Zedenpolitie verhoor
Mijn jongste (11) gaat verhoord worden door de zedenpolitie omdat ze iets gezien heeft wat nu vervolgd gaat worden(misbruik van een ander kind). Er is al een heel traject aan vooraf gegaan. Toen ze het gezien had kwam ze nogal overstuur thuis en vertelde in horten en stoten wát ze had gezien en toen hebben wij meteen de politie gebeld...zij stond daarbij en kon het toen meteen zelf vertellen. Alles staat dus op band (dat eerste verhaal) er is ondertussen al van alles gebeurd en de verantwoordelijke zit al langere tijd vast en ook wij zijn al verschillende keren op het bureau geweest om te vertellen hoe e.a. nu in z'n werk ging en zelfs om plekken aan te wijzen. Maar al die tijd is dochter er buiten gehouden, ze is niet direct benaderd zeg maar. Nu gaat de officier vervolgen en daarvoor is een verklaring nodig van dochter. Ze zal verhoord worden in w.s. 2 sessies begreep ik (?) en door een iemand van de zedenpolitie die er voor kinderen is. Deze week of volgende week moet ik naar het bureau en zal me e.a. uitgelegd worden hoe dat in z'n werk gaat.
Natuurlijk weet dochter dit en ze is er redelijk 'cool' en nuchter onder. Ze geeft zelfs aan dat ze opgelucht zal zijn als ze het hele verhaal verteld heeft en de man een straf zal krijgen. Dus wat dat betreft maak ik me geen zorgen. Maar vanaf dat ze dit weet bestookt ze me met praktische vragen waar ik geen antwoord op weet totdat ik dus dat gesprek zal hebben. Vragen als mag jij mee naar binnen? En duurt het lang? Moet ik foto's of mensen bekijken? Mag jij de hele tijd bij me blijven? Gaat de deur op slot? Is het op het burau? Moet ik mijn handtekening zetten?
Dus ik steek mijn licht hier maar eens op....
Iemand enig idee hoe zoiets in z'n werk gaat?????
Anders bel ik de politie maar weer...want ik zie dat ze sinds dit bericht weer enigzins 'gespannen' is en ook gespannen slaapt. En hoop dat ik door die praktische vragen te beantwoorden wat druk van de ketel kan halen.
groeten albana
Misschien
Heb je hier iets aan?
http://www.pom-nederland.nl/homepage/index.php?option=com_content&task=view&id=20&Itemid=39
Dit vond ik na even snel zoeken?
Ik vind je dochter een kanjer trouwens! En haar ouders mogen er ook zijn 
Klokhuis
Er is een aflevering geweest over 'ooggetuige'
http://player.omroep.nl/?aflID=6715280
Ik heb ook een keer iets gezien over de uitleg van de verhoorkamer maar daar kan ik nog niets over terugvinden. Wat ik wel van de uitzending onthouden heb is dat ouders er niet bij mogen zijn. Die zitten achter een spiegelwand en overal hangen camera's.
Altijd goed
Ik zou haar geloof ik ook vertellen dat ze het altijd goed doet, dat ze het niet fout kan doen. Het klinkt alsof ze , wat bang is, dat ze niet weg mag enzo.
Volgens mij mag jij er inderdaad niet bij zijn, maar je kunt haar wel vertellen dat je in de buurt blijft, in de kamer ernaast, en dat ze zeker niet opgesloten wordt ofzo.
En verder zou ik de politie vast bellen en je vragen stellen. Die hebben er ervaring mee, en kunnen je denk ik ook het beste helpen met hoe je je dochter voor kunt bereiden.
Bedankt voor de linken en geen agente in de zaal?
Bedankt voor de linken, ik heb ze al bekeken, ook die van sancy (die was ook de enige die ikzelf gevonden had...) en dat filmpje zal ik dochter laten zien. Hoewel het over andersoortige incidenten gaat, ik denk wel dat ze het interessant vindt.
