Veel
ben al lang niet meer hier geweest maar nu moet ik toch ff mijn hart luchten.
Kan wel huilen om alles wat is een goede ouder zijn toch veel. het houd maar niet op wat er op mijn pad komt. Bijna een jaar geleden is mijn moeder overleden, ik had met haar een super band en mijn 2 kinderen ook. Ik ben erg veel met haar bezig, rond die tijd kreeg ik ook diaree en maagpijn, naar de maag darm lever arts, 4 poliepen weggehaald maar geen resultaat slap en moe, veel medicijnen voor maag en darmen wat vitamine en ijzer tekort. naar een psigoloog gestuurd voor verwerking, 5 keer geweest tja je kunt het zelf je ziet het goed, ik kan je niet verder helpen. want je bent bezig met een normaal verwerkingsproces. nou fijn het voegde ook nog weinig toe. maar goed nog steeds geen normale ontlasting, naar de huisarts, nee geen ijzeropnamen dan gaan we prikken stoppen met de rest van de medicijnen. het prikken maakt me iets minder oververmoeid. maar nog steeds geen goede ontlasting. Toen mijn moeder 1 maand dood was opende mijn man en ik onze vintage designwinkel, ik had al ooit een winkel gehad daar deed ik veel samen met mijn moeder, dus dit doet me allemaal aan mijn moeder denken. Had ze de winkel nog maar mee gemaakt enz enz. Maar het lukt ik kan het aan ik denk vaak aan haar het doet pijn en dat mag. Maar nu weer het volgende mijn zoon is getest (7 jaar' en blijkt asperger te hebben. Mijn man herkent heel veel in hem en ook na het lezen er over zecht hij, dat heeft hij van mij. Ik weet het niet ben er verward onder, ben blij dat we nu gericht kunnen gaan werken en opvoeden en niet meer zo hoeven te zoeken, maar tegelijkertijd verdrietig. waarom precies zo verdrietig ik weet het niet het is allemaal zo veel achterelkaar en het gaat maar door. Ben onzeker aan wat er nu op mijn schouders rust, de winkel, mijn man die nu aan zich zelf tweifeld, mijn moeder die er niet meer is voor advies, een verdrietige vader, de zorgen om mijn zoon. Soms heb je van die mensen die altijd maar klagen of pech hebben, nu heb ik het zelf al maar door ellendige dingen, en druk.
sorry voor de taalfouten ik heb dyslexie
Ach jee
dat is inderdaad wel heel veel na elkaar en tegelijk. Ik kan niet veel zinnigs zeggen, maar wil je veel sterkte wensen.
Schrijf hier maar lekker van je af! Dikke knuffel!
Concentratie
Buzz, ik hoop dat je ook even tijd neemt om na t gaan wat er wel goed gaat in je leven. Je hebt een lieve man, je kunt nu hulp vragen voor je kind want je weet wat er aan de hand is, je hebt je vader nog, je hebt je winkeltje en je bent er zelf nog. Als ik het zo lees was je moeder een sterke vrouw. Dat zul jij nu moeten zijn en dat kun je ook.
Tsjor
Steun!
Lieve Buzz,
wat veel ellende
goed dat je het hier van je afschrijft
hopelijk helpt dat een beetje, maar een beetje steun in je omgeving lijkt me ook goed
Je zult het nu ook wel druk hebben, met net een nieuwe winkel en misschien veel afspraken over je zoon enzo. Maar er moet ergens ook wat tijd en ruimte voor jouzelf te vinden zijn.
Heb je bv. een zus of vriendin om mee te praten?
Als je juist liever met een onbekende praat, zijn er ook allerlei maatjesprogramma's, vanwaaruit je met een vrijwilliger kunt praten, kan misschien een steuntje in de rug zijn.
Misschien de moeite waard om eens in je gemeentegids te kijken of er iets dergelijks is???
heel veel sterkte!
dihanne
Soms is het ook veel
Alles wat je meemaakt is verspreid over een mensenleven al heftig om te verwerken. Ik herken je gevoel dat als het èèn langzamerhand een plekje krijgt er weer iets akeligs gebeurt. Het is een periode in je leven waarin alles lijkt tegen te zitten. Neem de tijd om alles op je eigen manier te verwerken en een plekje te geven.
De rouw om je moeder, waar je nooit helemaal los van komt, maar waar op den duur de allerscherpste randjes afgaan. Je zoon heeft Asperger. Dat is gelukkig geen ernstige ziekte en prima mee te leven. Langzamerhand ga je leren hoe je samen met hem een weg hebt gevonden waarin hij op zijn best kan functioneren.
Het is niet je Asperger zoon, maar gewoon hetzelfde kind, je zoon, met Asperger. Je leeft al jaren samen met een man die gelukkig veel in jullie kind herkent. Dat is alleen maar fijn. Je man kan hem misschien opvoedkundig op gevoel al prima sturen en steunen.
Probeer te genieten van alle positieve kanten die er gelukkig ook zijn. Met een positieve instelling, je kracht, komt alles goed. Ik denk dat je een hele lieve moeder bent, die er is voor haar kind. Meer heeft hij thuis niet nodig.
Het tweede jaar zonder je moeder
Buzz, je schreef dat bijna een jaar geleden je moeder is overleden. Voor veel rouwende mensen is dat juist lastig omdat het nu veel definitiever is, 2e keer pasen zonder je moeder, 2e keer kerst zonder haar enzovoort. Dat is heftig hoor! Je hebt heel veel voor je kiezen gekregen. Misschien kun je toch via je huisarts nog wat hulp krijgen in deze moeilijke periode. Misschien helpt het er even tussenuit te gaan om tot jezelf te komen, even helemaal weg van alles.
