Vraag - opvoedingsdialoog (leiden)

Och

We hebben OO.

Och

De spelregels van het forum gelezen, Jasper?

Tirza

Och

Ik ben heel erg tevreden met en dankbaar voor OO.

Heb ik zeker gelezen

Ik heb de regels gelezen. Als je denk dat ik op zoek ben naar een commercieel winstbejag: absoluut niet! Ik zoek niks anders dan iets wat complementair aan OO is en iets meer interactie.

En krijg je altijd antwoord op je vragen?

Ben nieuwsgierig!
Zoek gewoon iets wat complementair is aan OO.

Och

Als er geen winstbejag is, waarom noem je dan de praktijknaam? En waarom plaats je de oproep niet in de rubriek 'oproepen'?

Tirza

Ach

Wat een gastvrij onthaal. Jasper, ook al voelt je vraag wel wat stiekem reclame-achtig, mijn antwoord: ja, het zou interessant kunnen zijn. Het gevaar is wel dat de dialoog toch uitmondt in deskundigen die ouders iets vertellen, omdat ze nou eenmaal deskundig zijn én omdat ouders (hier op OOl niet hoor, maar elders wel, zeggen ze) denken dat deskundigen iets weten wat zij zelf niet kunnen bedenken. Hier is het meer crowdsourcen.
Ik vraag jou dus: hoe houd je de dialoog evenwichtig?

Thema's

Je zou een thema kunnen kiezen. Bijvoorbeeld, hoe herken je dyslexie en hoe ga je ermee om? Hoe ga je een gesprek aan met pubers? Ik bedoel, vraag eens om je heen waar behoefte aan is, en organiseer zoiets.

Iets te enthousiast en kort door de bocht geweest excuses daarvo

Beste Tirza,

Allereerst dank voor je moeite om mijn tekst uberhaupt te lezen. Ik ben in mijn enthousiasme ook iets te snel en kort door de bocht geweest waardoor sommige reageren zoals ze nu reageren. Mijn excuses voor het kort door de bocht berichtje.

Ik wil graag nog iets meer achtergrond schetsen waarom ik de vraag stelde.

Ik loop zelf al een tijdje rond met het idee om iets van een opvoedingsdialoog te doen. Mijn eigen reden is dat we behoorlijk vastlopen in het circuit van therapeuten. Dit gaat dan om de ontwikkeling van onze dochter. Zij heeft een tremor en kan geen diepte zien. Het is voor ons zelf een zoektocht langs allerlei therapeuten. Ik zit zelf best wel vaak tegen het plafond op die momenten dat een deskundige weer iets zegt wat voor mijn gevoel niet recht doet aan het zijn van mijn dochter. Ik heb erg last van de hokjes in therpeutenland.

Ik zou meer willen delen en op een meer volwassen manier met deskundigen willen praten.

Mijn vrouw is psychmotorische kindertherapeut en een heleboeel mensen weten gewoon niet wat dat is. In de snelheid en met mijn enthousiasme had ik haar website erachter gezet om te informeren. Maar dat hadden talloze andere websites kunnen zijn en dat geef ik toe (even niet bij nagedacht). Aan de andere kant de website is erg op Leiden gericht.

Ondertussen zijn er al weer andere reacties gekomen. Ik ga het verder uitwerken en misschien zet ik dan wel een berichtje in oproepen neer.

Omdat het nog maar een idee was heb ik de afweging gemaakt om het bij 'Algemeen Ouderschap' te zetten.

Hartelijke groet,

Jasper

Jasper

Nu, met iets meer informatie, klinkt je oproep heel anders. Sorry voor mijn aanvankelijke reactie, je eerste bericht klonk héél erg als reclame, maar ik snap nu hoe het zit. Ik hoop dat je vindt wat je zoekt. En anders: kijk nog eens rond op het forum, wie weet heb je er toch iets aan. De communicatie gaat soms zo snel dat het echt op een dialoog lijkt
De rubriek zorgenkinderen wordt goed bezocht door ouders die veel ervaring hebben met hulpverleners.

Als je dan toch in dialoog gaat...

neem dan de communicatie met school mee. Je voelt je heel eenzaam als je dat allemaal zelf moet uitvogelen. Wat ik lees over communicatie met school (behalve dan op OO!) is toch vooral hoe je communiceert als beide partijen van goede wil zijn, en dat is niet altijd zo.

Ik vind dat je in het geval van hulpverleners toch wat vrijer bent dan bij de schoolkeuze. Bij de schoolkeuze heb je te maken met broertjes en zusjes die er ook zitten, met het zwartmaken van je kind zodat het elders niet meer terecht kan, en met geografische beperkingen. Zoals het feit dat wij hier geen echt goede school voor zorgenkindjes in de buurt hebben. Als ik het verhaal over het uitreiken van de Balans Award aan een school lees, sla ik elke keer groen uit de van de jaloezie.

Bij hulpverleners speelt dat allemaal iets minder, je kan blijven zoeken tot je de juiste hebt. Al kan dat ook moeilijk zijn, maar je zit niet zo muurvast.

