zoon terrorisseert vader
Mijn broer zit in een lastig parket. Hij heeft veel fouten gemaakt vroeger, daar is hij zich van bewust. Hij heeft zijn kinderen soms mishandelt en toen uiteindelijk zijn huwelijk stukliep heeft hij ook zijn vrouw, inmiddels ex, mishandelt. Hij is toen een nacht in een politiecel geweest, er is een zaak geweest en hij heeft agressieregulatietherapie moeten volgen.
Dat heeft hij gedaan, hij is van goede wil en inmiddels is dat allemaal gestabiliseerd. Zijn ex die borderline heeft, heeft ook veel fouten gemaakt. Fouten waardoor haar kinderen, zoons, geen of nauwelijks contact met haar willen. Momenteel heeft mijn broer met alle zoons goed en regelmatig contact.
Zijn jongste zoon is 22 en woont nog bij hem. Deze zoon is eigenlijk een beetje de baas in huis geworden. Langzamerhand zijn de rollen omgedraaid.
Mijn broer heeft namelijk de agressieregulatie therapie opgepakt, maar is door geschoten naar sub-assertief gedrag. Hij wilt nu het liefst conflicten vermijden; vooral met zijn zoon, en geeft daardoor toe in veel dingen. Hij is verbaal niet zo sterk en omdat hij het op een beppaald moment niet meer weet, zegt hij oke, je hebt gelijk. Zijn zoon is juist heel sterk verbaal en vertelt hem precies wat hij ervan vindt. In veel gevallen kruipt mijn broer dan in zijn schild en zegt 'sorry'. Of iets van dien aard. Hij wilt niet dat de zaak weer uit de hand loopt. Momenteel is mijn broer lichamelijk herstellende. En heel kwetsbaar. Het is voor deze ziekteperiode al dusdanig uit de hand gelopen dat er lichamelijk geweld vanuit zoon naar vader toe is geweest. Dit heb ik met broer besproken; hij klinkt mij als de onderdanig in de oren:'Ja, maar ik heb hem ook wel heel erg uitgedaagd' en 'Maar eigenlijk deed hij het niet zo hard'. Hij vergoelijkt het gedrag van zijn zoon.
Tegelijkertijd geeft hij aan, en heeft hij eerder aangegeven dat hij zijn zoon het huis uit wil hebben. Hier hebben ze het over gehad maar zoon ziet geen financiele mogelijkheden om dit te realiseren en laat alles op zijn beloop. Zo gaat dat met alles. Hij doet weinig, werkt af en toe, laat thuis alles achter zijn gat slingeren net zo lang tot vader het opruimt. Vader is eigenlijk gewoon zelfs bang van hem.
Zoon is op zich echt geen slechte jongen maar maakt wel misbruik van de situatie. Ik heb onlangs een gesprek met hem gevoerd waarin hij aangaf vroeger vaak het slchte voorbeeld te hebben gehad. Natuurlijk heb ik hem op zijn verantwoordelijkheid als volwassene gewezen, en het feit dat hij geen recht heeft in dat huis te wonen als zijn vader dat niet wil. Maar ja. Hij kan tegen zijn vader op en blijft daar geoon leker zitten.
Na het gesprek vond er wel een verbetering plaats, mijn broer was bij het gesprek en het gesprek tussen hen kwam goed op gang. Maar uiteindelijk als het puntje bij het paaltje komt gebeurt er niks.....
Momenteel is de situatie dus dat mijn broer erg klwetsbaar is. Ik geloof niet dat mijn neef in staat is om hem echt iets aan te doen, fysiek, nu hij zo is, maar wel dat hij in staat is zich niks van hem aan te trekken en zijn eigen gang gaat. Waar mijn broer veel last van heeft en wat zeer slecht is voor zijn gezondheid. Ik zou mijn broer willen helpen, dat probeer ik al een beetje, maar zo komen we er niet uit. Hoe pak je dat aan, een volwasssen vent het huis uit zetten, zonder dat er geweld aan te pas komt?
Lastig
Het is voor jou als tante al heel erg lastig om enige invloed uit te oefenen. Wellicht kun je je broer adviseren om maatschappelijk werk in te schakelen. En zoon wellicht bij de hand nemen, op zoek naar werk, waarmee hij voldoende verdient om zelfstandig te kunnen wonen. Al is het maar op kamers.
Tsjor
Werkt je neef?
Als hij niet werkt, zou ik hem aanmoedigen een uitkering voor jongeren aan te vragen. Dan komt er ook dwang van buitenaf om werk te zoeken.
Ik vind de benadering dat je neef geen recht meer heeft om bij je broer te wonen als je broer dat niet meer wil wel wat 'hard'. Zo benader ik dat toch liever niet. Als hij zich érgens welkom mag voelen is dat bij je broer. Maar dan moet hij zich wel prettig gedragen natuurlijk. Ik vind het bewonderingswaardig hoe je broer geleerd heeft met zijn agressie om te gaan. Ik begrijp ook best dat hij nu een beetje doorslaat naar de andere kant. Dat zie je ook wel bij mensen die op een assertiviteitstraining hebben gezeten. Dat trekt wel weer bij in de loop van de tijd.
