Wat vind je van een levensechte babypop bij tienerzwangerschappen?

Preventief

Als preventieve proef vind ik 't op zich een goede methode. Dus voordat ze zwanger wordt. Als ze al zwanger is vind ik 't moeilijk, omdat ik tegen abortus ben. Als ze zich dan realiseert dat ze 't niet zou willen is het òf voldragen tot adoptie, òf voldragen en met behulp van ons opvoeden. Er komt dan, zoals Maylise in puberteit stelt, idd al liefde bij kijken. Als preventie kun je 't beter toepassen omdat ze zich dan óok de praktische kant realiseren en niet alleen het "een baby is zo lief en schattig en dan heb ik iemand die onvoorwaardelijk van mij houdt" idealisme.

Ik ben saai

Maar ook hier ben ik het geheel eens met de mening van Olief, en dus ook Maylise.
Pelle, wat vind je zelf eigenlijk?

Prulletje

Ik denk van niet...

Bij de dochter van m'n beste vriendin is net vastgesteld, dat zij zwanger is - zij is 14. En hoogstwaarschijnlijk laat zij het abortieren volgende week.
Ik begrijp nog steeds niet hoe zij zwanger kon worden. Want m'n vriendin heeft haar echt een excellente sexuele voorlichting gegeven, en toch ging het uiteindelijk fout.
Maar het problem bij tienermeiden is, dat ze vaak niet zien, dat het ook hun gebeuren kan, het gebeurt in hun ogen altijd maar bij andere meiden.
Dus nee, ik denk niet dat zo'n pop veel kan bijdragen aan preventie.

Ik vind zo'n pop geen goed idee

Volgens mij voorkomt het echt helemaal niets.

Wat betreft het tegen abortus zijn. Ik zou nooit een waardeoordeel willen en kunnen vellen wat een ander doet. Ik ben zelfs met een vriendin mee gegaan, die voor haarzelf geen andere optie zag.
Ik zag dat wel, maar dat zijn mijn zaken niet. Zij vond van niet.

Ik vind het dan ook behoorlijk aanmatigend om 'tegen abortus' te zijn.
Je ontneemt iemand haar keuzevrijheid en het recht waarvoor wij vrouwen al decennia voor strijden. Het recht overigens waar dit kabinet al aan tornt.
Het recht wat in andere landen helemaal niet zo vanzelfsprekend is, waar je voor in de gevangenis kan komen.

Ik zou er zelf nooit voor kiezen, maar ik zou nooit mijn mening over abortus geven aan een ander, ook niet als het mijn minderjarige zoon of dochter blijkt te zijn.

Pelle

Goed idee zo'n apart draadje

Zal ik mijn tekst hier neerzetten?

Dat was:

"Ik vind het niks zo'n methode met een pop. Een pop die op gezette tijden huilt, eten moet en een schone luier bootst misschien wel deels de mechaniek van het hebben van een baby na en geeft dus een idee van hoe vervelend het is om niet 's nachts door te kunnen slapen. Echter het staat natuurlijk in geen benadering tot de werkelijkheid. In werkelijkheid is er namelijk ook liefde als het goed is. Liefde voor de baby waardoor het 's nachts opstaan nog steeds niet leuk is maar een opoffering die je graag brengt voor het kind. Je kan het zorgen voor een pop niet gelijken aan de zorg voor een kind. Zeker niet als het jouw baby is. De baby die je zelf het leven hebt gegeven, die helemaal van jou afhankelijk is en waarvan je zoveel houd.

