Waarom zijn mannen het kwade
Had maandag mijn dochter van twee opgehaald van de opvang, alles ging goed en zoals altijd komt de jonge dame vrolijk aangehuppeld. Met een spelletje en trucje doet ze haar jasje aan. Sjaal doe ik zelf bij haar om.
Maar kwam vanochtend op de opvang en werd aangevallen door een moeder omdat ik een man ben! Alleen omdat ik maandag niet had gezien dat ik mijn dochtertje een verkeerde jas aan had gedaan.
Ter mijn verdediging, er zijn twee meisjes waarvan een mijn dochter die de naam Roos hebben. Tevens hebben beide meisjes bijna dezelfde jasjes, alleen ander merk en maat 92 en 104. Mijn dochter heeft maat 92 en deed haar een 104 aan. Ook dat het halletje werd verbouwd zo alle jasjes hingen aan een tijdelijk kapstok zonder naam en plaatje.
Kreeg op geen een manier duidelijk aan die moeder dat het mogelijk door de naam kwam , bijna dezelfde jasjes en de verbouwing van het halletje. "Maar dit en dat en ja hoor weer een man die niet uit zijn dopen kan kijken, gehaast is en niet weet wat zijn dochter aanheeft!"Riep de vrouw best hard en voelde mij eigen gewoon aangevallen als man zijnde
Het erge nog dat ze mij niet konden bereiken die maandag en nee mijn dochters naam stond niet in haar jas. Dat maakte het bij die moeder nog erger want tja, mijn dochter heeft wel drie hele dag haar dochters jasje aan gehad en sjaal om. Een indruk kreeg ik van haar of wij een smerig gezin zijn en mijn dochter de ergste ziekte heeft.
Is het nu echt zo dat wij mannen alleen zulke fouten kunnen maken of zijn er ook vrouwen.
Tuurlijk niet Guido,
Ik heb wel de indruk dat mannen, wat persoonlijke spullen betreft, vaak relaxter reageren dan vrouwen, (zolang het maar niet om de auto gaat-
.)
Ik denk dat ze pissig was omdat het jasje niet goed dicht ging en ze niet wilde dat haar kindje verkouden zou worden.
Nu weet ik het niet zeker, maar ik heb wel de indruk dat het vaker voorkomt dat bij een ziek kind de moeder een dag vrij te neemt dan een vader. Misschien heeft dit ook een rol gespeeld in haar reactie.
Flanagan
Een kind wordt niet ziek van een te krap jasje... Verder is het de afgelopen dagen prima weer geweest.
Guido
Vervelend voor je maar de gemiddelde man let toch minder op dit soort dingen dan de gemiddelde vrouw. Zorg gewoon dat dit jou niet nog eens gebeurt. Koop een set textielstiften en zorg dat overal de naam van jouw dochter in staat eventueel voorletters (dus bij Roos Bakker: R
en check dit gewoon altijd even.
Ze had niet zo hard mogen reageren maar niet iedereen heeft zomaar nog een jasje achter de hand en dan kan het best vervelend zijn.
Flauwekul
Die moeder was óf gestrest, óf een vervelend mens. In beide gevallen zou ik het langs je af laten glijden.
Zelfs al had je die verklaring niet van dezelfde naam/andere kapstok etc: een vergissing is menselijk en haar reactie is buiten proportie.
vind ik ook
Het zou mij ook kunnen overkomen. Vaker is het andersom, kom ik er op school achter dat mijn kinderen geen jas bij zich hebben 
En ik ben toch echt een vrouw.
Dat mens was gewoon sacherijnig, lekker laten gaan.
Guido
Trek het je niet aan. Ik ben een vrouw en ik bega regelmatig van dit soort blunders
Jammer dat sommige mensen meteen denken dat dat komt omdat je een man bent.
Achterlijk mens
Wat een reactie. Om een jas!!!
Echt, dat je daar nog woorden aan vuil maakt. Bij zo iemand: helpt alleen maar iets als: Zo zo het zit je blijkbaar nogal hoog hè. En dan weer lekker iets voor jezelf gaan doen. Proberen iets duidelijk te maken als iemand in zo'n bui is, is onbegonnen werk.
