Waargebeurde thriller
Thriller, waargebeurd.
Ingrediënten: 2 overheidsinstanties, betaald door de samenleving, ter veiligheid en bijsturing van
van ontspoorde kinderen of gezinnen. Politie en Bureau Jeugdzorg.
Mooie jonge puber, die sinds kort de hormonen door het lijf gieren.
Laat de overheidsinstanties zaken bepalen zonder enig inzicht en gezond eigen verstand niet gebruikend, werkend volgens de algemene protocollen en er volgt van zelf een thriller.
Een mooie jonge meid wordt beschuldigd door een oudere puber van diefstal. De oudere puber is weken ervoor door de mooie dame op grove wijze afgewezen. Bij de Albert Heyn wordt door de jongen aangifte gedaan van diefstal aangezien de dame een fles in haar hand heeft gehad maar niet bij de kassa heeft afgerekend. Albert Heyn neemt contact op met de Jumbo waar de dame werkt aan de kassa. Hij vertelt daar even zijn beschuldiging en vraagt haar telefoonnummer. Hij neemt contact met haar op, beschuldigt haar van diefstal en zegt dat ze het maar moet komen regelen daar door de fles drank te betalen. De dame zegt dat zij niet betaalt voor de fles, omdat ze hem niet heeft gestolen en zegt dat AH maar aangifte moet doen, dan zal de politie het wel uitzoeken. Het blijkt direkt dat er geen enkel aantoonbaar bewijs is en dat de zaak waarschijnlijk niets zal opleveren bij een rechtzaak. Zij moet op 20 november bij de politie komen ’s avonds.
Op 19 november is ze jarig, maar niet thuis. Pas laat komt ze met haar vriendin binnen, ze zouden daar logeren die nacht. Ze hadden een aantal dagen vrij en logeerden hier of bij de vriendin.Beride dames gooien hun spullen ergens in de kamer neer, smijten hun schoenen aan de kant en nem de hele bank in beslag. De vriendin zapt acuut over op een andere zender op tv, moeder had de hele avond naar een film gekeken, maar er werd weggezapt en moeder kon 2e rang gaan zitten.
Daarop zegt moeder dat z4e met al hun rotzooi maar op de slaapkamer van de dochter moeten gaan zitten, waarover de dames zeer verbolgen waren. Op de vraag waarom ze dat moesten zei moeder dat ze ook nog een leven had en niet in die troep wilde zitten. Dames boos naar boven, de dochter gezegd dat moeder haar de volgende dag wilde spreken om 10 uur, maar de dochter zei dat ze uitsliep. Schoenen in het berghok gegooid.
Volgende dag komen de dames om 10.45uur beneden, dochter ziet dat er nog maar één stuk taart in de koelkast ligt, schreeuwt naar moeder dat dat voor hun was en dat moeder, belachelijk, taart voor ontbijt nam. Moeder was allang op en had al ontbeten en koffie met taart gehad. Toen kwam moeder met afspraak, waarop dochter zei dat ze er om 10uur was maar moeder niet. Moeder zegt dat ze het dan nu wel zegt. En moeder zegt dat ze het gedrag niet accepteert en dat ze voor straf maar weer eens een poosje op haar kamer moet blijven als ze thuis is en voorlopig geen vriendinnen in huis. Daarop verdwenen de dames woedend naar boven en kwamen bepakt en bezakt weer beneden. Schoenen werden uit het berghok gehaald door moeder en over de grond de kamer in gegooid. De dames gingen de deur uit, drukten daarbij moeder bruut aan de kant, vriendin zegt nog even KUTHOER op de drempel e moeder doet de deur dicht en gaat even stoom af staan blazen op de bovenverdieping. 30 seconden later willen de dames weer naar binnen, logisch dat moeder de deur niet open doet. 5 minuten later staat er 3 man politie voor de deur. Hadden de dames het NOODnummer 112 gebeld. Bleek het over een mobieltje van de vriendin te gaan, die lag nog in de kussens van de bank.
