Wat is jouw actuele opvoeddilemma?

hier 13 jaar

Ik zit met hetzelfde dilemma, alleen is mijn zoon 13. Mijn dochter van 16 smeert al vanaf groep 7 basisschool zelf. Nooit discussie over geweest. Mijn zoon smeert gewoon niet. Eet alleen maar koeken en koopt op school. Dus ik smeer nu voor hem. Heb geen zin om er constant discussie met hem over te voeren. Mijn dochter accepteert het op de een of andere manier gewoon. Ik heb het er wel met haar over gehad.

Maar goed, 13 is weer anders dan 17. Mijn moeder smeerde trouwens tot mijn eindexamen mijn brood. Dat zorgt er denk ik voor dat ik het ook wel voor mijn kinderen wil doen, haha.

Zelf laten doen

Mijn oudste twee dochters weigerden altijd brood mee naar school te nemen want dat was niet lekker. Ze hebben het inderdaad altijd volgehouden om in de pauze naar de bakker te gaan en daar een broodje aan te schaffen. Ja, daar ging een groot deel van hun geld aan op. Eigen keuze. Nu zijn ze allang volwassen en nemen nog steeds nooit brood mee naar werk of studie. Ik moet overigens daar niks van zeggen want ik neem ook vaak niks mee naar werk en koop daar wat. En als ik wat meeneem is het nooit brood maar een restje eten van de vorige dag wat ik opwarm. Maar het is dus geen luiheid meer gesmeerd brood inderdaad niet lekker vinden.

Mijn middelste zoon was ook te lui om zelf brood te smeren maar hij had ook altijd veel minder geld dat mijn dochters (die goed konden sparen en al jonger geld gingen verdienen). Daarnaast als hij wat kocht dan waren het altijd duurdere snacks ipv goedkopere broodjes zoals de meisjes. Dus in het begin kwam hij ook met honger thuis. Hij ging toen wel vaak dingen mee nemen. Eerst vooral makkelijke dingen zoals cereal bars, krentenbollen en bananen. Of restjes pasta van de vorige dag als pasta salade. En uiteindelijk toen hij ouder en groter werd en niet meer genoeg had aan die dingen zelfs broodjes. Zachte zoete broodjes met knakworstjes waren zijn favo. Ook niet erg gezond maar goed.

In elk geval vond ik het altijd zijn eigen verantwoordelijkheid. Ik zorg voor genoeg in huis. Hij neemt het mee (of niet). Dat is zijn verantwoordelijkheid. Ik was ook niet altijd thuis op het moment dat ze naar school gingen.

trommel op tafel

we ontbijten hier samen en de broodtrommels staan op tafel dus dat smeren gaat in 1 moeite door.
10-uurtje maak ik nog voor jongste (halve appel + klein zoet iets) en beker met aanmaaklimo. oudste doet zelf iets aan 10 uurtje pakken (of niet).
gr Angela

ps

ik bedoel: ze smeren dus hun eigen brood om mee te nemen omdat dit makkelijk gaat.

nee

Ik smeer geen brood voor mijn 18- en 16-jarigen. Eentje smeert braaf brood en neemt dat mee. Eentje heeft altijd moeilijk gedaan over brood eten, vooral als het al de hele ochtend heeft liggen zweten in een zakje of trommeltje. Die neemt geen brood mee, haalt soms in een tussenuur wat bij de supermarkt en eet zodra die thuis is. De ander neemt ook niet mee. Die haalt soms wat en eet uitgebreid als die thuis is. Ze nemen wel alle 3 een pauzekoek mee en drinken.
Verder, bij een 17-jarige zou ik me niet al te druk meer maken. Want tot hoelang wil je hier nog mee doorgaan. Op die leeftijd weten ze prima dat als ze geen brood meenemen ze honger zullen moeten lijden of de geldvoorraad aan moeten spreken. De vraag is of je je zakgeld daaraan uit wil geven of dat je werkt voor je lunch. En ook nog, ik zou bij een 17-jarige me erg ongemakkelijk voelen als ik hem via de bankrekening in de gaten zou houden.