Ik zou daarom zelf absoluut niet deze methode propageren als ik een zwangere minderjarige dochter zou hebben. Maar goed de beslissing is blijkbaar genomen en de ouders zullen haar onbewust ook wel die kant op hebben gestuurd net zoals ik dat vast ook onbewust bij mijn dochter zou doen in dat geval alleen dan een andere kant op. "

Maylise

Kiki

Ik ben tegen abortus voor MIJ. Dat klinkt misschien vaag, maar ik bedoel dat het MIJN principe is. Wat een ander doet met zijn/haar lichaam is hun zaak, en ik zal iemand er nooit om veroordelen. Ook mijn dochter niet. Maar dat betekent niet dat IK het als optie zal adverteren of steunen. Mijn dochter zou ik wel steunen, maar die keuze niet. Dus stel dat ze daarvoor zou kiezen, dan zou ik niet meegaan naar de kliniek, maar ik zal haar achteraf wel verzorgen en haar tranen drogen.

In dit geval iig wel

Pelle:
"Vinden jullie dat een goed idee voor je dochter van 15 die twijfelt of ze door wil gaan met haar zwangerschap?"
Ja, soms iig. Het punt is, dat sommige meisjes wel vol zitten met moederliefde, maar een totaal onrealistisch denkbeeld hebben over de hoeveelheid werk die een baby met zich meebrengt. Als dat zo is, dan is het een zinvolle methode.
Iig was het nuttig in het geval van ozzieozzie, omdat vervolgens idd bleek dat dochter zich nogal verkeken had op dit aspect.

Vals beeld en bekocht voelen

Nee, ik vind het eigenlijk een oneerlijk middel wat wordt ingezet om iemand tot abortus over te halen.
Ik was zelf onverwacht zwanger, al was gelukkig al wel 27, maar ik had werkelijk geen flauw idee wat me te wachten stond. Als iemand me zo'n pop had verkocht met de boodschap dit staat je straks te wachten en ik zou hebben aangenomen dat het werkelijk op die manier zou zijn zou ik gelijk voor afbraak van de zwangerschap hebben gekozen en iedere zwangerschap erna toen ik al lang en breed getrouwd was had ook.
Dit verwrongen beeld van een kind hebben, alleen maar een pop die lichamelijke zorg en tijd nodig heeft en al je eigen tijd opslokt is precies de reden geweest waarom ik als tiener en daarna had besloten nooit kinderen te willen. Ik zag ze alleen maar als huilende, stinkende, alle tijd op eisende wezens, die je beperkten in je eigen leven en vond er absoluut niks schattigs aan.
Pas toen ik dwars door de pil daadwerkelijk zwanger was kwam het gevoel om de hoek kijken, dat er toch wel wat meer was. En dat wat meer was mijn vanwege de zwangerschap gestrande relatie en studie meer dan waard, terwijl een automatische pop dat geen seconde zou zijn geweest.
Ik vraag me af of meisjes die om deze reden een abortus ondergaan zich later als ze misschien kinderen krijgen op 'het goede moment' zich niet vreselijk bekocht gaan voelen over wat voor een vals beeld van moederschap hun indertijd is voorgehouden om hen maar voor abortus te laten kiezen. Ik vraag me verder af of die pop ook zo ingesteld is dat hij niet afgaat als je hem bij je in bed neemt of in een draagdoek draagt. Bij mijn baby's werkte het namelijk wel zo.
Groeten Primavera

Verwrongen beeld

primavera:
"Dit verwrongen beeld van een kind hebben, alleen maar een pop die lichamelijke zorg en tijd nodig heeft en al je eigen tijd opslokt is precies de reden geweest waarom ik als tiener en daarna had besloten nooit kinderen te willen."
Hmm, ik denk dat zo'n pop vooral nuttig is, om een ander verwrongen beeld te corrigeren, dat op enige schaal voorkomt bij meisjes: een romantisch roze wolk beeld van de baby als een soort aankleedpop waar je wat mee kunt spelen en die verder geen tijd kost, nooit lastig is, en waar je geen werkelijke verantwoordelijkheid voor hoeft te dragen. Die nuance zou ik graag in de discussie willen brengen.

