waar vertel je slecht nieuws aan je kind?

Thuis

Thuis kan het kind zich in een vertrouwde omgeving afreageren en het slechte nieuws verwerken. Zich op zijn bed storten om uit te huilen bijvoorbeeld.

Hoe zie je het vertellen van slecht nieuws op neutraal terrein zoals bos of strand voor je? Je kind meenemen onder het mom van een lekkere wandeling en dan het slechte nieuws brengen? Of zeggen dat je met je kind moet praten en het vervolgens meenemen naar strand of bos? In het eerste geval voelt je kind zich misschien verraden, in het tweede geval voelt hij de bui allang hangen.

Thuis heb je de situatie meer onder controle dan buitenshuis (privacy bijvoorbeeld), dus ik zou kiezen voor thuis. Sterkte.

skik

Thuis

Thuis, dat lijkt mij ook.
Is hij uitgeloot? Dat is voor hem inderdaad een groot drama, maar in het hele geheel is het 'een rimpeling'. Ga dus niet teveel mee in het dramatiseren maar ga samen op zoek naar een oplossing.

Nee

Nee, het is geen kwestie van uitloten want dan weet je kind dat het uitgeloot kan worden. Dit was een donderslag bij heldere hemel, ook de basisschool staat op zijn kop en is woest.

moet je zo geheimzinnig zijn?

Thuis lijkt mij altijd het fijnst voor een kind.

Thuis

Samen zonder mede hoorders.
Heeft niets met veiligheidsgevoel te maken.
En laat maar even lekker uitrazen.

thuis

Ik dacht zelf ook aan thuis hoor maar iemand zei tegen mij dat je dan de veilige plaats verstoord en dat het kind dan steeds denkt dat het het toen en daar te horen kreeg als hij die plek ziet. Fijn dat ik toch goed zat.

onveilig

Ik denk dat een plek voor een kind (iedereen trouwens) pas onveilig wordt als er thuis iets naars _ gebeurt_ . De locatie van de mededeling heeft die lading niet. Wel is het inderdaad handig als hij zich eventueel snel kan terugtrekken om uit te huilen bijvoorbeeld. Een vertrouwde omgeving is dan fijn. Verder zou ik ervoor zorgen dat je nog een tijdje beschikbaar bent (dus niet vlak na de mededeling naar je werk of zo). Maar dat spreekt allemaal voor zich denk ik.

nieuwsgierig

nu ben ik wel nieuwsgierig.
Bij de titel dacht ik dat het ging om een scheiding of een naderend sterfgeval, maar dat is het dus niet. Wat kan er zo heftig zijn dat de plek waar je het vertelt uitmaakt?

Maar thuis lijkt me het handigst, dan kun je in voorkomend geval ongestoord uithuilen.

Gokje

Velen zijn nieuwsgierig.

Is hij wellicht niet op het niveau van zijn schooladvies aangenomen?

Balen hoor als dat zo is.

Hoe belangrijker dan waar...

...ik heb mijn kinderen in hun leven helaas heel vaak slecht nieuws moeten vertellen. Wat ik erover kan zeggen, nu de kinderen ouder zijn en we (nog altijd) praten over de tegenslagen die ze tegen kwamen:

-voor mijn kinderen was en is het belangrijk dat slecht nieuws meteen verteld wordt. Daar ontlenen zij hun veiligheidsgevoel aan. Zolang ik niets zeg, is er voor hen ook niets aan de hand zeg maar. Als ik dingen voor me hou die ze zouden moeten weten, gaat voor hen 'geen bericht is goed bericht' niet meer op.
-zij hebben het altijd als prettig ervaren dat ik met hen altijd het 'wat nu', of 'dat betekent dat' doorliep. Ik maakte hen altijd duidelijk wat het precies betekende, wat de gevolgen waren en wat de opties waren.

Dit zijn de dingen die mijn kinderen aangaven, zoals je ziet staat het los van plaats. Succes.

Ehm

Los van waar je het je kind vertelt, lijkt snelheid me in dit geval van belang.
Uit je summiere berichtgeving maak ik op dat het iets te maken heeft met school. Ga er dan maar van uit dat er al verhalen rond gaan. Die je kind nerveus of ongerust kunnen maken. Het lijkt me het beste dat je kind zo snel mogelijk de waarheid (mits jij die hebt natuurlijk) van jou te horen krijgt.
Niet wachten dus.

Overigens: als school blijkbaar zo'n grote rol speelt, hebben zij dan niet tips of een plan hoe zij het hun leerlingen gaan vertellen?

