Wat zal je doen als je ondekt dat een familie lid steelt.

Eerlijk zijn

ik zou eerlijk zijn. een 1 op 1 gesprek met je nicht aan gaan waarbij je zakelijk aangeeft wat je hebt gezien. Dat je snapt dat ze het moeilijk heeft maar dat dit niet de bedoeling kan zijn...
hoe moet je haar nu nog vertrouwen in je eigen huis?

Ik zou...

...hoewel ik het enerzijds nobel vind dat je het laten stelen hebt laten gebeuren omdat je weet dat ze het moeilijk heeft, zou ik het niet hebben gedaan. Ik zou zo ontzet zijn dat er kleren van mijn dochtertje zouden worden weggehaald en dat zij zich zou verlagen tot stelen, en ik zou ook niet willen dat ze dacht dat ze hiermee weg zou komen. Dit is echt niet de manier om je problemen te verminderen. Er zijn zoveel manieren om goedkoop of gratis aan extra kleren voor je kinderen te komen. En een van die manieren is niet tijdens een bezoek bij familie een deel van de kast leeghalen en leegroven (ook nog veel kans dat het uitkomt, en je moet met de gedachte dat je van je nicht stal verder leven). Ik denk dat ik razendsnel een smoes voor haar zou hebben bedacht. Zo van: 'oooo niet schrikken dat ik even binnen kom en zie dat je de kleren van mijn dochter even bij de jouwe past hoor! Dat ken ik, dat is gewoon zo leuk om te zien! En binnenkort past ze het niet meer en als je het leuk vindt geef ik jou dan ook een zak met kleertjes! O misschien heb ik nu ook nog wel iets wat net te klein is...' blablabla--- en als het wel al overduidelijk is dat het als stelen bedoeld was, toch boos worden. Hoe durft ze je vertrouwen te beschamen en waarom vraagt ze niet gewoon om hulp als ze dat nodig heeft?
Ik zou trouwens de kleren ook terugvragen. Ze heeft ze nu wel lang genoeg geleend.

Dat je je mond hebt weten te houden!

Ik zou van verbazing meteen gevraagd hebben 'wat doe jij nou?' Ik vind het ontzettend onbaatzuchtig en lief dat je je nicht zonder commentaar hebt laten gaan, maar ik vind dat ze moet weten dat jij het weet. Als jij besloten hebt dat ze de kleren mag houden, kun je dat zo laten, maar ik zou wel duidelijk maken dat je niet meer wilt dat ze in jullie kasten gaat shoppen.
De kleren van je dochter die ze meegenomen heeft, waren die ook echt al te klein? Of moet je er nu zelf vervanging voor kopen? Als dat zo is zou ik denk ik toch zeggen dat ze niet alles mag houden hoor. En dat ze het krijgt zodra het te klein is geworden. Dat is met een paar maanden al zo.

Wat lastig!

Het zou er denk ik heel erg veel van afhangen hoeveel ik heb en wat ze meenam. Mijn kinderen heben niet veel kleding (ik ben niet zo'n shopper), en de kleding die ze hebben daar ben ik vaak best aan gehecht. Ik zou dus echt bij uitval van een setje moeten gaan winkelen. Dus ik zou de kleding wel terugvragen, maar wel een excuus aanreiken. Iets van dat je zag dat ze wat geleend had, omdat haar dochter een ongelukje had gehad ofzo, maar de kleding wel graag terug wil hebben.

Maar als mijn kasten vol zouden zitten, en ik de kledingstukken in kwestie niet eens zou missen, dan zou ik het gewoon laten gaan. En oude kleding bij elkaar zoeken en haar doneren.

Niets

Het is behoorlijk naïef van je nicht. Het is misschien een kleptomane? Als je zo opvallend steelt is dat ook best "een beetje dom". Doordat jij bij het weggaan nog een sjaal van je dochter bij haar kind omdoet laat je eigenlijk weten het wel prima te vinden.
Politie bellen zou ik zeker niet doen. Ze zegt gewoon dat ze het van je heeft gekregen. Heeft je nichtje psychologische hulp nodig dan zou ik er misschien met haar over praten. Als je denkt dat dit eenmalig was en alleen bij jou zou ik haar geen tweede kans meer geven om "zelf iets uit te zoeken" en een tasje voor haar hebben klaarstaan.
Jammer, je vertrouwen in haar is nu weg en komt niet snel weer terug, dat is het enige wat ze er mee bereikt heeft.

Wat van zeggen

Ik zou er zeker wat van zeggen, op een manier die haar een uitweg geeft.

Moment zelf was natuurlijk ideaal geweest dan had je bij vertrek kunnen vragen of ze de geleende kleertjes voor zondag terug geeft omdat je ze dan bij je eigen dochter aan wil trekken (of woorden van gelijke strekking). En dan kan je later evt een zak met spullen geven/aanbieden.

Nu zou je met een soortgelijke mededeling kunnen bellen. Kans bestaat alleen dat er in alle toonaarden wordt ontkend dat er iets 'geleend' is.

Of mijn kast overvol is of niet zou voor mij niet uitmaken. Mijn spullen zijn mijn spullen. Die neem je niet ongevraagd mee. Het is niet aan een ander om te beslissen welke kleren ik wel/niet weggeef. Als je't vraagt is het een ander verhaal. Dan geeft ik waarschijnlijk met liefde de helft weg.

Gesprek gehad

Heb vandaag een gesprek met mijn nicht toen ik onverwachts op koffie visite kwam.

Ik heb haar gewoon gevraagd waarom ze tijdens de familie dag bij ons thuis mijn dochters kleren heeft meegenomen en dat ze niet gezien dat haar dochtertje opeens een sjaal om had.

Ze had het er even moeilijk mee en toen heeft ze mij alles verteld wat ik al wist en ze haar excuses aangeboden. Ze deed het omdat ze zich schaamde dat ze geen geld had voor kleren voor haar dochter en ze wou het buiten de familie houden dat ze schulden had. Vragen was gewoon te moeilijk voor haar voor op een familie dag, ze heeft nooit nagedacht om met mij apart te praten.

Ze heeft mij de kleren terug gegeven en morgen zal ze de rest + de sjaal teruggeven omdat haar dochtertje deze aan en om had vandaag naar school. Ik heb aan haar gevraagd of ze kleren die mijn dochter niet meer paste wilde hebben en dat wou ze eerst niet maar kwam ze later op terug.

Voedselbank/diaconie

Je weet dat er voor mensen die in de schulden zitten en het even heel erg moeilijk hebben altijd nog het vangnet van de diaconie en de voedselbank is? Dan kan ze geholpen worden om alle schulden in kaart te brengen, eventueel richting schuldhulpverlening geholpen worden, geholpen worden met budgetbeheer, geholpen worden richting nieuwe baan als dat nodig is. Er zijn altijd wel doorschuif-dingen van mensen die uit de kleine kinderen raken en geen zin hebben in marktplaats. Je kunt haar er op wijzen, en je hoeft absoluut niet kerkelijk te zijn om een beroep te doen op de diaconie.

Triest

Ik vind het heel triest. Ik snap best dat je er niet meteen wat van zei, te verbluft. Het is eigenlijk heel aardig van je hoe je het oploste, zo stond ze niet zo voor schut.
Maar geld is denk ik bij haar niet het enige probleem. Geef jij al de te kleine kleding al door aan haar? Anders is dat een goed idee. Misschien kan je kijken hoe je haar verder kan helpen.