Ik geloof niet dat ze bang is, het is meer dat ze zich probeert voor te stellen hoe e.a. praktisch gaat werken, zich een beeld probeert te vormen. Zoals ik d'r ken, dit past ook bij haar. Ze is altijd wel erg vragenstellerig als ze 'iets' niet kent of herkent of er geen ervaring mee heeft. En als ze dan zo ongeveer een beeld heeft, heeft ze weer rust, zoiets. Het zich niet precies een beeld kunnen vormen bij dat verhoor maakt d'r onrustig...
Ik wacht morgen nog even af, want ik weet dat de rechechereur die de zaak behandeld dan dienst heeft, dus ik vermoed dan ze dan eventueel zouden bellen of als dat niet zo is kan ik zelf ook nog aan het eind van de middag bellen, ik heb haar directe nummer wel.
Ik had ook al bij de bied on-line zitten zoeken of ze hier voorlichtingsboekjes over hadden ofzo, maar niets dus.
Jammer dat er geen agente hier online is...
Die had misschien meer geweten.
groeten albana
Geen agente maar..
wel ervaring.
Je dochter zal in een verhoor kamer worden verhoord door iemand van zeden. Dat zijn recehercheurs die o.a. gespecialiseerd zijn in verhoren met kinderen.
Vanuit juridisch oogpunt zal het ook iemand zijn die zij waarschijnlijk niet kent en die zij van te voren niet spreekt. De rechercheur die de zaak behandeld zal haar waarschijnlijk niet verhoren. Dit om te voorkomen dat de tegenpartij kan zeggen dat haar dingen zijn in gefluisterd. Ik ga er vanuit dat jij/jullie haar zullen brengen, ik weet bijna zeker dat je er niet bij mag zijn, ook weer om enig belangenverstrengeling/voorzeggen te voorkomen. Men wil koste wat kost voorkomen dat de tegen partij kan zeggen dat het verzonnen is.
Waarschijnlijk zullen ze haar eerst op haar gemak stellen door haar alles te laten zien: camera's spiegelwand. Waarschijnlijk zal er ook eerst een spelletje oid gespeeld worden om contact op te bouwen, waarna het verhoor zal beginnen. Je hebt kans dat ze meerdere keren dezelfde vraag stellen, leg uit dat zij altijd het goede antwoord geeft als zij eerlijk verteld wat zij weet. Dat de rechercheur dit doet om te kijken of ze de tweede keer niet iets anders verteld.
Verder is er inderdaad geen informatie te krijgen voor kinderen, daar heb ik mij destijds ook over verbaasd. Ik hoop dat het voor nu iets helderder is. Ik geef overal waarschijnlijk aan omdat ik niet weet hoe het in een andere regio is, dit is wat ik je kan vertellen vanuit mijn ervaring met zeden in de regio 010 bij het verhoor van een kind. (het ging om mogelijk misbruik van het kind door iemand anders, ik kende het kind van mijn werk, gelukkig is de dader bestraft!)
Succes, als je nog vragen hebt hoor ik het wel, misschien kan ik antwoord geven.
Héél erg bedankt marsy!
Dit is al een stuk duidelijker! Zo hebben we tenminste enig idee....En dat ze haar alles laten zien van tevoren zal haar ook gerust stellen. Bedankt ook voor de tip van aangeven dat wat ze ook zegt ze het altijd goed zegt.
Van de week vertelde ze nog een 'aanvulling' op het verhaal (hoewel het al een tijdje terug is) over waar wie stond en zat. En toen kwam die meneer....en die liep zo heen en weer (doet alle postities voor ook van de kinderen en haar en de meneer speelt ze 'groot' en rechtop), ze stapt wat heen en weer buiten in de tuin in een vergelijkende situatie en ze pakt een armdikke stok die daar lag, steekt 'm in de lucht ter hoogte van d'r gulp en loopt daarmee heen en weer te paraderen.....
Ik was echt in shock....
bah, ik zie er hardstikke tegen op dat alles nu weer 'opgerakeld' moet worden...
Maar ja, wat moet dat moet.
