Volgen jullie tv-serie Dream School ?

Ik vind het een mooi programma. Ze proberen de jongeren met de neus op de feiten te drukken. Ik stond er ook van te kijken dat er jongeren al met 14 jaar gestopt zijn met school.  

Ik ken het programma niet. Waar en wanneer wordt dit uitgezonden?

Ja ik kijk het altijd. 
Sommige zijn zo snel in de weerstand,zo boos en overal tegen aanschoppen en klagen, de ikwilditniet-rol. Caithlin bijvoorbeeld. Ik denk dan: als je jezelf nu terug ziet, wat denk je dan? 
Ik vind t goed dat ze met hun neus op de feiten gedrukt worden dat t zo niet werkt . Dat ze zelf moeten veranderen.

Knutselkei schreef op 15-01-2023 om 13:16:

Ja ik kijk het altijd.
Sommige zijn zo snel in de weerstand,zo boos en overal tegen aanschoppen en klagen, de ikwilditniet-rol. Caithlin bijvoorbeeld. Ik denk dan: als je jezelf nu terug ziet, wat denk je dan?
Ik vind t goed dat ze met hun neus op de feiten gedrukt worden dat t zo niet werkt . Dat ze zelf moeten veranderen.

Ik krijg uiteindelijk wel sympathie voor de meesten. Omdat er vaak wel naar voren komt waar dit gedrag uit is voortgekomen.

Iati schreef op 15-01-2023 om 13:08:

Ik heb in het kader van de anonimiteit speciaal voor dit topic een ander account aangemaakt. Ik werk op een middelbare school waar het op dit moment behoorlijk rommelt. Over 2 weken komt Eric van t Zelfde voor 3 jaar als rector om orde op zaken te stellen. Ik ben heel benieuwd.
En ja, ik kijk.

(dinsdag, 20:30 uur, publieke omroep)

Wat gaaf! Of nou ja liever was het niet nodig voor jullie hoe gaat zoiets eigenlijk? Vacature waarop hij reageert of hem persoonlijk vragen? 

Wb programma zelf. Kijk het al een aantal jaar. Blijft mij altijd wel boeien. Aantal jaar geleden is er kritiek geweest op de nazorg. Kinderen zouden na die 3 weken nauwelijks meer begeleid worden. Is nu dacht ik beter geworden.

de gastdocenten vind ik nooit echt wat van. Wel moedig dat ze daaraan mee willen doen.  

Mijn man en ik kijken dit al vanaf seizoen 1. Het raakt me. Veelal hebben deze jongeren geen makkelijke jeugd gehad, moeilijke thuissituatie, pesterijen etc. 
Toch schrik ik elk jaar weer van hoeveel jongeren dagelijks drugs gebruiken en hoe passief sommige ouders zijn. Ja, kind ging gewoon niet meer naar school, tja, is zo gelopen, kan ik ook weinig aan doen.
Wel merk ik ook het gedrag van afschuiven op anderen en de macht van 'gewoontes'. 
Ik gebruik nu eenmaal elke dag, ik kan nu eenmaal geen nee zeggen tegen drank, ik ben gewoon gewend om laat op te staan. Zodra iets niet lukt of ze geen zin hebben, zijn ze geneigd om af te haken. Tja, zo werkt dat op school of werk ook niet. Het is geen houding waarmee ze in de toekomst ergens gaan komen. En omdat die houding blijkbaar op een of andere manier is gefaciliteerd door hun omgeving of door hun gedrag is afgedwongen, moeten ze nu leren dat dat ze niet brengt waar ze willen zijn.

Eppos schreef op 15-01-2023 om 13:49:

Heb het eerder wel eens gezien. Vind het wel een mooi iets, waarvan dan akte op tv.
Ik denk dat er zoveel jongeren zijn waarbij het gebeurt (om welke reden dan ook) dat er zo vroeg geen toekomst lijkt, zaken in de weg zitten, uitvluchten worden gezocht. Meer dan je kunt voorstellen. 

Het verbaasd mij hoeveel mensen ddnken dat deze kinderen op tv een hoge uitzondering zijn. Maar ik begrijp het helemaal. Als je zelf niet in dat vakgebied zit of enige ervaring daarin hebt lijkt alles meteen bijzonder. 

Heb er genoeg in mijn werk meegemaakt waarvan ik al aan de voorkant zag, dit gaat hem niet worden. Toch geloof ik dat geen enkel kind slechter wordt van aandacht en nabijheid.

Zeesterretje schreef op 15-01-2023 om 13:18:

[..]

Wat gaaf! Of nou ja liever was het niet nodig voor jullie hoe gaat zoiets eigenlijk? Vacature waarop hij reageert of hem persoonlijk vragen?

Nee, liever was het inderdaad niet nodig. Maar het is helaas wel nodig. Dus ik ben blij, want het kan er alleen maar beter op worden, en als ik lees en zie wat deze man her en der voor elkaar gekregen heeft: klinkt hoopvol. 

Hij heeft niet gesolliciteerd trouwens. In ieder geval niet op een officiële vacature. Geen  idee hoe het wel gegaan is, het lijkt op diplomatiek gedoe op hoog niveau. De aankondiging was er zomaar opeens.  

Ik denk dat veel kinderen zo vaak te horen krijgen of voelen dat anderen denken 'dit gaat hem niet worden', dat het mij vrijwel onmogelijk lijkt dat zelf wel te denken als je al veel problemen hebt. Ik zie in dit programma en ook om mee heen dat deze kinderen mensen om zich heen nodig hebben die wél vertrouwen houden en van daaruit ook logische verwachtingen van deze jongeren hebben. Het zelfbeeld is zo verdrietig laag bij deze jongeren. Ze voelen zichzelf ook afgeschreven. In Dreamschool worden ze weer gezien als jongeren die iers kunnen, van wie met duidelijke maar liefdevolle hand iers verwacht wordt en waarbij ze gespiegeld worden in hun eigen rol. 
Ik leer er zelf ook veel van. 