En eerlijk is eerlijk, mijn man heeft ook minder binding met de kleren van mijn kinderen dan ik.
Maar echt, ik krijg medelijden met der man....
Reactie
Reacties van mensen (in dit geval van die moeder) zeggen altijd meer over degene die reageert (die vrouw dus) dan degene waarop ze reageert (jij dus).
Houd dat maar altijd in je achterhoofd als mensen "raar" reageren.
Het zegt meer over haar dan over jou.
Misschien met haar verkeerde been uit bed (of uit de auto) gestapt.
En volgende keer iets beter opletten kan natuurlijk altijd 
.
bedankt
Kreeg meer de indruk zo het erger vond dat mijn dochter haar dochters jas aanhad die drie dagen, dat er in haar beeld onze vuiligheid en denk geur ? in haar dochters jasje trekt. Ook dat ik niks gemerkt had en haar dochters jas niet gewassen had.
Denk niet dat ze die drie dagen bij haar dochter, mijn dochters jas aan gehad heeft.
Die drie dagen is het jasje misschien wel een beetje vies geworden, naar een natte speeltuin geweest, nat bos geweest, lekker samen blaadje opgeruimd in de tuin, gespeeld in de tuin, ook zijn we bij mijn rokende zus geweest.
Nu ik zo denk inderdaad krijg ook medelijden met haar man en ook wel hun dochtertje.
eh?
Maar had je dan na 3 dagen nog niet gemerkt dat het het verkeerde jasje was?
ik bedoel
Ik zou er niet mee zitten als er eens een kledingstuk verwisseld is, maar als ik het dan vies en stinkend terug krijg zou ik daar ook niet zo vrolijk op reageren...
Vier dagen
Het vreemde in dit geval is het feit dat het andere meisje wel vier dagen de jas van een ander heeft gedragen.
( ma-middag, di,wo,do). Als mijn kind in een te klein jas naar huis moest, de rits van de te krappe jas niet dicht kon doen terwijl het rond 5 uur 'savonds al flink kan afkoelen en dan nog 15 achterop de fiets moest zitten, zou ik ervoor zorgen dat ze de volgende dag haar jas weer terug had.
Het is goed mogelijk dat ze met de man die niet uit zijn doppen kijkt, haar eigen man bedoelde die geen actie nam zodat zij op haar co-dag het weer kon opknappen-.
Ergens krijg ik medelijden met de vrouw...
3 dagen?
Ik zou er ook niet blij van worden, als mijn kind 3 dagen lang een 2 maten te kleine jas aan moest omdat iemand anders onze jas mee had genomen.Of het nou een man of een vrouw was geweest.
Ik zou zelf wel de volgende dag vroeger zijn gekomen om te zien wie hem had zodat het omgeruild kon worden.
Dus zowel Guido als de boze moeder zijn niet zo snugger bezig.
Hoe krijg je het trouwens voor elkaar om 3 dagen lang de verkeerde jas te pakken?
Oh ja
Ik heb wel eens per ongeluk mijn kind meegenomen in een merkspijkerbroek (zelf kocht ik vooral Hema en V&D). Daar kwam ik pas achter toen het broekje uit de was kwam, dus ik heb het de volgende dag gemeld aan de kleuterjuf. De rechtmatige eigenares was ervan overtuigd dat ik de broek expres had meegenomen want ik zou toch wel zien dat het een kwaliteitsbroek was en niet een van de Hema. Raar mens.
drie dagen
Als een kind alleen op maandag en vrijdag naar de opvang gaat is het niet zo raar dat de jas dan 3 dagen gedragen wordt. Als je op maandag middag niet door hebt dat de jas te groot is heb je dat op dinsdag ochtend vast ook niet door.
De ouder die met de te kleine jas bleef zitten had het waarschijnlijk wel vrij snel door, gek dat de opvang niet even gebeld heeft (met 2 kinderen met de zelfde naam en bijna de zelfde jas kan je wel een gok wagen waar de jas is).