Ehm

Ik smeer 's avonds voor het hele gezin brood. Zelfs voor mijn man Gaat in 1 moeite door.

Ik zou niet weten wat zelf laten smeren bijdraagt aan zelfstandig worden. Het is niet dat ze het niet kunnen.

Opvoedpunt is hier nog steeds het gezien aan tafel over groenten. Zowel mijn zoon van 6 als dochter van 13 zien de noodzaak niet van het eten ervan. En ik heb me heus voorgenomen het los te laten, maar ik erger me er toch aan.

Krentenbollen Nimbo

Hier hetzelfde probleem. Wij lossen dat op met 2 zakken krentenbollen in de week. Tis beter dan niks hè. En af en toe ga ik overstag en krijgt ze een paar euro mee voor een broodje uit de kantine.

We hebben het hier over een 13- jarige ADHDer. Zou dit een typisch ADHDdingetje zijn? Dan ziet het er voor mij ook niet goed uit, want ook ik heb lange tijd s ochtends de tijd niet genomen voor een paar goed gesmeerde boterhammen. En lunchen doe ik al jaren met een broodje van de Hema of Bakker Bart.

Doe wat goed voelt

Onze kinderen smeren al vanaf groep 2 hun eigen brood en dat gaat prima (want als ze het niet doen hebben ze kale boterhammen mee, wat slechts één keer gebeurt is) want papa smeert ook zijn brood voor op het werk en ik soms ook (afhankelijk of ik wel of niet thuis werk). Misschien heel streng, ik weet het niet. Het is de bedoeling dat iedereen hier een handje meehelpt en boterhammen smeren is daar één ding van en dat werkt voor ons.
Gisteren leuk gesprek hierover gehad met een buurvrouw die aan het begin van de week alle boterhammen belegd en invriest (TIP) voor haarzelf en haar zoon van 13 jaar en dat werkt goed voor hen.
Iedereen doet het anders en uiteindelijk groeien ze op en komen de meeste kinderen op hun pootjes terecht en gaan ze al dan niet later zelf hun boterhammen smeren voor het werk of daar iets kopen als het mogelijk is. Kortom doe wat goed voelt.

's Avonds smeren?

Hier een ADD-er van bijna 16, maar die is wel gevoelig voor routines. Als die er eenmaal zitten, zitten ze er ook goed in! Toen hij naar de brugklas ging hebben we een routine voor de avond afgesproken. 's Avonds wordt de tas ingepakt, brood gesmeerd en gedoucht. Zodat je 's ochtends alle tijd hebt. Hij doet dat over het algemeen heel netjes. Nieuw is nu dat hij zelf zijn wekker moet zetten. Ook daar denkt hij eigenlijk helemaal uit zichzelf aan.
Het grappige is dat we dit soort 'rituelen' voor zoonlief bedenken, en dat die het allemaal prima doet, maar dat dochter zonder etiketje ze niet kan handelen. Na veel aandringen/boos worden doet ze dan 's avonds wat ze moet doen, onder veel protest, maar steevast ligt haar brood nog in de koelkast, als zij al op school zit . Inmiddels zit ze in de tweede, dus nieuw is het allemaal niet meer. Maar ingesleten is de routine dus nog allerminst.