Ik denk dat veel mensen kinderen krijgen die niet de kwaliteiten hebben tot het opvoeden van kinderen. Zij hebben moeite om zichzelf staande te houden in het leven en de maatschappij en gaan dan kinderen opvoeden. Kinderen zijn vervolgens beschadigd en proberen dit met drank of drugs te verdoven. 

Dit is natuurlijk wel heel generaliserend. 

Er zijn ook kinderen / jongeren die iets anders traumatisch meegemaakt hebben.
Als.je dan moet goed wordt opgevangen of je niet veilig voelt in het te delen met anderen, dan loop je vast.
Helaas

Kijkend naar dat programma lijkt het wel steeds 'erger' te worden. Een jongen die geen eens een eigen slaapplek heeft, maar slaapt naar de CV ketel. Dat kan je toch niet bedenken?

Moet het in beeld gebracht worden? Ik twijfel. Al laat het wel zien dat er in NLD veel kinderen/ jongeren opgroeien in een lastige situatie.

Ik zou weleens willen weten hoe het met de jongeren uit vorige seizoenen is na een aantal jaar. Heeft het programma hen geholpen om hun leven op de rit te krijgen? Ik meen mij te herinneren dat dat na kritiek wel te zien was op tv, maar het heeft iig weinig indruk gemaakt bij mij en voelde toen als zieltjes winnen voor het programma. 

ik heb dit vroeger gekeken, maar ben al een paar jaar gestopt. Ik vind deze jongeren te kwetsbaar om een programma mee te maken in deze tijd, waarin eens gepubliceerd het voor altijd terug te vinden is. Hoe integer ze het ook proberen in te steken.

De jongeren kunnen zelf niet overzien waar ze instappen. Ik heb moeite met de glorificatie van Lucia en Eric als grote redders, ook al laten ze zelf ook wel eens wat kwetsbare kanten zien. 

daarnaast schrijven tvwetten voor dat er favorieten en “villains” moeten zijn en ook dat zie je (subtieler dan gebruikelijk) terugkomen. Niet oké in mijn boekje voor deze jongeren. 

Een paar jaar geleden was er ook flink wat ophef over het gebrek aan nazorg/begeleiding. Terecht of onterecht is lastig te beoordelen.

Maar ik kijk dit dus niet meer, voelt voor mij niet oké. Geen oordeel over mensen die dat wel doen trouwens.

Ik kijk het ook al een aantal jaar en volg het altijd.

Met Soraya zie ik het sowieso goedkomen. Haar verhaal greep me heel erg aan, volgens mij wil ze altijd het beste voor anderen en cijfert ze zichzelf teveel weg. Maar ik denk dat zij deze kans écht aangrijpt en dat ze veel doorzettingsvermogen heeft.

Met Davy komt het ook goed. Toen hij wortels at na de les over voeding, kreeg hij veel negatieve reacties van klasgenoten. Wat een groepsdruk.  Tof dat hij ondanks dat, gewoon door bleef met de gezonde wortel eten. Hij haalde zelfs wat wortels en appels voor anderen. 

Verhaal van Julian raakte me ook. Ouders gescheiden, allebei nieuw gezin. Vader raakte depressief waardoor Julian naar zijn moeder moest, maar die 'kon hem er ff niet bijhouden, want ze had zelf al een nieuw gezin'. Zó sneu, Julian is gewoon te weinig gezien en erkend door zijn ouders. Slaapt nu op een halletje onder de cv-ketel op een matras, want moeders wil niet teveel moeite stoppen in een fatsoenlijke kamer. Julian moet eerst bewijzen dat ie dat verdiend heeft. Desondanks is hij heel dankbaar met zijn 'eigen plekje' 

Ik heb erg bewondering voor Eric, neemt leerlingen serieus en houdt ze een spiegel voor. Lucia bewonder ik ook, maar vind ik soms wat te zweverig. 

Ik steek er zelf ook wat van op. 

Ben nog niet aan het nieuwste seizoen begonnen, maar volg het ook sinds seizoen 1. Een van de kinderen hier thuis zit inmiddels ook bijna 5 jaar thuis en in dat opzicht geeft het programma mij ook steun. Al zou ik mijn kind zoals iemand eerder al benoemde zeker nu nog te kwetsbaar vinden om aan zo’n programma mee te doen. Ik denk dat ze echt al wel een stap moeten hebben gemaakt voor ze dat kunnen.

Maar kijk hoe de maatschappij in elkaar zit. We leren kinderen al van jongs af aan dat ze hun best op school moeten doen. Dat dat belangrijk is voor later. Bij mijn kind kwam er op de basisschool al niet uit wat er in zat, door fysieke problemen en een gebrek aan begeleiding. Achteraf begonnen daar de frustraties al. En dan zat kind ook nog eens in een klas waarin ze in groep 8 vertelden dat iedereen die minder dan havo haalde, dom was. In ons geval deed dat al veel met het zelfvertrouwen van kind. 
Uiteindelijk is kind in de tweede met trauma klachten thuis komen te zitten. Kan gebeuren. Maar kind is daardoor nog wel meer aan zichzelf gaan twijfelen. Iedereen zegt dat school zo belangrijk is voor je toekomst en ik red die school niet eens. Wat zegt dat dan over later? Kan ik later nog wel genoeg verdienen om rond te komen? 
En juist dit programma laat mij dan zien hoeveel er nog mogelijk is, ook als school niet lukt in die periode dat dat zou moeten.