook echt iets aan gedaan, zonder dat mijn zoon daar bv. later op het speelplein weer over gepest wordt (dat komt nl. ook voor). Nou moet ik zeggen, dat ik er ook behoorlijk zelfverzekerd op afstap, zoals ik dat in Nld. ook gewend was, wie weet speelt dat ook mee. Wat je namelijk ook kunt zien hier is dat bv. Russen en Polen heel stilletjes rondschuifelen, en echt de aandacht niet op zich willen vestigen. Die zullen echt nooit naar school gaan om te klagen...
En bv. een NEderlandse vriendin hier die uit Berlijn hiernaartoe is verhuisd heeft me heel veel verteld over hoe haar dochter op school (dezelfde school waar mijn oudste zoon op heeft gezeten) is gepest. Om alles: haar kleren, haar eten, hoe ze eruit zag, dat ze pepernoten bij zich had als het Sinterklaastijd was, noem maar op. Terwijl haar kinderen gewoon Duitse kinderen zijn, in Dld. geboren, altijd hier op school gezeten. En zij zelf ook vaak naar de juf (ook een leuke, aardige, doortastende juf) is geweest. Het is blijkbaar gewoon niet afdoende opgepakt.
Nogmaals, ook hier verandert langzamerhand alles. En ik hoor om me heen dat er vooral in onze streek veel verandert door de steeds meer binnenstromende Nederlanders. Vind ik alleen maar fijn, en de meeste Duitsers trouwens ook!! Ik hoor vaak dat ze graag zouden zijn zoals wij (wij als Nederlanders) maar het niet kunnen en niet weten hoe!
Veel komt trouwens volgens mij ook omdat men in Duitsland veelal uitgaat van een volkomen verouderde opvatting over de ontwikkelingspsychologie van het jonge kind.
Ik ken een Duitse moeder die helemaal vertwijfeld is (echt, huilend aan de telefoon) omdat haar zoon van 16 helemaal ten gronde gaat aan het schoolsysteem. Onze buurvrouw zegt dat ze zo blij is dat haar zoon nou in Nld een MBO opleiding doet, en hij zelf wist niet dat school leuk kon zijn.
Maar vergeet niet, wij wonen voor mijn gevoel wel dicht bij de grote stad, maar in Duitsland wonen wij gewoon heeeel ver van de ontwikkelde wereld. Wij wonen echt aan de rand, en Duitsland is heel groot. Vroeger was dat in Nederland ook een onontwikkeld gebied waar iedereen wegtrok.
Oh, en ja, wat ik hier tegenkom doet mij erg denken aan Nederland zo'n 35 jaar geleden.

Aanvulling

toen wij hier kwamen wonen waren onze kinderen 4, 7, 9 en 11. Wij hadden dus al wel wat vergelijkingsmateriaal. Onze kinderen kwamen op vier verschillende scholen terecht, dus toen had ik ook ineens heel wat vergelijkingsmateriaal. Verder hebben wij een behoorlijk aantal scholen van binnen gezien, omdat we eerst eens indrukken wilden opdoen. Mijn dochter heeft op meerdere middelbare scholen proefgedraaid. Onze zoon zit nu op weer een andere middelbare school, en ik herken gewoon heel veel.
Verder is hier echt de directeur de baas. Eerst hadden wij prima afspraken met de conrector en juf van mijn zoon gemaakt, maar de directeur kapt alles af, draait het terug, en dat is het dan.
Ik weet ook van een vrouw die ten einde raad een ingezonden brief naar de krant heeft gestuurd. Die is geplaatst. En vervolgens heeft de directrice van de school waar het om ging alle ouders een brief gestuurd waarin de desbetreffende moeder niet te zuinig in de pan werd gehakt. De volgende bedenkt zich wel twee keer voordat die gaat klagen... Zo werkt het hier ongeveer.
Maar ook hier gaan steeds meer mensen scheiden, moeten vrouwen steeds meer werken, zal er uiteindelijk binnen het schoolsysteem iets gaan veranderen, dat moet gewoon.
Maar de houding die veel ouders hebben ten opzichte van hun kinderen, tja, daar maak ik me wel zorgen over.

Mirreke

Ik herken heel veel uit jouw verhalen. Je moet inderdaad erg sterk in je schoenen staan wil je "er tegen in" kunnen blijven gaan. Wij hebben dat aan den lijve meegmaakt in het laatste jaar van de kleuterschool. Wij werden als het ware gedwongen onze zoon nog een jaar langer te laten kleuteren en we zijn tot het einde vol blijven houden dat ons geen keus werd gelaten. De meeste juffen spreken nu niet meer met ons.

