Wikileaks

Dit soort informatie

Ik weet nog heel goed dat ik uiteindelijk mijn zorgen over mijn hyperactieve peuter bij het CB neerlegde.....

... en te horen kreeg "ja maar ik lees hier dat u een postnatale depressie heeft gehad. Waarschijnlijk kunt u erg weinig van uw kind hebben".

Leuk, als ze zo hun eigen conclusies trekken. Ik heb aan het einde van de CB tijd nadrukkelijk gemeld dat ik niét wou dat zijn dossier naar de schoolarts ging, omdat ik begrepen had dat mensen op basis van de informatie hele verkeerde conclusies konden trekken. Enkele jaren later werd bij hem de diagnose ADHD gesteld.

Martine

Dossiervervuiling

(en sorry, het is de zoveelste keer dat ik dit vertel, maar het beheerst mijn leven en denken nog steeds)

...weet ik dat dossierzinnetjes een heel eigen leven kunnen gaan leiden. Zo werd een open brainstormsessie over de toekomst van oudste zoon in de ogen van een overijverige BJZ-er opeens "behandelaar wil kind laten opnemen" (dit was inderdaad als mogelijkheid besproken met de behandelaar, maar werd ook weer losgelaten) en had ik opeens een psychiatrisch verleden (ooit had ik een cursus "omgaan met depressies" gevolgd omdat men jarenlang had aangenomen dat niet de kinderen, maar ik iets mankeerde; qua cursus viel ik toch niet in de doepgroep, hoorde ik later, en mijn kinderen bleken toch echt een diagnose te hebben). Het feit dat ik thuishulp had was niet vanwege mijn chronische (lichamelijke) ziekte maar vanwege iets psychisch, volgens diezelfde mevrouw... Tja... Creatief rapporteren, noemen we dat maar, he?
Maar serieus... Dan kan je héél wanhopig en emotioneel worden (dus "mevrouw is labiel"), zeker als je een fanatiekeling treft die prompt begint te dreigen met uithuisplaatsing en OTS en zo.
Godzijdank was er iemand die me te hulp schoot en het liep met een sisser af. Alles is rechtgezet en het betreffende dossier is volledig hersteld. Maar zoiets gaat diep onder je huid zitten...

Als ik toen wist wat ik nu weet, had ik heel anders omgegaan met behandelaars. Maar met wat ik nu weet, controleer ik altijd de dossiers, wil ik echt alles inzien, eis ik correctie indien mogelijk, etcetera. Zoals die keer dat ik als "sjofel" werd vereeuwigd (ik kwam per fiets door de regen naar een intake... En zo ken ik er nog wel een paar, maar ik hou het sterk in de gaten.

Gelukkig is er inmiddels wel e.e.a. veranderd in de mentaliteit van de behandelaars, want ik trof recentelijk iemand die samen met mij de rapportages, behandelplannen e.d. schreef.
En met mijn huisarts ben ik een paar jaar geleden alle troep in het dossier doorgelopen. Ben me rot geschrokken van de onzin die we zijn tegengekomen en hoe een goedbedoelde maar verkeerd te interpreteren opmerking al gauw een eigen leven kan gaan leiden. We vonden ook opeens de kreet dat ik allergisch zou zijn voor penicilline, maar vonden nergens de test of het verslag waaruit dat bleek (wel andere allergietesten, uit 1971 of zo).
Huisarts zei dat dat soort dossiervervuiling vaak voorkomt (is ook ernstig anti-EPD), hij heeft samen met mij een stapel papiermeuk door de papiervernietiger gehaald en alleen de écht relevante dingen zijn bewaard gebleven.

Maar blijf op je hoede, zeker met dit soort invullijstjes zoals op OOL staat! Als jij als kersverse moeder aangeeft dat je je best wel eens onzeker voelt, eerlijk vertelt dat je best wel meer steun in je omgeving zou willen hebben (maar je bent dan ook nog maar net een week woonachtig in deze stad, dus dat komt wel) en dat je vader je wel eens een oorvijg heeft verkocht in het verleden (maar dat was een enorme uitzondering), kan dit een heel eigen leven gaan leiden.