Waar ben jij je ouders dankbaar voor?
Alle eventuele moeilijke stukken ten spijt. Waarvan ben jij blij dat je het hebt meegekregen in je jeugd en waarom?
Het concept dankbaarheid vind ik eigenlijk niet passen binnen deze context. Als je kinderen krijgt, ben je wettelijk verplicht daar goed voor te zorgen (in de ruimste zin van het woord).
Ik ben blij dat ik van mijn moeder heb meegekregen dat ik moest zorgen dat ik altijd voor mezelf kon zorgen. Mijn ouders waren beide niet heel verstandig met geld en konden niet koken, dus dat heb ik mezelf aangeleerd.
Ze hebben hun best gedaan.
Ik heb vroeger op jongere leeftijd het vertrouwen gekregen om met mijn jeugdvriendje de 'wereld' te ontdekken.
En vooral in de zin van dat ik inprincipe overal heen mocht als ik het kon betalen en aangaf waar ik verbleef.
Ik heb zo best veel avonturen mogen beleven.
Ik heb geleerd te werken voor mijn geld en met geld om te gaan.
Veel over de natuur geleerd.
Geleerd dat je van lezen wijzer wordt.
Vriendschappen onderhouden en het belang van vrienden, ook van jongs af aan gezien.
Dat de liefde tussen mijn ouders bleef voortbestaan en geleefd werd in de jaren dat mijn moeder jong Alzheimer kreeg.
Alles wat ik nu ben heb ik aan mijn fantastische ouders te danken. Vooral dankzij hun liefde en steun ben ik nu wie ik ben. Ik kan altijd op ze rekenen, ze zijn zeer betrouwbaar.
En hoe ouder ik word hoe meer respect ik voor ze krijg. Voor de dingen die minder goed liepen kan ik nu alleen nog maar begrip opbrengen (hoewel ik me ook nog steeds wel aan hen erger af en toe hoor).
Wat ik van mijn vader heb geleerd is; niet wegkijken als iemand het moeilijk heeft. Hij heeft zelf als kind zijn ouder verloren en vond het heel moeilijk dat dit daarna een onderwerp was waar niet meer over gesproken werd. Hij heeft zich toen heel alleen gevoeld met zijn verdriet. Toen wij kind waren leerde hij ons al dat als iemand ziek is of gaat sterven, je er bent voor diegene en diens naasten. Je kijkt niet weg en houdt het onderwerp bespreekbaar. Hier ben ik dankbaar voor!
Wat een mooie en vaak ontroerende berichten!
Ik ben ze vooral dankbaar voor de onvoorwaardelijke liefde. Het zelf mogen ontdekken. Niet altijd proberen alles weg te halen/ op te lossen, maar bepaalde kaders stellen en ons binnen die kaders onze eigen keuzes laten maken. Nu ik zelf ouder ben, kan ik me voorstellen dat ze daar wel eens op hun tong hebben moeten bijten.
Maar vooral ook: Klaar staan voor anderen, vriendschap, famillie.
ik ben mijn ouders dankbaar voor het veilige en beschermende nest waar ik in ben opgegroeid. Wat ik ben en hoe ik in het leven sta, is dankzij mijn lieve ouders. Ze hebben me warmte, liefde , vertrouwen en nog veeel meer dingen mee gegeven. En daar ben en blijf ik ze altijd dankbaar voor.
Oef, wat een pittige vraag eigenlijk, Ik merk dat ik mijn ouders nergens concreet dankbaar voor ben, en dat is best wel triest omdat ik ook niet kan aangeven waar ze nou de mist in gegaan zouden zijn. Dus ik moet misschien toch wat beter nadenken en mijn zegeningen eens gaan tellen. Want ik heb zeker geen slechte jeugd gehad, maar er springt ook niet gelijk iets uit. De zaken die niet goed gingen, waren niet hun schuld, dus dat is het punt niet.
Malm schreef op 23-07-2024 om 23:32:
Ik heb geleerd te werken voor mijn geld en met geld om te gaan.
Dit. Vooral omdat zij lieten zien hoe het niet moet.
Moeder
- Het belang van financieel onafhankelijk te zijn.
- Dat ze niet zo snel iets vreemd vind, buiten hokjes denkt
- Liefde voor natuur
- Dat ze erg divers kookte en ik daardoor nu zowat alles lust
Vader
- Niets, behalve ook het belang van financieel onafhankelijk zijn aangezien hij het liefst geen cent alimentatie aan mij wilde betalen als kind.
Geleerd het beestje bij de naam te noemen, niet conflictvermijdend te zijn, net 1x vaker opstaan dan vallen, recht door de storm, sparen..altijd eerst sparen, acceptatie van ellende, alle goede momenten in dankbaarheid vieren, gul en vrijgevig zijn, loyaal en eerlijk. Zelfs als ze er niet lijfelijk waren, waren ze er als ze nodig waren.
En nu is het mijn beurt.
Mijn vader is net overleden, mijn moeder dementerende en dankzij het ouderschap dat ik ontving zorgde ik voor hem tot zijn laatste dag en zorg ik nu voor haar; 24/7.
Ze waren niet perfect als ouders/mensen. Ik ook niet.🙂
AnnaPollewop schreef op 28-07-2024 om 18:29:
Oef, wat een pittige vraag eigenlijk, Ik merk dat ik mijn ouders nergens concreet dankbaar voor ben, en dat is best wel triest omdat ik ook niet kan aangeven waar ze nou de mist in gegaan zouden zijn. Dus ik moet misschien toch wat beter nadenken en mijn zegeningen eens gaan tellen. Want ik heb zeker geen slechte jeugd gehad, maar er springt ook niet gelijk iets uit. De zaken die niet goed gingen, waren niet hun schuld, dus dat is het punt niet.
Dat is niet erg. Het concept dankbaarheid past niet bij ouderschap. De meeste ouders doen hun best en sommigen zijn daar wat beter in (en sommige kinderen ook). Andersom verwacht ik echt geen dankbaarheid van mijn kinderen.
In ons gezin voerde muziek de boventoon. iedereen deed aan muziek; mijn moeder gaf pianoles. Ik hoorde er niet zo bij, want muziek was het niet echt voor ij. Waar ik ik dankbaar voor ben is dat mijn ouders gehoor hebben gegeven aan mijn andere kwaliteit: mijn creativiteit. Dat ze mij daarvoor op een clubje hebben gedaan waar ik jaren op gezeten heb, wat ik helemaal geweldig vond.
En nu.... jaren later... zit ik op keyboardles! Ik ben nog steeds geen muzikaal uitblinkertje maar ik heb er lol in. Dat is genoeg. En oh ja; creatief zijn doe ik ook nog steeds.