Ook daar heb ik niets van begrepen. Ze wilden dat onze zoon een jaar langer in de kleuterschool bleef omdat hij "mondiger" moest worden. Daarna beklaagden ze zich dat hij te mondig was.

De directrice van de basisschool zei ons letterlijk dat onze zoon zes weken lang "bekeken" werd (als we hem naar school hadden gedaan) en dat hij daarna verwijderd werd en naar de vorschule moest. Vorschule is bij ons een school waar de moeilijke kinderen op komen. Hij zou er alleen met de bus naar toe moeten in de grote stad.

We vonden dus niet dat we optie hadden. De directrice vertelde ons ook letterlijk dat onze mening niet telde. Die van de kleuterschoolleidster wel. Dit was een jong meisje van 22. We hebben onze zoon ten einde raad nog een jaar laten kleuteren en ik ben op andere gebieden heel erg met hem bezig geweest omdat hij zich kapot verveelde. In de kleuterschool werd namelijk naast spelen geen alternatief geboden.

In die vier jaren kleuterschool heb ik langzaam aan begrepen dat je echt alleen maar word geaccepteerd als je overal ja en amen op zegt. En dat kan ik niet.

Ik vind het zo ontzettend jammer dat het zo moet. Ze zouden het voor zichzelf ook een stuk makkelijker kunnen maken door misschien een andere zienswijze uit te proberen. Duitsland is zo`n ontzettend mooi land en rijk aan cultuur en geschiedenis. Men zou er zoveel meer uit kunnen halen......

Sam

Tjee sam

Dat klinkt als een echt horrorverhaal (qua horrorniveau een beetje zoals ons verhaal van oudste zoon, die heeft echt een ellendige tijd hier gehad in het eerste jaar).
Hadden jullie alleen maar een basisschool om uit te kiezen? Inmiddels heb ik begrepen dat de restrictie om alleen maar in je eigen districtje naar school te mogen gaan is opgeheven. En hoewel kinderen uit de eigen woonplaats voorgaan zouden wij nu zelfs kunnen kiezen om naar een school in een heel andere plaats te gaan. We hebben nog even de montessorischool (er is er hier ergens eentje) overwogen, maar dat was toch wel erg ver rijden. En die schoolbus zie ik dus ook totaal niet zitten, vaak duurt het enorm lang voordat ze op school zijn en ook daar wordt veel gepest.
En ja, die Kiga, alleen maar spelen, zucht. Ik begrijp daar ook helemaal niks van. Onze Kiga zweert bij Armin Krenz, een ontwikkelingspsycholoog die vindt dat jonge kinderen volgens mij minstens 12 uur per dag moeten spelen. Dat kinderen geen verschil maken tussen spelen en leren (waarom mag koken bijvoorbeeld wel en leren lezen niet?) dringt bij niemand hier door. Ik ben er al wel honderd keer over begonnen. Mijn zoon heeft INPUT nodig!!! Maar dat mag niet.
Ik heb ook hele discussies met ouders, docenten, enz. enz. omdat nu vanuit de centrale regering is besloten dat kinderen vanaf de eerste klas engels moeten leren. Ik vind het fantastisch, dit is precies de goede tijd ervoor, kinderen leren zo snel een vreemde taal. Tja, niemand die dat begrijpt. Ze weten echt gewoon helemaal niet hoe het kinderbrein werkt, dat kinderen wíllen leren, dat brein moet gevoed worden.
Google maar eens op Armin Krenz, hij schijnt een belangrijk adviseur van de (bundes?)regering te zijn. Maar buiten Duitsland is hij totaal niet bekend, slechts één van zijn boeken is vertaald (in het Pools). Hij denkt bijvoorbeeld dat die Amoklaufen die de laatste tijd regelmatig voorkomen het gevolg zijn van kinderen die in hun kleutertijd niet genoeg hebben gespeeld en die teveel computerspellen hebben gedaan. Ikzelf denk dat zo'n Amoklauf het gevolg is van een beroerd schoolsysteem waar kinderen systematisch door leraren kunnen worden gepest en te lage cijfers krijgen. Waarin gevoelige kinderen het onderspit delven. Waarin gerust gepest kan worden omdat niemand er echt iets tegen doet. Waarin je geen eigen mening mag hebben, en anders in de klas op een schrikbarende manier publiekelijk te kakken wordt gezet. Dit laatste is mij in Nederland regelmatig overkomen, maar dat was 35 jaar geleden, mijn dochter is dat vorig jaar hier nog gebeurd, meerder malen. Gelukkig wisten we toen al dat ze in nld. naar school zou gaan. En ik heb nog wel meer verhalen over hoe vrienden van haar, en onze eigen zoon, door docenten totaal respectloos worden behandeld...