En even on topic: mijn opvoeduitdaging is loslaten en ze zelfstandiger laten worden. Ik neem ze dingen veel te snel uit handen. Sneller als ik het zelf doe, ze hebben haast, ze zijn het vergeten, noem maar op, alle smoesjes gebruik ik. Maar uiteindelijk leren ze er natuurlijk niets van. Ik heb wel mijn grenzen. Zo wil ik graag dat ze in schone kleren lopen en dat ze regelmatig een schoon bed hebben. Maar ik ga niet wachten tot ze het uit zichzelf in de wasmand stoppen, zoals ik hier ook wel eens lees, dat ze het vanzelf leren als ze geen schone kleren meer hebbben. Dus ik kondig aan dat ik ga wassen, en verzoek ze dan zelf te regelen dat de was in de badkamer terecht komt. En dat moet ik soms 4 keer herhalen, maar dan trek ik ze ook achter hun beeldscherm (of zo) vandaan, om het NU te doen, want ik wil NU wassen. En zo zijn er meer vlakken waarop ik aan mezelf werk. Ze betrekken bij het koken en het huishouden. Ik blijf gewoon vriendelijk vragen (wel steeds minder vriendelijk of ze willen stofzuigen/hond uitlaten/afwassen, en uiteindelijk doen ze het dan ook wel. Zoon is daarin veel makkelijker dan dochter overigens. Daar moet ik wel eens de confrontatie aangaan om dingen voor elkaar te krijgen.

hier smeren ze

zelf (of nemen geen brood mee) en dat doen ze al vanaf een jaar of 6 á 7. Een 17 jarige ga ik echt niet helpen behalve als er iets onverwachts zou zijn en hij/zij daardoor in tijdnood komt. Zelf smeren is hier de gewoonte , kunnen ze zelf kiezen wat erop gaat (en als het niet lekker genoeg is wat er is dan maar niet = geen eten = eigen keus)

Ach,

ik lees hier dan over het smeren van boterhammen, het gooien van vuile kleren in de wasmand (en wel NU). Mmm. Dit soort zaken doe ik (vast) veel te veel voor ze. Maar ik geloof er niet in dat dit betekent dat ze niet voldoende zelfstandig zouden zijn of worden. Het is, ook met kinderen geven en nemen wat mij betreft. Al vanaf dat oudste 12 is kookt hij regelmatig, en goed. Een lekkere risotto, sushi, pasta noem maar op. Als ik laat ben, een keer geen zin heb kan ik 'm altijd vragen iets te brouwen. Sinds een jaar heeft hij kleedgeld, hele dure shirts gekocht waar hij zuinig op is. Wassen, ophangen en strijken doet hij zelf. En ja, ik maak 's morgens zijn bed op en raap de vuile onderbroek van de grond. Hij is nu 16, hij kan en doet een hele hoop. En hij doet ook een hoop niet. Ik erger me er gewoon niet aan!

brood smeren

wordt door mij gedaan voor zowel partner als zoon (bijna 17). Niet omdat ze het niet kunnen maar omdat ik er op dat moment meer tijd voor heb dan henzelf. En ook wel uit zuinigheid, geen brood mee betekent namelijk iets kopen bij een tankstation (partner) of op school verhongeren (voedsel uit de kantine vindt hij te duur of niet lekker) en bij thuiskomst de kast leegeten. En daar heb ik dan weer geen zin in.

Hier

Smeert mijn man het voor het hele gezin. Dit blijft hij vast doen totdat onze dochters het huis uitgaan. Ik moet eerlijk bekennen dat mijn moeder het ook altijd deed tot ik het huis uit ging. En ik kon echt wel zelf mijn brood smeren hoor Geldt ook voor mijn dochters. Die kunnen het wel.

Mijn actuele dilemma

Opvoeden zonder straffen of belonen, versus Triple P. Dat laatste is min of meer 'de norm', maar ik heb niets met stickerkaarten, discipline en eenzijdig opgelegde regeltjes.
Als ik in mijn omgeving wel eens een opvoedsituatie aankaart/probleem schets is de reactie meestal in de trant van 'en wie is er nou de baas bij jou thuis?'. Ik dus niet

http://www.ouders.nl/opinie/triple-p-is-triple-k-met-peren

http://www.ouders.nl/opinie/triple-p-is-triple-k-met-peren

Blijkbaar reageren veel mensen vanuit een soort overerfelijk ' frame' dat ook weleens bij jezelf boven komt maar dat weinig te maken heeft met de werkelijke situatie van nu met jou en je kind.
Beetje uit de heup schieten met antieke opvoedmethoden.

