Twijfeltje
08-02-2009 om 22:17
Wil graag een tweede, maar...
Ik vind het best lastig om dit hier op het forum te zetten maar ik hoor graag wat andere ervaren moeders hiervan vinden.
In mijn hart weet ik dat ik erg graag nog een tweede kind wil. We zijn er inmiddels al een tijd mee bezig maar helaas nog zonder resultaat. Ik heb mijn eerste op niet vroege leeftijd gekregen dus de klok tikt al aardig voor mij. Juist door het lange wachten (denk ik) begin ik soms te twijfelen. We hebben een schat van een dochter, maar die zit nu in de af en toe zeer dwarse periode en ik heb er soms het geduld niet zo voor. Manlief is eindeloos veel geduldiger en kan het vaak beter opbrengen. Het gaat gewoon prima hoor maar ik merk wel dat ik me wel erg vaak erger. Eigenlijk had ik verwacht een heel andere moeder te zullen zijn: geduldiger vooral en dat ik werkelijk ALLES van kleintje leuk zou vinden. Maar er zijn nu eenmaal dagelijks terugkerende dingen die altijd met verzet gepaard gaan en dat vind ik soms erg vermoeiend. Als ik mijzelf zonder op de pro's en contra's in te gaan, vraag wat ik wil (dus met mijn hart) dan wil ik absoluut graag nog een tweede. Maar soms denk ik ook wel eens: waar begin ik aan... (gesteld DAT het uberhaupt lukt, uiteraard).
Twijfeltje
Jippie
08-02-2009 om 22:56
Vraag?
"Ik vind het best lastig om dit hier op het forum te zetten maar ik hoor graag wat andere ervaren moeders hiervan vinden. "
Alleen moeders?
Maarre...wat is precies je vraag?
Manda Rijn
08-02-2009 om 23:17
Goh wat herkenbaar
ik vind het ook niet altijd leuk, of makkelijk, ik vind mezelf veel te ongeduldig en regelmatig heel erg chagerijnig want ik erger mij ook zo vaak.
En ik heb er 3,5 jaar over gedaan om zwanger te worden, uiteindelijk met ivf dus alles met heel veel motivatie en een hele grote wens. En terwijl ik spuiten in mijn lijf aan het prikken was had ik ook die twijfels, niet over de kinderwens want die was er, maar of ik het allemaal wel zo goed zou gaan doen.
Groot voordeel is dat mijn dochter straks 6,5 is en al een heel eigen leventje heeft. En verder zal ik gewoon wat meer moeten leren ontspannen, het grote euvel in mijn hele leven...
Twijfeltje
09-02-2009 om 00:01
Jippie
Ach, ik was niet politiek correct: svp 'ouders' lezen waar 'moeders' stond.
Of ik nou zo'n duidelijke vraag had, nee, wil misschien alleen wel graag weten of dit herkenbaar is of niet ("is het niet raar dat ik A wil maar tegelijkertijd B ervaar").
Zoiets.
T.
margje van dijk
09-02-2009 om 00:05
Manda (o.t.)
Zet 'm op
Let go, let go, let go.
Jij en je tweede kind mogen er volgens mij gerust op vertrouwen dat het hoe dan ook wel goed komt met jullie, en dat je gewoon een prima moeder bent. Net zoals je eerste.
Margje
SuusMaria
09-02-2009 om 08:51
Twijfeltje
Wat ik altijd tegen vriendinnen zeg die later dan ik kinderen hebben gekregen...:"ook deze periode gaat weer voorbij..." Als je zwanger mag worden duurt het nog 9 maanden voordat nr2 er is. Dan is nr1 alweer veranderd en sta jij ook alweer anders ertegenover. Tenminste, dat is mijn ervaring. Succes, Suus
ank1
09-02-2009 om 10:32
Twijfel
"Bij twijfel niet inhalen", dan zat ik nu nog bij mijn moeder op de bank te twijfelen welke opleiding ik zou doen. Je hebt nou eenmaal mensen voor wie twijfelen bij het leven hoort. Ik twijfelde bij mijn opleiding, bij mijn keuzes binnen die opleiding, over het wel of niet trouwen, over het wel of niet van een kindje krijgen, en weet je ik ben echt gelukkig nu!
Twijfeltje, ik natuurlijk niet in jouw huid kruipen, maar bij mij heeft het altijd goed uitgepakt om de keuze te maken die het dichtst bij mijn gevoel lag. Ook al bleef ik soms twijfelen, ik bleef dan bij dat besluit.
Ank
Temet
09-02-2009 om 11:44
Wel inhalen
Je wilt gewoon een tweede, dat weet je al heel lang zeker, en de enige reden dat je hier nog post is dat je het idee hebt dat je alles van je kind altijd maar leuk moet vinden. Foute gedachte, ben ik bang.
Aan kinderen zitten nu eenmaal ook nadelen. Aan 1 kind zit nadelen, aan 2 kinderen zitten diezelfde nadelen plus vermoedelijk nog een paar extra. Tja.
Bekijk het eens anders: de nadelen van kind 1, maken die dat je er bij nader inzien spijt van hebt dat je kind 1 hebt gekregen? Nee, denk ik.
Nu ben je beter voorbereid, maar dat wil nog niet zeggen dat je niet moet inhalen.
Wat er volgens mij trouwens ook nog bijkomt, bij zo'n beetje iedereen die aan een tweede denkt, is het idee dat die tweede nooit zo goed kan lukken als nummer 1. Die was dan misschien wel niet helemaal perfect (die drift, die had ik er toch niet bij besteld?) maar desondanks het allerliefste en mooiste kind van de hele wereld en omstreken. Dat kan bij nummer 2 natuurlijk nooit zo goed gaan. Dus eigenlijk kan het alleen maar minder worden...