Schoenmaker...

houd je bij je leest, zou ik zeggen. Een PMT therapeute is niet opgeleid om gesprekken over opvoeding met ouders te voeren. Daar heb je andere deskundigen voor.
Ik vind dat een PMT therapeute of ander soortige therapeuten zich open moeten stellen voor gerichte vragen over die soort therapie van ouders.
Maar een praatgroepje oprichten en opvoedingsadviezen, laat dat maar over aan andere deskundigen die op dat gebied kundig zijn. Je vermeldt overigens ook niet wat voor opleiding jij zelf hebt. Is dat niet van belang of zo?

Is dat een antwoord op je vraag Jasper?

Och

Jasper: :"En krijg je altijd antwoord op je vragen?"
Kan dat dan? Is dat wenselijk? Door samen over de dingen te praten, hier op OO, kun je een situatie van meerdere kanten belichten. Daardoor kun je weer verder. Al is het alleen maar de wetenschap dat je niet de enige bent. Dat helpt.
Ik geloof niet zo in antwoorden op vragen. Opvoeden is geen proefwerk dat je maakt, waarbij de mensen die ervoor doorgeleerd hebben de antwoorden weten.

Och

Als je nog gelooft dat er antwoorden zijn op al je opvoedvragen, dan heb je nog een lange weg te gaan. Het fijne van een forum als dit is nou juist dat je altijd heel diverse 'blikken' krijgt, soms totaal tegenstrijdig, waar je dan zelf weer uit kunt halen wat je aanspreekt. En zo stel je jezelf steeds bij. Een echt 'antwoord' is er zelden, aangezien alles samenhangt met hoe je kind is, hoe je zelf bent, hoe de omstandigheden zijn... En dat is niet alleen per geval verschillend, maar ook nog eens per tijdsperiode (en soms zelfs per dag).
Uitwisselen van ideeën is natuurlijk hoe dan ook prima (al ben ik over het algemeen ook geen fan van zogenaamde 'deskundigen'), maar wat mij betreft liever op een forum dan in een groep. Dit omdat ik dan kan lezen, schrijven, reageren wanneer het mij maar uitkomt/mijn hoofd ernaar staat. En omdat ik dingen dan kan laten bezinken. Ik hoef niet direct mijn mening te bepalen t.o.v. een onderwerp, ik kan er ook een uurtje over nadenken (en ondertussen kinderen uit school halen of koken ofzo) en dan weer reageren. Als ik met een groep bij elkaar zou moeten zitten zou ik er veel minder uithalen en veel minder bij kunnen dragen denk ik.

Koentje

"Een PMT therapeute is niet opgeleid om gesprekken over opvoeding met ouders te voeren. Daar heb je andere deskundigen voor."
Joh, denk niet zo in hokjes. Moet je tegenwoordig 'opgeleid' zijn om met ouders over opvoeding te mogen praten? Ik vind je wel erg zwart wit. Welke 'andere deskundigen' mogen dit volgens jou trouwens wel?
De beste therapeut die wij de afgelopen jaren hebben getroffen voor onze zoon was een - jawel - psychomotorisch therapeut. Ik vind jouw opmerking dus echt kolder.
Jasper, ik heb persoonlijk geen behoefte aan zoiets wat jij beschrijft. Maar dat komt denk ik omdat ik nogal digitaal gericht ben. Geef mij maar een goed forum (OOL) en ik red mij wel.

Meerwaarde

Ik zie daar wel de meerwaarde van in.

Gesprekken in peergroepen hebben hier al verschillende keren tot verrassende inzichten geleid. Al is het maar een gevoel van herkenning.

Kan me zo voorstellen dat dat voor mensen uit de omgeving Leiden net zo goed geldt....

Op zich een goed idee

want niet iedereen zit graag op een forum, sommigen praten liever IRL. Maar voor zorgenkindjes heb je voldoende aanbod van lotgenotengroepen door MEE en Balans, denk ik. Misschien kan je bij Balans aanhaken, vrijwilligers met goede ideeën zijn er altijd welkom.

Uit jezelf

Jasper, je hebt zelf opvoedvragen. Een algemene discussie over opvoeden helpt je niet aan antwoorden of ideeën. Dit forum biedt mensen de kans om die specifieke vragen te stellen.
Daarop komt niet altijd antwoord. Wel vaak een bijna systematisch 'verhoor' in de vorm van een vragenvuur (hoe zit dit dan, wat doe je daar mee). Daaruit ontstaat analyse.
En omdat iedereen kan meelezen, helpt het. Misschien niet altijd de vraagsteller, maar wel vaak een meelezer (zo heb ik er nog nooit naar gekeken).
Ik denk dat meer algemene prietpraat over opvoeden niet leidt tot scherpe vragen, laat staan tot inspiratie of antwoorden.
Ik denk bovendien dat jij het antwoord op jouw vraag (zou een opvoeddialoog helpen) zou kunnen verkrijgen door (onder een andere nick) een nieuw draadje te starten waarin je jullie specifieke problemen/vragen aan de orde stelt.
Dan zie je hoe dat werkt, die mix van meningen. Het over jou en elkaar rollebollen met tegenstrijdigheden. Dan zie je dat niemand gelijk heeft, maar dat dat toch heel inspirerend kan zijn.
Ineens lees je de woorden die je altijd zocht, of schrijf je ze op in reactie naar iemand anders.
Groet,
Miriam Lavell

Laagdrempelig

uitsluitend als de kosten laag zijn en de wachtlijsten kort. Omdat via officiele kanalen de wachtlijsten giga lang zijn zou je wellicht een brugfunctie kunnen vervullen.