Eens met tinus

Het lijkt me onzin om ervan uit te gaan dat een tienermeisje "blanco" zwanger wordt, dat wil zeggen: zonder enig beeld van een toekomstige baby. Ik ben het met tinus eens dat dat beeld grotendeels al ingevuld zal zijn vanuit een romantische blik, al dan niet gestimuleerd door de media (baby's zijn alleen maar lief en leuk).
Ik vind het zelf daarom wel een goed idee, zo'n pop. Als het tenminste het op verstandige wijze wordt ingezet. Ik neem aan dat een tiener niet zonder uitleg zo'n nep-baby in haar handen gedrukt zal krijgen. Mits normaal begaafd, lijkt het me dat je het meisje in kwestie uitlegt wat de bedoeling van de zorg voor de pop is en hoe ze het kan gebruiken in haar besluitname om haar eigen baby wel of niet te houden.
De pop belicht een aspect van het moederschap waar de tieners tot dan toe geen of weinig ervaring mee hebben. Niets meer en niets minder.
n@nny

Daar heb je gelijk in tinus

Daar heb je gelijk in Tinus, ook het andere romantische verwrongen beeld is een zeer slechte basis om een keuze voor het leven op te baseren.
Ik vraag me alleen af of het eventueel ene verwrongen beeld tegengaan met een ander verwrongen beeld nou de goede oplossing is. Of een tiener een baby nou als een leuke aankleedpop of lastige huilpop ziet, wat er fout aan is is juist de vergelijking met een pop. Anders zouden met een Tamagotchi de perfecte aanstaande ouderschapscursus hebben.
Eerlijk gezegd is het krijgen van een kind altijd een beetje een sprong in het diepe. Ook het beeld van volwassenen in een stabiele relatie blijkt vaak niet te kloppen met wat het betekent om werkelijk een kind te krijgen zowel in positief als in negatief. Dat ligt niet alleen aan de ouders, maar ook aan de baby. Je hebt wolken van altijd vrolijke tevreden baby's waarbij alles als vanzelf gaat en baby's die juist iedere minuut van de 24 uur een beroep op je doen en alles wat daar tussen zit. En dan heb je nog alleen maar de babytijd, want daarna wordt het kind wel groter natuurlijk.
Met zo'n babypop wordt gedaan alsof de zwangere tiener straks voor het leven met zo'n eisende pop opgescheept zit. Ook met veelvragende baby's duurt dat maar enkele maanden en als het kind groter wordt kan het naar het KDV, met 4 gaat het al naar school en heb je ook als tiener je handen weer vrij om alsnog je studie /carriere op te pakken. Niet ideaal als levensplanning, maar wel wat anders dan de virtuele gevangenis met om de zoveel uur afgaande liefdeloze pop die nu wordt afgespiegeld.
Groeten Primavera

Discussie

los van het door mij beschreven meisje - wat echt bestaat en echt zwanger is en echt kiest voor abortus...
ik heb vandaag de pop gezien en meegemaakt.
ja, het is een gewone pop - maatje baby - maar, hij is zo afgesteld dat hij (of zij natuurlijk!) op gezette tijden huilt - krijst zelfs! - en de 'moeder' moet dan uitzoeken wat er aan de hand is, drinken (pop moet tegen de borst gehouden worden en maakt slik geluidjes) na het drinken een boertje laten hoort er ook bij; schone luier (worden erbij geleverd); gewoon lekker tegen je aanhouden en meedragen ; de chip die er in zit registreert wat er gebeurt.
De pop is ontwikkelt om jonge moeders en bijna moeders te helpen bij het moederen. Heel duidelijk niet om een vrouw/meisje te helpen bij het nemen van een beslissing. Een van de grootste tekort komingen is denk ik dat er geen echt positieve reactie van de babypop komt - dus uren lang zwoegen wordt niet beloond met die allerzaligste glimlach
Dit meisje mocht hem gebruiken omdat ze inderdaad op die in en in roze wolk zat. Wat ook geholpen heeft is dat haar vriendje die in eerste instantie wilde dat zij de baby kreeg, nu zei dat het uiteindelijk haar eigen beslissing was..

terug naar de pop.
nee, niet om iemand een beslissing op te leggen
ja, om iemand te helpen in te voelen wat het is om voor een baby te zorgen - met alle beperkingen van de pop - maar laten we er nu wel van uit gaan dat zo'n pop niet zomaar zonder verdere hulpverlening wordt gebruikt zeg!
dus genuanceerd is er zeker plaats voor de baby pop ...