Schulfähigkeit

http://www.oldenbourg.de/osv/zeitschriften/gsm/pdf/gsm2004_2.1.pdf
OH, nou moet ik er ook nog bij zeggen dat ik ook het gevoel heb dat de ideeën van Armin Krenz niet goed wordt geïnterpreteerd. Hij vindt namelijk wel dat je kinderen bij het spelen moet helpen, dat je ze dingen moet voordoen. Iet wat ze niet weten kunnen ze ook niet uit zichzelf doen. Dat ze muziek, poppenspel, rollenspellen, maar ook spelletjes aangeboden moeten krijgen. En 'onze' kindergarten is al het voordoen uit den boze. Ik geef regelmatig van die leerboekjes met werkbladen mee, omdat zoon dat dan graag wil. Maar hij zal daar echt geen hulp krijgen...

Scholen

We hebben heel veel andere scholen bekeken, inklusief privéscholen. De directrice hier heeft duidelijk laten doorschemeren dat ze in contact staat met de andere scholen hier. Wij wonen in een stadgedeelte waar één basisschool is, de andere scholen zijn in de stad zelf.

Ten slotte hebben we de beslissing genomen onze zoon tóch hier bij ons naar school te laten gaan omdat de meeste van zijn vrienden hier ook gaan. Daarnaast is het maar 500 meter lopen ongeveer en omdat ik thuis werk makkelijker. Zo kan ik hem zelf ook nog begeleiden. De school is hier dagelijks van 8 tot 11.30 uur.
Als je al ziet hoe vroeg de school uit is een veel kinderen erna niet weten hoe ze zich moeten bezighouden. Er is wel een nso (Hort noemen ze dat hier), maar een beetje ouder laat zijn kinderen daar liever niet naar toe gaan.

Overigens waren we gisteren bij mijn schoonfamile (zus met familie woont naast de ouders van mijn man).
Mijn zoon heeft niet met zijn neefjes kunnen spelen. Ze hadden gisterenmorgen ruzie gehad met elkaar en zijn vervolgens voor de hele dag naar hun kamer gestuurd geworden.
Omdat we ongeveer 120 km van de schoonfamilie afwonen zien we elkaar toch al niet al te vaak. Die manier van opvoeden snap ik niet.

Ik ben het er mee eens dat het ook anders gaat in andere gezinnen. Daar houd ik me ook aan vast, dat die vooruitgang er toch is. Maar het neemt niet weg dat ik na 8,5 jaar Duitsland af en toe flink wanhopig ben geworden en dat vind ik ook voor mezelf erg jammer.

Die Armin Krenz klinkt bijna net zo bescheuert als de Waldorf pedagogiek. Ik heb me laten vertellen dat daar zelfs de leraren op huis bezoek komen om te controleren of je ook echt geen tv en pc hebt (verderf verderf).

Sam

Schulfähigkeit

ja...... daar was ik vorig jaar ook helemaal verbaasd over.......

Kleuterverlengen

Neef heeft ook een jaar langer gekleuterd, dat vonden wij ook wel sneu voor hem. Zo ging hij pas twee jaar later 'naar school' dan zijn kleine neefje uit Nederland. En ik heb idd. wel het idee (ook uit jullie draadjes) dat het in duitsland nog meer heerst, dat 'kind mogen zijn' idee. Maar ja... hier in NL kan dat ook nog heel sterk zijn blijkt maar uit Ouders en School.

Krenz en waldorf

Mirreke, wat ik er van gegoogeld heb schijnt het zelfs samen te horen. Misschien bedoelde de goede man wel: spelend leren. En werd het vertaald als leren spelen.

Hier hoor ik ook vaker: " Oh, geht Ihr Sohn schon zur Schule? Ja, dann ist seine Kindheit vorbei".

uh...hallo?

We zijn trouwens nu bezig met een leuke cd rom van de HEMA, gebracht door de goede oude Sinterklaas.

Taal heet hij en ik ga met pasen de rekenversie ook kopen. Mijn zoon leert met de pc omgaan en hij vindt het echt geweldig. Misschien een tip....

groetjes Sam

Mirreke

Dat zou best wel eens kunnen, dat zijn vergelijking vooral over de laatste jaren VWO en de universiteit gaat. Dat was bij ons beiden natuurlijk nog het meest vers toen we elkaar leerden kennen. En doordat hij hier aan de universiteit kwam werken, kon hij het ook echt een beetje vergelijken, de nederlandse stagestudenten met zijn eigen studietijd. Overigens geen ervaring in NRW, noch van hemzelf noch van de familie.

