Vraag over leeftijdsverschil

Ideaal

Ik vind 4 jaar tussen kinderen ideaal! Dat zit er dus tussen mijn 2 kinderen.

Ze hebben beiden hun eigen dingen, hun eigen vriendinnetjes maar ze kunnen ook ontzettend goed samen spelen. En ze komen ook altijd voor elkaar op.

Het enige "nadeel" wat ik kan bedenken is het dat de jongste in jouw geval veel meegesleept zal moeten worden naar school en clubjes. Was bij onze jongste ook zo. Maar daar worden ze ook wel erg flexibel van.

Oh ja, over uitjes: dierentuin vinden ze allebei leuk (ze zijn bijna 4 en 8) en bioscoop bijvoorbeeld doe ik af en toe gezellig samen met de oudste. Je hoeft ze niet altijd tegelijk mee op stap te nemen immers. En een familie pretpark ging laatst met beide ook erg goed. Jongste is niet zo bang uitgevallen dus wilde overal wel in. En ik was met een vriendin dus waar de een wel in mocht/wilde bleef de ander bij m'n vriendin (of 1 van haar kids bij mij).

Hier

Tussen mijn kinderen zit 3, 3 en 4 jaar.
Mijn kinderen kunnen heel leuk samen spelen. De oudste speelt ook met de jongste bijvoorbeeld ondanks de 10 jaar die er tussen die twee zit.
Natuurlijk hebben ze ook eigen interesses en spelen ze niet altijd samen. Als ouder vind ik het juist fijn dat er iets meer tijd tussen de kinderen zit. Ik heb zo het idee dat ik juist op die manier makkelijker aan de kinderen individueel aandacht kan geven.

Uitjes zijn geen probleem. De jongste vindt alles wel leuk eigenlijk. Ik stem een uitje af op de oudste kinderen. We gaan naar pretparken, musea, dierentuin, bos...

Mijn oudste wil nu nog wel bijna overal mee naar toe. Alleen als we bijvoorbeeld naar een binnenspeeltuin gaan wil ze niet meer mee. Dan regel ik voor haar bijvoorbeeld dat ze naar een vriendin toe kan of naar oma. Over een paar jaar kan ze ook alleen thuis blijven.

Soms breng ik ook de jongste (of jongste twee) naar oma en ga ik expres iets doen met de oudste kinderen zoals naar de film of iets actiefs. Laatst ben ik met de twee oudsten naar de film geweest (Avatar) en de jongste twee waren bij oma.

Voor echte gezinsuitjes verzinnen we gewoon iets wat iedereen wel leuk zal vinden zoals dus dierentuin, pretparken, wandelen of sommige musea zoals openluchtmuseum, nemo, zuiderzeemuseum....

Waarom

Waarom moet er toch altijd ongeveer 2 jaar leeftijdverschil tussen de kinderen zitten? Waarom beschouwt "men" dat als ideaal?
Hier zit er bijna 5 jaar tussen zoon-1 en zoon-2. En dat gaat prima. Ze zijn nu dik 7 en dik 2 en ze spelen vaak heel leuk samen. Prachtig om te zien, hoe oudste zich bekommert om zijn kleine broertje en oprecht trots is als broertje een krabbeltje op papier zet. "Mama, kijk, hij heeft een hoofdletter "G" gemaakt! Knap van hem he, kijk nou toch eens hoe goed hij is!".
Ik beschouw een groter leeftijdsverschil dus als ideaal, maar puur vanuit mijn eigen gezin geredeneerd.

Familie

Bij mij in de familie een vergelijkbare situatie, daar is het verschil tussen kind 2 en 3 bijna 6 jaar.
De jongste is nu 2 en iedereen vindt het hartstikke leuk. De oudste 2 vinden het heel leuk om een kleintje in huis te hebben, met haar te spelen, soms te helpen met verzorgen. En de jongste kan zich goed optrekken aan de ouderen.
Soms moet je wel wat aanpassen, bijvoorbeeld als de kleinste de bouwwerken kapot wil maken, maar omdat die al vaker op de eigen kamer spelen lost dat zichzelf wel op. Ook met uitstapjes enzo, iedereen past zich soepel aan elkaar aan.