Bekocht voelen?

Ik ken zo'n meisje primavera. Het gaan om mijn eigen stiefdochter die zwanger werd toen ze 12 was en ook zo'n verwrongen beeld had, maar dan wel andersom. De eeuwige zaligheid van een je aanbiddende baby die nooit lastig is, en eeuwig en altijd van je houdt.
Ze is nu (20 jaar oud) heel erg blij dat ze geen kindje heeft gekregen. Ze heeft een broertje van 5, een vriendin met een kindje van 1 en ziet ineens heel scherp dat dit NIET IS WAT ZE (NU) WIL!!!
Ik vind dat er hier heel erg gemakkelijk wordt gepraat over tieners die hun baby al met vier weer naar school kunnen doen, en dan hun studie weer kunnen oppakken. Ik word er eerlijk gezegd heel erg boos van. Weet je wel wat het inhoudt, een zwangere dochter van 12, 13 of 14 jaar oud! Het is een ramp, altijd, voor iedereen. Want hoe dan ook word je leven getekend. Dit zijn kinderen, dames en heren, kinderen in de experimenteerfase. Dan moet je geen baby hoeven krijgen!

Nee mirreke, je begrijpt me verkeerd

Ik weet gelukkig niet wat het inhoudt een zwangere tienerdochter en zal er ook alles aan doen om te voorkomen dat mijn dochters onverhoopt zwanger raken. Ik noemde in mijn eerste berichtje al dat er dan een keus voor het leven gemaakt moet worden. Ik neem tenminste aan dat een abortus zo'n tiener ook niet in de koude kleren gaat zitten en nog heel lang sporen na kan laten, terwijl het door de omgeving al snel doodgezwegen wordt als zijnde voorbij.
Helaas ook met de beste voorbehoedsmiddelen gaat er wel eens wat mis. Ik hoop in dat hypothetische geval dat we als ouders mijn dochter echt haar eigen keus zullen laten en haar zullen steunen wat die keus ook moge zijn of dat nou inhoudt dat we haar naar een abortuskliniek moeten begeleiden, uitzoeken wat adoptiemogelijkheden zijn of dat we als aanstaande jonge grootouders ons steentje zullen bijdrage met oppas e.d. om haar de kans te geven om haar leven met baby zo goed mogelijk te in te richten.
Wat ik veel zie is dat ouders hun tiener met alle beste bedoelingen toch de ene of de andere kant op proberen te duwen door bij de ene keus die ze goedkeuren alle steun te beloven en bij de andere keus met de houding van 'jouw keus - jouw eenzame verantwoordelijkheid' hun handen ervan aftrekken. Ik vindt een kind op deze manier naar een abortus toe duwen net zo verwerpelijk als een kind vanwege persoonlijke geloofsovertuigingen tegen wil en dank de baby laten krijgen.
Wat verder betreft over hoe iemand zich later over een keus voelt, net zoals je van te voren geen goede inschatting kan maken zo kan je ook na die tijd geen goede inschatting maken hoe de keus werkelijk zou zijn geweest. Ik ken ook vroegere tieners, wel ietsje ouder dan je stiefdochter was, die wel de baby gehouden hebben en daar ook achteraf tevreden over zijn. Ze weten nu immers hoe het kind geworden is, de liefde ervoor en kunnen niet voorstellen dat ze zo maar hadden kunnen kiezen dat hun kind niet had bestaan.
Het punt is juist dat je niet weet hoe het uit gaat pakken of er eigenlijk wel een beste en slechtste keus is en toch zal moeten kiezen.
Groeten Primavera

Pop

Zelf zou ik nooit mijn eventueel zwangere dochter rond laten lopen met zo'n pop. Gewoon puur wegen wat bijvoorbeeld Primavera ook schrijft. Het geeft gewoon geen realistisch beeld.

