Van de Ouders Online site: groene cadeautjes

Ze maakt reclame voor haar eigen webshop. Plus dat haar dochter al vijf is en niet vier. En goh, wat toevallig, er is een directe link naar haar website.

Ik heb hier wel uitgesproken ideeën over

Want we voeden onze kinderen op in een gigantische materiële overdaad. Best iets om bij stil te staan.

Maar kippen en appelbomen kado geven? Sorry, daar haak ik af.

De lol is nu juist om het allemaal klein en overzichtelijk te houden. Om je kind zo op te voeden dat het echt heel blij is met een nieuwe fiets.

Het heeft voor mij veel meer met immateriële waarden te maken, met het uitbouwen van rituelen, het aanleren van respect voor alles om ons heen, het prikkelen van de verbeeldingskracht en het stimuleren van een open houding.

Al die zaken zetten veel meer zoden aan de dijk dan een onbespoten brandweerauto.

Het aankoopbeleid moet volgen uit voorgeleefde waarden en niet andersom.

Ik zit trouwens nog ff te kijken op die site en het doet me denken aan toestanden in mijn aangetrouwde Duitse antroposofische familie. Hoogst principieel allemaal en ondertussen consumeer je jezelf nog een slag in de rondte. Huizen en huizen vol met verantwoorde spullen. Zo veel dat je volgens mij beter wat minder kunt consumeren, dan is je milieubelasting een stuk kleiner. Dan kan er zelfs iets minder milieuvriendelijks vanaf...

Ooit

Ooit hadden vrienden van me 2 buurmeisjes wiens ouders ongeveer zo dachten. De kinderen hadden alleen verantwoord ongekleurd houten speelgoed en zelfgemaakte poppen van stof gevuld met zelfgeplozen schapenwol, ze droegen kleding van verantwoorde merken etc ( het woord 'groene' werd nog niet gebruikt in deze context). Die meisjes probeerden altijd buitenshuis ergens te mogen spelen en waren vooral verzot op: felgekleurd plastic speelgoed, barbies etc Je kunt ook doorschieten als ouders. Zal zo'n kind leuk vinden voor haar eerste verjaardag, een geadopteerde kip en een geadopteerde appelboom , geef en vraag dan niks....

1e verjaardag

kan ik me nog voorstellen. Kind komt meestal om in de spullen, dus waarom nog meer. 2e verjaardag wordt het al beduidend minder dan snapt het kind het uitpakken, maar bij haar 3e verjaardag heeft een kind toch echt wel door hoe het trucje werkt. Je krijgt op zijn minst wat kadootjes. En als het goed is ook nog dingen die je echt leuk vindt.

Als het goed voorgeleefd wordt, zal een kind zelf ook in die richting gaan. Ik ben zelf ook niet dol op plasic speelgoed, en mijn vriendenkring kent mijn grote antipatie tegen plasticspeelgoed met batterijen. Dus kreeg dochterlief als 'wraakactie" op mijn vingerverfkado voor hun kinderen een mooi hondje dat kon lopen en zo vreselijk blaffen. Je kent ze wel met zo'n touwtje er tussen. Nou, prima speel er maar mee. Ze is eind september jarig, begin oktober heeft ze 'm voorhet laatst aangeraakt, en ik heb er 1x nieuwe batterijen ingezet. (zo ben ik dan ook wel weer.) Maar als hij in de kerstvakantie nog in de bak ligt verdwijnt hij wel richting kringloop. Ze speelt wel veel met haar houten keuken met 'verantwoorde' inrichting.

Ik probeer de kadootjes wel te sturen, maar ja als iemand anders wat anders koopt. Prima. Net zo als ik mij ook laat sturen door een verlanglijstje, maar als het me echt tegen staat koop ik het niet.

Ik vind deze schrijfster wel heel erg dwingend. En dan wordt ik wat recalcitrant. En zou net als mijn vriendin aan komen met iets heel anders.

