Wachten met zwanger worden?

Niet wachten?

Wie bepaalt dat jij te jong bent voor een kind?
Dat bepalen jij en je vriend samen.
Als jullie een stabiele relatie hebben,en het gevoel dat jullie er aan toe zijn: ga er voor.

(40 jaar geleden waren alle moeders rond de 20 toen ze hun 1e kind kregen))

Verstandig

Ik denk dat het toch handig is om eerst je opleiding af te maken en een baan te vinden voordat je probeert zwanger te worden. Het is al over een half jaar november, dus die paar maanden zijn niet onoverkomelijk.

Voor- en nadelen

Ten eerste zou ik echt goed bij mezelf te rade gaan of je een kindje wil uit een soort romanisch idee dat het je leven en relatie beter zal maken. Het wordt anders, maar beter?

En hoe goed is je relatie? Heb je ook maar een beetje twijfel, niet aan beginnen.

Verder wil je een baby, maar ben je ook toe aan een 2-jarig kind dat de hele tijd nee zegt en het bloed onder je nagels vandaan haalt? Een baby blijft niet zo heel lang baby hoor.

Als je denkt dat je een realistisch beeld hebt van een kind (voorzover dat mogelijk is tenminste), je relatie stabiel is, waarom niet? Carrièretechnisch kan het ook handig zijn om tegen je 30e al uit de kleine kinderen te zijn hoor. En verder zul je nu beter bestand zijn tegen het slaapgebrek enzo dan over 10 jaar.

Ik zou....

Ik zou écht mijn studie afmaken en zorgen dat je een baan hebt (die van 10 uur is prima!) waar ze niet al te moeilijk doen als je zwanger raakt.

Zeker zijn van je relatie en een bepaalde immateriele en materiele basis kunnen bieden lijkt me altijd belangrijk of je nu 20 of 40 bent. Bestand zijn tegen negatieve reacties ook.

Tamara

"Ik merk alleen ook dat er een negatief labeltje hangt aan jonge moeders."

Nee... dan laat je andermans oordeel meewegen? Als jij er met je vriend uit bent, is dat genoeg! En dan blijft het nog een lastige keuze want het is nogal een keuze... maar dat zal het altijd zijn, ook over 10 jaar.
Je kunt al werkervaring op je cv zetten (of je 40 uur werkt of 10 maakt niet zoveel uit). Je studie duurt niet erg lang meer (extra motivatie om het gewoon te halen dit jaar!). Ik zou nog heel even wachten want fysiek zijn die eerste maanden best zwaar. Hoeft niet... maar je weet niet van tevoren hoe je dat ervaart. Als die misselijkheid/vermoeidheid net in je examenperiode valt, dan wordt het heel pittig voor je!

Zelf weten

als je nu je grote kinderwens hebt, zou ik er ook nu voor gaan! Tegen mij werd destijds ook gezegd dat ik nog moest wachten, dat ik eerst moest profiteren van het leven, eerst huis bouwen enz... achteraf heb ik enkel maar spijt dat ik niet nOg vroeger begonnen ben! Toen was er die (hormonale ?) kinderwens, wou ik niets liever, waarom dan daar niet volop gebruik van maken ? Wie weet lukt het niet eens zo snel vanzelf...
Nu ondertussen zijn mijn kinderen al zo goed als volwassen, we hebben het mooi gehad, heb ervan genoten, die hormonen zijn gekalmeerd en ik kijk er nu zelfs volop naar uit terug alles te doen en te laten zoals het mij uitkomt, ik heb m'n kinderen jong gehad toen ik ernaar verlangde, nu gaan ze de deur uit wanneer ik ook terug meer tijd voor mijzelf (en mijn man !) wil, reisjes ed, Dus zeker ervoor gaan op het moment dat je ernaar verlangt,
tegenwoordig wachten ze vaak eerder te lang, (tiener zwangerschappen ben ik Niet voorstander van, maar daarna, ben je op je best, als dertiger is ook fysisch gezien al minder ideaal!)

Eens

Je moet je inderdaad niets aantrekken van het imago. Zie het zo, je gaat gewoon helpen dat imago om zeep te helpen!

Eerlijk gezegd denk ik dat het na 6 jaar relatie gewoon een natuurlijke volgende stap is. De reden dat ik geen kinderen heb gekregen toen ik jouw leeftijd had, was simpelweg omdat ik geen stabiele relatie had. Ik heb mijn eerste met 29 gekregen, en door steeds van land te verhuizen is mijn carrière ook zo goed als niet-bestaand. Als je woont in een land waar je de taal niet kent, dan zul je genoeg moeten nemen met minder. Zo maken we allemaal keuzes in het leven. Ik ben gelukkig en tevreden met de keuzes die ik heb gemaakt. Als jij denkt dat jij dat ook zult zijn, dan moet je je echt van de mening van anderen echt niets aantrekken!

