Wat een rotvakantie!

Mwa

Hier 23 maanden verschil tussen 2 jongens, en ik herken het echt niet. Ze spelen juist heel leuk met elkaar. Af en toe heibel, maar dat is echt af en toe.

Ik ben verder trouwens erg ongeduldig met die meningsverschillen en gedoe. Ze zoeken het zelf maar uit, en als ze het niet kunnen dan geef ik ze wat leuke taken zoals hun kamer opruimen enzo. Meestal is het dan zo weer bijgelegd

Maar eigenlijk denk ik dat je gewoon mazzel hebt als je kinderen met elkaar op kunnen schieten. Als dat niet lukt, dan zou ik gewoon veel apart gaan doen. Dat kan toch als je met 2 volwassenen bent? En een derde baby past zich wel aan. Ik zou niet 2 kinderen laten wachten tot de baby uitgeslapen is. Mijn 3e is heel vaak uit haar bed geplukt om de oudsten van de creche en school te halen, en ik geloof niet dat ze er onder geleden heeft. Met een paar weken vakantie, zou ik echt de oudsten voorrang geven.

Hoe oud zijn jouw kinderen?

Precies

Op die leeftijd was hier ook alles nog koek en ei. Pas toen de oudste 11 was werd het hier wat minder.

Regen en zon

Zie het als het weer. Soms schijnt de zon (vinden ze elkaar allemaal aardig, vermaken zich goed) en soms regent het (ruzie, gedoe). Het is ook net zo onvoorspelbaar. Wij hebben vakantie's gehad dat de kinderen het zo leuk met elkaar hadden. Dan dachten we: hoera! We hebben de tropenjaren gehad, nu wordt het allemaal makkelijker. Om dan de eerst volgende vakantie te zitten met allemaal om aandacht jammerende ruziezoekers. Ho-pe-loos. Je moet er gewoon steeds maar het beste van zien te maken en het accepteren zoals je het weer accepteert. (hier 4 kinderen van 12, 9, 6 en 4, die in steeds wisselende combinatie's juist wel of juist helemaal niet met elkaar overweg kunnen).

Leeftijdsverschil

Bij mij zit er ook bijna 6 jaar tussen, maar ze vechten elkaar de tent uit. Tussen mijn zusje en mij zit ruim 4,5 jaar, en wij waren destijds geen haar beter. Toen zij eenmaal volwassen was is het helemaal goed gekomen. Wel grappig hoe dat ging. Toen ik het huis uit ging was zij 16 en ik heb totaal geen idee wat ze vervolgens tot haar ca. 21e heeft gedaan. We hadden nagenoeg geen contact, afgezien van de 'verplichte nummers'. Nadat mijn oudste was geboren en zusje het huis uit ging zijn we elkaar steeds meer gaan opzoeken.

Ik maak zelf een wedstrijd

Ik word daar af en toe ook gek van, ik heb drie van die haantjes in huis. Het maakt hier niet uit of ze zich vervelen, of dat we een spelletje doen, of dat we eten, of we op vakantie zijn of we ergens leuk uit zijn, ze vinden het alledrie altijd heel belangrijk dat het duidelijk is, dat hij ergens de beste/ eerste in is. Ik laat ze altijd even gaan, ik ging er eigenlijk altijd van uit dat het een soort jongensding is, dat hun ego in de weg zit ofzo. Blijkbaar is dat dus niet zo. Op vakantie zit je, denk ik, meer op elkaars lip, dus dan heb je als ouder er iets meer last van. Als ik er klaar mee ben, dan creëer ik zelf een supermooie wedstrijd voor ze, bijvoorbeeld wie er het eerste een uur eerder in zijn bed ligt, wie het beste een half uur in de hoek kan staan of wie het eerste aan het handje van zijn ouder gaat lopen. Heel raar dat ze in zulke dingen niet de beste of de eerste willen zijn. Meestal is er daarna weer even rust in de tent.

Weer thuis!

We zijn weer thuis hoor! En we zijn allemaal nog heel.
Onze jongens zijn denk ik wel extreem samen. Of ze nu aan het eten, tandenpoetsen, auto rijden, voetballen, wat dan ook aan het doen zijn, ze zijn altijd aan het bekvechten en/of elkaar aan het slaan, schoppen, duwen enz. Het is nu eenmaal zo, uiteraard hebben we alles al geprobeerd. Voor de middelste zitten we trouwens ook bij de hulpverlening, dus er is wel wat meer aan de hand, maar dat maakte voor dit draadje even niet uit. Vakantie is nu eenmaal anders dan anders en dat heeft op iedereen effect. Volgende keer vind ik wel weer een vakantieplek die wat beter aansluit.

En voor volgende keer

als deze problemen zich weer voordoen, misschien toch ook wat vaker die jongens opsplitsen, zoals vaker voorgesteld is. Hoe vaker ze uit elkaar zijn, hoe meer momenten er zijn dat er geen ruzie is. En vaak genieten kinderen erg van 1-op -1 aandacht. Zelfs als die aandacht niet eens heel bijzonder is (bijv. voor de thuisblijver).

Maar fijn dat jullie het overleefd hebben

Roosje, waar?

Nou moe, het lijkt of ik die vakantieplek van je herken: was je in de Camargue?!
Vreselijke vakantie hebben wij daar gehad, in n klein parkje, bij zee. Zag er top uit in de brochure en onze reden was ook dat we met n baby waren. Maar t strand was niet van strandzand, het huisje was vies, de mensen onaardig. Onze kinderen konden niet lekker buiten spelen door de enorme hoeveelheid dennennaalden op t gras (die in sandaaltjes bleven steken, op knietjes etc). Ik voelde me niet op mijn gemak daar en was blij toen we naar huis gingen.
Toch houden we er ook leuke herinneringen aan over, dat aquarium, de strandpret, het mooie weer! Maar wij gaan echt nooit meer naar een 'vakantiepark tussen vakantieparken' zogezegd.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Nee hoor,

Het was Picardie!