Misschien is het nodig dat jij doorgaat met wat je doet. Je ermee bemoeien. Spreek je neef er regelmatig op aan. Laat merken dat je je broer steunt.
mw, en hoe verder
Ik heb mijn broer ook gestimuleerd naar mw te gaan, sowieso omdat hij zo veel op zijn bordje heeft nu.
Ik houd het warm, zeg maar, omdat hij geneigd is alles op zijn beloop te laten. (van wie zou neef dat toch hebben....)
Dus ik heb nu veel telefonisch contact en probeer zo een beetje bij te sturen.
Kaaskopje,
het is al een veelbesproken onderwerp dat neef het huis zou moeten verlaten. Ik heb het ook bijna letterlijk tegen hem gezegd; dat zolang hij dan nog thuis is hij zich op zijn minst wat cooperatiever op gaat stellen. Ik heb dit ook hard gezegd om hem zich ervan bewust te maken dat hij wel wat dankbaarder mag zijn en niet alles vanzelfsprekend aanvaarden.
Maar eigenlijk is het al een gepasseerd station. Want dit i door mijn broer ook wel met hem besproken.
Mijn broer durft alleen niet zo goed door te pakken en eisen te stellen.
Ik begrijp ook wel dat neef niet 123 woonruimte heeft, al zou hij het willen.,
Financiel is het ook een probleem: neef doet nu een opleiding; een dag in de week school; in het weekend is hij in een logeerhuis van vrijdag tot zondagavond om stage te lopen. De andere dagen is hij thuis en doet niets. Ja, natuurlijk ook wel huiswerk van school.
Vader betaalt ook nog zijn ziekenfonds premie. Neef krijgt per weekend €50 stagevergoeding.
Kaaskopje, is het aanvragen van een uitkering geen onbegonnen zaak als hij samenwoont met zijn vader die een normaal salaris verdient?
uitkering
"Kaaskopje, is het aanvragen van een uitkering geen onbegonnen zaak als hij samenwoont met zijn vader die een normaal salaris verdient?"
Ik heet dan wel geen Kaaskopje, maar het antwoord weet ik wel, en dat is 'nee'. Je krijgt geen bijstandsuitkering als je een gezamenlijke huishouding vormt met een partner die voldoende verdient, maar tussen familieleden in op- en neergaande lijn kan geen gezamenlijke huishouding in de zin van deze bepalingen bestaan (tussen broers en zussen overigens wel, maar dat terzijde).
Wel is de bijstandsuitkering voor 22-jarigen laag, en moet de jongere aan allerhande eisen voldoen. Maar het kan wel.
Groeten,
Temet
.
eetstoornis en autisme
http://www.biomedcentral.com/content/pdf/1471-244X-13-222.pdf
" Results: These analyses revealed similarities in a few cognitive domains (Attention Switching, Perspective Taking
and Fantasy, lack of emotional introspection) and in some nonspecific affective dimensions (depression and feelings
of distress), but also marked dissimilarities in social skills (the ability to communicate emotions to others,
empathizing)."
Kinderen met een eetstoornis hebben relatief vaak problemen in het autistisch spectrum met verbeelding, rigiditeit, onvermogen en daardoor overvraagd en overprikkeld, en daardoor angst en depressie. Om het maar eens wat kort samen te vatten. Het is uiteraard geen onwil maar onvermogen maar het kan zin hebben om op deze terreinen te observeren waar je dochter tegenaan loopt.
Bepje
Als de jongen nog studeert zal hij geen uitkering krijgen.
Een stagevergoeding van 50 euro per week is niet veel, maar 200 euro per maand is wel genoeg om zelf je ziektekostenverzekering te betalen (met zorgtoeslag van de belastingdienst), een eigen telefoonabonnement te hebben en nog wat middelen voor uitgaan etc. Hij zou dan nog 50 euro per maand aan het huishouden kunnen bijdragen.
Maar het is niet genoeg om op kamers te wonen. Kan hij geen studiefinanciering krijgen?
Wat betreft je broer, hij heeft een zeer goede therapie achter de rug om zijn agressie te beteugelen. Dat is goed gegaan. Maar nu komt het volgende probleem: want soms moet je wel 'boos' zijn of je stem laten horen. En dat is nu moeilijk voor hem. Zou het een idee zijn als hij dit zou bepsreken met de mensen die hem in de therapie begeleid hebben? Als een vorm van nazorg? O extra scholing: hoe kan ik effectief boos worden?
Overigens herken ik wel een bepaald patroon: vader heeft zich in het verleden misdragen, vader 'bekeert' zich en realiseert zijn schuld. En een kind dat daar stevig misbruik van maakt. Het is voor beiden niet goed. Ik hoop dat je broer nog bij zijn behandelaars terecht kan met deze situatie.
Tsjor
ja,ik heb
ook al met hem besproken of hij dat niet met die mensen kan bespreken, van toen, maar hij wil niet weer in therapie. Maar ik kan dit nog eens bespreken met hem en het in de vorm van nazorg benoemen : dat zou het voor hem misschien lichter kunnen maken.
Ik zal me ook nog eens verder verdiepen in de financiele situatie. Ik weet niet eens precies hoe hij nu aan inkomsten komt.
Anne J je zit in het verkeerde draadje!!
Oeps
Verkeerd ja, ik was toch in de veronderstelling dat ik gisteren al een ' oeps' reactie had neergezet.