Eerst je diploma halen

Mijn schoondochter had haar diploma nét nog niet toen haar eerste kindje geboren werd. Da's best lastig hoor.

Dus probeer eerst dat diploma te halen. Of je nu meteen een baan van meer uren moet zoeken, ik weet het niet. Het lijkt me ook niet prettig als ze amper aangenomen bent voor iets anders en dan gaat melden dat je zwanger bent.

Te jong? Welnee, waarom. Jullie zien het samen helemaal zitten dus dat is dan toch prima. Kinderen krijgen is sowieso een avontuur.

Mijn oudste kreeg ik toen ik bijna 24 was. Dat is tegenwoordig jong, maar ik heb er totaal geen spijt van.

Je denkt overal goed over na

Dat is mooi om te lezen. Je bent net zo oud als mijn oudste dochter. Mijn dochter heeft nog geen relatie, ze zit nog op school, maar als ik met haar praat komt er zoveel verstandigs uit, zo was ik niet op die leeftijd. Ze weet al zoveel meer van kinderen en opvoeden dan ik toen, door haar ervaring die ze als leidster bij scouting opdoet, maar ook door haar stages en oppaswerk weet ze hoe ze met kinderen om moet gaan. Ze vindt ze allemaal geweldig. Ik zou het niet raar vinden als zij op vrij jonge leeftijd bewust voor een baby zou kiezen. Ze zou dat kunnen. Ik denk alleen niet dat ze ervoor zal kiezen om jong moeder te worden, omdat ze nog zo vol plannen zit.
Voor iedere leeftijd is wel een voor of tegen op te noemen. Als ik écht op mijn eigen mening af ga dan vind ik 20 jaar een beetje jong voor kinderen. Niet eens omdat ik denk dat een 20-jarige het niet zou kunnen, maar je begint nog maar net aan je volwassen leven. Toen ik 20 en iets ouder was vond ik mezelf heel erg volwassen en ik had het helemaal niet erg gevonden om toen zelfs in mijn eentje een kind te krijgen. Maar ik ben áchteraf blij dat dat niet is doorgegaan.
Ik werk tussen vrouwen van jouw leeftijd. Een aantal met kind en een aantal zonder kind. Tweeverdieners zonder kind genieten duidelijk van hun geld. Nu kan het nog tenslotte. De mensen mét kind leiden duidelijk een ander leven. Er kan niet zoveel meer en het is altijd een geregel tussen werk, thuis en de opvang. Dat geldt voor iedere ouder, dus ook die van 40, maar toch...
Het komt erop neer dat ik je nog een beetje tijd gun waarin je kunt genieten van je werk, daar zit je nu tenslotte voor op school, en het geld wat je ermee verdient. Jij en je vriend kunnen het er straks nog even van nemen als jij van school bent en een volledige baan hebt gevonden.
Als je van mening bent dat niets mooier kán zijn dan een kindje, dat je daar met liefde alles voor inlevert, dus ook vakanties met jullie tweeën, het huis inrichten e.d., dan kan ik niks anders zeggen dan dat je je niet moet laten weerhouden door de mening van ánderen. Je weet tenslotte nooit zeker wat het het goede moment is. Veel succes met beslissen

Je weet nooit wat het goede moment is.

Wat Kaaskopje aan het eind opmerkt wilde ik ook gaan schrijven: wanneer is het ideale moment? Denk je dat je eindelijk een stabiele baan hebt, word je wegbezuinigd. Je kunt het eindeloos uitstellen: heb je eindelijk de ideale baan, dan schiet je opeens te binnen dat je liever een geschikter huis wilt. Als dat er eenmaal is besef je dat je eerst nog een verre reis wilt maken. En zo is er altijd wel iets. Ik zou wel eerst de studie afmaken. Je zou een datum kunnen prikken om met voorbehoedsmiddelen, bijvoorbeeld over een half jaar, dan kun je daar naar toeleven, het geeft innerlijke rust.

Omissie

Ik bedoelde natuurlijk: een datum prikken om met voorbehoedsmiddelen te stoppen.

Werk

Toen ik 3 maanden zwanger was van mijn eerste ben ik aangenomen bij een nieuwe baan. Ik heb toen wel tijdens het sollicitatiegesprek verteld dat ik zwanger was.

Voor mij gaan dat soort dingen voor de werkgever hoor. Zolang je maar eerlijk erover blijft zodat ze dingen kunnen regelen.

Je moeder is vast zelf ook nog jong?

Dat ze nog niet zo zit te verlangen naar het grootmoederschap? Je schoonmoeder is er misschien al wat meer 'aan toe', qua leeftijd.