Dan kun je ze ook wel het spelletje de sims of zo cadeau geven want daar moet je ook een gezinnetje opvoeden en worden de kinderen afgepakt door social services als je slecht voor ze zorgt. Vast dan ook een hele goede voorbereiding op het ouderschap.

Zelf had ik toen ik zwanger raakte ook geen idee wat me te wachten stond. Zeker als je weinig babies in je omgeving kent is het gewoon lastig om je een voorstelling te maken van wat de zorg voor een baby inhoudt. Ik heb zelf geen veel jongere broertjes en zusjes en sowieso kende ik eigenlijk heel weinig babies van nabij voordat ik zwanger raakte. Het was best wel een onbekend fenomeen.

Maylise

Mirreke

Natuurlijk zou ik niet blij zijn als mijn dochter nu zwanger was. Ik hoop dat ze gewoon haar school af zal maken, zal gaan studeren en dan eens een partner zal vinden met wie ze kinderen krijgt. Maar als het wel gebeurd dan gebeurd het. Het is ook weer niet het einde der tijden. Ja, het zou heel rot zijn maar ook weer niet heel dramatisch. Er is altijd wel ruimte voor nog een kindje zoals mijn schoonmoeder zaliger altijd zei. Ik zou er voor zorgen dat mijn dochter haar school af zou kunnen maken en zou kunnen studeren als ze dat zou willen. Ik zou er in alle opzichten voor haar en voor de baby zijn en ik weet zeker dat we het wel zouden redden met elkaar.

Maylise

Reality check

Primavera:
" Anders zouden met een Tamagotchi de perfecte aanstaande ouderschapscursus hebben."
ROFL. Naar het schijnt komt daar het hele idee vandaan -britse jongerenwerkers die tienermeisjes met kinderwens een tamagotchi gaven.
Nogmaals, het doel is, om romantische tieners een reality-check te bezorgen, en als zodanig lijkt het me zinvol. Verder zie ik het punt van Maylise wel; ik denk eigenlijk, dat jonge vrouwen 1-2 generaties terug gemiddeld een veel realistischer (zowel lusten als lasten) idee hadden van moederschap omdat ze veel meer voorbeelden (rolmodellen) hadden vanwege de grote gezinnen.

In dit kader zou ik overigens diezelfde meisjes ook een realistischer beeld van het huwelijk willen bezorgen. Iets met prinsen op witte paarden die zuipen en niets doen in het huishouden.....

Tinus en primavera

Tinus? Zuipende witte paarden?
En Primavera, naar aanleiding van mijn opmerking in het andere draadje: Ik lees nu dat jouw stiefdochter pas 12 was. Ik vind dat gevoelsmatig toch moeilijker of erger dan een meid van vijftien.

Prulletje

Prulleke

Dat was Mirreke, die een zwangere stiefdochter van 12 jaar oud had. Ik refereerde alleen aan haar berichtje.
Groeten Primavera

Zo mee eens mirreke!

een meisje van 12, 14 , JONG dus!, is zelf nog een kind; en heeft nog heel wat groeien te doen. dus zou niet zwanger moeten zijn. maar als ze dat wel is moet er ineens een volwassen keuze gemaakt worden - die ze hoe dan ook, de rest van haar leven zal meedragen. Het is de taak van de ouders/hulpverleners om haar daar in te begeleiden en in te ondersteunen. Ja, we kennen allemaal de verhalen dat het uiteindelijk heel goed afliep, maar die zijn jammer genoeg in de minderheid: statistieken hier in australie: 60% van de teen moeders eindigen als single mum, met een uitkering en vaak in abusive relationships... wat betekent dat voor het leven van de baby? en voor de moeder??
ik denk dat sex op jonge leeftijd in het algemeen gesproken niet goed is, vaak gebeurd door een onvermogen nee te zeggen - op zoek naar bevestiging, op zoek naar warmte/affectie - het blijkt dat deze meisjes later vaak in abusive relationships terecht komen. op het moment is het een hot topic hier in het dorp - behalve dit meisje zijn er nog een paar andere meisjes (13/14 jarigen) sexueel actief. let op: dit is aussieland: sex is illegaal onder 16 jaar! maar afgezien van het legal aspect - bovenstaande is wat mij betreft veel belangrijker - en we zijn dan ook bezig met het opzetten van een workshop voor deze meiden, gericht op sexual health and education, en dan uit te breiden naar zelfvertrouwen, zelfrespect ... wie weet....