Nou asa

Het is meer iets van 'kind móéten zijn" en dus niet mógen leren. Maar ik denk dat dat vooral komt omdat idd, zoals sam schrijft in de ogen van vrijwel iedereen in Duitsland de kindheid en dus het kúnnen spelen (in de zin van dat het mogelijk is) ophoudt als de school aanvangt. School is namelijk serieus.
Ik denk wel eens: voor Duitsers moet alles duidelijk zijn. Ze moeten weten waar ze aan toe zijn. Als je plezier hebt, dan moet je lachen. Dat doe je dan in georganiseerd verband, bv. in een schouwburg, dan zit je onder gelijk gestemden, dan lacht iedereen, en dan val je niet op. Als je werkt dan werk je, en dan lach je niet. Als je naar school gaat dan speel je niet (meer), maar dan leer je. Leren is een serieuze, want belangrijk voor later, zaak. Iets wat serieus is kan niet leuk zijn, want serieus is per definitie niet leuk. Anders is het niet serieus. Snap je.
Dat ik met alle geweld telkens maar wil dat mijn kind het op school ook léúk heeft, was in het begin voor de juf behoorlijk wennen. Als ik vroeg hoe het ging, kreeg ik ten eerste een lijstje van wat níét ging, en ten tweede kreeg ik een lijstje met cijfers. Neeheee, zei ik dan telkens, ik wil weten hoe het met hem gáát. Voelt hij zich prettig, heeft hij vriendjes, dat soort dingen.
Dat was heel ongewoon, want Duitse ouders willen alleen maar resultaten weten. En het kind moet zich gedragen. Wat heel belangrijk is in een klas is dat een kind niet auffällig is. Want opvallen, dat is dus uit de toon vallen en dat is erg. Bij die zogenaamde Amoklaufen (voor de niet-Duitsers, dat is zo'n situatie waarbij een voormalig scholier al schietend de school binnendringt en daar mensen doodt) is iedereen ook altijd heel verbaasd dat het kinderen betreft die voorheen nooit auffällig geweest zijn. Dat kan toch eigenlijk helemaal niet. (Vervolgens krijgen de ouders de schuld, maar dat zou weer een ander draadje kunnen zijn).
Wel merk ik dat hier iedereen dit wel heel leuk vindt, een hele nieuwe, verfrissende benadering. De juf van de OGATA zegt mij ronduit dat zij hoe Nederlandse mensen met hun kinderen omgaan veel leuker vindt dan hoe Duitse mensen met hun kinderen om gaan. Dat lijkt leuk, maar ik schrik daar toch telkens erg van.
Sam, wat jij schrijft over je familie herken ik ook wel. Er is nauwelijks begrip voor hoe kinderen zijn. In de kleuterleeftijd mag alles, maar op school mag niets meer en moeten er heel andere dingen. Het lijkt wel alsof kinderen gebroken moeten worden en in een soort mal geperst. En aan het eind van de rit ben je dan net zoals je vader, en doe je bij je eigen kind weer hetzelfde.

Sam, ook een tip

Bij Ambrasoft kun je ook leuke software kopen die goed aansluit (echt handig voor jou, sorry, grapje ) op de nederlandse basisscholen. Familiepakket 0910. Dit bestrijkt groep 3 tm groep 8, en je kunt er alles mee oefenen. Spelling, lezen, rekenen, klokkijken, tafels, noem maar op. Ook kun je diverse woordpakketten in het programma integreren (veel woordpakketten kun je gewoon van allerlei sites downloaden, even zoeken, en als je tips wilt, ik heb enorme hoeveelheden erg leuke leersites en zo), je kunt het op je kind instellen. Echt leuk leerzaam .
Goede tip: http://www.derank-luttelgeest.nl/digibord/startpagina34.html Dit is een linken pagina, met daarop erg veel leuke leer- en doe sites. Je kunt zó thuisonderwijs geven...
Jij trouwens nog bedankt voor jouw tip. Ik ben trouwens op zoek naar een systeem om mijn kind meer inzage in de Duitse spelling te geven. Volgens de juf bestaat dat niet. Zeg maar zoals in Nld. kinderen eerst korte woorden leren, en dan de meervoudsvorm, en bv. sch en schr als één unit leren schrijven, zodat je niet telkens over de losse letters hoeft na te denken, eerst de stam van het werkwoord, en dan het hele werkwoord. Ik vind het hier zo willekeurig. En als je alle letters weet dat krijg je boekjes waarin de letters misschien wat groter gedrukt zijn, maar waarin de woorden ook al direct zo lang zijn.

