Zijn sprookjes misschien slecht?
Ik ben net volwassen (volgens de wet tenminste), maar ik heb nog steeds zeer kinderlijke fantasieën.
Hoewel ik die fantasieën nu misschien op een andere manier benader zijn het nog wel steeds dezelfde onderwerpen, hele mooie ideeën (zoals peter pan en nooitgedachtland) die in realiteit nooit kunnen. Als ik in mijn eentje ben begin ik nog vaak over dit soort dingen te fantaseren.
En vandaag dacht ik opeens aan mijn jonge jeugd dat mij voor het eerst verteld werd over peter pan en nooitgedachtland. Ik weet niet meer waar wanneer of hoe mij dat verteld is, maar ik weet nog zeer goed wat ik ervan dacht. Ik vond het aan de ene kant een zeer mooi verhaal, vooral het vliegen natuurlijk, maar aan de andere kant was het voor mij ook een beetje deprimerend. En vandaag begreep ik pas weer waarom ik het deprimerend vond.
Als je namelijk leest of hoort van zo'n heel mooi verhaal dan wil je er deel van uitmaken. Ik verlangde opeens ontzettend om ook te kunnen vliegen en te leven op een magisch zwevend eiland. Misschien heb ik zelfs korte tijd geloofd dat ik kon vliegen, peter pan zei namelijk dat iedereen het kon. Ik wilde het in ieder geval geloven, maar ik werd teleurgesteld, ik zou nooit kunnen vliegen als peter pan en nooit kunnen leven op een magisch zwevend eiland.
Kort gezegd werd er mij dus een mooiere wereld voorgesteld dan degene waar ik in leef en daarna werd er duidelijk dat ik nooit deel zou kunnen uitmaken van die mooiere wereld. Ik denk dat ik geen uitzondering ben als ik zeg dat dat vrij deprimerend kan zijn. Zelfs vandaag als ik, in een moment voor mezelf, mij terug trek in die fantasiewereld in mijn hoofd dan eindigt het vrijwel altijd met "jammer dat het niet echt kan zijn".
Vandaag kwam ik dus tot de conclusie dat het misschien helemaal niet goed is om dergelijke sprookjes te vertellen aan kinderen. Het is algemeen bekend dat mensen die van arm naar middelmatig gaan zich (over het algemeen) beter voelen dan mensen die van rijk naar middelmatig gaan. Zolang de nieuwe situatie maar relatief beter is dan de oude, maakt het niet uit of die goed of slecht is. Dus zelfs al heb je een prachtig leven, als mensen je gaan vertellen over nog mooiere levens en je dan vertellen dat je daar geen deel van kunt uitmaken dan lijkt je eigen leven opeens ontzettend saai.
Ik zeg niet dat mooie verhalen allemaal weggegooid moeten worden, maar ik pleit ervoor om mooie verhalen te vertellen die echt kunnen gebeuren. Dan kun je tenminste proberen om het verhaal echt te maken, ipv te weten dat dat onmogelijk is.
let op, ik heb deze opinie pas vandaag gevormd, dus misschien zijn mijn argumenten niet zo goed doordacht.
Ik hoop dat er een goed onderbouwde discussie zal beginnen over de rol van sprookjes in de opvoeding.
Ja maar
Kinderen verzinnen toch zelf ook aan de lopende band verhalen/spelletjes van situaties die te mooi zijn om waar te zijn!
Volgens mij kunnen de meeste kinderen uitstekend onderscheid maken tussen fantasie en werkelijkheid en hebben ze er gewoon lol in hun fantasie de vrije loop te laten.
Evert
Misschien is het een idee om zelf te gaan schrijven.
Ik hoop dat mijn kinderen (net als ik) hun fantasie behouden, op een gezonde manier uiteraard 
Ik zie fantasie niet als vluchten.
Kort
Sorry beetje kort, maar geen zin in een goed onderbouwde discussie
Eerste reactie
ik vind het wel een leuk onderwerp. mijn eerste reactie hierop is dat ik de klassieke sprookjes ervaar als educatief voor kinderen. er zit altijd een moraal in, je kunt zo vertellen over het kwaad in het leven (vertrouw niet te snel een vreemdling -> de 7 geitjes en de boze wolf) en ze bestaan al zolang en worden steeds weer van generatie op generatie doorgegeven, ze zijn universeel en hebben zo een functie dacht ik.
het verhaal van Peter Pan heeft ook een moraal dacht ik? ik ken het niet erg goed moet ik zeggen maar dat gaat er toch juist over dat kinderen moeten opgroeien? dat alles dan minder mooi is maar dat het een onvermijdelijk iets is?
sprookjes die alleen maar mooi zijn, daar kan ik zo geen voorbeeld van noemen, maar stel: kinderen moeten juist hun fantasie gebruiken, het stimuleerd hun creativeit die ze later weer nodig hebben om problemen op te kunnen lossen .
de desillusie van het leven die jij beschrijft heeft volgens mij alles te maken met volwassen worden. de kraan wordt steeds een beetje verder opengedraaid en het leven blijkt steeds meer ook hard en oneerlijk te kunnen zijn. wees blij dat je kunt dromen als aanvulling op de realiteit.
reclames vind ik van negatievere invloed dan sprookjes en verhalen in elk geval. die reclame van vroeger waar tijdens een verhuizing alle mensen lachend van boterhammen met knakworstjes genieten!! blijkbaar heb ik sindsdien altijd een leuk idee gehad van verhuizen - maar in werkelijkheid valt het me altijd tegen: geen knakworstjes of lachende mensen maar eerder veel tripjes naar de bouwmarkt, irritaties, spullen die kwijt zijn etc.