Gevaarlijke en onjuiste conclusie

ozzieozzie: "statistieken hier in australie: 60% van de teen moeders eindigen als single mum, met een uitkering en vaak in abusive relationships... "
Ja, tuurlijk en als die nou maar geaborteerd hadden waren ze allemaal cum laude aan de universiteit afgestudeerd met een fantastische relatie en een droombaan. Keep on dreaming!
Je maakt hier een gevaarlijke redenering en trekt daar onjuiste conclusies uit.
Je moet de groep van zwangere tieners niet vergelijken met een groep gemiddelde tieners voordat je weet dat de populaties van beide groepen vergelijkbaar zijn wat betreft milieu en andere factoren. Je moet vergelijkbare groepen hebben. Aangezien het fenomeen zwangere tieners juist meer voorkomt bij lagere sociaal-economische milieus en zoals je zegt bij meiden met affectieve problemen, hebben deze meiden waarschijnlijk zo wie zo minder kansen vergeleken met de gemiddelde tiener. Je kunt de schuld van het probleem daarmee niet geheel bij de tienerzwangerschap leggen en er van uit gaan dat het bij een abortus wel allemaal goed gaat komen. En daarom dus als een doel-heiligt-de-middelen pop in gaan zetten om deze tieners met een ander verwrongen beeld hun zwangerschap te doen onderbreken.

Verder vind ik het gevaarlijk om individuele voorspellingen te doen op basis van dit soort grove statistische gegevens. 60% van de tiener moeders eindigt als single mum met uitkering, dus zal het jouw ook wel overkomen, dus weg met de baby. Hallo, en de overige 40% dan? Heeft tiener zelf ook nog wat in te brengen,te kiezen? Zou het eigen gedrag en verantwoordelijkheden nemen helemaal geen verschil maken? Is het niet beter om individueel te bekijken hoe de kansen ervoor staan en wat eraan gedaan kan worden om die eventueel te verbeteren ipv een kind vanwege statistische kansen tot een bepaalde keus te dwingen? Ik ken ook genoeg treurige verhalen waar zo'n tiener door de ouders tot abortus werd gedwongen alleen maar om te zorgen dat de 'schande' niet bekend zou worden, alsof dat geen psychologische opdonder geeft.
Het lijkt me handiger om eens te kijken wat de verschillen zijn tussen de teen moeders waarbij het fout gaat en de teen moeders waarbij het goed gaat. Wellicht zal behalve sociaal milieu ook de aangeboden hulp, acceptatie van de familie schelen. Een tiener die als ze de baby houdt het zelf allemaal maar moet uitzoeken zonder enige hulp (onder het mom wie de billen brand zal de blaren voelen) zal minder kansen hebben dan één die wel hulp en zorg krijgt om zich verder te ontplooien.

Workshops en informatie voor tieners die sex om de verkeerde redenen hebben lijkt me een uitstekend idee. Ik denk dat dat trouwens ook op oudere leeftijd vaak voorkomt, maar dat terzijde. Ik hoop alleen dat het toegangskaartje voor deze hulp niet gekoppeld wordt aan een verplichte abortus mocht één van die kinderen onverhoops zwanger zijn.