Tja..

Achteraf hoor ik om me heen dat het ideale leeftijdverschil tussen kinderen twee tot drie jaar is.. tja dat heb ik nooit geweten, bij toeval kwam het bij ons zo uit (je kunt niet alles bepalen).

Nu ze wat ouder zijn vind ik het wel prettig maar voorheen ook vaak lastig. Ik denk dat vier jaar tussenverschil ook genoeg voordelen én nadelen zal hebben.

Of het onderling goed klikt met de kinderen is niet alleen een leeftijdkwestie, ook een karakterkwestie. Echtgenoot als oudste kind kan en kon het altijd het beste vinden met het jongste kind en die schelen toch bijna zes jaar.

Meer dan vier jaar

Mij lijkt meer dan vier jaar leeftijdsverschil het meest ideaal. Dan heb je niet meerdere kinderen in de luiers en heb je, als de oudsten naar school gaan, tijd om aandacht aan je baby te besteden. Je hebt helemaal geen garantie dat kinderen het goed kunnen vinden samen, ongeacht of ze 1, 2 of 6 jaar in leeftijd schelen, dus daar hoef je het niet voor te doen of laten.

Niet laten om het leeftijdsverschil

Volgens mij maakt het meer uit of de karakters een beetje bij elkaar passen, dan het leeftijdsverschil.
Hier zijn kind 2 en 4 de diktste maatjes, ze schelen ruim 4 jaar, en onze tweede is ook nog het enige meisje.
Hetzelfde geldt voor kind 1 en 3, deze twee jongens schelen ook ruim 4 jaar, en kunnen het in de regel operbest met elkaar vinden.
Verder doen kind 1 en 4 met ruim 7 jaar leeftijdsverschil ook dingen samen. Bijv kind 1`neemt kind 4 mee naar de bioscoop, of brengt hem met de auto ergens heen, of spelen samen op de playstation.
De enige twee kinderen die wij vlak op elkaar hebben zitten, kind 2 en 3 hadden zo rond hun 12de vaak ruzie, maar ook dat was maar periode. Mijn mening is daarom, als je nog een dere wil zou ik het nooit voor het leeftijdsverschil laten.

Wel wat optimistisch

om ervan uit te gaan dat je dat leeftijdsverschil helemaal zelf kunt regisseren. Een zwangerschap kan op zich laten wachten...

Bij ons scheelden ze steeds wat meer (de oudste twee schelen twee jaar, de derde en de vierde drie-en-een-half jaar) en ik zie geen 'ideaal' leeftijdsverschil.

Over hoe ze met elkaar omgaan - dat varieert per fase.

Dank jullie wel

Bedankt voor alle persoonlijke verhalen. Leuk om te lezen.
Het klopt dat geen situatie met elkaar te vergelijken is. Toch vind ik het leuk om voorbeelden te lezen van kinderen met wat grotere leeftijdsverschillen die het goed met elkaar kunnen vinden. Waarschijnlijk ligt dat inderdaad meer aan de karakters dan aan het leeftijdsverschil. En 4 jaar is inderdaad helemaal niet zo veel.

Dat je het leeftijdsverschil niet kunt regisseren, besef ik goed hoor! Wat ik bedoelde, was: zelfs als ik snel zwanger zou worden, scheelt de baby resp 6 en 4 jaar met kind 1 en kind 2.

Wij hebben toenemend de kriebels, dus ik denk dat we er gewoon voor gaan...

Gewoon doen hoor

Wij hadden eigenlijk gepland dat er tussen kind 2 en kind 3 3 jaar leeftijdsverschil zou zitten (net als tussen kind 1 en 2). Maar daar bleek maar weer eens dat zoiets niet te plannen valt want het werden uiteindelijk ruim 6 jaar.

En nu achteraf vind ik het perfect. De oudste twee genieten zo van hun kleine broertje, dat is voor ook echt genieten. En bovendien heb ik overdag echt mijn handen vrij voor dit kleintje.