Niveau lager dan verwacht

ik heb mijn kind onlangs moeten vertellen dat hij een niveau lager is geplaatst dan we verwacht en gehoopt hadden, en ook lager dan de basisschool als advies gaf. Ik heb er geen seconde over nagedacht maar ben meteen naar hem toegegaan en heb het verteld. Thuis dus. Ik ben echt blij dat ik niet ergens anders was want hij was echt heel boos. En verdrietig en teleurgesteld. Hij heeft best wat geschreeuwd en zelfs met spullen gegooid wat hij nooit doet! Nou ja, de boel is nu weer gekalmeerd en we maken er samen het beste van, hij en ik. Het komt wel goed.

Mussie

Ja balen. En schrale troost dat hij niet de enige is. Hoorde hier ook van twee klasgenoten.

Bij mijn zoon wel goed gegaan, maar we hebben hem erg geknepen omdat hij niet aan de eisen van het LOVS voldeed (wel goede niveau schooladvies, net als bij jullie). We hebben ook wel veel moeite ervoor gedaan: gesprek met VOschool voor aanmelding, gesprekken/contacten met basisschool, extra cito geoefend om cito groep 8 wel op niveau te scoren etc.

Ben erg blij dat het gelukt is, maar kan me dus erg goed voorstellen hoe teleurstellend het voor kind is als schooladvies wel goed is, maar VO kind niet op dat niveau aanneemt.

Sterkte. En hard leren in de eerste en dan hopelijk na dat jaar alsnog niveau hoger.

Hoe definitief is de beslissing?

Als ik alles over kon doen had ik veel meer moeite gedaan om mijn oudste dochter in een hogere leerweg te krijgen. Wist ik veel op dat moment? En dat betreur ik. Ze had makkelijk vmbo kader of misschien ook meer aangekund. We hebben haar wel gestimuleerd om een stapje harder te zetten in die tijd, maar op de een of andere manier wilde dat niet lukken. School was niet leuk, de klas was niet leuk, er was van alles niet leuk en dat demotiveerde. Eenmaal op het mbo was ze wel goed gemotiveerd.

Dus als de beslissing nog aangevochten kan worden en jij hebt het gevoel dat dat realistisch is, dan zou ik het wel proberen.

mussie

Wat sneu. Volgens mij hadden jouw zoon en mij zoon beiden hun cito verprutst. Mijn zoon had een raadselachtige score van 530. Wij hebben uiteindelijk zelf ervoor gekozen om hem naar de mavo/havo te laten gaan. Die cito score is raar maar het betekent wel dat slecht met stress kan omgaan. Zelf wou hij naar het havo/vwo. Het kostte tijd maar hij vindt het nu prima. Hij weet dat hij zijn havo advies is blijven staan. En via de mavo/havo kan je ook naar de Havo. Wij moeten nog tot half juni wachten voor wij horen of hij is toegelaten maar de Middelbare school had van te voren al gezegd dat hij welkom was.

lynn, kaaskopje en vlinder

Lynn, ik denk dat jullie het goed hebben aangepakt. Ik heb hier heel hard over nagedacht en achteraf zijn we te gemakzuchtig geweest. We hadden ons meer in moeten zetten en meer moeten oefenen met hem. Maar ik dacht al die tijd oprecht dat het wel goed zou komen. Wat fijn dat het bij jullie wel gelukt is!
Kaaskopje, het is te laat. De beslissing is definitief. En hij komt in een mavo/havo brugklas dus havo blijft een optie. We hebben het wel geprobeerd hoor, maar het mocht niet baten. Maar jij mag toch wel trots zijn, want een kind dat het goed doet op het mbo, nou dat moet ik nog maar afwachten!
Vlinder, ja jammer he. Die Cito ook. Ik ben wel blij met de mogelijkheid tot mavo/havo maar aan de andere kant weet ik nu al dat zoon zich gaat aanpassen aan het niveau. En ze zeiden er ook bij dat werkhouding telt. Yeah, right. Die banjer van mij gaat echt niet voorin de klas zitten en z'n vinger opsteken als er een vraag gesteld wordt. Maar we gaan een jaar er hard aan trekken. Samen met hem z'n huiswerk doen en overhoren en alles in de gaten houden. Hij wil zelf echt graag naar de havo dus wie weet. Wat duurt het trouwens lang, half juni!? Je woont vast in een andere regio. Maar ja, je weet al dat hij welkom is dus dat scheelt wel. En nou maar hopen dat de heren ook echt hun best gaan doen!

Mussie

Ik ben ontzettend trots

Mavo/havo is toch nog heel netjes? Hij zal nu zelf moeten laten zien dat ze het mis hadden, door te streven naar Havo. Maar daarbij is het ook weer uitkijken dat hij de lat niet te hoog legt.