https://www.youtube.com/watch?v=Bv_d6laoxzM
Let even op de directrice van de school, ingeleid vanaf minuut 2.15.
Ouders kunnen thuis hun kinderen niet meer onder controle houden maar accepteren niet dat een leerkracht de kinderen aanspreekt. Leerkracht, van de basisschool, duwt en trapt een kind en beschuldigt het van ' liegen'. 'legally' heeft de leerkracht het kind geen kwaad gedaan. Kinderen kunnen aan van alles lijden.
Als je de baas wil zijn zul je dat moeten laten zien.

Ruilen?

Mijn opvoeddilemma zit momenteel in: zelf laten doen of helpen? Onze eigenwijze 2-jarige wil juist heel graag zelf haar boterhammen smeren met als gevolg óf een driftbui omdat het niet lukt en de boterham kapot gaat óf haar hele bord vol met zoveel hagelslag dat ze er wel 5 boterhammen mee kan beleggen (en al die hagelslag zou ze het liefst met haar tong van het bord af likken).
Helpen: scheelt troep, driftbuien en we hoeven dan veel minder vaak beleg te kopen Maar vaak is het dan weer net niet goed genoeg en eet ze het niet op.
Zelf laten doen: als het er uiteindelijk op zit is het in ieder geval naar haar wens en eet ze het ook. En ze word er wel zelfstandig van, denk ik. En goed voor de motoriek.

Andere dingen hetzelfde. Zelf laten opruimen of ermee helpen? Zelf haar jas laten dichtdoen of helpen? Schoenen aantrekken, handen wassen, naar de wc gaan, billen afvegen na de grote boodschap, uitkleden en aankleden, tanden poetsen, haren borstelen, noem maar op. Zij wil alles zelf doen maar echt goed lukt het nog niet. En dan is mijn dilemma: moet ik haar helpen omdat ze het nog niet zo goed kan? Of haar het juist zelf laten doen zodat ze het leert?

Beetje helpen mama van s en h

Je hoeft haar natuurlijk niet haar complete jas zelf aan te laten doen, net zo goed als dat ze ook niet de complete boterham zelf hoeft te doen.

Je kunt de boterham zelf smeren en haar een klein beetje chocohagel in een bakje geven dat ze dan zelf op haar boterham mag doen. En jij kunt een beginnetje maken met de jas en haar het laatste stuk laten doen. Billen zelf laten afvegen, daarna jij napoetsen en dan samen de handen wassen? Zoiets?

Boterhammen weggooien

Ik zit met het dilemma dat mijn kinderen nogal gemakkelijk zijn in brood weggooien. Vooral zoon heeft de ene dag veel meer trek heeft dan de andere dag. Maar de dag dat hij geen trek heeft op school eet hij thuis een pak Weetabix leeg, of popcorn of maakt tosti's klaar. Als je dan een boterham met jam gesmeerd heeft die is ingetrokken, kan ik het me voorstellen dat je daar geen zin meer in hebt.
Maar ik vind het ook zonde van het brood.
Ik ben overigens wel blij dat hij geen snoep en snacks koopt op school. Mijn beide kinderen vinden dat zonde van hun geld. Dat ze slordig omgaan met eten dat ouders geld heeft gekost, is niet hun probleem of staan ze niet bij stil.
Mijn dilemma is dus: wel of niet toestaan dat de kinderen een doos vol brood smeren, met de kans dat het wordt weggegooid.