Eerlijk gezegd krijg ik het een beetje benauwd van zo'n stukje. Ik kan nooit zo goed tegen het idee dat de opvoeding als een groot experiment wordt gezien, zo van wij doen het anders dan alle anderen. Liever een beetje middle-of-the-road wat mij betreft. Of dat dekt de lading ook weer niet, want als ik als enige in mijn omgeving een overlegopvoeding doe (probeer ik tegenwoordig) en de rest niet, zal het me niet tegenhouden. Het is iets met dat principes belangrijker lijken te zijn dan het kind. Misschien herkent iemand dit die het beter kan omschrijven?
Verder heb ik ook veel moeite met het opdringen van kadowensen aan anderen die iets willen geven. Ik vraag eigenlijk al niet eens wat een kind wil, zodat ik het zelf kan kiezen ipv 1 bepaald playmobilding te moeten aanschaffen (dit bij 5-jarigen, als ze ouder worden is het wat mij betreft anders).

Rodebeuk

Wat jij schrijft vind ik wel mooi trouwens, ik zal wel eens kritisch naar mijn opvoeding kijken of die wel een beetje dit karakter heeft. Ik geloof van niet... ik heb zoon gister nog aangemoedigd een vreselijk herrieding van zijn zakgeld te kopen, zodat hij leert dat dat geld echt van hem is om vrij te besteden (wel geprobeerd uit te leggen dat hij er ook playmobil mee kan kopen maar dat kwam niet aan).

Pff

Hiervan krijg ik toch wel heel erg de neiging om een felkgekleurd lawaaiding kado te geven. Prima als je voor jezelf dit soort dingen wilt, maar om dat op zo'n manier aan anderen op te leggen is weer een heel ander verhaal.

Ouders Online utopie

Dat je de gever kan opdragen wat te kopen. Afpakken zou ik nooit doen, wel tactisch op een plek zetten waar hij het misschien niet de hele dag ziet. Bovenop de kast ofzo

Nee helaas, zo zit het niet in elkaar, dus ik vrees dat felgekleurde lawaaidingen par de course zijn in een kinderleven (en dat van zijn moeder)

Wat helpt is op andere tijden je aversie tegen felgekleurd lawaaispeelgoed kenbaar te maken, het werkt niet bij iedereen en iedereen attenderen op de leuke nieuwe speelgoedwinkel, wat net bij ons in de buurt geopend is. Vol met houten speelgoed.

Mijn zoontje is nu twintig maanden en ik heb nu (nog maar) drie plastic lawaaidingen in mijn bezit waar ik met smart op het opgaan van de batterijen zit te wachten.
Maar ja, Sinterklaas komt er weer aan en daarna zijn verjaardag, dus ik vrees met grote vreze

Lawaai en troep

Toen mijn neefjes nog klein waren was het voor mij een grote uitdaging om een zo mooi en lawaaierig cadeau te kopen als ik kon vinden. Vonden mijn neefjes leuk en mijn zus vreselijk. Nu krijgen ze van haar dezelfde cadeau's. Wij lachen ons er rot om. En ik geniet ervan als ik die 2 van mij er met veel plezier mee zie spelen.

Vind dit allemaal wel een beetje overdreven hoor. Ik heb ook zo'n 'bewuste' schoonzus die nu zwanger is. Ze gaan ook aan de katoenen luiers. Allemaal prima, ieder zijn ding. Maar ik moet er niet aan denken om die dingen constant uit te wassen. Lang leve de pampers.

Afvalberg

Ach, ik heb geen geiten wollen sokken maar vind het ook niet fraai om een grote afvalberg te veroorzaken en ik houd zelf ook niet van teveel troep in huis (handig: klein huis) en houd van mooi houten speelgoed en ben niet vies van tweedehands. Maar een adoptie-kip is leuk voor een 1 jarige (die kan je ook nog een mooi verpakte appel geven) maar een ouder kind vindt nu eenmaal speelgoed dat lawaai geeft prachtig. Dus dat mag best van mij, mits niet teveel, dus ik zorg dat er niet teveel v-tech/ficerpricerommel hier in huis komt. De dame uit het stukje wil wel echt de wereld verbeteren met haar missie, ik vraag me af wat haar familie daar van vindt, ik wil liever zelf cadeautjes uitkiezen om te geven - en ik geef vannature geen troep.