Mijn ervaring als, gelukkig veel oudere, onverwachts alleenstaande zwangere is juist bijna iedereen je over het algemeen naar een abortus wil praten vanwege hun eigen overtuiging gebaseerd op vage cijfertjes dat dat het beste is zonder er bij stil te willen staan of dat voor jou ook werkelijk zo is. Ik heb veel meer gehad aan de mensen die niet een vooringenomen mening hadden en de keus aan mij lieten en me bereid waren in alle gevallen te steunen.

Groeten Primavera

Primavera, dat maakt het onderscheid

Jij was veel ouder. Dat maakt al het onderscheid van de wereld.
Ik sluit me aan bij ozzieozzie. Een zwangerschap op (zeer) jonge leeftijd is een grote indicator voor het zeg maar mislukken van je latere leven. Omdat je op alle fronten kwetsbaarder bent.
Nog een voorbeeld (ja, als je kind een jeugdzorgverleden heeft, ken je veel schrijnende voorbeelden). Onze dochter (voor de duidelijkheid mijn stiefdochter) zat woonde ooit op een zorgboerderij, klonk leuk, was heel erg bleek later. Haar beste vriendin is daar erg psychisch gemangeld. Ze is nu 19 en heeft (jawel) een kindje van bijna 2. Ze zit idd. in een mishandelende relatie waar ze niet uit kan omdat ze echt niemand heeft, geen familie of vrienden. Onze dochter 'ziet' haar alleen af en toe op MSN, en wil er ook niet teveel mee te maken hebben uit angst meegezogen te worden. Ze komt zelf ook van heel diep, en heeft genoeg aan zichzelf.
Een andere vriend van haar (jongen 19) bleek ineens vader te worden. Ook voor zo'n jongen is dat enorm ingrijpend. Hier spelen de grootouders van moeders kant een grote bepalende rol. Ook hier een jong meisje, laat de ouders die de jongen echt mangelen, dan mag hij wel komen, dan niet- het meeste bepalen.
Veel jonge meiden met babies zien het moederschap (onbewust natuurlijk) ook als een soort bevrijding, eind van de ellende. Maar het begint dan pas, of liever, gaat gewoon door, van generatie op generatie. En dan de verhouding met de vader... Het zijn allemaal zulke grote problemen, kijk maar eens naar de rubrieken relatieproblemen en alleenstaand ouderschap, die grote problemen passen niet bij een puber.
Misschien zit ik in een raar stukje leven, maar ik maak het via dochter redelijk vaak mee. Dochterlief wordt er zelf erg kwaad om, zij is namelijk zelf de dochter van een moeder die haar kind niet wilde. Dat heeft haar enorm getekend, en daarom is ze heel fel op al die niet realistisch gewenste babietjes van die jonge moeders. Daarom mijn best wel emotionele reactie. Dit moet je niet willen. Prikpil of zo? Want pubers en elke dag een pil slikken...
Enfin, ik heb ook nog een bijdrage in puberteit geschreven.

Maylise

Ik lees wat je schrijft. Het klinkt heel mooi. Vroeger dacht ik ook zo. Misschien zou het in het ideale geval ook zo werken. Maar in het ideale geval wordt een kind niet zwanger.
Ik doe thuis heel veel aan voorlichting. Zowel puur technisch, zaadje-eitje, maar ook wat betreft grenzen aangeven. En dat sex toch ook wel een beetje speciaal is, wat je niet direct met je nieuwe vriendje/dinnetje hoeft te doen. En dat je altijd ALLES mag vertellen, dat we niks gek vinden.
En dan oudste dochter, die is na al haar ervaringen inmiddels Roomser dan de paus. Van haar mag 'het' onder de 18 gewoon NIET! Dus af en toe laat ik dochterlief met haar zus kletsen. Komt ze erachter dat wij eigenlijk heel gemakkelijke ouders zijn...
Mijn moeder was van de baas in eigen buik generatie, ze was echt een dolle mina. Ik ben heel blij met de mogelijkheid die abortus biedt, wat het niet een gemakkelijke optie maakt, overigens. Het liefste eentje die je nooit hoeft te overwegen.