Ter verdediging, mijn dochter is een keer met de verkeerde schoenen thuis gekomen. Geen idee dat er 2 kinderen de zelfde hadden. In dit geval had ze het te kleine paar aangetrokken. Kwamen we ook ergens in het weekend pas achter toen ze begon te piepen dat haar tenen zo'n pijn deden.
Hanne
dat hoeft niet, wij hadden ook zo iets met schoenen, mijn dochter had nu te groote en de andere ouders hebben niet doorgehad dat de schoenen van hun dochter in eens te klein waren: "groei spurtje" kan gebeuren was hun idee.
Precies
Dat was ook ons idee, alleen toen ik de schoenen pakte zag ik de maat en realiseerde ik me dat dat 2 maten kleiner was dan haar eigen maat.
Mijn punt was dat het helemaal niet zo gek hoeft te zijn dat je niet meteen door hebt dat je de verkeerde spullen mee hebt.
Al ben ik op het kdv ook wel eens flink pissig geworden omdat een ander kind met de jas van mijn kind was vertrokken. Dat kind was 's morgens zonder jas gekomen dus ik kon ook niet zijn jas pakken. Vergissing kan gebeuren, maar inmiddels was het koud en regende het. Toen had ik een jas best prettig gevonden.
Grappig
Ik heb ooit eens per ongelijk de jas van mijn, beetje nukkige, collega aangedaan toen ik naar huis ging. Kwam er thuis pas achter. Uiteraard de volgende dag weer meegenomen naar het werk. Ikzelf vond het wel grappig. Nukkige collega niet. Maar het leukste was dat ik met de rest van m'n collega's vreselijk heb gelachen om haar nukkige reactie zonder humor. Dus ach, lach om dat soort chagrijnen.
als een moeder zo reageert
denk ik altijd: 'haar man verdient een standbeeld'. 
helemaal eens met Suze (#9)
Dure jas
Ik had een keer een heel dure jas voor mijn zoon gekocht, weliswaar flink afgeprijsd maar toen was hij nog steeds duur! Op de groei gekocht dus het was het waard vond ik. Na 2 dagen kwam hij thuis met een afgeragd kleiner exemplaar dat inderdaad wel een beetje op z'n eigen jas leek. Toen had ik er wel flink de pest in hoor! Na 2 weken zag ik de 'boosdoener' op school lopen in de mooie jas van mijn zoon. Dus ik naar z'n moeder toe en die zei: O ja, verrek, nou je het zegt, sorry! Ik ken haar, het is een chaoot dus die heeft het echt niet expres gedaan. Ik ben echt niet boos geworden, wat heeft dat voor zin? Het was een foutje, en fouten maakt iedereen. En dit was dus een moeder.
Overigens denk ik wel dat de meeste moeders iets beter weten welke kleren hun kinderen hebben dan de meeste vaders. Mijn man is een geweldige vader hoor, maar met het mes op de keel zou hij nog geen enkel kledingstuk van z'n eigen kinderen kunnen identificeren. Terwijl ik zelfs weet welke sokken van wie zijn, en dat is best een prestatie met 3 mannen met dezelfde schoenmaat in huis.
Maar op terug te komen op jouw verhaal; lekker in d'r sop laten gaarkoken. Je hebt een foutje gemaakt, je hebt geen slechte intenties gehad en het is geen halsmisdaad. En het is nu opgelost. En die jas moet ze gewoon even wassen, dat is toch niet zo erg!?
Vies en roken
TO schrijft later nog "Die drie dagen is het jasje misschien wel een beetje vies geworden, naar een natte speeltuin geweest, nat bos geweest, lekker samen blaadje opgeruimd in de tuin, gespeeld in de tuin, ook zijn we bij mijn rokende zus geweest."
Het zou kunnen dat de viezigheid en stank (ik hou ook niet van rooklucht op kleding en zeker bij kinderkleding vind ze dat misschien extra storend) haar ergernis versterkt heeft. Dat kan haar reactie wel iets verklaren.
Maar nog steeds geen reden voor een vreselijk boze reactie, want inderdaad, een vergissing is menselijk.