De dames gingen daarna naar het huis van de vriendin. Moeder heeft direkt contact opgenomen met die familie met het verhaal. Ik geef aan dat dochter morgen weer naar huis moet. De vrouw klapt direkt dicht en sluit af, nadat moeder haar heeft gezegd dat de dochter haar had uitgescholden voor kuthoer.
Volgende dag moet de dochter bij de politie komen wegens die aangifte van diefstal en de politie had jeugdzorg ingeschakeld.
Jeugdzorg belt de moeder met het bericht, uw dochter wil niet naar huis en we hebben haar op een veilige plek ondergebracht, blijkt bij die vriendin te zijn. Jeugdzorg maakt een grote puinhoop van het hele vervolgverhaal, houdt de dochter bij die familie tot de dag van vandaag op het foute adres. Ik heb direkt aangegeven dat de dochter een notoire winkeldievegge is, kuthoer is toch aardig asociaal taalgebruik voor een 15-jarige tegenover een moeder, rookt, drink, rookt weed,komt elk weekend pas om 3uur zondagmorgen in bed, niet bepaald een voorbeeld voor het ernstig crisis-jeugdzorg kind, lijkt me. Maar niemand maakte zich daar druk over. Ook niet over het feit dat deze familie totaal onbekend was voor de beide ouders, de vriendin pas in augustus ineen beste vriendin was. Dat is bepaald geen netwerkpleeggezin, geen ander is benaderd. Jeugdzorg doet niets en belooft van alles, eist wel tussendoor even dat vader en moeder handtekeningen onder alles zetten, zodat zij verder kunnen. Nee, onder zo’n puinhoop werden geen handtekeningen gezet.
Moeder wist dat dan gerechtelijk wel actie zou worden ondernomen en wat schetst moeders verbazing? Ze deden wat ze hadden gezegd en het kon ineens wel allemaal snel. Kwam de buit in zicht? Een uit huis en onder toezichtstelling levert de jeugdzorg een slordige €30.000 op.
Moeder was blij dat de Raad voor de Kinderbescherming een onafhankelijk onderzoek ging doen, alles kon alleen beter zijn dan jeugdzorg.Uitkomst stond echter al vast voor de rechter, uit huis, onder toezicht, voogd en haha bij de foute familie, want jeugdzorg heeft helemaal geen plaats voor begeleid wonen of passend pleeggezin,de dochter is toch over 5 maanden 18. Ze doen dus niets meer van wat ze zgn. als doelen hebben gesteld.
Een Thriller, de ware geschiedenis van een Nederlands ooit gezond, vrolijk, muzikaal en levendig gezin, nu veranderd in een volkomen onzekere toekomst voor het pubertje en een nooit meer terug te draaien vernielde relatie met haar moeder.
Triest
Dit is te idioot om te verzinnen, zoiets overkomt je.
Uhhhhh
Ik begrijp het verhaal niet helemaal... Een mooie jonge dame/puber/meid, een dochter, een vriendin, wie is nu wie? Ben jij de moeder? En van wie?
Bibi
hum
Wat had jeugdzorg dan moeten doen? Naar huis brengen? Het verhaal klinkt alsof dochter het boze impulsieve gedrag niet van een vreemde heeft.
Misschien is het wel goed als moeder en dochter even een timeout hebben.
Verder lijkt me de bemoeienis van jeugdzorg en rechter ook overbodig. Ook zonder jeugdzorg kan dochter naar vriendin vertrekken. Een ondertoezichtstelling lijkt me ook niets toe te voegen.
Nooit meer
Ik dacht in eerste instantie, dat het verhaal over de verjaardag van de dochter een thriller was. Zo'n ruzie, op je verjaardag, en waarom?
En dan het verhaal van die taart die moeder alvast opeet?
Maar goed, de thriller is dus dat er een OTS en UHP is gekomen. Met spoed blijkbaar. Als een meisje met kracht aangeeft dat ze niet naar huis wil en de politie is erbij, dan kan de politie weinig anders doen dan jeugdzorg inschakelen.