In ieder geval is ze een goede getuige. Ze kan ze gedetaileerd vertellen hoe e.a. verliep en ging, t/m de kleur van z'n onderbroek. Dat kan je niet eens verzinnen.
Heb trouwens nog steeds niks gehoord..
groeten albana
Albana
Wat naar dat je dochter dat verhaal zo verteld. Ik kan me voorstellen dat je je kind daarvoor wil beschermen, gelukkig lijkt ze er niet (veel) last van te hebben?
Ondanks de wat vreemde in mijn ogen bureaucratische manier van handelen, waren mijn ervaringen wel positief, ze deden echt hun best het zo min mogelijk een vervelende ervaring te laten zijn voor het kind. Het kind heeft de verhoren dan ook niet als vervelend ervaren. Ik heb de info dus van het kind zelf die aan mij achteraf heeft verteld hoe het ging. Voor wat betreft het strikt gescheiden houden van rechercheurs, dat hebben de rechercheurs mij zelf verteld.
Het kind stelde mij toen de vraag: waarom moet ik het nog een keer vertellen want dat heb ik al gedaan! Ik heb toen uitgelegd dat het nu gefilmd wordt en de rechter dan de film gebruikt zodat het kind niet naar de rechter toe hoeft.
Ik hoop dat je niet te lang hoeft te wachten, het kan soms heel bureaucratisch verlopen.
Ik wens te sterkte en succes voor je dochter!
Wél voorlichingsboekje voor kinderen!
Mijn oudste zoontje is vorig jaar verhoord in een kinderverhoorstudio. Wij hebben wel een boekje gekregen om hem voor te bereiden. Ik heb dat hier nog liggen. Ik kan het naar je opsturen als je wil? Het gaat overal hetzelfde heb ik begrepen.
Groetjes Fem
Eh..
Zit me te bedenken dat ik dat boekje liever gewoon zelf houd voor het geval mijn kinderen er ooit nog eens naar vragen.
Maar het boekje heet 'Praten met de politie'. Ik denk dat als je met het infonummer van de politie belt, zij je ook verder kunnen helpen. Mocht dat niet zo zijn, dan wil ik het wel kopiëren voor je? Laat maar weten.
Sterkte in elk geval. Het mag dan kindvriendelijk gaan, het heeft wel impact. Net zo goed op jou als moeder.
Geweest
zoals ik al dacht belde gisteren de politie dus. Ze zijn langs geweest (toen dochter er niet was) en hebben wat uitgelegd en voorlichtingsmatriaal (1 boekje) achtergelaten. We hebben een afspraak voor de week na hemelvaart. Ze komen die week eerst hier thuis even langs om het dochter uit te leggen, de dag erna naar de studio voor dat verhoor.Blij dat het nog 'even' duurt...kan dochter even weer tot 'rust' komen er tussen door. Voor haar gevoel duurt het nog een héle tijd...dus ze heeft het er amper nog over op het moment. Zal wel weer komen als het bijna zover is...
Oke bedankt voor jullie bijdragen.
We doen ons best!
groeten albana
Albana & fem
@ Albana. FIjn dat er sprake is van voorlichting. Bij mij was dat anders omdat ik geen overzorger/ gezaghebbende van het kind was. Dat lag gewoon bij ouders, waarschijnlijk hadden die ouders wel voorlichting gehad, maar daar was ik niet van op de hoogte. Veel succes in ieder geval. het zal zeker inpact hebben.
@ Fem, kan je mij een kopie van het boekje sturen? Ik ben vanuit professioneel oogpunt (werk in de jeugdhulpverlening) geinteresseerd. Je kan mij mailen via de redactie, dan hebben we via mail wel even contact.