Andere opvoeddilemma's:
* Tandenpoetsen, wel of niet nadrukkelijk vragen of zoon het niet vergeten heeft, want dat doet hij nog wel eens. Maar als hij dan al (op tijd!) in bed ligt en hij is het vergeten, wel of niet op aandringen dat het heel verstandig is je tanden te poetsen voor het naar bed gaan?
* Boekentassen wel of niet laten slingeren? Ik struikel wel eens over een tas, maar man en ik hebben ook wel eens de neiging onze tas neer te zetten waar we binnenkomen...
* Wel of geen mobieltje aan tafel. Toen dochter groot genoeg was om aan tafel te zitten, hebben we het geprobeerd, niet meer de krant te lezen tijdens het eten. Het is ons niet gelukt. En als wij eetlezen met de krant, mogen zij dat wel met hun mobieltje, vinden de kinderen.
Ik geef ruiterlijk toe dat in deze opzichten wij ouders niet het goede voorbeeld geven, maar voor de rest zijn we bijna perfect...

Ik heb er nog steeds een hekel aan

Ik weet niet wat het is, maar ik sta altijd zo lang te prutsen bij het broodsmeren. Dus ben ik altijd reuze-dankbaar dat mijn man mijn brood smeert als ik moet werken of als we een dagje weg gaan. Hij deed dat ook voor de kinderen als het zo uitkwam.

Ik heb door schade en schande geleerd om prioriteiten te stellen. Wat is het waard om tot probleem te maken?

hier

Hier is het actuele thema: hoe helpen we onze zoon (5.5) dingen te leren, dingen te 'proberen'. Hij is vrij slim, op school (eigen woorden) 'kan hij alles al' (en ik geloof oprecht dat hij daar ook weinig moeite hoeft te doen). Maar thuis moet hij soms nieuwe dingen leren, zoals zijn brood (korstje) doorsnijden. Drama's aan de keukentafel. Wij houden voet bij stuk dat hij het in elk geval fatsoenlijk moet proberen (gaat het niet, natuurlijk helpen we dan). Drama, drama drama (slaan, weglopen van tafel enz.). maar als hij uiteindelijk na veel gedoe eieren voor zijn geld kiest, blijkt elke keer dat hij het gewoon kan. Al roept ie hard dat hij het niet kan en het lastig vindt. En die houding daar willen we wat mee. Dingen mogen lastig zijn, je hoeft niet alles te kunnen of in 1 keer te kunnen. Maar zodra hij denkt dat hij het niet kan (wat vaak niet eens zo is), dan vertikt hij het. We proberen hier consequent in te zijn, uitnodigend, want het is natuurlijk ook nog maar een klein ventje van 5, maar we zien het wel echt als een issue. Het komt met veel dingen voor (fietsen, brood smeren, en als puntje bij paaltje komt, dan kan hij het best, het is meer het gevoel dat hij heeft). Dus die verhouding van wat laat je hem zelf doen ondanks zijn protest en wat pak je op voor hem.

Sneeuwitje

wat is het doel?

Ik denk altijd maar: wat is het doel van sommige dingen? Zelfstandig worden en helpt zelf brood smeren daarbij? Mwah....in mijn optiek dan.

Wij stellen het wel steeds opnieuw in omdat ik ook geen zin heb om brood te smeren dus daarom mogen ze het lekker zelf doen. En ook wij vonden - net als Katniss- vanaf de brugklas MOET het echt. Nu zit hij net in de brugklas en och arm kind. Hij heeft het zo zwaar en doet zo zijn best en begint net een chaos brein te krijgen en het valt allemaal helemaal niet mee. Het eerste wat ik doe in de ochtend is zijn brood smeren. Ik help hem even een handje op weg want het is gewoon veel en hij moet behoorlijk vroeg weg elke ochtend. Hij staat zelf op, pakt zelf zijn spullen en denkt aan al dan niet gym, zet zijn fiets elke dag in de schuur, belt als hij later thuis komt, is gewassen en fris en fruitig en zijn huiswerk is zonder morren gedaan. Zelfstandig? zeer zeker! smeert hij zijn brood? nee.....ik moeder nog maar even over hem wat dat betreft

Inderdaad

Starten in de brugklas vind ik zo onlogisch. Alles verandert in dat leven en ze moeten vaak eerder weg, aan van alles denken, huiswerk doen, tas inpakken en dan opeens moet dat brood ook nog? Of je begint al in groep 7/8 of je wacht even tot de tweede

Opvoeden

blijft een lastige zaak.