Je eindigt met: .'..nu veranderd in een volkomen onzekere toekomst voor het pubertje en een nooit meer terug te draaien vernielde relatie met haar moeder.'
Dat laatste snap ik niet, dat ligt dan toch aan de houding van de moeder. Dochter is de puber, moeder zou de volwassen vrouw moeten zijn die snapt dat het puberleven soms heftig kan zijn, maar die haar dochter nooit laat vallen. Zeker niet om achtergelaten rotzooi en een gemiste film.
Straks is je dochter 18, dan eindigt de OTS vanzelf. Mocht er al iets gebeuren, zoals begeleid kamerwonen, dan zou dat nog voortgezet kunnen worden. Als er verder niets in gang gezet wordt eindigt alles met 18.
Let op, dan moet de moeder er wel zijn voor de dochter, want dochter moet dan zelfstandig een ziektekostenverzekering afsluiten, belastingteruggave vragen, studiefinanciering aanvragen etc. etc. Als moeder zijnde zou ze dan onvoorwaardelijk voor de dochter klaar moeten staan. Dus niet: maar dan moet dochter eerst, of dan moet vriendin eerst....
Of de relatie echt nog goed komt hangt af van hoe de relatie zich in de jaren daarna ontwikkelt. Moeder heeft daar een groot aandeel in. Pas als het puberbrein uitgepuberd is zal er weer redelijk te praten zijn met dochter, maar dat duurt nog een aantal jaren. Tot die tijd zal moeder toch echt moeten leren om de taart te laten staan, dan maar een koekje bij de koffie, om een effectievere manier te vinden om rommel opgeruimd te krijgen, om een verjaardag gezellig te maken en om nieuwe afspraken te maken over de afstandsbediening van de televisie.
Tsjor
jarig?!
Wat ik niet begrijp: dochter is jarig, is die dag niet thuis, komt 's avonds thuis, en moeder feliciteert haar niet?! Gaat meteen boos worden op dochter "omdat ze ook nog een leven wil", i.p.v. aandacht aan jarige dochter te schenken?!
Overigens vind ik de huiskamer de slechts denkbare locatie voor een tv. Als de een kijkt, stoort het de anderen. Dus of moeder of vriendin nou keek, het was allebei storend.
Zeker op de verjaardag van je dochter zou ik zeggen: stop met kijken en neem die film dan op.
Thriller
Ik vind dit geen thriller maar een drama. Een totaal gebrek aan communicatie en inlevingsvermogen. Tjonge, jonge, jonge wat een gezeur van die moeder zeg. Dochter komt op haar verjaardag thuis met haar vriendinnen. Ze leggen de spullen in de kamer. Ze zetten de tv op een andere zender en er is gelijk ruzie in huis. Lekker gezellig zeg. Waarom verwelkomde moeder de meiden niet. Chips op tafel. Een leuke film desnoods. Moeder zet de spullen even boven neer en maakt desnoods de bedden klaar zodat dochter gezellig haar verjaardag kan vieren met haar vriendinnen.
Het feit dat de dochter van 15 de hele dag al op pad was en zo laat pas thuis was toont volgens mij al aan dat haar relatie met haar moeder al niet heel best is. Je wil toch je dochter feliciteren en cadeau's geven?
Vervolgens krijgen ze de volgende morgen weer ruzie. Moeder laat dochter haar huis niet meer in. Ze bellen de politie. Daarna gaat dochter weg en 's avonds belt Jeugdzorg dat dochter niet thuis komt.
Wat had Jeugdzorg dan moeten doen? In dit geval vind ik dat ze het keurig gedaan hebben. Dochter van 15 wil niet naar huis. Ze kan bij haar vriendin blijven. Probleem voorlopig opgelost. Het is geen meisje van 7 jaar.
Het is nu de taak van de moeder om het contact met haar dochter te herstellen en pubergedrag misschien wat meer te accepteren. Het gaat niet allemaal om haar. Het is niet alleen haar leven, haar woonkamer, haar taart en haar tv.
en wie is dan
die bijna 18-jarige uit de laatste alinea?