Grappig trouwens wat je vertelde over die arts

Daar heb ik nou net een andere ervaring in. Toen wij nog in Nld. woonden hadden we een verschrikkelijke tandarts. Werkelijk té erg. Ik ben met de kinderen overgestapt naar een andere praktijk en daar bleek toevalligerwijs een Duitse tandarts te werken. Zij was heel aardig en helemaal niet neerbuigend en vond juist dat de kinderen zo goed poetsten en zo.
En laatst was ik hier met dochter bij een arts. Die had een heel plannetje wat ze allemaal wilde doen. Dochter en ik keken elkaar eens aan en ik gaf aan dat wij het zelf heel anders zagen. En zonder morren kregen we waar we voor kwamen. helemaal prima, zonder ergernis.
Ook de tandarts hier is ontzettend aardig, een hele leuke man die zich juist helemaal zich niet laat voorstaan op het arts-zijn en heel leuk met de kinderen omgaat. Maar dat kan ook komen doordat we Nederlands zijn, dat vindt vrijwel iedereen hier heel erg leuk. Of misschien komt het ook omdat ik wellicht toch een andere houding heb dan andere mensen. Ik kom (voor mijn gevoel) als gelijke, en praat ook zo.

Wel fijn ook

om hier te kunnen klagen. Ik weet wel, ik heb er zelf voor gekozen om naar Duitsland te verhuizen, maar sommige dingen zijn toch echt even slikken hoor.

Mirreke...

Je moet jezelf niks verwijten, hoor - er is maar weinig te vinden op internet hierover.

Voor mij was de verhuizing naar NL een zegen - 27 jaar lang heb ik in D geleert dat je ontaard bent, als je een eigen mening heb en hier ook nog achter staat. Ik moest van mijn ouders zelfst naar een psychiater, omdat ze dachten, dat ik gestoord was. Ik was alleen maar een opstandige puber, wel meer opstandig dan de doorsnee-puber in Duitsland en dat was al genoeg om me uit te maken voor "niet normaal".

Als mensen zo over je denken, blijft dat zitten totdat je leert, dat het ook anders kan.

Hier in NL nooit geen last gehad van dit soort verwijten. Ze zijn over het algeheel alleen maar verrasst, dat ik kwa mentaliteit heel weinig typisch duitse eigenschappen vertoon.

Ik ga niet eens meer op visite in Duitsland, omdat ik het dan meteen echt benauwd krijg - daar kan en mag ik niet mezelf zijn en dochter ook niet.

Wij horen gewoon in NL te wonen begelijkbaar.

Tandarts (mirreke ot)

Hallo Mirreke,

ter verduidelijking: die man is niet onze tandarts. Wij hebben een heel leuke vrouwelijke tandarts.

Die man was vroeger tandarts geweest en dusdanig in onze voorstad bekend. En omdát hij tandarts is geweest had hij in de kleutersschool al allerlei privileges. Ongeacht zijn vaak absurde mening tegenover buitenlanders en vrouwen. De juffen gingen er automatisch vanuit dat hij geweldig was. Want daar zat het geld blijkbaar.

Dat begreep ik dus niet. Lag misschien ook aan het feit dat zijn vrouw mij dus wel eens insider verhalen vertelde: dat haar dochter de thai grootouders niet mocht zien, dat zij geen thai mocht spreken thuis (want: dat is geen taal), dat ze veertig uur per week moest gaan werken omdat hij door drie vorige huwelijken een hoop allimentie moest betalen.

Maar ik begreep de beredenering van de juffen dus niet. Ze moeten toch ook hebben gezien dat daar wat niet klopte. En aan de andere kant werd bv een laag opgeleide man direct als aso gezien terwijl hij misschien wél heel respectvol met zijn familie omging.

Snap je het nog?

Trouwens is er bij jullie ook nog zo´n ontzettende revaliteit tussen de katholieken en de protestanten (evangelische)? Ik val hier zelf af en toe bijna van mijn geloof door de enorme vooroorlogse vooroordelen onder beidde geloven. Ik dacht dat dat ook allang voorbij was, maar blijkbaar heb ik me daar ook in vergist.