Het is af en toe wat passen en meten met slaapjes en uitjes enzo, maar dat weegt wat mij betreft dus echt niet op tegen de leuke kanten van het grote leeftijdsverschil.

Ik zelf

heb een broer van 6 jaar ouder en een zus van 5 jaar ouder ik vond het vreselijk!
Ik was altijd te klein ,altijd het kleine zusje, zij hebben ook hele andere jeugd herrineringen als ik. Ik heb mijn ouders vaak gevraagd waarom in ook niet nog een broer of zus dichtbij mij had ik voelde me echt een buitenbeentje.Zij deden samen heel veel stappen vakantie's vrienden groepen feestjes.en ik was altijd alleen.Daarom zou ik er niet voor kiezen die situatie die jij schetst.Ik zou nog liever 4 kids willen dan hebben ze allemaal een broertje/zusjes in de buurt qua leeftijd.

6 jaar verschil

Hoi Trijs!

Mijn eigen ervaring als kind wil ik graag met je delen. Mijn broer en zus schelen 4 jaar (die zijn ouder dan ik), ik scheel 4 jaar met zus en 6 jaar met broer. Ik kon het beste met mijn broer overweg. Met mijn zus nauwelijks. Hij was altijd heel lief en beschermend en deed leuke spelletjes met me: vliegtuigjes vouwen, bij onweer verstoppertje onder de deken, hij leerde me popmuziek waarderen en hij was er als de kippen bij als ik gepest werd, dan haalde ik werkelijk Grote Broer erbij (en groot was ie: wel twee meter!)
Volgens mij is het meer een kwestie van karakter dan van leeftijd, of geschwester met elkaar overweg kan.

Hier bevalt bijna 5 jaar verschil heel goed

Oudste is nu 12, jongste 7. Ze spelen nog steeds veel met elkaar en kunnen het geweldig met elkaar vinden. Als ouders is dit verschil ideaal, je kunt elk kind vanaf de geboorte de aandacht geven die je wilt zonder dat je eigen tijd helemaal in de knel komt.
En natuurlijk, het scheelt dat ze qua karakter bij elkaar passen. Ander voordeel is dat er veel minder strijd en jalouzie is bij meer leeftijdsverschil. Ze gunnen elkaar wat.
Zelf verwachten wij dat er een periode aankomt dat het contact onderling minder intensief wordt, namelijk als oudste verder in de puberteit komt en steeds meer haar eigen leven heeft. Maar dat zien we dan wel en ook die tijd gaat weer voorbij.
Die sterke band zal blijven.

Hier

Wij hebben 3 kinderen en de vierde verwachten we binnen een paar weken. De oudste twee schelen 2 jaar en tussen de tweede en derde zit 3,5 jaar, dat verschil vind ik tussen twee en drie kinderen wel prettig. Nu is jongste net twee geworden en binnen een paar weken komt de vierde. Lijkt me voor de jongste gewoon leuker om ook een "leeftijdgenoot" te hebben. De oudste twee trekken erg naar elkaar toe met spelen en uiteraard ruziemaken en het lijkt mij voor de derde ook leuk om dat mee te maken. Nu is het overigens niet zo dat we voor onze derde nog een kindje krijgen, we willen het zelf ook heel graag, maar het speelt misschien wel een beetje mee.

Ook drie

Tussen mijn oudste twee zit 22 maanden. Tussen de jongste en de middelste zit vijf jaar.
Ik vind het grote leeftijdsverschil wel fijn. De oudsten hebben de komst van de jongste heel bewust meegekregen en dat was zo ontzettend leuk! De zwangerschap liep niet bepaald op rolletjes en het was handig dat ik extra rust kon nemen wanneer de oudsten naar school waren. Ook met een kleine baby is dat handig in geval van gebroken nachten, omdat je dan toch nog eventjes kunt gaan liggen als de oudsten op school zitten. En ja, nu heb ik alle aandacht voor de jongste en is het ook nog eens lekker rustig wanneer hij zijn ochtend- en middagslaapje doet.
Bosmeer

