Welke leeftijd telefoon?
Welke leeftijd vinden jullie geschikt om je kind een telefoon te geven?
Heb het idee dat ouders hun kinderen op een steeds jongere leeftijd een telefoon geven. Zie kinderen rond de 9/10 al met een telefoon rondlopen en zitten de hele tijd verveeld naar dat ding te kijken.
Merk dat ik moeite heb om met de tijd mee te gaan als het over dit onderwerp gaat. Stimuleer de kinderen juist om naar buiten te gaan, lekker spelen. En bij slecht weer is er binnen vanalles te doen. Die telefoon wil ik zo lang mogelijk uitstellen maar als ouder wordt je haast verplicht om een telefoon mee te geven "want de hele klas heeft dat".
Staan wel op het punt om een Gps horloge aan te schaffen zodat we zien waar ze zijn en ze ons toch kunnen contacten indien nodig.
Even met het risico dat ik onbedoeld weer een hele offtopic discussie ontketen, maar in discussies over alcohol zijn er altijd twee kampen:
Kamp: absoluut niet onder de 18, ouders moeten dat onderling ook afstemmen en 1 lijn trekken, alle onderzoeken tonen aan dat het slecht is etc.
En kamp: het is er, moeten ze mee leren omgaan, anders vallen ze buiten de groep en komt niemand op je feestje.
Voor schermen en sociale media wijzen ook allerlei onderzoeken uit dat het niet goed is voor kinderen. Verslavend, veel depressie en psychische problemen onder jongeren, slecht voor de houding en ogen, veel druk continu bereikbaar te moeten zijn etc, het gevoel dat je ouders je continu kunnen volgen is heel ongezond. Niet dat ze het doen, dat ze het kunnen alleen al. Beetje zoals het panopticum.
Vroeger konden kinderen ook zelfstandig van en naar school zonder telefoon. Zeker op de basisschool. Zeker op dat tijdstip zijn er veel mensen op straat daar, als er iets is, zijn er genoeg mensen die kind kunnen helpen. Als het echt heel erg is, belt kind sowieso niet meer zelf en gaat die telefoon je ook niet meer redden.
Ook voor naar de winkel te gaan, heb je daar echt een telefoon bij nodig? Geef een kind gewoon het vertrouwen dat het dat kan. En dat het ook aan personeel kan vragen waar iets staat als het iets niet kan vinden.
Ook als kind na school naar huis gaat. Waarom appen/bellen dat je thuis bent? Ik zie daar de meerwaarde niet van. Als je ergens gaat spelen kun je daar toch vragen om even te bellen waar je bent?
Ik ben erg van het vertrouwen geven en afspraken nakomen. Kind mag zelfstandig buiten spelen en weet wanneer ze thuis moet zijn. Gaat ze bijvoorbeeld bij iemand naar binnen, dan moet ze dat even laten weten. Dat is een kwestie van voorwaarden stellen en aan kind om die na te komen.
Door horloges en telefoons ontneem je een kind de verantwoordelijkheid daarvoor te leren nemen.
Een oude telefoon gebruiken als 'huistelefoon' vind ik wel een slim idee. Die is dan ook niet van één iemand maar van het hele gezin. Die kun je bij noodgevallen of uitzonderingssituaties ook een keer mee laten nemen door een kind. Zonder dat een kind meteen een eigen telefoon moet hebben met allerlei sociale media.
En die sociale media kunnen vast heel leuk zijn, ook om mensen te leren kennen, maar dat hoeft niet met 8/9/10 jaar al. Zijn ze ook niet voor gemaakt.
met dochter hebben we de afspraak dat ze appt wanneer ze thuis is (op de dagen dat er verder niemand thuis is). Haar telefoon gaat niet mee naar school, dus ligt thuis. Ze weet dat ze bij iemand anders mag spelen, die ouder stuurt ons dan berichtje dat ze daar is (vraagt dochter dan aan die ouder).
In het begin dat ze aleen thuis was, belde ze even, want ze vond het best spannend. Wij willen gewoon weten dat ze veilig thuis is aangekomen. De appjes die ik dan krijg 'mag ik dit? Met een foto van snoep' zijn schattig.
Mijn eigen ouders wonen 200 km verderop. We sturen elkaar ook een berichtje als we weer thuis zijn aangekomen na bezoek.
MamaE schreef op 06-08-2024 om 10:31:
Dat is een kwestie van voorwaarden stellen en aan kind om die na te komen.
Door horloges en telefoons ontneem je een kind de verantwoordelijkheid daarvoor te leren nemen.
Ja, dat.
Ze moesten hier zelf kijken hoe laat het was en zorgen dat ze niet te ver weg waren. Als je moeder via een app kan zien waar je bent, hoef je zelf niet meer na te denken, lijkt mij.
Niet vanaf heel jong. Gewoon via de gebruikelijke stappen als alleen op de stoep, alleen in de wijk, enz. En alleen van/naar school lopen eerst vanaf een bepaald punt.
Ik heb één keer de wijk rond moeten fietsen om een kind te zoeken. Niet echt een reden om het kind een tracker te geven, vind ik. Toen leerde hij dat het niet zo handig was om te plannen pas op het laatste moment naar huis te gaan als er ook nog gegeten moet worden voordat hij ging trainen. Nooit meer voorgekomen dus.
Ze hadden een telefoon voor spelletjes. We hebben ze er nooit op gebeld, volgens mij. Prepaid, dus buiten konden ze niet eens appen.
LydiaDietz schreef op 06-08-2024 om 10:02:
[..]
Ik vind de mogelijkheid om vrij rond te zwerven, "stout" te zijn (toch een straatje verder dan mama zegt), de vrije ruimte te ervaren voor mijn kinderen waardevoller dan een eventuele ergernis.
Kinderen weten dat ouders elk moment kunnen zien waar ze uithangen via zo'n gps-horloge.
Het ging me meer om het contact dan precies weten waar hij uithing
Groep 8 was voor ons het moment om de kinderen een telefoon te geven. Je ziet ze liever niet de hele dag achter een scherm zitten, maar op de middelbare school hoor je er gewoon niet bij als je er nog geen hebt.
Ik heb op de basisschool regelmatig met ouders van vriendjes en vriendinnetjes besproken dat we gezamenlijk groep 8 als goed moment zouden nemen. Dat was erg fijn.
Overigens Tiktok, verboden.....