Sam

Ik denk dat wij (deels) geluk hebben hier

Hoewel ik van velen rond mij (ook Duitsers) erge verhalen hoor over roddelen, over min of meer verplicht meedoen in Verreinen of in de kerkgemeente, over vooroordelen - een gezin met pleegkinderen is bv. uit hun wijk weggepest omdat de pleegzoon ADHD had en iedereen hem uitkotste, hartstikke leuke jongen, vriendje van mijn zoon, niks mis met het hele jochie, maar van alles mis met die wijk natuurlijk - merk ik daar in ieder geval niets van. Wij hebben al direct op de scholen aangekondigd dat we niet willen dat de kinderen Religion krijgen, we houden beiden niet van sport, en de kinderen houden meer van dingen als skaten, graffiti, theater, enz dan van voetbal, maar ik ben wel gewoon aardig en bak af en toe een Kuche voor de Kindergarten of zo, de Nachbarnschaft houdt de bijeenkomsten en grillpartijtjes fijn bij ons in de tuin. We hebben geen baan maar werken voor onszelf. Dan zitten we ook nog in een deel waar de meeste mensen hard hun best moeten doen om hun geld te verdienen. Juist in onze straat wordt minder ge- en veroordeeld dan in de nieuw gebouwde wijk achter ons. Daar wordt erg veel gekletst.
Waar ik wel een beetje last van heb in de Kiga is een soort passief verzet bij de oberleidster. Iedereen daar is erg aardig en lief voor de kinderen, dat wel, maar zij zal haar beleid (ouderwetse aanpak, zie mijn berichten hierboven) echt niet aanpassen, ook al bespreek je het met haar en zegt ze min of meer toe dat wel te doen. Een soort koppige weigering zich aan te passen aan de moderne tijd, gesteund door de priester natuurlijk, het is zo'n kerkse Kiga. Ze heeft wel een enorm respect voor mijn partner. Hij kan namelijk erg goed muziekmaken, spelen en improviseren, en dat wordt zeer positief gewaardeerd.
Kortom, omdat ik niet zo in het circuit zit, zeg maar, merk ik niet zoveel over de roddels, ook niet over de geloven. Wel zie ik dat op zondag alleen nog maar de oudjes naar de kerk gaan, buren van onze leeftijd of jonger zie je hier echt niet meer in de kerk. Maar bv. de politiek is hier erg ouderwets, dat is echt ons kent ons, en die oude mannen (want dat zijn het, oude, zeer conservatieve mannen, CDU helaas), houden ook het onderwijs stevig in hun grip, ondanks vele ouders die het anders willen.
Als ik het zo hoor, zit jij in een deel dat nog verder achter is gebleven dan hier. En net wat je zegt, je merkt pas goed de verschillen als je kinderen hebt en vanwege hen tegen van alles aanloopt...

Balletmama

Ik herken heel erg wat jij vertelt. Mijn dochter, ontzettend goed en stevig in haar vel, duidelijke eigen meningen, heel eigen stijl, werd me toch een partij aangevallen op haar school hier. In eerste instantie door de leerlingen (ja, wat wil je, een boerengebied, en dan komt mijn dochter die soms wel uit een muziekclip lijkt te zijn weggelopen), maar na een aantal maanden was men aan haar gewend en werd het qua kinderen eigenlijk wel gezellig op school, maar de docenten.... Niet te zuinig, hoe die zich dan laten gaan, echt verschrikkelijk. Dochterlief was meer verbaasd, en later verbijsterd, en voordat het té erg werd hebben we haar van school gehaald. Maar zij heeft daar een vriend, een hele leuke, aparte jongen met ook zo'n heel eigen stijl. Deze jongen moet opboxen tegen de leraren, zijn ouders, die heel dubbel erin staan. Aan de ene kant willen ze hem accepteren, maar aan de andere kant heeft vooral zijn vader daar erge moeite mee, schaamt zich voor zijn zoon, en maakt hij af en toe echt zeer kwetsende opmerkingen. Die arme jongen heeft last van depressieve neigingen, heeft het over zelfmoord... Ik heb het zo met hem te doen. Ik zou juist trots zijn op zo'n zoon.
Ken je het liedje van die Ärtzte, Junge heet het geloof ik? Het nummer is geloof ik tien jaar oud, maar in 2007 op hun cd uitgebracht. De tekst doet mij heel ouderwets aan (iets van toen ik jong was) maar hier speelt dat echt nog. Klopt dus, hier loopt alles zo'n 35 jaar achter.
Overigens, wat ik hier goed vindt is de Duitstalige popmuziek, Peter Fox, die Ärtzte, Rammstein, Toten Hosen, Fettes Brot, Tokio Hotel (jammer dat ze op de Engelse toer lijken te gaan), en nog heel wat meer...

