Weinig familie voor kind

anderen

Je kunt je huis ook volstoppen met vrienden met de kerst.
Je zult vanzelf vrienden gaan vinden met kinderen in dezelfde leeftijd. Wij vieren al jaren kerst en oud en nieuw met vrienden en hun kinderen. Hier overigens ook weinig nabije familie, mijn man is enig kind. Maar we gaan nu wel vaak langs bij achterneven en achternichten.

aanvulling

Mijn kinderen hebben lang gedacht dat die vrienden onze familie waren.

Vrienden

Huis volstoppen met vrienden is ook lastig, want dat zijn 'stappers' met volwassen kinderen. Wij vallen daar nu een beetje buiten. Ook onze buurt is zonder kindjes. Wel heb ik inderdaad een beste vriendin als tante en bezoek ik in de zomer mijn nichten en neven in aan de andere kant vh land. Maar zij hebben allemaal hun eigen familie. Tja... Gelukkig is het een lief, sociaal kind!

Vriendenkring

Die zal gaan veranderen, dat zul je merken als je zoon naar school gaat.

Ik heb volop familie, maar de meeste zie ik erg weinig. Ik heb meer aan mijn vrienden die voor mijn dochter ook als oom en tante voelen. Daar is niets mis mee. Het voor een kind belangrijker om liefdevolle mensen om zich heen te hebben, dan heel veel familie.

Hoop dat zo

Goh, ik hoop zo dat ik meer kennissen en vrienden met kindjes krijg. Ook voor mezelf uiteraard. Dus hopelijk is dat idd zo als hij naar school gaat. Gewoon ff babbelen over de kindjes, verjaardagsfeestjes etc. Dus dat komt in de regel dus echt vanzelf?

ja,

ik heb 1 van mijn beste vriendinnen te danken aan zo'n schoolplein klets. Onze dochters zitten niet meer bij elkaar in de klas, liggen elkaar ook niet meer zo lekker, maar wij zijn nog steeds heel blij met elkaar.

vanzelf

Nou, niet helemaal vanzelf, je moet er wel voor open staan natuurlijk. Maar later bij de eerste speelafspraken vragen of de ophalende ouder thee wil helpt heel erg.

schuldig voelen

heeft geen zin, het is niets iets waar jijzelf schuld aan hebt. Verder weet je kind niet beter. Het is gewoon niet anders.
Eigen ervaring: vader enig kind, moeder 1 zus waar totaal geen contact mee was, moeder was 42 en vader 54 toen ik kwam. Alleen mijn moeders moeder heb ik kort gekend. Verschil was dat mijn vader uit zijn eerste huwelijk 2 volwassen kinderen en al kleinkinderen had en die kwamen af en toe langs (woonden verder weg en heel ver weg dus geen dagelijks of zelfs maar wekelijks contact).
Maak een praatje met zoveel mogelijk ouders bij school en evt. clubjes, stimuleer speelafspraken. Hopelijk komen er leuke contacten op je weg maar afdwingen kun je zoiets niet. Blijf openstaan voor andere ideeën want verkrampt gaan voor wat jij in je hoofd hoeft niet het beste te zijn voor je kind.

Accepteren

Vrienden en vriendinnen met kinderen zijn heel fijn en dat komt redelijk vanzelf als je het graag wilt, gewoon via het schoolplein. Verder is het ook een kwestie van accepteren natuurlijk. Mijn dochter is ook erg allenig in de familie: enig kind, van mijn kant geen neven en nichten, van mijn mans kant alleen volwassen neven en nichten. Met mijn moeder heeft ze goed contact, met haar andere oma niet.

Er is eigenlijk bijna niemand en al helemaal geen leeftijdgenoten, afgezien van een achternicht met wie het niet klikt (dat hebben we dus wel expres geprobeerd, die twee achternichten bij elkaar zetten). Mijn dochter is nu vijftien en ik merk wel dat ze erg hecht aan de ooms en tantes die ze heeft. Maar problematisch is het niet. Schuldgevoel gaat je ook niet helpen. Het is zoals het is. En je zoon kan op vele manieren en prettig leven tegemoet gaan. Ik zou zeggen: laat het los.

Soms is het gewoon niet anders

Mijn kleine neefje en nichtje hebben ook haast geen familie.
Opa's en oma's zijn allemaal al voor hun geboorte overleden,.
Vader was een nakomertje, en zijn broes en zussen waren al opa en oma voordat hij kinderen kreeg.
Mijn zus heeft haar man ontmoet toen wij al minstens 15 jaar getrouwd waren, en onze kinderen zijn ook veel ouder.
Zij lossen dat op door met de feestdagen vrienden uit te nodigen die zelf ongewenst geen kinderen hebben, waardoor de kinderen dan wel geen leeftijdsgenoten hebben, maar waar een gezellige avond hebben.
Ook komen ze soms bij ons, ook dan zijn er geen leeftijdsgenoten, maar zorgen we er met elkaar voor dat het voor hen ook leuk is. Andere gezinnen met kinderen hebben het juist met de kerstdagen vaak erg druk.
Sinterklaas vieren we samen.

Als kind

wist ik niet beter dan dat ik het moest doen met mijn ouders en zussen met verjaar- en feestdagen. Jouw zoontje heeft dan geen broertjes of zusjes, maar ook hij zal tot op een bepaald moment niet beter weten dan dat het héél normaal is dat hij het alleen met jullie 'moet' doen. Alleen als mijn ouders jarig waren, kwam er familie over van de andere kant van het land en ook niet altijd. Vrienden kunnen die rol inderdaad vervullen. Mijn jongste dochter heeft heel lang gedacht dat de vrouw van een bevriend stel een zus van mij was. Ze kon het amper geloven toen ik zei dat dat toch echt zo was.

Jij zelf ook behoefte

Henriette, als ik het zo lees mis jij ook zelf de contacten met mensen die in dezelfde levensfase zitten als jullie. Waarom zou je wachten tot je kind op school zit? Er zijn ook zat mogelijkheden om eerder in contact te komen met mensen met kinderen in dezelfde leeftijd. Denk aan babyzwemmen, dreumesgym, etc. Je zou kunnen overwegen om daar ook aan mee te doen.
En wat betreft een huis vol familie: ik denk dat je dat heel er romantiseert. Hoeveel families zijn er niet die zich in alle bochten moeten wringen om aan de "kerstverplichtingen" te voldoen of die helemaal niet met kerst bij elkaar komen? Wat ik daarmee wil zeggen is dat een grote familie niet perse dat geborgen gevoel zal geven dat jij voor ogen hebt.
De situatie is nu eenmaal zoals hij is en een paar goede vrienden is minstens zo waardevol. Daar zou ik voor gaan.