Iedereen heeft zijn eigen gewoonten en normen
En daar heb jij nu last van.
Ik had laatst iemand op bezoek die stomverbaasd zei: Zwaai jij je man en kinderen niet uit als ze 's morgens weggaan?
Ik: eh, nee.......waarom?
Er zat zoveel oordeel in die vraag. Gelukkig ben ik daar redelijk ongevoelig voor
Hier ook wel eens gehad
maar dan met schoenen na de zwemles.
Zoonlief had per ongeluk schoenen aangetrokken die erg op de zijne leken, alleen hadden deze een extra klitteband en nog een paar kleine details. Weet nog dat ik dacht 'Die schoenen lijken anders', maar het kwartje viel pas toen de nadere moeder de volgende zwemles vroeg wie de schoenen van haar zoon had meegenomen.
In antwoord op je vraag: Tsja, kindlief is van het mannelijk geslacht, dus eh...
Nee tuurlijk niet, kan iedereen overkomen. De moeder reageerde nogal buitenproportioneel, maar ik zou me daar niet druk om maken.
Je hoeft er tenslotte niet wekelijks bij op de koffie.
Bedankt nogmaals en heb de moeder ontmoet
Sorry voor het lange stuk.
Goedemorgen. Best grappig, was boodschappen aan het doen met mijn dochtertje kom ik die moeder tegen met haar dochtertje. Even leek het ongemakkelijk en dat we elkaar zullen ontwijken. Maar toch bij de broodjes kwamen we bij elkaar. Opeens stak ze haar hand uit en bood ze haar excuses aan! Even moest ik na denken van, wat! Terwijl onze dochters aan een broodje zaten hadden we een kort gesprek. Achteraf reageerde ze zo omdat ze, naar eigen zegen een beetje te veel van schoon hielt. Alles is wit binnen bij hun thuis, elke dag maakte ze schoon en ruimde ze op en elke dag kreeg haar dochtertje schone kleren aan. Soms zelfs tussendoor op de dag. Denk ik, dan een kind nemen en op een opvang zetten, maar dat terzijde!
Toen die maandag had zij ook even dat ze in mijn dochters jas haar dochters jas zag. Vloekend omdat de jas vies was geworden op de opvang naar haar idee van schoon in kleding hielp ze haar dochtertje de jas aantrekken. Pas bij het dicht doen van de rits merkte ze dat het haar dochters jas helemaal niet was. Gezocht heeft ze maar geen andere jas, ook haar dochters sjaal was weg. Opvang heeft nog nagedacht van wie de jas zal zijn, maar zonder naam erin en dat de opvang in hun woorden niet van alle kinderen kunnen onthouden welke jas van wie is kwamen ze niet uit bij mijn dochtertje. Mij en andere ouders hebben ze nog geprobeerd te bereiken maar had mijn 06 nog in de auto liggen. Dus niet bereikbaar, besloten werd tot vrijdag te wachten tot alle kinderen er weer zijn. Belooft en zal ik doen om altijd mijn 06 bij me te houden!
Die drie dagen heeft ze al was tegen haar principes in van schoon mijn dochters jas gebruikt want ze had geen andere jas. Het was best zielig voor haar dochtertje zei ze want die was te klein, maar een trui minder hielp. Kreeg ook trouwens complimenten dat mijn dochters jas een mooie is.
Dat de jas te klein was, mijn dochters jas niet schoon was en dat ze niet wist wie haar dochters schone jas had en niet meteen terug kwam, waren dat de vier redenen dat ze zo kwaad reageerde die vrijdag ochtend.
Heb ook mijn excuses aangeboden en begrijp haar situatie.
Nu we beide jassen bij elkaar zien dan kan de moeder begrijpen hoe ik een fout heb kunnen maken, alle bij donker paars dan wel net een iets anders. Haar dochters jas was grijs aan de binnenkant, mijn dochters jas ook al was dat een grijze vest die je er uit kon halen. Het enige wat verschillend was, de maat en natuurlijk bij haar dochters jas zat een sjaal. Waarom ik niet dacht ‘had ze een sjaal om?” Weet ik niet, want we zijn geen sjaal gebruikers en die maandag was heerlijk weer. Toch heb haar een sjaal omgedaan.