Twee punten

Er zijn twee punten die me opvallen in dit stukje:

1) de moeder van de jarige bepaald blijkbaar wat de hele familie en vrienden moeten geven voor de verjaardag. Ze worden allemaal een bepaalde richting ingestuurd. Ik vind dat niet kunnen. Als ontvanger laat je de gever IMHO helemaal vrij. Mocht de gever vragen om een cadeau suggestie kun je die uiteraard van de hand doen. Dan alsnog zou het sieren om meerdere mogelijkheden aan te bieden. Houten speelgoed is misschien wel heel mooi maar ook vaak duurder. Ook iets om rekening mee te houden naar de gever toe.

2) het gaat mij wel erg ver. Ik heb nooit de aversie tegen plastic speelgoed begrepen. Ik kan me voorstellen dat je liever geen grote lawaaidingen in huis hebt waar nauwelijks meer wordt gespeeld en die alleen maar ruimte in beslag nemen en dat je de hoeveelheid speelgoed wil beperken. Ik heb echter nooit begrepen waarom houten speelgoed nu per definitie beter of leuker is dan plastic speelgoed. De vraag is ook of het zoveel milieu vriendelijker is. Ik vind het prima dat mensen hun kinderen volgens hun idealen opvoeden maar als het te krampachtig wordt dan heb ik er wat meer moeite mee.

Maylise

Duurzaam

Ik probeer zo duurzaam mogelijk speelgoed voor de kinderen te hebben, dus geen rommel die uit elkaar valt als je er al naar kijkt. Maar duurzaam hoeft niet alleen van hout te zijn. Als ik kijk naar lego, dan gaat dat ook zeer lang mee: mijn kinderen spelen nog met de lego uit de jaren 60 waar wij vroeger mee speelden en vlgs mij kunnen hun kinderen er ook nog mee spelen, het is onverslijtbaar. Met mijn zusjes playmobil wordt ook nog gespeeld.
Wat betreft het in de richting duwen als gever, daar word ik opstandig van. Als ik iets aan een bepaald goed doel wil geven, dan kies ik er zelf wel een.Ik heb ook trouwerijen gehad waarbij ipv een cadeau verzocht werd geld over te maken naar een een of ander weeshuis in Peru. Als ik dat zou willen, dan doe ik dat vanuit mijzelf, niet vanwege een bruidspaar of de ouders van een kind.
Een knd een kip of appelboom geven zou ik niet snel doen, een kind ziet dat (terecht) niet als een cadeau, die wil iets tastbaars van/voor zichzelf.

Oplossing voor lawaaispeelgoed:

Het mag ook mee in bad.

Groen is niet altijd groen

ik moet even denken aan de glazen melkflessen die de biowinkel bij mij om de hoek (jaar of 8 geleden) nog gebruikte. Die dingen moeten dus chemisch gereinigd worden. Dan is een plastic petfles veel minder belastend aangezien die ook volledig wordt hergebruikt.

Er is een niet uit te wissen idee dat kunststof altijd een slechtere optie is.

Ja precies

ik erger mij vooral aan de hoeveelheid en de kwaliteit van dingen.

Maar goed we doen er zelf ook flink aan mee, er liggen nu een stapel sneeuwwitjes en dwergen op tafel bijvoorbeeld, de smurfen liggen nog in de kast, de poppenkastpoppen zijn nooit meegespeeld.

Nu de oudste 7 wordt merk ik wel verschil, ze kiest nu zelf ook voor dingen die langer mee gaan (playmobil, lego) en speelt dus ook anders. Ze heeft ook minder speelgoed nodig, in de zomer bijvoorbeeld heeft ze alleen een step en een springtouw nodig.