Ik heb me echter laten vertellen door mensen die het weten kunnen dat ook het 2e kind het allerliefste en mooiste kind van de hele wereld etc is. En gek genoeg nummer 3 en volgende ook.
Maak je nou maar geen zorgen. Als je nou eens het idee losliet dat iedere moeder fulltime in aanbidding voor haar schat zou moeten liggen dan ben je al een end verder. En nooit een 'Wij jonge ouders"' etc lezen, dat scheelt ook.
groeten,
Temet
ank1
09-02-2009 om 12:39
Idd berber
Een kindje krijgen of een studie kiezen is iets heel anders. Maar die studie is de eerste "redelijk belangrijke" keuze waar ik erg over getwijfeld heb.(en de eerste waar mijn ouders een minder grote rol in speelden) Het was meer een beetje een aanduiding van daar begon het twijfelen, en ik twijfel nog steeds, over belangrijke en minder belangrijkere dingen.
Ik bedoel te zeggen dat het voor mij als "beroepstwijfelaar" geen optie is om altijd te zeggen "bij twijfel niet inhalen"
Dat gedeelte van mijn reactie was ook meer een beetje algemeen gericht op de uitspraak "bij twijfel niet inhalen"
Ik was bezig hierachteraan een heel verhaal te schrijven over twijfelen, en de verschillende redenen waarom je kunt twijfelen, op zich interessant, maar aardig OT.
Van de startster van dit draadje heb ik het idee dat de twijfels voortkomen uit de angst het niet goed te doen als ouder een angst die hoort bij het oudersschap, en volgens mij ook heel gezond is, het houd je bij de les. Maar zoals bij de meeste angsten moet je proberen je er niet teveel door te laten leiden.
Ank
Manda Rijn
09-02-2009 om 12:41
Berber
ik zie werkelijk nooit iemand hierop het forum die zegt dat ze spijt heeft van haar of zijn 2e of volgende kind.
Ja spijt van een hond wel ja, of spijt van een net nieuw gekocht huis, kleur van de wanden, spijt van verandering van baan, spijt van vreemdgaan.
Het is veel spijtiger als je straks terug kijkt en denkt, stom we hadden gewoon voor die 2e moeten gaan (desnoods met wat hulp als het niet wil lukken).
tonny
09-02-2009 om 13:03
Je kunt nooit iets 'over' doen...
... je kunt hoogstens proberen iets een volgende keer anders aan te pakken.
Wat betreft nostalgie betreffende de bevalling/kraamtijd/babytijd - laat je niet misleiden...
Als je, moeder/vader zijnde, terugkijkt zijn er altijd dingen die anders/beter/leuker/handiger hadden gekund. Dat is nu eenmaal zo. Blijf daar niet over piekeren.
This day is the first day of the rest of your life.
tonny
(moeder van 4)
tonny
09-02-2009 om 13:03
'zeker' bestaat niet...
er kunnen ondanks je zekerheid altijd momenten opduiken waarop je je even vertwijfeld afvraagt 'waar bén ik aan begonnen...'
tonny
Manda Rijn
09-02-2009 om 14:59
Ja dat begrijp ik wel berber
maar als je een duidelijke kinderwens hebt, al een tijdje bezig bent om zwanger te worden en jezelf regelmatig onder een lading zelfreflectie onderwerpt dan denk ik dat er niet zo'n heel grote gok genomen wordt.
Ik kan mij overigens ook niet voorstellen dat deze nieuwe net zo goed zal lukken als mijn eerste, kan gewoon weg niet. Ik verwacht dus dat deze nieuwe trager, minder communicatief, lelijker en minder grappig zal zijn, dan valt het vast straks vast wel mee
haha, ik zeg het wel eens tegen mijn dochter "ik hoop wel dat de baby een beetje leuk is straks, anders zitten we er met zijn drietjes zo mee". Dan zegt ze steevast "oh dat mag je niet zeggen van je eigen kind ". haha.
Nivea
09-02-2009 om 16:33
Wij hebben...
Wij hebben lang moeten wachten op nummero drie. Vier miskramen. Ik herken het gevoel van "wil ik echt wel zo graag", "is het een signaal van boven om dit niet door te zetten", "is het nou echt zo leuk een derde", etc. En toch... steeds was de wens veel sterker dan de doemgedachten. Nummero drie kwam en we zijn zo ontzettend blij met haar, nog veel blijer dan de wens die we ooit koesterden.
En hier is het ook niet altijd leuk, gezellig of makkelijk. Maar ik kan mezelf heel erg graag tot de orde roepen als ze lastig zijn. Wees blij dat ze af en toe mopperen, dwars liggen, niet mee willen werken etc. Een ziek kindje doet dat allemaal niet.
Twijfeltje
14-02-2009 om 23:16
Dank voor jullie reacties
Nu ik dit draadje was gestart ben ik er nog meer mee bezig geweest de laatste dagen: hoe zit het met mijn gevoel hierover. Het gevoel van graag willen is nog onveranderd sterk. Ik twijfel dus blijkbaar niet zo over de vraag of ik die tweede wel wil, maar meer of ik het allemaal wel aankan.
Ik ben erg blij met jullie reacties, ook die van Berber, die me deed beseffen waar ik precies over twijfelde.
De reactie van Temet vond ik ook heel treffend!
Ik ben inderdaad een nogal gespannen persoon en zal net als Manda wat meer moeten leren ontspannen. Verder ben ik ook nogal angstgestuurd en dus zie ik wel in dat er een angst aan ten grondslag ligt (waar Ank het o.m. over had). Ben ook nogal een perfectionist (maar probeer op sommige punten af te kicken...).
Ik ga met frisse moed weer verder en hoop dat het voor ons weggelegd is...
T.