Junge

TekstDie Ärzte) - "Junge"
Album: "Jazz Ist Anders" (2007)
Junge, warum hast du nichts gelernt?
Guck dir den Dieter an, der hat sogar ein Auto.
Warum gehst du nicht zu Onkel Werner in die Werkstatt?
Der gibt dir ne Festanstellung, wenn du ihn darum bittest.
Junge...
(Chorus)
Und wie du wieder aussiehst, Löcher in der Hose und ständig dieser Lärm
(Was solln die Nachbarn sagen?)
Und dann noch deine Haare, da fehlen mir die Worte
Musst du die denn färben?
(Was solln die Nachbarn sagen?)
Wie kommst du nach Hause, wir wissen nicht mehr weiter
Junge, brich deiner Mutter nicht das Herz
Es ist noch nicht zu spät, dich an der Uni einzuschreiben
Du hast dich doch früher so für Tiere interessiert, wäre das nichts für dich, eine eigene Praxis?
Junge...
(Chorus)
Und wie du wieder aussiehst, Löcher in der Nase und ständig dieser Lärm
(Was solln die Nachbarn sagen?)
Elektrische Gitarren und immer diese Texte
Das will doch keiner hörn
(Was solln die Nachbarn sagen?)
Wie kommst du nach Hause, soviel schlechter Umgang
Wir werden dich enterben
(Was soll das Finanzamt sagen?)
Wo soll das alles enden, wir machen uns doch Sorgen
(Und du warst so ein süßes Kind) 4x
(Chorus)
Und immer deine Freunde, ihr nehmt doch alle Drogen
Und ständig dieser Lärm
(Was solln die Nachbarn sagen?)
Denk an deine Zukunft, denk an deine Eltern
Willst du dass wir sterben?

Tja

Wij hebben hier drie biliotheken: de school, de evangelische en de katholieke. Tussen de evenagelische en de katholieke is altijd ruzie. Ze wedijveren enorm met elkaar. Nu ben ik toevallig katholiek en mijn man evangelisch. Ik kom uit protest al jaren niet meer hier in de kerk, maar door vrijwilligerswerk voor buitenlandse vrouwen zijn we helaas aan de ruimtes in het kerkcentrum gebonden. Als ik had geweten dat Relegion zoverstrekkende gevolgen voor ons zou hebben gehad, had ik mijn zoon naar erzatsunterricht gedaan. Ik had niet begrepen dat alles wel heel letterlijk wordt genomen en mijn zoon en ik hebben thuis dus heel regelmatig gesprekken.

Jou beschrijving van de opper juf in de kiga vind ik heel toepasselijk ook op die van ons passen. Na twee jaar ouderraad was ik het zat. Ze zei overal ja tegen en "oh wat goed" en deed vervolgens het compleet tegenovergestelde. Heel raar.

Trouwens ik vind echt duitse tv programma's ook vaak er goed. Wij kijken veel tatort etc.

Sam

Wat is dat?

een draadje Duitsland-bashing zonder dat ik mee heb gebashed?
Ben opgegroeid in de spagaat tussen al die verschillen. En reken maar dat ze er zijn.

Even opmerkinkje over onderlinge verschillen binnen D: het zijn allemaal verschillende staten geweest vroeger, daarnaast is er een groot verschil tussen stad en platteland. De stad is stedelijker en het platteland is platter. Verder is er een groot cultuurverschil tussen Noord en Zuid, echt groot. En de deelstaten hebben ook nog een verschillende geschiedenis gehad die doorklinkt in het onderwijs vanwege de Bildungshoheit, de zeggenschap over onderwijs ligt bij de deelstaat en niet bij de centrale regering.
Dan ben ik dus nog niet toegekomen aan klasseverschillen. Ik krijg bijv. de indruk dat de schoonfamilie van Asa nogal academisch is... correct me if I'm wrong .. en je hebt ook erg intellectuele, open milieus waar pas sinds 1 of 2 generaties gestudeerd wordt. Dus ook als ze niet academisch zijn kunnen ze wel wat vrijgevochtener en opener zijn dan anderen. Enzenz.

Het is gewoon een heel ingewikkeld land.

Maar als ik nog ergens op moet afgeven zegt u het maar!

Ingewikkeld

Duitsland nu doet mij op een bepaalde manier heel erg denken aan Nederland vroeger, en dan heb ik het over de tijd van de verzuiling - uit de geschiedenisboekjes want eigenlijk voor mijn tijd - en over de tijd van de onderwijsvernieuwing in Nederland, mammoetwet, emancipatie, 1e feministische golf, enz. enz. Die tijd dus... Maar idd. het is een erg ingewikkeld land.
En dan zijn nu de beide Duitslanden natuurlijk weer één, wat ook weer zijn eigen problematiek oplevert. Want er zijn behoorlijke verschillen.

Balletmama76 en snoep

Ik schrijf het even hier neer voor dat onderstaand draadje weer iets over duitsers wordt (grijns).