Nog een vraagje (fem en marsy)
Van de week hebben we het voorlichtingsboekje op aanraden van de zedenpolitie doorgenomen. Volgende week gaat het pas gebeuren en voor de tijd komt die rechecheur nog langs, maar zij zei dat we dat beter nu al konden doen, dan kan het een beetje 'bezinken'. Dus hebben we er even over gehad (over het verhoor dus) en verteld waar het was (1 uur rijden voor ons). Ze heeft het boekje doorgelezen en was erna erg tegen de draad in. Ze wil helemaal niet zo 'ver'rijden voor dat verhoor. En al helemaal niet onder schooltijd (want wat moet ze dan zeggen in de klas?) Ze vindt dat er maar overdreven wordt gedaan en ach wat die man deed was zó erg toch niet? (huh?) Wij hebben natuurlijk gezegd dat het wél erg was en dat ze het toch écht moet gaan vertellen zo ver weg, ook omdat die man moet ophouden en dat het gevaarlijk blijft ook voor andere kinderen (wij noemden namen van buurkinderen). Maar dochter vindt dat we die wel zelf kunnen waarschuwen dat ze niet meer daar naar toe moeten gaan en dat het toch deze keer 'goed' is afgelopen (ahum) en dat zij heus niet meer in de buurt van die plek zal komen (ja dat snap ik)en het betreffende meisje ook niet. Ondanks ons betoog dat het meisje nu nog elke dag moet huilen om het gebeuren en dat als het zo erg niet was, waarom zij dan elke keer nog zo van slag ervan is (hier ging ze toch wel twijfelen zag ik) en dat zij omdat ze al wat ouder is toch echt d'r best moet gaan doen bij dat verhoor zodat die man wordt tegengehouden bleef ze mopperig en de boel bagataliseren.
Is dat een normale reactie? Doet ze dat nu omdat ze tegen dat verhoor opziet?? Hebben jullie enig idee?
Het schoolprobleem hebben we in overleg met haar meester trouwens al opgelost (meester kan heel goed liegen zegt hij), maar ze vindt het verhoor en alle toeters en bellen die daarbij komen nog steeds 'overdreven' ....zucht. Nu dat weer. Dadelijk gaat ze weigeren iéts te zeggen...?
Nou ja, gelukkig gaat ze van het weekend op kamp met de gym. Dat 'breekt' de boel een beetje. Op de gym weet de leiding ervan en het is vlakbij dus mochten er problemen ontstaan dan zijn we in een wip bij haar. Maar ik denk dat het goed is dat ze even eruit is en zelf heeft ze ook hardstikke 'zin' in het kamp en bovendien gaat haar grote zus van 15 mee en dat is ook iemand die ze vertrouwt en waar ze op kan bouwen mocht ze het moeilijk hebben (en zus weet ervan). Dus ik hoop maar dat ze na het weekend een beetje bijgedraaid is...
groeten albana
Nooit zoiets meegemaakt en toch herkenbaar
Hallo Albana, wij hebben nooit zoiets meegemaakt, en toch herken ik de manier van redeneren van mijn dochter in hoe jij die van jouw dochter beschrijft. Alles om maar 'weg' te zijn van het betreffende onderwerp. Ik zie het als onmacht, als 'vlucht', en kan dit vaak goed begrijpen, in het geval van jouw dochter zeker... Zouden wij ook niet veel liever wat vaker in het leven gewoon dingen niet (hoeven) doen? We zijn er alleen te 'verstandig' voor. Ik zou haar maar lekker even laten 'ontsnappen' in woorden, niet zo veel inhoudelijk reageren, maar (blijven) melden dat er gegaan gaat worden, hoe rot dit ook voor haar is. Inhoudelijk is ze denk ik niet te overtuigen, en dat lijkt me eveneens terecht. Het is gewoon naar, moeilijk en 'gedoe' (met ook nog eens anderen er om heen die misschien iets vinden, bij voorbeeld op school). En fijn dat ze afleiding heeft; lijkt me heel goed. Sterkte hoor! Groeten van Moes.
Albana
Sorry voor de late reactie, ben even niet meer online geweest op dit gedeelte.
De reactie van je dochter is normaal. Wat haar betreft hoeft er niet meer aan gedacht te worden. Ze wil het gebeurde het liefst zo snel mogelijk vergeten.