Groot gelijk dat je je niets aantrekt van hun opinie, maar ik kan me voorstellen dat het wat verwijdering schept. Mijn moeder was destijds ook niet reuze enthousiast. Aanstaande oma's hebben soms teveel oog voor de zorg(en) die de komst van een kleintje met zich brengt en gunnen hun eigen dochter/zoon graag nog een paar jaar in onbezorgdheid. Want ja, die is voorbij als er een kind geboren wordt.
Erg - welnee, niet erg. Maar het is wel zo.

Ontzettend verdrietig?

Je kan er toch ook gewoon vanuit gaan dat jouw kindje gewoon komt, en vast meerdere, is dat geen leuk vooruitzicht ? Het komt allemaal goed met jou, je moet wel eerst die studie afmaken, geld sparen doen jullie al dus dat komt wel goed en dan je eerste echte baan in en zwanger proberen te worden zodra je een contractverlening hebt gekregen.

Gewoon erin geloven dat die baby er komt er nu al lekker van genieten, dat is veel leuker dan verdrietig zijn.

Rekensommetje

Nou ik denk dat Pelle heeft berekend dat je schoonmoeder haar eerste kreeg met 23 en daar de 25 jaar van jouw vriend bij heeft opgeteld. Ze is alleen even vergeten dat jouw vriend misschien wel een oudere broer of zus heeft en als dat zo is dan is jouw schoonmoeder ouder dan 48 natuurlijk.

Luister naar je lichaam

als ik jou was, dan stopte ik met de pil, zeker weten, je hebt nu je kinderwens, bij mij kon daar niets tegen op... ook is het zo dat het soms lang kan duren voor je zwanger wordt, zeker als je er erg op gefixeerd raakt. Als je nu die kinderwens hebt, dat op zich geeft toch ook zoveel meer kracht om alles rond kindertjes aan te kunnen (hechting etc) Op een bepaald moment minderen die hotrmonen welke de kinderwens zo sterk maken ook weer, zoals waarschijnlijk ook bij je moeder, dan kan je er niet meer zoveel van verdragen, dan heb je terug je leventje voor jezelf,
daarom vind ik dat je naar je lichaam moet luisteren en genieten van je wens en energie hiervoor, de andere dingen zijn beter uit te stellen als deze belangrijke beslissing !!

Ga er gewoon voor

Je wil graag een kind, je hebt een vriend die er ook zo overdenkt, je bent bijna klaar met je studie, je hebt duidelijk goed nagedacht over hoe je het gaat doen met werk en de financiële kant en tussen jou en je vriend zit het ook goed. Ik zou inderdaad ook even wachten tot ik met de studie klaar zou zijn in jouw geval en daarna zou ik er gewoon voor gaan. Je bent jong maar dat is toch helemaal niet erg verder? De omgeving heeft altijd wel wat te zeuren, dan weer te oud, dan weer te jong. Bedenk gewoon wat jij en je vriend willen en wat jullie een kind te bieden hebben. Leeftijd zou ik echt niet als een belangrijk punt in die overweging zien.

Hier

Ikzelf was 26 toen ik trouwde en 28 (bijna 29) toen ik mijn eerste kind kreeg. Ik heb 2 studies eerst afgerond en ik vond dat ik eerst een baan en een huis moest hebben voor er plek was voor een kind, ondanks mijn sterke kinderwens (het eerste jaar van ons trouwen hebben we bij mijn ouders ingewoond, vanwege gebrek aan een huis :S en daar wilden we dus geen kind opvoeden). Toen we een eigen huisje (huur) kregen, en ik gauw gestopt en was ik ook gauw zwanger. Van mijn tweede was ik na 7 maanden zwanger, maar de kinderwens was er al een dik half jaar eerder. Alleen mijn man was nog niet helemaal zover en ik was net van baan veranderd (halfjaarcontract met uitzicht op vast), dus daar heb ik op gewacht.

Mijn zus daarentegen was 20 toen ze tijdens haar studie ongepland zwanger raakte, is getrouwd, gestopt met haar studie en heeft inmiddels 3 kinderen (op haar 24e).

Is zij een slechtere moeder? Nee. Absoluut niet. Ze maakt wel andere keuzes, simpelweg omdat ze anders in elkaar steekt dan ik. Ik ben wel blij dat ik de dingen heb gedaan die ik heb willen doen, maar ik had ook best eerder kinderen willen krijgen (maar zonder partner gaat dat een beetje moeilijk). Kortom, leeftijd is het punt niet. Ik zou zelf denk ik wel wachten, hoe moeilijk ook tot je studie (bijna) klaar is. Maar ook dat is heel persoonlijk. En je weet niet of je snel zwanger raakt en hoe je zwangerschap zal lopen, dus dat blijft koffiedik kijken.
Ik zou denk ik ook wachten tot je studie bijna af is en er dan voor gaan als jullie dat allebei willen.

Sterkte met de beslissing en met wachten

Mama_Lynn