Ik haal regelmatig dingen uit haar voorraad als en ze heeft het nog nooit (!!) gemist.

Hout is zwaar en hard

Hout is mooi hoor, maar ik raakte snel 'genezen' toen mijn kinderen met verantwoorde houten speeltjes begonnen te smijten. Om een houten rammelaar op je babyhoofdje te krijgen van tweelingzus, is echt niet zo geslaagd. Kunststof is dan een stuk vriendelijker!

Rosa

moet je wel een bad hebben, hier mag het dan wel mee naar school. En hoop ik dat het kwijt raakt.

Pelle

"Tja, en IK wil het weer niet op mijn geweten hebben dat een moeder het kado van een blij kind afpakt en in de vuilnisbak gooit "

Om vervolgens tegen het kind te zeggen dat hij maar met zijn geadopteerde kip moet gaan spelen zeker

Appelboom

Even over de appelboom. Onze jongste dochter heeft bij haar geboorte van mijn zus een appelboom gekregen, van adopteereenappelboom. En dat is leuk! We doen het nu elk jaar weer, in september kunnen de appels geplukt worden en dan gaan we met z'n allen naar de boomgaard. Op de boom zit een bordje met de naam van de jongste. Wat dat betreft dus een heel leuk cadeau! Maar niet alleen maar dit soort cadeau's, dat lijkt me niets.

Wel positief om een draadje

te hebben met dit soort groene/verantwoorde kado's !

Tegenovergestelde reactie

Deze moeder beseft niet dat ze een tegenovergestelde reactie kan veroorzaken. Door alleen bewust speelgoed te hebben en kinderen van al het andere weg te houden, wordt juist het niet milieuvriendelijke interessant. Als het kind moeder als star ervaart en fanatiek wil ze op een gegeven moment juist die spullen hebben. Ook als volwassenen kan ze juist dit fanatieke afwijzen. Zo schiet je je doel als ouders behoorlijk voorbij. Volgens mij is de kunst hier tussen te balanceren, enerzijds je principes in eren houden, anders daar niet in doorslaan en openstaan voor de wensen van je kinderen. En dan af en toe juist wel die roze barbie kopen.

groeten Duifje

Blegh

Dat was mijn reactie toen ik het stuk las.
Je kunt ook TE bewust bezig zijn (maar ja, deze dame doet via haar website hard mee aan het bevorderen van consumptie).

Het enige houten speelgoed dat mijn kinderen meer dan een blik waardig vonden waren de houten treintjes van Thomas (en Ikea). Al het andere hout dat we kregen, via Marktplaats aanschaften of duur gekocht hebben (in een vlaag van milieuverstandsverbijstering) kon na 1x spelen naar zolder ongeveer. Ook spelende vriendjes hadden zelden belangstelling voor verantwoord spul.

Kunststof kan heel duurzaam zijn. Mijn nicht en neef spelen met Playmobil van bijna 40 jaar oud, en hier thuis hebben we Lego die zo oud is en het nog steeds doet.

En bedenk eens hoeveel bomen er wel niet gekapt moeten worden voor al dat houten speelgoed!

Als ik zo'n exemplaar in de familie zou hebben dan wist ik wel wat het verjaardagscadeau werd bij de 6e verjaardag. Paar aandelen Shell of Pfizer of zo en een felgekleurd rammeldingetje van de Zeeman.

Vind het iets wat overdreven

Als ik het verhaal zo lees, vind ik het iets te veel doorslaan ten koste van.

Dat je je bewust wil maken van "groen" en duurzaam speelgoed, ok. Maar elk meisje van 5 wil een my little pony en barbie's. Elk jongetje van 5 wil playmobiel en lego (overigens idd super duurzaam gezien kindlief hier met MIJN pleymobiel speelt) en zo'n lekker onpedagogisch en vreselijk niet "groen" pistooltje.