Vleesvervangers kom ik hier zelden tegen. Ik mis hier ook enorm de poulier. Er is natuurlijk geen gebrek aan worst. Helaas voor mezelf ben ik geen worsteter. Mijn man eet het liefste Fleischwurst en mijn zoon Gelbwurst. Ik word al misselijk bij het idee. Ik heb een vriendin (een heel lieve duitse vrouw, die zijn er ook) die echt elke morgen een croissantje eet. De kinderen eten alleen nutella (lust die van mij niet, die eet leiver kaas). Verder staat echt bijna elke week hetzelfde op haar menu: vissticks, aardappelpuree aus der Tüte, friet en kant en klaar maaltijden van Bofrost.

Ik blijf altijd verbaasd. Als we samen boodschappen doen is het helemaal geweldig.

Overigens was dat al in de speeltuinen zo, toen we nog in de peutertijd waren. Hele zakken chips, koekjes en snoepjes werden meegenomen. Daar zat ik dan met mijn flesje water, een appel en een liga. Ik viel helemaal buiten de toon. Ik moet wel ook vermelden dat mijn japanse vriendinnen nog veel zoeter zijn dan de duitse. en ik ben niet zoet.

Schoonfamilie drinkt standaard fanta (want dat kind van mij is inderdaad veel te mager). Ik moet er wel om lachen.

Oh ja. En wij zijn de enige die ik ken die op bepaalde tijdstippen met het hele gezin (en dus ook de vader van mijn zoon) aan tafel zitten. Veel vaders eten hier in de kantine van het werk. Moeders eten met de kinderen tussen de middag warm of helemaal niet zoals ik dat vaak meekrijg. Zoals gezegt mijn schoonfamilie vind het nog steeds raar dat ik bijna elke dag vers kook.

Sam

Wel inderdaad massa's snoep.

Duitse tradities...

"Aan de ene kant willen ze hem accepteren, maar aan de andere kant heeft vooral zijn vader daar erge moeite mee, schaamt zich voor zijn zoon, en maakt hij af en toe echt zeer kwetsende opmerkingen. Die arme jongen heeft last van depressieve neigingen, heeft het over zelfmoord... Ik heb het zo met hem te doen. Ik zou juist trots zijn op zo'n zoon."

Mirreke, zo was ik dus ook als tiener. Nevermind, wat er later van gekomen is, maar mijn kroatische vrienden hebben me toen echt gered, daar kon ik lachen, mezelfst zijn. Kwa mentaliteit heb ik dan waarschijnlijk ook meer van hun meegekregen dan van mijn ouders. De kroatische humor lijkt ook erg op de nederlandse vindt ik dan - erg flauw soms, politiek helemaal niet correct, erg droog. Ik hoorde in elk geval erbij, zonder gezeur, en het was toen echt mijn familie. Het ging niet alleen om geld, maar om andere dingen, we waren echt een heel close clubje.

Wat ook "sorta funny" was: Mijn ouders wilden altijd graag, dat ik vrijwilligerswerk deed in een vereniging van het dorp - die Jugendfeuerwehr. Het was echt bijna verplicht, om er lid van te zijn, maar ik weigerte het gewoon.
Inplaats hiervan was ik vrijwilliger bij de kroatisch-duitse club, vertaalde voor vluchtelingen - maar dat vonden mijn ouders dan weer niet het juiste vrijwilligerswerk... Ik zag het niet eens als vrijwilligerswerk toen - voor mij was het gewoon "mijn vrienden helpen". Voor mijn ouders was het echter genant, dat ik dit deed inplaats van bij de Jugendfeuerwehr duidelijk zichtbaar voor iederen mijn bijdrage te leveren.

Bij ons in het dorp was het dan ook zo, dat je op bepaalde tijden op de kerkhof diende te zijn, zodat iederen kon zien, dat je goed voor het graf van bv je oma zorgde. Ik ben niet zo'n kerkhofganger, mijn oma is in mijn hart, niet op de kerkhof.

Mijn moeder vond echter, dat ik vaker mee moest omdat er anders geroddel kwam.

Een gescheiden dochter in huis was ook niet goed voor de reputatie. 3 weken(!) naardat ex en ik uit elkaar waren drong mijn vader al aan, dat ik nu toch langzaam een nieuwe man moest zoeken. En nee, er was geen sprake van "verliefd vallen", maar gewoon een nieuwe man zoeken, natuurlijk een duitser en bij voorkeur iemand uit het dorp.

Duidelijk, dat dit niet werkte. Maar het verschil in omgang met mij door de dorpbewoners toen en nu (weer ring dragend) is enorm. Zo enorm, dat ik er misselijk van wordt en dus niet meer in D op visite ga. Ik kan dit hypocriete gedoe gewoon niet meer aan. Als gescheiden vrouw keken ze me allemaal met de nek aan en nu ben ik dus weer "eerbaar".

Ze mogen echt allemaal mijn rug op.