Wordt er geen vervolgtraject aangeboden?
Het lijkt me dat als je kind je gaat uitschelden voor dat soort lelijke woorden, je er al het een ander mee te stellen hebt gehad. Het was dus misschien wel verstandig geweest om tijdig opvoedondersteuning te zoeken, maar dat is helaas niet gebeurd. Wordt er nu door jeugdzorg een vervolgtraject aangeboden? Om zaken weer op orde te brengen, uit te praten, en bekijken wat het beste is voor je puber.
Ik kan me trouwens goed voorstellen hoe het voorkomt en kan escaleren. Als ik niet af en toe 'voor deurmat zou spelen' zou het met mijn pittige puber ook uit de hand kunnen lopen. Ik slik een boel van haar en zo nu en dan merk ik dat ze toch best een heel klein beetje waardering heeft voor wat ik doe. Zou ik er fel tegenin gaan, zoals in het verhaal hierboven, dan krijg ik hetzelfde resultaat vrees ik.
reactie van de moeder.
Hallo allemaal, dit is een verkorte versie van het hele relaas.
Mijn dochter is nu 17, dat werd ze op haar verjaardag, ze waren al wel thuis geweest , ze is gefeliciteerd, cadeau was dekking van haar hondje, we hebben samen Chinees gegeten en daarna zijn de dames de hele avond weg geweest. De vriendin is 15. Ze komen binnen en flikkeren echt ALLES in de hele kamer en willen niets even opruimen, vonden ze niet nodig. Ik wilde het even gezelig maken met een hapje en drankje, maar daar kwam dus niets meer van. Even een ander plaatje dan gezellig in de kamer en een leuk gesprek, dit was onmogelijk, want de tv werd gezappt naar een alles overheersend schreeuwerig jeugdprogramma. Verzoek om dat uit te doen, werd geweigerd. Dus vandaar dat ik zei dat ik ook nog een leven had. Daaraan vooraf is dit al meermaals voorgekomen en de vriendin is een behoorlijke aso.
De vriendin heeft me uitgescholden voor kuthoer. Niet mijn dochter, die zal dat nooit doen.
Politie had helemaal niet jeugdzorg hoeven in te schakelen op een 112 belletje wegens een mobieltje en wat ze later in het rapport gingen bijvoegen, een aanklacht wegens diefstal zonder één enkel bewijs.( is overigens ook door de rechtbank afgewezen, geenbewijs voor) En een straf( naar je kamer) wegens wangedrag kan toch geen reden zijn voor jeugdzorg om daar een crisis van te maken? Ze hadden haar naar huis moeten sturen, elke puber zegt weleens niet naar huis te willen, boos.
Jeugdzorg heeft excuus gemaakt voor een inschattingsfout, maar helaas ze maken nog wel fouten maar leren ervan en geven daarna aan: nu moeten we verder met de situatie nu. Ze beloven van alles, maar doen niets, geven zelf al aan dat er niet eens een pleegadres is en ook geen ruimte voor begeleid wonen. Het lijkt mij dat je toch bij het maken van een fout alles probeert zo goed mogelijk te herstellen. Niets van dat alles.
Ook bij mij in huis is geen enkele reden, alles is prima, daar ligt het niet aan volgens jeugdzorg, staat in het rapport ook.
Gezien het koppige natuurtje van mijn dochter is er geen weg terug meer. Er is wel iets aan de hand met mijn dochter maar dat is niet iets voor jeugdzorg, maar voor een systeempsycholoog( Zuurstofgebrekje, emotioneel instabiel en moeilijk in omgang met vrienden). In huis was het niet anders dan bij andere gezinnen met een puber, de gewone opstandigheden, waar je als moeder af en toe even bij moet slikken en je oren dicht stoppen. Verder een volkomen normale gezellige communicatie en liefde van beide kanten. Maar als er een vriendin in beeld is, gaat dat even totaal anders ineens.