ik bedoel maar - sprookjes en verhalen zijn een vorm van kunst en cultuur en hebben een functie mijns inziens. reclames zijn pas misleidend over het 'leven' en hebben helaas ook functie natuurlijk.
tot zover mijn eerste reactie, weet niet of dit 'onderbouwd' genoeg is )
herfst
Mijn kinderen
vinden het ook erg jammer dat Nooitgedachtland niet bestaat. Vooral de oudste 
, die was een tijdje geleden stiekem een beetje verliefd op Peter Pan hihi en vond het zoooooo jammer dat Peter Pan niet echt is. En jongste (3) zeurt al de hele tijd dat hij óók naar het land van Doornroosje wil, om met ridders en draken te kunnen vechten! En is dan telkens teleurgesteld als ik zeg dat dat niet kan. Dus die teleurstelling is er nu ook al. Ik vond het als kind ook een bittere pil toen ik hoorde dat koning Arthur niet echt heeft bestaan 
.
Toch laat ik mijn kinderen volop sprookjes horen en zien. Volgens mij weerspiegelen de beste sprookjes het leven zoals het is. Spannend, mooi, hard en oneerlijk. Maar wie zich er dapper doorheen slaat, vindt altijd zijn weg. Zo gaat Assepoester tóch naar het bal en verovert haar prins. Grietje redt haar broertje en uiteindelijk haar gezin. Goede kwaliteiten worden beloond, slechte gestraft. Zo hoort het . Trouwens, ook in moderne verhalen voor kinderen. Net op vakantie weer het luisterboek 'Otje' van Annie M.G. Schmidt gedraaid, wat een goed verhaal is dat! Daarin wordt het leven ook niet mooier gemaakt dan het is, maar het loopt wel goed af. Veel moeilijker lijken me de verhalen waarin het niet goed afloopt, dat is meer iets voor volwassenen.
Als je verlangt naar Nooitgedachtland, probeer dan te verwoorden wat je er zo aantrekkelijk aan vindt en of je die dingen in je leven mist. Ook als volwassene mag je nog best onbekommerd lol maken! (We hangen wat rond, en niemand houdt zijn mond, en dreigt er gevaar, dan staan je vrienden klaar, pompompompom).
Droomland
Peter Pan ken ik niet, ik ben niet zo van de Disney-sprookjes, meer van de aloude gebroeders Grimm.
Dat Nooitgedachtland is een soort droomland, begrijp ik, net zoiets als Droomland dat door veel mensen glimlachend en meedeinend wordt meegezongen, al dan niet aangevoerd door Paul de Leeuw.
Denk je bij Nooitgedachtland ook aan gedachten over een hemel, een nieuwe aarde, een hiernamaals, of iets dergelijks? Zouden die gedachten ook uitgebannen moeten worden?
En de socialistische heilsstaat, om een politiek visioen te noemen?
Ik denk dat de mensheid niet zonder dromen en visioenen kan. Alleen het hier en nu is te plat.
Tonny
Fantasie
Sprookjes, verhalen, fantasieen allemaal geweldig. 'T is alleen wel zaak fantasie en werkelijkheid uit elkaar te houden. Niet iedereen kan dat even gemakkelijk. Dat is op zich nog geen ramp zolang je er idd niet depri van wordt. Je leven nu moet je voldoende houvast, vrolijkheid geven. En valt dat zo nu en dan tegen dan tja proberen er verandering in aan te brengen. Eerlijk gezegd lijkt mij een wereld zonder sprookjes, verhalen, fantasieen pas deprimerend. Mijn eigen kinderlijke fantasieen waren nog veel grootser, mooier, geweldiger dan welk sprookje verzonnen door een ander dan ook, maar 't was en blijft wel fantasie.
Sprookjes en fantasie
Wat ik dacht: doorgaans hebben sprookjes een moraal, ze willen iets overbrengen op een beeldende manier. Het gaat vaak over goed en slecht, over normen en waarden. In een verhaal zijn deze waarden en normen voor iedereen begrijpelijk over te brengen en makkelijk te onthouden en ook leuk om naar te luisteren. Ik denk niet dat sprookjes van oorsprong voor kinderen waren maar voor iedereen.
Volgens mij is Peter Pan dus geen sprookje in de klassieke zin. Het gaat niet zozeer over normen en waarden maar over jeugd, en heel toepasselijk, fantasie. Over hoe belangrijk het is dat je, ondanks groei naar volwassenheid, contact blijft houden met de onschuld en plezier, het kind in jezelf. Blijf fantaseren!
Fantaseren maakt creatief, fantaseren over dingen die niet kunnen in het echte leven kunnen evengoed je op verfrissende ideeën brengen! Het kan je dichter bij je doel brengen (populaire zienswijze tegenwoordig overigens 
ze noemen het The Secret maar dat is het natuurlijk niet ). Blijf fantaseren!
Werkelijkheid/fantasie
Ik denk dat het juist goed is als een kind leert dat fantasie iets anders is dan de werkelijkheid. Je mag dingen fantaseren die in werkelijkheid niet kunnen. Dat zorgt er juist voor dat je even uit de werkelijkheid kunt vluchten, dit kan ontspanning geven.
Ik denk niet dat heel veel kinderen ernstig teleurgesteld raken van het feit dat dingen van een sprookje in de werkelijkheid niet kunnen. Wel zullen deze sprookjes hun fantasie stimuleren, en dit maakt creatief.
En het leert ze ook dat teleurstellingen ook bij het leven horen. Wanneer je later groot bent, zullen ook vele dromen niet uit kunnen komen. Wat niet wil zeggen dat je niet mag dromen, toch??