Cultuurdingetje

Primavera:
"Het lijkt me handiger om eens te kijken wat de verschillen zijn tussen de teen moeders waarbij het fout gaat en de teen moeders waarbij het goed gaat. Wellicht zal behalve sociaal milieu ook de aangeboden hulp, acceptatie van de familie schelen. Een tiener die als ze de baby houdt het zelf allemaal maar moet uitzoeken zonder enige hulp (onder het mom wie de billen brand zal de blaren voelen) zal minder kansen hebben dan één die wel hulp en zorg krijgt om zich verder te ontplooien."
Met de kanttekening dat het dan ook nuttig is, om te bedenken hoe je 'het gaat fout' definieert. Is het per definitie een probleem als moeder de kinderen alleen opvoedt??
Verder speelt daardoorheen, dat 'acceptabele leeftijd' duidelijk een cultuurdingetje is. In Nederland is het zo langzamerhand zover, dat elke moeder onder de 30 'jong' is, terwijl het op andere plaatsen volstrekt normaal is om voor je 21e een kind te krijgen. Dat betekent dan ook, dat de voorzieningen/sociale normen er op aangepast zijn.

Neen

In de eerste plaats moeten we zien te voorkomen dat jonge meisje zwanger worden.Niet eenvoudig natuurlijk,want ze beginnen steeds vroeger aan relaties.
Wat doe je immers als ouder wanneer je 13-14 jarige dochter verliefd wordt en dan nog op een meerderjarige jongen?Gelukkig zit ik niet zelf in die situatie en hopelijk is dit een nog ver van mijn bed show.

Leeftijd (beetje o.t.)

Wel grappig wat Tinus noemt. Mijn zusje is oude dia's van vroeger aan het digitaliseren. O.a. van mijn moeder, als piepjong meisje van net 22, en al twee jaar getrouwd, met haar pasgeboren baby. Tegenwoordig noemen we 22-jarigen jongvolwassenen en hebben we een rubriek voor ouders van die 'kinderen' op OOL.

Mirreke

Misschien klink ik wat zweverig maar ik denk wel dat je uit het oog verliest wat Primavera ook schrijft: er vinden meer tiener zwangerschappen plaats onder meisjes die sowieso al kwetsbaar zij en dus ook zonder die zwangerschap al een grotere kans hebben om in de statistieken te komen. Ik ben het helemaal met je eens dat een baby een nog grotere hindernis zal vormen voor meisjes die het vanwege hun achtergrond of hun situatie toch al moeilijk hebben. Ik denk ook dat meisjes die wel een omgeving hebben die ze steunt en helpt het ook moeilijk zullen hebben met een baby. Maar ik blijf erbij dat het niet het eind van de wereld is.

In onze cultuur is het inderdaad niet gebruikelijk dat een meisje van 13 of 14 jaar al een kind krijgt en ik denk ook zeker dat het goed is dat we meisjes iets langer de kans geven om kind te zijn en niet verwachten dat een 14jarige al volwassen is zoals dat in sommige andere culturen is.

Toch denk ik dat een meisje van die leeftijd met de juiste heel best in staat kan zijn om voor een baby te zorgen en tegelijk haar school te doen. Maar dan moet ze natuurlijk wel die ondersteuning hebben en ik denk dat veel meisjes dat gewoon niet krijgen.

Ik ben overigens helemaal niet tegen abortus of zo. Althans ik ben op persoonlijke gronden wel tegen maar ik ben voor legale abortus omdat ik mijn keuzes niet aan anderen op wil leggen. Ik zou dan ook proberen een eventueel zwangere dochter niet te beïnvloeden.

Maylise

Wat mij betreft...

... is bijna alles geoorloofd om een naïef meisje van 14 op andere gedachten te brengen. Ik sluit mij volledig aan bij Mirreke. Een kind hoort geen kind te krijgen, dat is (vrijwel altijd) vragen om heel grote problemen. Ik denk zeker niet lichtvaardig over abortus, maar juist in díe situaties ben ik zeer pro-abortus.