3 kinders

Hoi,
Wij hebben ook 3 kinderen, een van 7,5, een van bijna 6 en een van 2,5. Tussen kind 1 en 2 zit 21 maanden, tussen kind 2 en 3 zit 3,5 jaar. Ik vond het grote voordeel dat je goed kunt uitleggen wat er allemaal gebeurt, dat snapte ons eerste kind destijds niet zo. En nu heb ik veel tijd met de jongste, als de oudsten naar school zijn en ik uit mijn werk kom. De drie kunnen heel leuk spelen samen. De 2e en 3e hebben nog wel eens strijd, maar al met al zijn ze heel lief voor elkaar. De jongens zijn heel trots op hun kleine zusje. En ons meisje hobbelde lekker mee in het ritme van ons gezin. Dat ging eigenlijk heel gesmeerd!
Nou, succes dan maar, ik zou het gewoon doen! Bij ons bevalt het héél goed!
Groet, Fiefje

Interessant allemaal

Hallo allemaal, nogmaals bedankt voor alle verhalen.
Branca2 en Pelle schrijven duidelijk dat zij het als kind echt niet leuk vonden om een nakomertje te zijn na 2 oudere kinderen. Dat is precies wat ik me afvraag.
Als je maar 2 kinderen hebt, speelt dat denk ik veel minder. Ik scheel zelf 6 jaar met mijn enige zus (ik ben de oudste). Wij hadden in bepaalde fases weinig aan elkaar, maar er was ook geen concurrentie met andere kinderen die wél dichter op elkaar zaten.
Jeanne schrijft dat dit misschien een beetje mee speelt in haar beslissing om een 4e te krijgen (leuk! veel succes!). Ik zie dat bij ons echt niet gebeuren, maar kan me goed voorstellen dat het voor de kinderen misschien leuker zou zijn. Sowieso lees je vaak dat een even aantal kinderen veel beter werkt, maar ik weet niet of dat echt zo is.
Van Bosmeer en Fiefje en sommige anderen lees ik dat het juist heel leuk is en prima gaat, een 3e kleintje met een wat groter verschil tussen kind 2 en kind 3. Ik denk dat het voor de ouders en voor de oudste 2 inderdaad heel leuk kan zijn, ik hoop alleen zo dat de jongste zich niet alleen voelt, zoals Branca en Pelle beschrijven.
Ach, ik ga hier toch niet uitkomen. Het is bovendien denk ik erg afhankelijk van de jongen/meisje verdeling en vooral van de karakters. Mijn 2 jongens (net 5 en bijna 3) zijn erg verschillend en doen nog weinig samen. Dat kan nog veranderen, maar het hoeft niet.
Ik geloof niet dat ik het leeftijdsverschil zwaarwegend genoeg vind om niet meer aan een 3e te beginnen. Maar ik blijf er wel over piekeren!

Niets zinnigs over te zeggen

Ik denk dat er namelijk over elk leeftijdsverschil voor- en nadelen op te noemen zijn. Hier schelen de oudste twee 2 jaar en 4 maanden. Ze hebben meer ruzie dan lol met elkaar, nummer 3 scheelt ruim 6 jaar met nummer 2 en die twee hebben dus juist de grootste lol samen. Nummer 3 en 4 schelen weer slechts 14 maanden, ze zijn allebei nog erg jong, maar lijken het fijn te hebben samen (jongen/meisje nb)En nu is nummer 5 onderweg, hij zal 22 maanden schelen met nummer 4, 3 jaar met nunmer 3, ruim 9 jaar met nummer 2 en bijna 12 jaar met nummer 1. En ik vermoed dat het wel los zal lopen. Het heeft ook gewoon met karakter te maken en je hebt het nu eenmaal niet helemaal voor het zeggen met leeftijdsverschillen. Dus willen jullie graag een derde? Go for it! Succes!