Laat haar dat tot aan het verhoor ook maar gewoon doen. Heb het er thuis niet meer over. Maar ga het ook niet uit de weg. Mocht ze er zelf mee komen, dan sta je er natuurlijk open voor. Maar laat het verder rusten. Daarmee voorkom je dat er voor haar een nog grotere druk op komt te liggen dan nu al het geval is. De rechercheur die haar zal verhoren heeft heus zo zijn/haar technieken wel. Alles wat er daar uitkomt is mooi mee genomen.
Ik vind het eerlijk gezegd niet zo handig dat jou is geadviseerd het boekje nú al met haar door te nemen. Mij is destijds geadviseerd het boekje pas op de ochtend van het verhoor door te nemen. Mijn zoontje wist ook pas die dag dat het verhoor zou zijn. Ik heb hem eerder wel verteld dat de politie waarschijnlijk wel zijn verhaal van het gebeurde zou willen horen. Niet meer en niet minder. Om te voorkomen dat hij het idee zou krijgen dat alles valt of staat met zijn verklaring.
En daarmee kom ik op het volgende; ik hoop dat je er rekening mee houdt dat de kans ontzettend groot is dat de zaak wordt geseponeerd; dan besluit de officier van justitie niet tot vervolging (rechtzaak) over te gaan. Of, als het wel zo ver komt er heel vaak vrijspraak is. Genoeg bewijs bij elkaar krijgen in een zedenzaak is heel erg moeilijk. Omdat het meestal het woord van slachtoffer tegenover dader is. Daarom is het al van ongeschatte waarde als je dochter dan misschien niet alles kan vertellen, maar wel al weet te vertellen dat ze 'iets' heeft gezien. Dat maakt een zaak volgens mij al aardig sterk. De rest verzinnen die buurtkindjes er heus niet zelf bij.
Nogmaals sterkte, ben erg benieuwd naar de 'afloop'. Dat zet ik tussen haakjes omdat het helaas heel lang duurt voordat het echt afgelopen is met de ellende. In ons geval is de dader vrijgesproken (ondanks meerdere verklaringen van personen met wie de kids over het gebeurde hebben gesproken), maar de nasleep is lang geweest.
Fem
Marsy
Ik wil het best voor je kopieëren, maar wat wil je er mee doen dan? En heb je dan niet meer aan een origineel?
Groetjes Fem
Van de week
Dochter praat er niet meer over...van de week gaat het gebeuren, eerst komt de agente thuis en om haar e.a. uit te leggen en dezelfde dag gaat het gebeuren dus...
Dochter had van het weekend wat anders aan d'r hoofd, dus ik denk dat ze het komende gesprek gedeeltelijk is 'vergeten' . Ik hoor d'r niks meer van, van haar dus....(en begin er ook niet over).
Als ik ben geweest horen jullie het.
groeten albana
Ben er weer..
Ik was op vakantie.
@ Albana, het bagataliseren kan inderdaad een manier van vluchten, willen vergeten zijn. Wat Moes aangaf werkt denkt ik inderdaad goed: niet inhoudelijk op in gaan, maar op gevoel in gaan: ik weet dat het rot en niet leuk is om er over te praten. Maar je gaat er toch heen, mama/papa gaat mee. Het is niet leuk maar moet wel gebeuren. Het bagtaliseren lijkt een manier om de onderliggende gevoelens te uiten: het is ook helemaal niet leuk om er weer over te praten!
Verder denk ik dat de tip om er niet zelf over te beginnen goed is. Geef eventueel op de ochtend (beter niet de avond dan slaapt ze rustiger?) aan dat jullie 's middags gaan en zeg na afloop dat zij altijd er over kan praten met jullie als zij daar behoefte aan heeft. Vraag aan haar of jij er over zal beginnen of dat zij dat zelf wil doen. Zo kan zij duidelijk aangeven wat zij prettig vindt en kunnen jullie samen afspraken daar over maken. Zo voorkom je ook eventuele boze buien als jij er over begint terwijl ze dat niet wil.
Succes en sterkte!