Daarbij denk ik dat je zelf al moet merken dat je doorslaat op het moment dat je kind verdrietig wordt omdat JIJ haar speelgoed voor HAAR verjaardag uitkiest. Duidelijk is dan dat ZIJ dit niet leuk vind. En dan mag ze vervolgens "wat gaan uitkiezen", maar wel in de catogorie die JIJ leuk vind.

Ik denk dat je zelf heel bewust kan leven naar de "groene" kant en als je dat doet (dus geen auto rijden, alles "groen en bio" inkopen etc) en laat kinden in ieder geval een beetje kind zijn.....

Ik ben de schrijfster van het stukje

Hoi!

Ik lees net alle reacties op het stukje dat ik geschreven heb voor Ouders.nl .

Naar aanleiding van mijn blog op mijn eigen site heeft Justine van Ouders.nl me gevraagd om stukjes te schrijven voor de categorie Groen Opvoeden. Dat is ook de reden dat de focus van mijn stukje daarop ligt.

Ik begrijp de reacties en het is altijd lastig om in een stukje van 500 woorden alles precies te beschrijven. Ik herken mezelf in ieder geval niet in de fanatieke, doordravende geitenwollensokken mevrouw die beschreven wordt. Wat ik probeer te doen is mijn dochtertje zo gezond en gelukkig mogelijk op te voeden (net als iedereen) en ik probeer allerlei kleine dingen te doen die daarbij helpen.

Als ik het onderzoek van de Voedsel & Waren autoriteit lees dat vorige week uitgebreid in het nieuws is geweest (over dat er in 30% van het geteste zachte plastic babyspeelgoed nog verboden weekmakers zitten) dan schrik ik daar van. Dit was in 2008 precies hetzelfde en daarom hou ik dus niet van zacht plastic.
Berichtje kun je lezen op: http://www.vwa.nl/portal/page?_pageid=119,1639824&_dad=portal&_schema=PORTAL&p_news_item_id=24798

Zo zijn er in de afgelopen vijf jaar nog veel meer dingen geweest waar ik van schrik als ik het lees. Daarom ben ik dit jaar begonnen met een blog over gifvrij opgroeien (wwww.greenjump.nl/blog) en samen met mijn man ook met een webwinkel. Ik heb dus inderdaad een webwinkel in gifvrije spulletjes naast mijn gewone werk. Natuurlijk wil ik die promoten, ik vind het een heel belangrijk onderwerp en ik denk dat er in het algemeen veel te makkelijk wordt gedacht dat alles in Nederland wel veilig is. Ik wil graag een tegenhanger zijn van de grote ketens die niet zoveel aandacht hebben voor dit soort onderwerpen. Daarmee wil ik niet doordraven of paranoia doen, ik wil laten zien dat het makkelijk en betaalbaar is om net een iets andere keuze te maken die al heel veel kan bijdragen. Mijn insteek is dat als er ergens risico's aan kleven en die risico's zijn eenvoudig te vermijden, waarom zou je ze dan nemen?

Om nog even terug te komen op de cadeautjes. Het is niet zo dat ik van vrienden en familie 'eis' dat ze iets bepaalds kopen, maar als mensen aan me vragen wat ze wil hebben dan vind ik het fijn om iets aan te geven waar én mijn dochtertje blij van wordt én dat niet schadelijk is voor haar.

Op haar 1e en 2e verjaardag kon ik naar mijn mening nog voor haar kiezen wat ze wilde hebben en daar heb ik dankbaar gebruik van gemaakt. Ik heb veel vrienden en familie en op een verjaardag komen ruim 60 man. Dat betekent ongeveer 30 cadeautjes en naar mijn idee is dat erg veel voor haar. Een goed doel is dan naar mijn mening prachtig. Lana heeft daar echt geen last van gehad. Ze kreeg een paar cadeautjes en was daar super blij mee. Ze is nu inmiddels vier (weet ook niet waarom er vijf staat) en inmiddels kiest ze haar eigen cadeautjes. En natuurlijk heb ik daar invloed op, net zoals iedere ouder dat heeft. Het lijkt in de reacties net alsof niemand hier ooit de vraag krijgt: 'wat wil je kind voor z'n verjaardag' en alsof niemand hier keuzes maakt op het gebied van speelgoed voor zijn/haar kind. Ik geloof dat niet. Dat kan een hele andere keuze zijn dan de mijne, maar invloed van ouders is er altijd.