Risama

Ook bijna vier jaar

Tussen mijn oudste en jongste zit ook bijna vier jaar. Ik had dat vooraf liever anders gezien, maar ja. Je hebt niet alles voor het uitkiezen. Ik heb heel lang gedacht dat het leeftijdsverschil te groot zou zijn. Ik heb ook heel lang gedacht dat ik het niet zo leuk zou vinden om wéér met luiers en borstvoeding en doorslapen en alles waar ik net vanaf was te beginnen.
Maar zo is het niet. Jongste trekt zich enorm op aan oudste, oudste is reuze geduldig met jongste. Ze vullen elkaar prima aan, kunnen ieder op hun eigen manier met bijvoorbeeld Playmobil spelen en hebben dan samen heel veel pret. Voor jongste is het soms heel handig dat oudste zo goed kan lezen, voor oudste is het soms heel verrassend dat jongste veel meer durft. Daar trekt hij zich dan weer aan op.
En die luier/doorslaap/borstvoedingproblemen, ach, daar ga je gewoon weer in mee. Van alles wat ik vreesde is bijna niks uitgekomen.
Behalve dan dat ik vreesde dat er een moment zou komen waarop het leeftijdsverschil lastig zou zijn bij een uitstapje. Dat was afgelopen jaar zo toen ik met oudste en jongste naar de Efteling ging. Oudste wilde in alle achtbanen, jongste pertinent niet (was ook echt nog te jong). Tja, dan is dat een heel complexe situatie. Maar daar leer je van: volgende keer niet als enige volwassene mee.
Jouw gevoel begrijp ik dus heel goed, maar laat het inderdaad niet te zwaar wegen.

Het scheelt denk ik wel

als je 2 kinderen hebt die zoveel in leeftijd schelen of dat er twee dicht op elkaar zitten en er dan nog een 3e een paar jaar later achter aan komt.
Als je maar met zijn tweeën bent weet je niet beter maar juist als er drie zijn trekken de oudste veel met elkaar op en hangt de jongste er bij.
Is mijn mening.Mijnouders hadden het nooit zo door (ik heb het ze gister eens gevraagd) Ik kreeg wel meer aandacht maar miste gewoon het contact dat mijn broer en zus met elkaar hadden.

Branca

Dat hoeft niet echt te liggen aan het leeftijdsverschil. Kan ook aan karakter liggen. Misschien niet altijd de eerste tien jaar, maar zeker wel later als ze ouder worden. Wij waren nl met z'n vijven. Ik was de oudste en tussen mij en mijn broer en zus vlak onder mij zit 1 en 3 jaar. Maar met hen heb ik erg weinig contact terwijl zij samen weer veel meer contact hebben. Dat was in onze kinder- en puberjaren al zo. Met mijn 7 jaar jongere zusje daar weer onder juist het tegendeel. Met haar heb ik juist wel meer en heel goed contact. Altijd al gehad, vroeger ook al. En mijn jongste broertje eigenlijk hetzelfde al is dat wel minder dan met mijn zusje. Mijn jongste broer en zus (2 jaar verschil) trokken ook niet echt veel met elkaar op. Dat is nu ze volwassen zijn en zelf een gezin hebben wel beter trouwens. Als jongste hing hij er altijd een beetje bijaan. Misschien is dat ook wel het lot van de jongste zijn in een gezin met meerdere kinderen. Ik zie het in mijn eigen gezin ook wel een beetje, vooral nu de oudsten puber zijn en hij nog (lang) niet

Pelle: huh?

Sorry als jij je voelt aangesprokken maar ik had enkel de laatste posting van Branca gelezen. Heb helemaal deze draad niet (meer) gevolgd dus jouw posting ook niet gelezen. Ik reageerde enkel op de reactie van Branca ivm het leeftijdsverschil.
Ik snap dus niet wat je met jouw posting aan mij wilt zeggen. Jouw reactie op mij lijkt in mijn optie dan ook kant nog wal te slaan, want het is totaal niet wat er ooit in mijn hoofd is opgekomen ivm wel of niet krijgen van kinderen. Ik heb enkel proberen te zeggen dat het leeftijdsverschil niet altijd de oorzaak hóeft te zijn van het niet klikken tussen verschillende kinderen uit één gezin.