@ Fem, ik werk met kinderen in de jeugdzorg die in aanraking komen met politie vanwege zedenzaken. Helaas is hier in de 010 regio de politie die ik tot nog toe heb gezien, niet in het bezit van zo een boekje. Vandaar dat ik het via een andere weg wel wil hebben. Als het erg lastig is, dan geeft dat niet hoor, ik weet in ieder geval dat zo een boekje bestaat! En zal de volgende keer aan de politie er expliciet om vragen en hen eventueel wijzen om mogelijkheden buiten hun eigen regio.
groetjes
Hoi
@Albana; heel veel sterkte!
@MarSy, mail me maar op [email protected], hebben we het er daar wel even over.
Groetjes Fem
Geweest
Nou we zijn geweest....'s middags kwam de agent die haar zou voorbereiden (was al een bekend gezicht, van eerste aangifte/contact) en na de middagboterham erheen. 't was weer hetzelfde verhaal in de auto, mopper, de mopper de mopper. Maar ze kon er moeilijk uitspringen hé? Dus ze moest wel mee...Aldaar aardige mensen. En ze werd verwacht en kreeg veel aandacht, alsof 'iedereen' haar kende (tsja ze waren ook wel 'trots' op haar...), ranja, koekjes etc.
Toen rondleiding (met ons samen) en uitleg. En erna moest zij mee met de kinderrechecheur en wij wachten in een wachtkamer. We mochten dus niet meekijken. (vond ik persoonlijk niet zo erg en man ook niet, hoe meer je weet hoe pissiger je van binnen wordt). Het duurde wel erg lang, de politie van ons eigen bureau was er ook en keek mee op de t.v.-tjes en zou tussendoor ons op de hoogte houden. Het duurde 2 uur. En de politie die zou langskomen had daar geen tijd voor gehad omdat alles wat ze zei too the point was.
We zijn erna nog wat wezen winkelen, ijsje gegeten en thuis patat gehaald (om er toch een leuke dag van te maken), ze gaf zelf aan dat het erg meeviel. Ze vondt het toch wel fijn dat ze nu álles gezegd had....want met de eerdere gesprekken was ze ook wel wat 'vergeten' en omdat ze er nu zo gedetailleerd op in gingen en veel vragen stelden kon ze het nu wel vertellen.
Ze heeft 2 spelletjes gepest (kaarten dus) en 2 keer gewonnen! En dat van zo'n rechecheur....(hahaha)
Zo en nu is het klaar....zoals ze zegt.
's avonds in bed zat ze te prakezeren....toen ik vroeg wat er was, kwam ze met dat die politie wel 'rare vragen' stelde...(zoals?) over hoe de piemel van die man stond....(welke kant op) en dat ze helemaal niet wist voor dit gebeurde met die pedofiel dat piemels ook anders dan hangend konden zijn (euh, ja dat kan dus) en erg geschrokken was toen die man (die potloodventer dus) z'n piemel zo raar stond. Maar ondertussen wist ze blijkbaar dat dat wel vaker voorkomt, ook bij gewone vaders, jongens en mannen. Maar gelukkig deden die gewone mannen niet zo raar tegen zulke kleine kinderen...
Ik was een beetje perplex want hier heeft ze het nog geen 1 keer over gehad. heeft ze zich dus weken zitten afvragen hoe dat toch kon...had ze 't maar eerder gevraagd aan mij.
Maar goed. Ze heeft het er niet meer over. De officier heeft laten weten zéér tevreden te zijn met dochters verklaring en is van plan een voorwaardelijke lange straf te eisen die wordt omgezet in TBS. De dader zit nu al op voorarrestgronden in een kliniek alwaar ie onderzocht wordt. Er zijn meerdere incidenten geweest, maar dat waren kortere en met minder/slechtere getuigen (kinderen van rond de 6) die 'm ook nog 's slecht konden omschrijven. Nu dochter alles gezien heeft en meteen allarm heeft geslagen denken ze genoeg te hebben.
tot zover.
groeten albana
Albana
Wat een kanjer van een dochter heb jij!!! En wat er soms allemaal in die hoofden blijkt om te gaan - dan denk je inderdaad soms: waarom heb je dat nou niet gewoon eerder gezegd.
