Vrijheid puber 14
mijn dochter van 14 is samen met haar broertje van 11 op vakantie met hun vader (zijn al aantal jaar gescheiden) Nu heeft ze zich daar al een paar keer zich niet aan de afgesproken tijd van 00.30 "thuis" komen gehouden en had zelf stiekem alcohol gedronken met een groep die ze daar heeft leren kennen. Ze was pas om 02.30 uur terug en vader wist niet waar ze was en ook niet waar de ouders van die andere meiden stonden op de camping. Vervolgens hoor ik dat ze gewoon alleen wordt gelaten in het huisje en nu tot 02.00 uur op t strand mag hangen. Ik ben het hier niet mee eens omdat hij er geen gevaar in ziet. Mijn dochter is best beïnvloedbaar en ik ben daarom ook strenger hierin. Moet ik erbij zeggen dat hij de eerste 12 jaar niet tot nauwelijks aanwezig was (veel in buitenland en soms weken van huis) en eigenlijk mijn opvoeding nooit heeft gerespecteerd. Hij denkt dat hij de "leuke" ouder is door hun alles te geven en laten doen wat ze willen en is van mening dat de verantwoordelijkheid om te laten weten waar ze wanneer is bij haar ligt.... hij gaat sinds 2 jaar met ze op vakantie en elk jaar gebeurt er wel iets wat hij niet doorhad. Vorig jaar een vechtpartij waar mijn kinderen bij betrokken waren omdat hun neef van 15 ruzie kreeg met een jongen op een voetbalveldje wat gruwelijk escaleerde en de andere jongen in het zkh is beland, waar politie alles bij kwam kijken en nu dat ze stiekem alcohol gaat drinken, veel te laat terug komt etc. Ze heeft het mij eerlijk verteld en ook waarom etc. Ben ik nu heel raar als ik vind dat dit niet ok is? Hij heeft de 2de avond van 23.30 tot 01.00 uur mijn 11 jarige zoontje alleen naar het huisje laten gaan omdat hij kennissen van vroeger aan de bar tegenkwam en daarmee aan t bier zat Terwijl mijn zoontje nr t huisje wilde. Mijn zoontje heeft meermaals hem berichten gestuurd en op en neer gelopen terwijl hij met mij belde omdat hij niet alleen wilde zijn. Ben ik de vervelende moeder dat ik hem niet vertrouw als het aankomt op veiligheid mbt de kinderen en vind dat hij mijn dochter teveel vrijheid geeft?
Meer dan zeggen: “ik ben het hier niet mee eens” kan je niet doen.
Voor je zoon vind ik het sneu want hier vroeg hij zelf om steun van zijn vader maar je dochter ga je hierin toch niet tegenhouden vanaf waar je nu zit.
Ja, hier ook zo'n ex die onze kinderen rustig de hele avond alleen thuis liet toen ze 5 en 8 waren terwijl de oudste doodsbang was en de jongste van 5 de leiding nam. Daar werden ze "hard van". Nou nee, de oudste heeft nu een angststoornis.
Ik kon er niet meer aan doen dan aanbieden om op te passen (geen oplossing op vakantie) en te zeggen dat ze kinderen mij altijd mochten bellen. Dan kon ik ze even moed inpraten.
Mijn kinderen zijn inmiddels jongvolwassen en weten precies wat ze wel en niet aan hun vader hebben.
Ik vrees dat je dit moet uitzitten. Je kunt zeggen dat je het er niet mee eens bent en dat je jongste angstig was. Als hij daar niet op in gaat, kun je alleen maar ook de achtergrond (telefonisch) aanwezig zijn.
Wat vervelend zeg, ik zou me echt zorgen maken, het klinkt onverantwoord allemaal, wat een lapzwans van een vader.
Heb je ook contact met hem? Kan je hem laten weten dat 11 jarige bang was? Verder kan je er nu niet zo veel aan doen waarschijnlijk. Misschien niet meer op vakantie laten gaan als dat kan qua ouderschapsplan?
Nee, je overdrijft niet. Het is niet veilig voor een meisje om met een groep naar een plek achteraf te gaan, met mensen die ze niet kent in een land anders dan thuis. Voor meisjes uberhaupt niet en op die leeftijd al helemaal niet. Je ex heeft deze situatie niet goed ingeschat.
Voor je zoontje zie ik minder gevaren/risico's. Maar het gegeven dat hij wilde dat zijn vader mee ging, had genoeg moeten zijn. Dat zijn vader aan de bar bleef hangen maakt de situatie voor je zoon onveilig.
Maar wat je eraan kan doen... Dat is de vraag. Ik hoop dat je tot hem door kunt dringen en hem bewuster kunt maken van waar hij zijn kinderen (met name dochter) tegen moet beschermen.