Vonnis is geveld, UHP en OTS, voogd en waar? bij deze familie, er is helemaal geen mogelijkheid tot iets anders. Bovendien is ze over 4 1/2 maand 18, dus vervolgtraject? vakantie, zwanger, vrij, druk, gaat echt niets meer gebeuren.
Vragen over toekomst zijn steeds weggewimpeld door jeugdzorg.
Bij een hoorzitting van het AKJ is BJZ flink op zijn nummer gezet, heel veel fouten gemaakt, slechte communicatie en al een vraagteken waarom ze überhaupt in actie zijn gekomen, zonder hoor en wederhoor alleen afgaand op de volledige onzin die mijn dochter daar heeft verteld en wat ze zélf direkt al hadden kunnen opmaken uit het verhaal. Rapportage hiervan nog onderweg. Maar ach, dat is allemaal natuurlijk niet meer zinvol. Het leed is geschied en zie er maar mee te leven en vooral mijn dochter heeft geen enkel idee wat haar te wachten staat. En dat wordt haar ook absoluut niet verteld.
En nu kan je mij aanvallen op mijn gedrag, maar mijn verhaal heb ik zo beknopt mogelijk genoteerd, ik val nogal mee in de omgang en ben niet een autoritaire ingewikkelde moeilijke moeder, maar sommige zaken verdienen wel regels.
Ik ben wel autoritair
[Quote:ik val nogal mee in de omgang en ben niet een autoritaire ingewikkelde moeilijke moeder, maar sommige zaken verdienen wel regels.]
Als één van de vrienden van mijn kinderen mij in mijn eigen huis uitmaakt voor "kuthoer"
Dan is DAAR de deur, vertrekken en nooit weer terug komen!!!
Jasam
De betreffende kuthoerroeper was al onderweg naar buiten 
Familie Tokkie
Dat is wat bij mij opkomt. Het lijkt mij goed dat dochter even uit huis is. Verder lijkt mij dat er nog wat geschort heeft aan de opvoeding, zulk gedrag komt meestal niet uit het niets.
Je dochter is nu 17 jaar
Je kan nu toch zelf gaan werken aan herstel met de relatie met je dochter? Misschien een keer op bezoek gaan bij haar. Geen oude koeien uit de sloot meer halen maar alleen nog werken aan herstel.
Zou jij ze dan gewoon door laten lopen, Dalarna?
Als ze dat onderweg naar buiten eruit kramen, kunnen ze linea recta terug komen voor repliek.
nee joh
Als impulsieve heetgebakerde pubertjes zich dramatisch gedragen, moet je niet mee doen in het toneelstukje.
Ijskoud blijven. En de volgende keer dat je de puber weer ziet vragen: 'de laatste keer dat ik je zag, noemde je mij een..... geldt dat nog steeds?'
Bij verlegen beschaamd gestamel, kun je dan zeggen: 'ik zie dat je je er ongemakkelijk bij voelt, dat vind ik terecht. Misschien ga je je beter voelen als je je excuses aanbiedt en beloofd het niet meer te doen. Want zo gaan we hier niet met elkaar om.'
Als het antwoord opnieuw brutaal is, zou ik het kind de deur wijzen, of als het mijn eigen kind is, (die ik nooit de deur uit zou zetten geloof ik) zou ik ze naar hun kamer sturen (of zelf weggaan) en een zorgstaking houden, tot er spijt is.
Verstandig antwoord Druif 
die sla ik op!
Kreeg net een "ik vind je een stomme doos" naar mijn hoofd geslingerd van een buurmeisje van 3 die ik bij het water wegstuurde. (geen diploma, geen zwemvest, geen ouder in velden of wegen)
Begint al vroeg
Jasam
Lekkere buurt waar jij woont!
Schelden
Mijn harde grens ligt bij schelden. Niet-huisgenoten mogen vertrekken als ze me schelden, en bij mijn kinderen treed ik héél stevig op. Uitspraken als 'loop niet zo te zeiken', kan ik dan nog wel aan (vaak ben ik dan ook aan het zeuren, bedenk ik later), maar van die nare woorden als hierboven trek ik echt niet.