Mijn dochtertje is gek op My Little Pony's. Die heeft ze dus ook gekregen van opa en dan pak ik m heus niet af. Maar ik was wel haar handjes na het spelen en ik berg m ook weer op na het spelen. Ik wil gewoon niet dat ze het in haar mond doet. Het ruikt gewoon chemisch, lijkt me echt niet gezond.

Nou beetje lang stukje voor een eerste post.

Groetjes, Manon

Reactie op duifje

Hoi, ik ben 'die moeder' en ik ben het helemaal met je eens. Ik doe het dus ook niet op een starre manier en ze heeft ook dingen waar ik niet blij mee ben. Ik probeer er wel met haar over te praten in de winkel bijvoorbeeld en als ze dan toch kiest voor die mooie, glitterroze armband dan is dat haar keuze. Ik zie overigens wel dat die armband 10 x sneller in de hoek ligt dan haar kleurpotloden.

Ik heb het blijkbaar dusdanig opgeschreven dat het star overkomt. Mijn insteek is eigenlijk gewoon dat ik er naar streef om zo min mogelijk troep te kopen en natuurlijk lukt dat niet altijd.

Reactie op 'site' van pelle

Hoi Pelle,

In mijn blog schrijf ik alleen maar dat ik heb uitgezocht of de broodtrommels van Melamine oké zijn. Ik schrijf niet dat het RVS moet zijn, ik schrijf juist het risico van Melamine me klein lijkt en tegelijkertijd weet ik dat de risico's bij RVS nul zijn dus ben ik op zoek gegaan naar een RVS broodtrommel.

Niks mis mee om iets uit te zoeken toch?

Groetjes, Manon

Reactie op 'ooit' van reina

"Ooit hadden vrienden van me 2 buurmeisjes wiens ouders ongeveer zo dachten. De kinderen hadden alleen verantwoord ongekleurd houten speelgoed en zelfgemaakte poppen van stof gevuld met zelfgeplozen schapenwol, ze droegen kleding van verantwoorde merken etc ( het woord 'groene' werd nog niet gebruikt in deze context). Die meisjes probeerden altijd buitenshuis ergens te mogen spelen en waren vooral verzot op: felgekleurd plastic speelgoed, barbies etc Je kunt ook doorschieten als ouders. Zal zo'n kind leuk vinden voor haar eerste verjaardag, een geadopteerde kip en een geadopteerde appelboom , geef en vraag dan niks.... "

Ik snap je punt, doordraven is zeker niet goed. Mijn huis ziet er overigens niet uit zoals jij beschrijft en vuurwerk vind ik gevaarlijk. Ik probeer het zo gezond mogelijk te doen en dan zijn dit onderwerpen waar ik over nadenk, zeker omdat er op een verjaardag niet 1 cadeautje komt, maar wel 30. Lego is hartstikke geweldig en leuk en ook mijn dochtertje heeft felgekleurd plastic speelgoed al word ik daar zelf niet zo blij van. Overigens denk ik dat een kind van één echt niet doorheeft wat er gebeurt op zijn verjaardag. De taart en ballonnen zijn al geweldig genoeg.

'afvalberg' rafelkap

Mijn familie vindt het gelukkig oké, ik denk dat ik het in het echt iets beter overbreng dan op papier

Ik maak me gewoon echt zorgen over sommige dingen en ik heb door het vele uitzoekwerk wat ik gedaan heb, inmiddels ook behoorlijk wat vrienden en familie om me heen die meedenken.

Weer geleerd dat schrijven ook een vak is