Is er niet iemand in de omgeving van je ex (zijn ouders/broers/zussen of vrienden) waar jij nog contact mee hebt en die je kunt vragen om het hier eens over te hebben met hem? Ik denk dat hij van jou weinig aan zal nemen, misschien zelfs nog nonchalanter wordt alleen maar om te laten zien dat jij niks over hem te zeggen hebt.
gelukkig ben jij wel een ouder die we l de verantwoordelijkheid neemt. En je ziet het goed hoor, laat je maar niks wijsmaken door je ex.
maar, omdat hij niet ziet wat hij fout doet, ook niet nadat hij daar op aangesproken wordt door jou en je kinderen het ook jou vertellen en je bellen in die situatie, dan kan je er wel werk van maken.
Een idee om dit met je huisarts te bespreken en dan kan je doorverwezen worden naar juiste instantie.
Maar terecht dat je dit als zorgelijk en onveilig vindt.
Dus als hij laat zien dat hij de verantwoordelijkheid niet neemt, en ook zijn kinderen alleen laat op tijden die onveilig zijn en situaties, en je kind je bang opbelde dan is dat juist op actie op te ondernemen
Wat naar, ik begrijp heel goed dat je je zorgen maakt. Met name het jonge meisje waar niemand naar omkijkt met drank en vreemden vind ik echt om te huilen, maar zo'n jochie ook. Natuurlijk doe je niet moeilijk, lijkt me vreselijk om dit van de zijlijn te moeten meekrijgen!
nogmaals jou topic doorgelezen, maar dit is op zijn zachts gezegd verwaarlozing (dat is nog de meest "aardige" benaming), onpedagogisch handelen en niet in staat te zien dat hij zijn kinderen in gevaar brengt.
Naar de huisarts met dit verhaal
BritgetJones007 schreef op 24-07-2024 om 09:49:
nogmaals jou topic doorgelezen, maar dit is op zijn zachts gezegd verwaarlozing (dat is nog de meest "aardige" benaming), onpedagogisch handelen en niet in staat te zien dat hij zijn kinderen in gevaar brengt.
Naar de huisarts met dit verhaal
De huisarts kan niet zoveel doen. Als vader ook gezag heeft kan hij zonder toestemming van vader kinderen niet aanmelden bij hulpverlening. Ik zou gesprek aangaan met ex om te bespreken of jullie met behulp van een jeugdhulpverlener vanuit lokaal team in gesprek te komen over wat meer eenheid vinden over de regels. Wil hij niets kun je wel jezelf ( niet je kinderen want daar zal je ex toestemming voor moeten geven) aanmelden met als vraag 'hoe ga ik hier mee om'.
krulliebollie schreef op 24-07-2024 om 10:44:
[..]
De huisarts kan niet zoveel doen. Als vader ook gezag heeft kan hij zonder toestemming van vader kinderen niet aanmelden bij hulpverlening. Ik zou gesprek aangaan met ex om te bespreken of jullie met behulp van een jeugdhulpverlener vanuit lokaal team in gesprek te komen over wat meer eenheid vinden over de regels. Wil hij niets kun je wel jezelf ( niet je kinderen want daar zal je ex toestemming voor moeten geven) aanmelden met als vraag 'hoe ga ik hier mee om'.
Nou....hoe ga ik daarmee om?
Huisarts kan zeker wel het verhaal aanhoren, doorverwijzing of melding adviseren. Vader geeft blijk de verantwoordelijkheid niet te kunnen nemen en sterker nog; zorgen voor onveiligheid voor kinderen. Melding dus.
BritgetJones007 schreef op 24-07-2024 om 16:00:
[..]
Nou....hoe ga ik daarmee om?
Huisarts kan zeker wel het verhaal aanhoren, doorverwijzing of melding adviseren. Vader geeft blijk de verantwoordelijkheid niet te kunnen nemen en sterker nog; zorgen voor onveiligheid voor kinderen. Melding dus.
Melding doen kan altijd. Bijvoorkeur door een professional anders door de andere ouder. Overigens moet de HA wel beide ouders inlichten over het doen van de melding.
Het eigenlijke vraagstuk is dus niet: ¨hoeveel vrijheid moet je een 14-jarige geven" maar "pa verwaarloost de kinderen¨. Zorgelijk. En naar voor de 11-jarige, die het allemaal maar alleen moet opknappen terwijl pa zich bezat met vrienden en zus zich in de nesten werkt; en naar voor de 14-jarige die zelf wel vindt dat ze met niemand wat te maken heeft maar ondertussen wel liefdevolle begeleiding en begrenzing nodig heeft (en die veiligheid ook waardeert, al zullen ze dat nooit toegeven).
Ik ben zelfs geneigd te denken dat dochter zich expres zo gedraagt om aandacht te trekken en kritiek te uiten op de nonchalance van vader. Misschien onbewust, maar toch.