Voor een 2-jarige zou ik het zelf laten doen, steviger brood kopen wat minder snel stuk gaat bijvoorbeeld. Een bakje met hagelslag neerzette is ook een goed idee. Zelf heb ik altijd in een speciaal bakje zitten met een lepeltje, vind ik gezellig staan. Scheppen zou makkelijker kunnen zijn dan strooien.

Verder straffen ik niet. Ik geef mijn kind een vrijheid en geef daarbij duidelijk aan welke verantwoording erbij hoort. Belonen doe ik wel, niet in materiële zin, maar met woorden. Ik geef regelmatig duidelijk aan wat ik vind dat goed gaat.

Brood smeren doe ik niet voor mijn dochter, daar wij bij mijn ouders wonen op dit moment heeft ze het geluk dat oma voor haar smeert. Daar geniet ze enorm van, zeker omdat mijn ouders net een maand op vakantie zijn geweest en zij toen dus zelf moest smeren.

Aan het wasgoed help ik haar herinneren.

Verder kookt ze een keer in de week en op dat moment ben ik haar koksmaatje. Andere huishoudelijke dingen doet ze niet, komt ook omdat we bij mijn ouders wonen. Mijn moeder regelt heel veel zaken op de momenten dat ik op mijn werk ben en zij op school zit.

Ik merk wel dat ik de zaken zelf doe, zoals ik verwacht dat zij ze ook doet. Ik ben van het type: "doe zoals ik doe" en niet van het type "doe zoals ik het je zeg". Verder merk ik dat ik veel aan haar zelf over laat. Ze mag altijd mij om advies en/of hulp vragen. Ze is erg geïnteresseerd in wat er in de wereld gebeurt en wat er vroeger gebeurd is. Ze vraagt dan ook vaak over de jeugd van mijn ouders.

Vroeger kon ze ook zo driftig zijn. Ik heb altijd geprobeerd om rustig te blijven. Daarnaast heb ik ook altijd aangegeven dat ik haar altijd wil helpen, maar dat helpen niet betekend het voor haar doen, meer van: ik help jou om het zelf te doen.

Zelf brood smeren

Ik geloof dat ik in groep 5 zat dat ik zelf de boterhammen moest smeren, ik wilde niet eens dat mijn ouders dat deden, want ik wilde zelf bepalen wat ik op mijn boterhammen had zitten.

Ik ben eigenlijk wel van de zelfstandigheid maar niet zoals dat thuis bij mij ging. We zijn nu bezig met zelfstandig aankleden (kleine man is nog geen 3 dus ik zet er ook geen hele vaart bij). Mijn zoon is geen "ik wil het zelf doen" peuter dus hij heeft wel aanmoedeging nodig om zichzelf aan te kleden, met veel jahoee het gaat goed, is het gelukt om hem zelf zijn (ruime) t-shirt en zijn broek en onderbroek aan te trekken. Waar we tegenaan lopen is dat sokken aantrekken en schoenen aantrekken bij hem heel moeizaam gaat. Het lukt hem niet en dat frustreert hem, het schijnt zo te zijn dat kindjes van zijn leeftijd dit zouden moeten kunnen daar loop ik dus tegenaan.

Op 1,5 jarige leeftijd trok hij zelf zijn schoenen aan op lekker in de tuin te gaan spelen, nu lukt het hem gewoon niet meer. De schoenen zijn niet heel ruim en de sokken lukt heel soms. Maar wat is het trucje? hoe leer ik hem zijn sokken aantrekken en zijn schoenen aantrekken? Belonen met een cadeautje werkt ook niet echt!

Dees

Mijn zoon van 5 klaagt en moppert nog steeds af en toe over zijn sokken aandoen. Op 4 jarige leeftijd vond hij dat echt wel lastig nog. Schoenen gaat wel beter (mits klittenband). Maar op 3-jarige leeftijd deed ik dat vaak ook nog wel als het uitkwam.
Ik zou het even aankijken, en vooral aanmoedigen en samen doen (doe jij de ene voet, dan doe ik de andere voet).