Zal ik je vertellen Mark, schijn bedriegt
Ik woon in een nieuwbouwbuurt met allemaal koopwoningen van 2 ton of meer om mij heen. Je zou zeggen, redelijk "sophisticated".
Surprise, onder dat laagje (kak) beschaving, zitten heel gewone mensen...
Mijn achterbuuf zei tegen mij: Dan koop je zo'n duur huis in een gegoede buurt, zetten ze pal achter je een paar huurwoningen, krijg je zulke aso's achter je!
(btw: ik ben zo'n huurder)
Jasam
Ik ben niet echt onder de indruk van de prijs van die huizen hoor... 2 ton is niets!
Verder, eerst was het: "Dan is DAAR de deur, vertrekken en nooit weer terug komen!!!" en nu is het "Als ze dat onderweg naar buiten eruit kramen, kunnen ze linea recta terug komen voor repliek.", wat is het nu?
Grapje natuurlijk, ik snap ook heus wel wat je wilde zeggen maar het was zo grappig jouw eerste reactie omdat ze bezig waren met naar buiten gaan ))
Verder zou ik het doen als Druif zegt.
@Dalarna
Haha, die van 2 ton is mijn huurhuis, de rest is beduidend meer, (3 tot 8 ton) waard.
Allemaal vrijstaand, geen rijtjes, alleen wij dan 2 onder 1 kap.
En ja, Druif d'r antwoord staat mij ook aan, maar ik denk dat ik daar het geduld niet voor kan opbrengen
algemeen
Ik begrijp al jullie regeltjes en oplossingen wel en normaal zou ik ook de vriendin de deur wijzen en mijn dochter straf geven, maar daar was geen mogelijkheid voor. Ik kon toch moeilijk mijn dochter naar binnen sleuren, woorden hadden geen zin, ze kwam niet weer naar binnen.
Ik wil eigenlijk met dit verhaal alleen aangeven dat het toch belachelijk is dat de politie direct jeugdzorg inschakelt bij een Noodoproep112 voor een mobieltje wat nog in huis ligt.
En dat Jeugdzorg het even fout inschat( zoals ze zelf later aangeven).
Daarop mijn dochter bij een vriendin plaatsen die rooft, steelt en mij kuthoer noemt, niet bepaald een voorbeeld dus (En ook heel vreemde hysterische acties heeft om vooral aandacht te krijgen), lijkt me toch niet echt de juiste plaats voor een zgn. crisisjeugdzorg-geval.
Verder was dit niet een korte periode, mijn dochter is al 5 maanden niet meer in beeld bij ons. Niet even een korte afkoelperiode dus.
Jeugdzorg heeft nu dus OTS en UHP, en.......... ze blijft op dat adres. Alle zgn. goede doelen, beloftes er is niets mee gedaan in 5 maanden. Ze gaven al direkt aan dat daar niet eens mogelijkheden voor zijn. Beetje erg vreemd toch? Bovendien lijkt het me bepaald niet goed om 2 pubers bij elkaar in één gezin te plaatsen en mijn dochter is geen makkelijke en zal zich nu helemaal in moeten houden omdat ze anders op straat staat. Iedereen, jeugdzorg, trias, rechter geven aan dat dat niet een goede situatie is. Jeugdzorg wacht gewoon tot ze 18 is, dan hoeven ze ook niets meer.
Dus wat ik bedoel te zeggen, het is van politie EN jeugdzorg al volkomen idioot dat het hiertoe is gekomen en jeugdzorg heeft er NIETS aan gedaan om dit in banen te leiden. Volgens mij is het normaal als je een fout maakt, dat je probeert om daar alles aan te doen om het nog weer zoveel mogelijk bevredigend op te lossen. Niets van dat alles, veel rapportage, geen enkele actie.