Ik hoop dat zij het hiermee verder inderdaad kan afsluiten.
Albanadochter
Kanjer!!!
Albana en dochter
Meiden, wees maar goed trots op jezelf. Je hebt een ander kind een hoop ellende bespaard.
Tirza
Super!
Hardstikke goed van d'r! En van jullie, dat waren twee héle lange uren.. Heel vervelend dat ze niet even tussendoor bij jullie zijn geweest. Dat heb ik zelf als heel prettig ervaren. Inhoudelijk zei ze (was een vrouw in ons geval) niets, maar ze liet wel los dat hij 'goed praatte'. En dat dat is op zo'n moment wat je wil horen. Dan zit je er niet voor niets.
Fijn dat de officier wat met de verklaring kan. Wat fijn dat dat de toevoeging was die ze nog nodig hadden bij de eerdere verklaringen. Dat is ook iets waar ik me aanvast houdt. In ons geval is het vrijspraak geworden, maar mocht er nog eens zoiets m.b.t. hem voorvallen, dan nemen ze deze aangifte gewoon weer mee. Dus het is zowieso altijd goed dat het er ligt.
Nogmaals, echt knap van je dochter. Hardstikke moeilijk, zulke gesprekken voeren met vreemden, politie nog wel.. Heeft ze ook nog de beer gekregen? Of ben je daar al te groot voor als je elf bent?
Groetjes Fem
Vervelend dat je dochter zo met die vraag in d'r hoofd heeft gezeten. En misschien kun je zulke vragen nog wel meer verwachten. Hier komen ze nog steeds, terwijl 'onze' zaak vorig jaar speelde over iets wat ruim anderhalf jaar geleden heeft plaats gevonden. Dan word je er op een onverwacht ogenblik opeens mee geconfronteerd dat het toch nog steeds leeft bij ze. Terwijl in ons geval de dader waarschijnlijk amper geweten heeft wat hij op die momenten aan schade veroorzaakte bij die kleintjes.
Ik hoop met heel mijn hart dat die man waar het bij jullie om gaat wordt opgepakt. Al zal hij de straf die hij verdient voor de hoeveelheid leed die hij ongetwijfeld heeft veroorzaakt, nooit krijgen.
Veroordeeld bedoel ik
Opgepakt is ie immers (gelukkig!) al.
Zo voelen we ons anders niet.........
Het zal wel raar klinken, maar wij voelen ons helemaal niet 'trots', man en ik niet en dochter volgens mij ook niet.
Wij balen alleen maar vreselijk dat dat juist háár moet overkomen, 't is al een kind dat niet alle geluk van de wereld voor d'r voeten krijgt. Ze heeft de nodige 'probleempjes' (lichamelijk dan) en voor zo'n jongs kind al best veel meegemaakt... (plotseline overlijdens enzo heel dichtbij van te jonge mensen). En ook geen heldhaftig kind....en jullie begrijpen dat kleine beetje heldhaftigheid is er nu ook wel af.
Dochter is vooral banger geworden.
Man is ook erg boos...op de hele wereld eigenlijk.
En dat dochter zo snel thuis kwam om allarm te slaan kwam eigenlijk alleen omdat ze dóodsbang was. Eerst was ze verlamd van angst en durfde niet te bewegen (vandaar dat ze zoveel gezien heeft) en toen er een moment kwam dat de man zich omdraaide is ze er als een speer vandaan gegaan en kwam gillend thuis (de hele buurt wist het, zo 'n kabaal maakte ze)....
En eigenlijk diep in m'n hart wilde ik ook niet dat ze die verklaring nog aflegde. 't zal wel stom klinken, maar die andere kinderen, het kon me geen fluit schelen. Ik wilde net zo hard als dochter dat het gewoon 'afgelopen' was...en we er niet meer aanherinnerd moesten worden.
