Zorgen om een buurt kind
Ik weet niet of ik helemaal in de goede rubriek zit maar wil toch deze vraag hier neer zetten. Er is een meisje bij ons in de buurt, ze is een jaar of 12/13 (1e brug klas) waar ik me zorgen over maak, en niet alleen over haar maar dan ook over haar moeder. Ik weet niet zo heel veel van haar.. Ze speelt wel eens met onze kinderen, is erg veel buiten. Geen vriendinnen zo te zien van haar eigen leeftijd.
Laatst ging ik onze zoon halen bij een vriendje. Dat vriendje woont direct naast haar..(gallerij) Ik liep langs haar huis en wat ik daar zag, toen mijn blik daar binnen viel, liet me schrikken. Ik zag de keuken en de hal en een stukje woonkamer. De vloer was bezaaid met troep, plastic, kleding etens waren. Vies en een zootje. Vuiniszakken ook nog her en der.
Maar goed daar woont dus een meisje in waar ik al eerder onderbuik gevoelens voor had.. Nu is het tijd voor actie dus. Maar waar ga ik naar toe. Amk? Is dat niet te heftig? Maar waar dan wel? Iemand die weet waar ik wat kan melden.. Ik wil ook nog wel proberen om met het meisje te praten, maar ik ben bang dat dat erg moeilijk wordt.. Want hoe pak je dat dan weer aan..
Ik ben dus op zoek naar tips
Groet Buuf
Eens met fladderbeestje
Proberen contact te krijgen met je Buuf. Misschien eens uitnodigen bij jezelf op de koffie. Kijken wat voor vlees je in de kuip hebt. Het kan wel een heel lief zachtaardige moeder zijn die even door problemen de controle kwijt is.
En misschien vlucht het meisje inderdaad het huis uit. Is er geen aandacht of het is niet gezellig. Ik heb dit zelf meerdere malen van dichtbij meegemaakt. Zelfs een zekere verwaarlozing van de kinderen. Niet zozeer lichamelijk, wel geestelijk. De moeders zaten behoorlijk in een depressie door problemen. Het was fijn hun leven weer langzaam, met hulp van mij en anderen, op de rit te zien komen. Ik heb er ook begrip voor dat je je het welzijn van het jonge meisje erg aantrekt. Maar ik zou er niet met haar over praten. Hoogstens via haar contact met de moeder zien te krijgen. Maar niet uithoren of ernstige gesprekken gaan voeren. Misschien sluit ze zich dan juist af.
Als je niet de indruk hebt dat het kind mishandeld wordt of verwaarloosd zou ik niet direct een zorgbureau inschakelen. Hoe vies het huis ook is, misschien is het "gewoon hun manier van leven."
Mischien een idee..
.. om eens te informeren bij de GGD? Dan kan er misschien via de schoolverpleegkundige van de school van het meisje een ingang gevonden worden.
Als het meisje wel eens met jouw kinderen speelt, kun je er vast wel achterkomen op welke school ze zit.
Succes!
Nog geen amk
Hoi,
Door o.a. een flinke depressie en andere zaken is het bij mij ook een tijdje niet super geweest in huis. Geen afval op de vloer etc., maar geweldig was anders. Mensen die wisten van mijn depressie hebben uit wraak (ik heb iemand geholpen in een gevaarlijke situatie, meer kan ik niet zeggen) hebben anoniem ons gemeld bij het amk. Uit het verhaal vh amk werd echter duidelijk dat het maar van 1 kant kan komen, dus is het voor ons duidelijk wie er achter zit. Maar....het is echt afgrijselijk als het amk op je af wordt gestuurd terwijl je in een situatie zit waar je niets aan kunt doen. Ga eerst eens met de moeder praten, bel aan, trek de stoute schoenen aan. Wie weet speelt er heel wat bij deze vrouw, en doet een melding bij het amk alleen maar veel meer pijn. De term 'beter 1x keer te veel als 1 x te weinig amk inlichten' klinkt weliswaar heel plausibel, maar komt van mensen die zelf nooit onterecht, of uit wraak enz. met deze organisatie in aanraking zijn gekomen. Anders zouden ze echt wel anders praten, weet ik uit ervaring.
Je kan altijd nog melden, bij voorkeur niet anoniem want de gemelde word daar echt heel erg wantrouwend van, en dat kan ook zijn nadelen hebben als de vrouw bijv. depressief is.
Succes!
Buuf, ik moet toegeven...
... ik kijk wel eens naar 'hoe schoon is jouw huis'. Ook al zijn die dames vreselijk. Maar goed. Daar was dus een keer een jonge vrouw wier huis volledig was verslonsd. Maar dan ook echt heel, heel erg: vuil en rotzooi in iedere ruimte hoog opgestapeld. Behalve, en dat ontroerde mij wel, de kamer van het dochtertje (meisje van een jaar of 6 ofzo). Dat was een georganiseerd eilandje in een oceaan van zooi, want moeder wou wel een fijn veilig plekje voor haar dochter. Nou was de rest van het huis natuurlijk bijzonder akelig, maar goed.
Moeder was na het plotselinge overlijden van haar partner (bij een ongeval meen ik) behoorlijk van de rails gelopen. Haar moeder, oma dus, had uiteindelijk de schoonmaakdames maar te hulp geroepen. Nou ja, je kent het stramien van dat programma: ze komen, zien en overwinnen. Huis weer stralend en opgeruimd. Moeder en oma in tranen. Kind extatisch.
De schoonmaakdames komen dan altijd enkele weken later terug. Als je dit programma vaker gezien hebt zul je weten dat bij het schoonmaken bij echte slonzen (studentenhuizen etc) de rommel alweer aan een opmars bezig is in zo'n geval. Hier dus niet. Moeder zag weer perspectief en hield de boel perfect op orde, want zo'n ellende, dat wou ze nooit meer, zeker niet voor dochter.
De moraal van deze tranentrekker: misschien is er bij deze mevrouw ook wel zoiets aan de hand. Het makkelijkste is het AMK inschakelen, dan 'heb jij iets gedaan' en ben je ervan af. Of moeder daarmee geholpen is, is zeer de vraag, zie de postings hierboven. Het meest behulpzame en fatsoenlijke dat je op dit moment kan doen is denk ik inderdaad naar die moeder toegaan, aangeven dat je het idee hebt dat het niet zo lekker gaat, dat je haar leven niet op de schop wilt nemen maar of je misschien eens een handje kan toesteken. Hopelijk gaat ze daarop in.
Heel veel succes (en sterkte, want makkelijk is het niet)
Temet
Hoe gegaan
Hoe is het gegaan,
Ik heb over jullie reacties na gedacht, ook over het zelf helpen van die mensen.. Maar dat gaat gewoon niet, ik heb zelf een gezin met 3 kids waarvan 2 adhd. Werk 3 dagen en heb zelf genoeg bagage zeg maar om dit er niet bij te kunnen en willen hebben. Hoe sneu en rot voor dit gezin.
Maar hier hebben we een meldpunt bezorgd. Je kan daar naar toe bellen als je je zorgen maakt over het welzijn van iemand die je kent. Dat heb ik gedaan, ze kijken dan of ze al hulp hebben, en zoeken contact met het gezin. Als het gezin wil krijgen ze hulp, willen ze niet dan ligt het aan de situatie wat voor actie er onder nomen wordt..
Ik heb nog wel geprobeerd om met dochter te praten maar ze is vrij defensief dus dat was erg lastig..
Ik hoop dat ze hulp krijgen en het aan willen nemen..
Groet de Buuf