Kind is weg, komt nooit meer terug. Ik ga niet de hele psychologische problemen van mijn kind hier beschrijven (emotie-arm en autistische trekken oa.), maar het is helemaal geen geval voor jeugdzorg. Het was prima in mijn huishouden, ook volgens jeugdzorg, vermeld in een rapport. Alle speerpunten van jeugdzorg, waarop zij(terecht) ingrijpen: veiligheid, aandacht, mishandeling ,misbruik, goede zorg en opvoeding etc. zijn bij mij in huis helemaal niet van toepassing.
Om maar even een gevalletje aan te geven, mijn dochter, nooit ziek, ligt 3 dagen met 40 graden koorts daar en gaat zelfs naar ziekenhuis op verdenking van acute blindedarm, en wij , de ouders , moeten daar via via achter komen, we hebben niets gehoord van het gezin of van jeugdzorg. Lijkt me toch ernstige tekortkoming, ik was wel de moeder en ook nog steeds gezaghebbende.
Nee, jeugdzorg heeft vanaf het begin alles fout gedaan en nog steeds.
Bij de rechtzaak zat die hele familie daar, mijn dochter heeft geen woord met ons gewisseld, volkomen ingepakt dus door dat gezin. en nadien zet die vriendin even op twitter: Justice! Getuigt weer even van hoe dit hele verhaal speelt in dat gezin. De tegenpartij dus.
je gelijk
Toch ontkom ik niet aan de indruk dat je er zelf ook inzit voor winst en verlies en je gelijk halen.
Ik snap heel goed dat het hele gedoe je in je verkeerde keelgat is geschoten. Maar ik snap niet goed waarom je zelf de zaak zo op scherp blijft zetten. "Kind is weg komt nooit meer terug".
Kalmeer nou eens eerst even. En ga dan eens nadenken hoe je de relatie met je dochter kunt beginnen te herstellen. En ja, als ouder zou ik dan toch eerder een deurmat zijn dan blijven schelden dat dochter zich misdraagt. Je hebt zelf het foute voorbeeld gegeven. Helpt allemaal niet. Kalmeer, de escaleer, en zoek op neutrale manieren een oplossing. En anders zit je dochter bij deze andere familie. Die er op een dag ook heus wel genoeg van zullen krijgen. En dan wil je dochter misschien wel weer terug. Maar niet als jij je zo heftig op blijft stellen.
zonder hulp
Ik ken mijn dochter heel goed en mijn ex ook en wij zijn beide van mening dat zij nooit meer terug zal keren.
Enige manier zou zijn om haar heel gestructureerd hulp te bieden door bv. systeemtherapie, maar.......... als je 18 bent is dat niet meer verplicht. En voordat ze 18 is , gebeurt er helemaal niets meer, jeugdzorg heeft nu al een half jaar de doelstelling daarvoor, maar geen enkele stap in die richting gezet, doelen zijn mooi, maar als er niets mee gedaan wordt? Ze wachten nu alleen maar tot ze 18 is.
Dat gezin heeft alle contact zoveel mogelijk tegengewerkt, ze is hier één keer geweest en kreeg direkt een app of ze al terug kwam, van de hr. gezin. Bepaald niet gericht op contact onderhouden met je ouders dus.
Maar ik stop hiermee, want ik heb het wel gehad.
ineke
Hoi Ineke,
Ik vind het een verdrietig verhaal.
Misschien wordt alles wel wat beter als ze daar weg is. Ze zal toch een keer op kamers willen wonen? Dan heb je misschien iets makkelijker een ingang bij haar.
Als ze maar weet dat ALS er ooit een moment komt dat ze je nodig heeft, dat ze dan bij je terecht kan. Dat ze altijd weer welkom is.
Ook al weten jullie nu dat ze niet meer zal terugkeren, ik zou haar wel laten weten dat ALS.... dat het dan KAN. Dat ze dan ondanks alles wat gebeurd is, welkom blijft.
Ik zou alles op alles zetten om haar dat op een of andere manier te laten weten. Hopelijk maakt ze er in een zwak moment toch gebruik van.
sterkte,
Geerke