Nou, ja dat doe je natuurlijk niet in praktijk. Als zo'n agente zegt dat je moet komen ga je natuurlijk braaf. Maar diep in m'n hart denk ik er heel anders over.
Bah, ik baal nog steeds eigenlijk. En soms ben ik ook boos op de hele wereld. zucht.
Misschien komt dat trotse gevoel nog, ooit...
Maar nu, nee.
groeten albana
Albana
Kan me je gevoel heel goed voorstellen. Toen we er achter kwamen wat er speelde had ik ook dat gevoel. Wáárom zij? Mijn kids hebben ook al genoeg voor hun kiezen gekregen. Maar het antwoord op die vraag komt toch niet. Soms gebeuren die dingen nou eenmaal, hoe verschrikkelijk ook. Het heeft dus geen enkele zin je dat af te blijven vragen.
Ik kan me voorstellen dat je zo word overspoeld door negatieve emoties jegens de dader en 't gebeurde, dat je de trots voor je dochter op dit moment niet kunt voelen. Dat is begrijpelijk, maar wel jammer. Ze verdient het natuurlijk wel. En eigenlijk denk ik dat dat ook nog wel komt.
Sterkte, ik denk eerlijk gezegd dat je dat nog wel kunt gebruiken. Ik kan me voorstellen dat jullie alles nu zo snel mogelijk willen vergeten. Maar dit is niet iets dat zich zomaar weg laat stoppen. Accepteer dat ook. Sommige dingen moeten verwerkt worden, met wrok blijven zitten kost echt onnodig veel energie.
Fem
Juist daarom!
Juist daarom vind ik jullie kanjers, Albana. Het zou zó veel 'makkelijker' zijn geweest als jullie er niet meer aan herinnerd hadden hoeven worden door de nasleep ervan. Om verdrietig, boos en erg bang te zijn en tóch door al die emoties heen een goede verklaring af te leggen, dat vergt heldenmoed.
Albana
Ik kan me je gevoel wel goed voorstellen. Voor nu geldt dat ook. Maar ik denk dat het voor je dochter later wel een goed gevoel zal geven, en voor jou misschien ook wel. Als het zo ingrijpend was zal ze het zich ook later nog wel herinneren, bovendien is ze al elf. Met dingen wegstoppen bereik je alleen maar een tijdelijke oplossing. Nu is het vreselijk balen, maar als alle emoties een beetje zijn gezakt zal ze er misschien wel een goed gevoel over krijgen, ze heeft de 'right thing' gedaan. En ik denk dat het ook voor de verwerking goed is, alles is er nu iig uit, en is volgens mij ook daardoor nu gemakkelijker bespreekbaar. Denk daarbij aan het piemelstand-verhaal. Ze is er niet voor niets nog niet over begonnen, dat wroet en wroet in je diepste gedachten. Nu kan het eruit komen, en dan is volgens mij ook de angel eruit.
Dit soort dingen gebeuren (helaas, het zou niet moeten maar ja...) en in deze situatie die ook voor oudere kinderen nog heel bedreigend kan zijn, heeft zij zich toch maar goed gedragen. Hard gillend wegrennen vind ik trouwens ook een goede instinctieve reactie. Ik raad mijn dochter ook aan in gekke situaties zoveel mogelijk lawaai te maken en snel weg te wezen.
Nogmaals, je baalt nu als een stekker, en het zal natuurlijk nooit een favoriete herinnering worden (zachtjes uitgedrukt) maar uiteindelijk kan er wel een goed gevoel van boven komen drijven.
Sterkte, het lijkt me niks, maar ondanks alles wel goed gedaan!
Oh, en kent ze het betreffende kind? Heeft het zin/is het mogelijk dat je contact opneemt met de ouders? Dat kan ook een beter gevoel geven, weten hoe het nu gaat...
Sancy
Je verwoordt precies wat ik bedoel. Tegen al dat gevoel in tóch die verklaring afleggen, daarom is je dochter een kanjer. En jij en je man ook, dat jullie haar hier zo in steunen.