Misschien toch omdat ik een man ben en de kleine details over het hoofd zie?
Beide schrijven nu onze dochters namen erin en de moeder gaat haar dochters handschoenen aan een touwtje erin doen. Want de hal van de opvang is nog niet klaar.
Na ons gesprek onze eigen kant opgegaan, maandag een nieuwe dag.
Haha )
Misschien heeft de moeder wel meegelezen op het forum.
En toch blijf ik erbij dat mannen evenveel details kunnen zien en net zo precies zijn als vrouwen. Het is wel zo dat veel vaders niet zo betrokken zijn bij het aankleden van de kinderen en dus minder snel de goede jas zouden herkennen. En ik durf te zeggen dat dat in bepaalde gevallen door de moeder komt.
Unisex
Ik vind het verhaal van TS behoorlijk gedetailleerd en een tikje hysterisch, kenmerken die doorgaans aan vrouwen toegeschreven worden.
skik
concluderen
Mijn man zou ook zo een verkeerd jasje pakken maar hij zou er zich weer totaal niets van aantrekken dat een moeder daar hysterisch over doet.
Ik daarentegen zou geen verkeerd jasje pakken maar wel van me af bijten als ik onheus wordt bejegend.
Dus Guido: je hebt zowaar een mannelijke als een vrouwelijke kant, kan ik dat zo concluderen?
schoenen
Mijn dochter had op het kinderdagverblijf een hartsvriendinnetje, waarmee ze ook buiten de creche wel eens speelde (ze waren toen bijna 4). De meiden hadden de irritante gewoonte om zich te verstoppen als het gastspelertje werd opgehaald (bij mij en ook bij de moeder van het vriendinnetje). Ik had op een dag tegen mijn dochter gezegd dat ze wel mocht gaan spelen, maar dat als ik haar kwam halen er dit keer geen tijd was voor verstoppen, want ik had die dag een behoorlijk strak schema. Snap je dat kind? Ja mama, ik zal me echt niet verstoppen. Maarrrr... eenmaal aangekomen hadden de meiden zich natuurlijk toch verstopt. Ik was behoorlijk geïrriteerd, trok mijn dochter achter een kast vandaan en droeg haar op onmiddellijk haar schoenen en jas aan te trekken. Daarna pakte ik haar bij kop en kont en zette haar in de auto. Pas bij de supermarkt ontdekte ik dat ze één blauw en één bruin laarsje aanhad. Zelfde merk, zelfde maat, andere kleur. Op dat moment werd ik mobiel gebeld door de moeder van het vriendinnetje: bij haar thuis stond ook zo'n paar. Gelukkig had mijn dochter niet het lef om, terug bij vriendinnetje, zich nogmaals te verstoppen. Later hebben we er wel om gelachen, maar op zo'n dag die eigenlijk al te druk is kan ik dat er net niet bij hebben.
Vandaag hoorde ik
dat twee collega´s met dezelfde jassen plechtig met elkaar afgesproken hebben waar welke jas opgehangen moet worden, om fouten te voorkomen.
Wat mannen betreft had ik vroeger een raar angstbeeld. Ik stelde mij voor wat er zou gebeuren als ik eerder zou overlijden dan mijn man (ja, je piekert wel eens...). Hij heeft zo totaal geen gevoel voor details dat hij van alles bij elkaar aan zou trekken, zonder goed te kijken of het echt wel leuk staat bij elkaar. Dus ik zag het al voor me en vond het idee verschrikkelijk. Dat dat probleem eigenlijk totaal ondergeschikt was aan het feit dat mijn man dan alleenstaande vader zou zijn... mwah... die kleren dát was het drama, haha.
oh ja
wat mijn man ons kind soms aantrekt.... ohhh niet te verdragen! Terwijl ik weet dat er genoeg mooie kleren in de kast liggen om prachtige combinaties te maken. Maar dan net dat ene shirt en die ene broek kiezen die verschrikkelijk bij elkaar staan!