S.

Brood smeren en vergeten afspraken

Ik begrijp nooit waarom zelf brood smeren zo belangrijk is. Het lijkt in gesprekken vaak of je je kinderen verpest door gesmeerde boterhammen mee te geven. Natuurlijk ben ik ervoor om kinderen zelfstandig te maken, maar doe je dat door ze zelf hun brood te laten smeren!? Ze kunnen het natuurlijk heel goed zelf, want dat doen ze ook als ze aan tafel zitten. Maar ze kunnen ook zelf de wasmachine bedienen, zelf boodschappen doen en eenvoudige maaltijden bereiden. Toch doe ik dat ook voor ze. Net zoals ik zelf heel goed m'n bril van de slaapkamer kan halen, maar dat doen zij dan weer altijd voor mij. Mijn reden om brood voor ze te smeren is, net zoals hierboven al aangegeven wordt, dat ik dan zeker weet dat ze relatief gezond lunchen.
Maar on topic: ik ben vandaag met mijn dilemma weer de mist in gegaan. Ik vind dat oudste van 16 toch echt z'n eigen fouten grotendeels moet oplossen. Toch heb ik vandaag de tandarts maar weer gebeld om excuses aan te bieden voor een vergeten afspraak en een nieuwe afspraak voor hem gemaakt. Daar moet ik echt mee stoppen!

maar brood smeren

staat bij mij dan wel weer heel hoog op de lijst van klusjes die ik niet leuk vind. Dus dat laat ik graag door mn kinderen doen (alleen voor zichzelf hoor, niet voor mij). Ik denk ook idd niet dat ze daar zelfstandiger van worden. Dat worden ze meer van eens helemaal zelf koken (en dat is dan inclusief de boodschappen), wel heel leerzaam vind ik.

Daarentegen, keuken opruimen, vaatwasser in- en uitruimen, was ophangen vind ik allemaal best leuk om te doen, dus dat hoeven ze van mij niet te doen. Wel gezellig als ze helpen, maar zo niet, dan niet.

Dees

Ik zou er geen te groot ding van maken. Af en toe samen proberen en anders weer een maandje wachten. Misschien is hij er gewoon nog niet aan toe en is hij dat over een paar maanden ineens wel. Straks raken jij en hij gestrest over iets wat echt op een gegeven moment wel gaat lukken.
Ik was nogal lui met dat soort dingen, schoenen aan leren trekken en ritssluitingen en veters strikken enzo. Volgens mij konden mijn kinderen dat jaren later dan andere kinderen. Maar op een gegeven moment willen ze echt niet meer geholpen worden en is het bovendien heel lastig om je moeder te moeten roepen als je buiten wil spelen.

Niet zo zeer principieel

Ik hou er gewoon niet zo van om 's ochtends verschillende lunches klaar te gaan maken die allemaal aan verschillende eisen moeten voldoen. Als ik nou zelf een boterham met pindakaas mee naar werk zou nemen en kind zou precies zo'n boterham willen dan zou ik die in een moeite mee smeren. Maar de praktijk is dat ik zelf geen lunch meeneem en dat mijn kinderen altijd hele verschillende eisen stellen aan de lunch. De een lust dit niet en de ander dat niet. De een wil perse elke dag hetzelfde. Die wil juist elke dag wat anders. Dus ik heb liever dat ze het zelf klaarmaken. Is makkelijker voor mij en ik heb 's ochtends al meer dan genoeg te doen zonder dat klusje ook nog eens op mij te nemen. En als ze het dan niet doen omdat ze te lui zijn dan hebben ze gewoon pech. Dat is dan voor mij weer geen reden om het alsnog te gaan doen. Het is tegenwoordig overigens geen probleem meer want de kinderen krijgen nu eten op school. E