Voel mij een slechte ouder

Kan je vriend je dochter niet wat vaker meenemen naar de creché en activiteiten? 

Mijn moeder kreeg dezelfde opmerkingen op haar 23ste met mij: een kind met een kind. Heb ik zelf nooit wat van gemerkt. 

Zij er helemaal geen jonge moeders in je omgeving? 

Google eens op 'Jonge Mama' + je woonplaats of een stad in de buurt, dan vind je een netwerk van jonge moeders t/m 23. 

Ik was ook jong moeder (18) maar herken je verhaal niet in die mate. Wel dat de aansluiting anders is dan met leeftijdsgenoten, maar dat is ook logisch. 
Ik zou, als je daar wil blijven wonen, contact blijven zoeken. Praatje blijven maken, je niet afzonderen, vraag eens een vriendje te spelen. Qua kleding gewoon overal merkjes inzetten. Kan daar geen misverstand over bestaan. 

Een andere woning is natuurlijk niet makkelijk te vinden maar je krijgt als je niet teveel verdient natuurlijk wel huurtoeslag. 
Als het inderdaad zo is zoals je beschrijft vind ik het zelfs een beetje overkomen als pestgedrag. 

Ik heb er geen ervaring mee, maar ben zelf een oude moeder (1e met 35 jaar) en voelde me er ook nooit bij horen, dus het gevoel herken ik wel. Weinig aansluiting, een generatie-dingetje waarschijnlijk. Sommige moeders zijn sowieso al geneigd om een ander naar beneden te halen zodat ze er zelf beter op staan. Onzekerheid overschreeuwen, zeg maar. Althans, dat is hoe ik het na de basisschool, dus achteraf, zie.
Koester die lieve 67-jarige vrouw en sta jezelf toe te groeien in je moederrol. Hou van je kind en van jezelf, jij weet hoe het zit, de rest doet er niet toe.
Sterkte!

Wat rot dat je het zo ervaart. Heb je de mogelijkheid om op termijn in een stad te gaan wonen? Daar heb je minder last van geroddel.
En dat van die jas en schoenen, dat kan gewoon gebeuren. Vergissen is menselijk.
Laat je niets aanpraten.

Een iedere ouder doet maar wat of je nu 20 of 30 bent. Het is voor iedereen zoeken en leren. En iedereen laat wel eens een steek vallen, dat hoort erbij. Als je om je kind geeft en grenzen stelt waarbinnen ze de wereld kunnen/mogen ontdekken komt het echt wel goed.

Oh, daar had ik over heen gelezen, over haar leeftijd. 
Maar waarom heb je het dan over een gemis aan vriendinnen? Kinderen van 2 hebben meestal geen vriendjes hoor! Ze ziet toch kinderen in de opvang? 

2 jaar is ook nog jong hoor voor vriendinnetjes voor je dochter. Leg de lat niet te hoog voor jezelf. Je dochter komt buiten de deur andere kindjes tegen en dat is nu echt wel genoeg voor haar.
Dorpen kunnen inderdaad erg gesloten zijn, stug zelfs de mensen daar.  Misschien is het op een gegeven makkelijker als je een gezamenlijk model hebt. Samen in de ouderraad op de kleuterschool bijvoorbeeld.  
Geef het de tijd. Je hebt het zo waarschijnlijk ook al heel druk. Volledige zorg voor je dochtertje en financieel alles verzorgen. Focus je lekker op de tijd met je dochtertje. Ze kan later altijd nog uitvliegen. 
Misschien is er wel ergens een kinderboerderij in de buurt waar jullie samen heen kunnen?

Peuters spelen doorgaans op de opvang met elkaar, of in de speeltuin, of met neefjes/nichtjes of met de kinderen van de vrienden van hun ouders. Maar echt vriendschappen zoals dat op de basisschool begint ken ik van die leeftijd niet. Ook clubjes nog niet.
Mijn dochter had nooit speelafspraakjes met kinderen van het kinderdagverblijf en ik geloof ook niet dat dat gebruikelijk was. 
Ze heeft op de crèche contacten met andere kindjes en ze gaat er graag heen. Dat is genoeg. Je hoeft echt niet tegen wil en dank verplicht bevriend te raken met andere ouders. Dat komt of dat komt niet.

Wat vervelend en eenzaam moet jij je voelen zo! Heb je geen contact meer met je ouders ook? Want het klinkt eigenlijk alsof gewoon een familie mist en dat je een soort verbinding zoekt met mensen op een plek die daar niet persé gebruikelijk voor is. Tenminste, mijn ervaring eerder was dat het kinderdagverblijf toch vooral is om je kinderen naartoe te brengen en te halen en het niet persé om vriendschappen te sluiten. Alhoewel helemaal geen praatje met niemand, zelfs niet met de leidsters daar, wel heel schraal klinkt. En hoe weet je dat er over jou geroddeld wordt? Denk je dat of weet je dat zeker? 

Het is waar dat 2, 3 jaar is wel heel jong om al speelafspraakjes te hebben, dat kan nog best goedkomen. Ik heb toen mijn oudste klein was een vriendschap met een andere moeder opgebouwd doordat ik die altijd op dezelfde tijd tegenkwam bij ons in de straat en zij een kindje van dezelfde leeftijd had. Zoiets zou jou ook kunnen gebeuren natuurlijk! Een kinderboerderij zou een leuk idee zijn inderdaad, of misschien gewoon een boerderij die wat schaapjes ofzo heeft lopen, waar je naartoe kunt gaan? 

In mijn woonplaats was er bij het consultatiebureau ook altijd een gratis inloopuurtje voor ouders met kleine kinderen om met elkaar in contact te komen, is er niet zoiets bij jou in de buurt, of zijn alle activiteiten betaald? Vroeger ging ik ook wel eens naar het breicafé, dat kostte me alleen een kopje koffie. 

Misschien is het handig om de naam van je dochter te wissen ivm herkenbaarheid?

Rot dat je je zo alleen voelt als jonge moeder. Dat is helemaal niet fijn. Kom in ieder geval hier maar meeschrijven! Je hoeft natuurlijk niet alleen contacten te hebben met andere moeders. Ik heb ook nog steeds contact met vrienden zonder kinderen. En mijn kinderen zijn inmiddels 16 en 18. Met zo’n jong kind heb je dan wel af en toe oppas nodig. Is er dat? Woon je bijvoorbeeld in de buurt van je ouders? 

En wat betreft je financiën. In heel veel gemeentes en regio’s zit stichting Leergeld. Die helpen ouders met weinig geld om hun kinderen toch leuke dingen te kunnen laten doen, of spullen voor school te kopen. Ik ken zelfs een afdeling die fietsen regelt voor kinderen. Misschien kun je daar eens contact mee opnemen als een activiteit voor je kleine financieel lastig is. Zeker als ze ouder worden, willen ze vaak wel wat meer gaan doen. Het kan dan fijn zijn om een steuntje in de rug te krijgen.