Grappig

ik heb jaren allerlei plannen gehad en ideeen over ideale leeftijdsverschillen.

Laat gaan laat gaan.

Nu ben jij misschien net zoals mijn vriendinnen direct zwanger als je het wil maar ik was dat niet.

Mijn oudste is bijna 7 en mijn jongste is 6 maanden en ik vind het perfect ideaal en geweldig dat ik uberhaupt 2 kinderen heb waar ik zo uitgebreid van kan genieten omdat er ook zoveel leeftijd tussen zit.

Dus mijn tip: wacht nog een paar jaar joh

Reactie op pelle

Ik weet niet of jouw reactie op mijn reactie bedoeld was, maar het komt misschien zo over dat we een vierde krijgen omdat dat voor de derde leuk is. Maar dat is niet zo, we wisten voordat we kinderen kregen dat als het mocht lukken, dat we dan graag vier kinderen zouden krijgen. Overigens wel kijkend naar de omstandigheden met één, twee of drie kinderen, als er één bijvoorbeeld extra zorg door ziekte of handicap nodig zou hebben, dan zouden we niet aan een volgend kind beginnen als wij dat samen niet aan zouden kunnen. Ons vierde kind komt wel wat sneller dan wij vooraf (voor dat we kinderen hadden) hadden bedacht, omdat het ons praktischer en "leuker" lijkt voor de derde.

Pelle

Als mijn reactie ook voor jou bestemd was had ik in de titel van mijn posting gezet 'Branca en Pelle'. Nu stond er alleen 'Branca'.
Maar goed, geeft verder niet hoor. Ik begreep er alleen niet veel van. Zelfs niet toen ik ook jouw posting van gisteren erbij gelezen had (maar dat kan aan mijn gebrek aan geduld en tijd zijn dat ik me er niet al te diep in wilde verdiepen). Maar goed, laat verder maar. Is de moeite niet waard om over door te gaan, toch? Misverstandje...

Drie lijkt me ook lastiger

Wij hebben vier kinderen en er is geen echte nakomer dus dan is het wel evenwichtiger. Ik kan me voorstellen dat drie kinderen waarvan de oudste in leeftijd heel dicht bij elkaar zitten en dan de jongste er wat achter aankomt minder leuk is. Dan kan de jongste inderdaad het gevoel krijgen dat hij er maar wat bijhangt, zeker als de oudste twee veel met elkaar omgaan.

Toch zou ik daarom het niet laten om een derde kind te krijgen. Van te voren kan je het toch allemaal niet voorspellen hoe het zal gaan of hoe dingen gaan lopen. De wens om een kind te krijgen zou bij voor op staan. Ik zou een minder ideaal leeftijdverschil niet een dusdanig probleem vinden om er geen kind bij te krijgen.

Juist sera

Sommige dingen heb je niet voor het kiezen. In de ideale situatie hadden wij drie kinderen gehad waar telkens een jaar of 2,5 tussen zou zitten. In de praktijk is dat echter niet mogelijk gebleken.

En nu zitten we dus met een andere situatie, die achteraf gezien, toch ook nog best wel veel onvoorziene voordelen heeft.

Hoe dit voor onze jongste gaat uitpakken kan ik nu ook nog niet voorzien. Ik mag toch echter hopen dat hij later niet zal aangeven dat hij dan maar liever niet geboren zou zijn. Dit is namelijk zijn lot, net zo goed als het onze dochter haar lot is om op te groeien met twee broers en als middelste en dat het het lot van onze oudste is om de oudste te zijn. Daar hebben wij als ouders allemaal niet bewust voor gekozen, dat is ons namelijk ook maar overkomen.

Overigens blijf ik erbij dat de twee grote voordelen zijn dat de oudste twee het heel bewust meemaken en daar ook erg van genieten (en ik dus ook) en dat ik voor de jongste veel meer tijd heb dan dat ik had voor de middelste omdat ik overdag mijn handen vrij heb.

Ik kan tot nu toe (16 maanden)nog echt geen nadelen opnoemen maar wellicht dat ik daar over 10 of 20 jaar anders over denk.