U zeggen

Jazeker leer ik mijn kinderen om U te zeggen...... Ik vind het heel treurig dat als je in een winkel geholpen word, door een kind wat net uit het ei komt, en je dan met je aangesproken word....

Maar ik woon dan ook in een land waar iedereen Sie zegt tegen mensen die je niet kent.

ja, heb ik zoon ook geleerd en hij, zijn vriendin maar eigenlijk al zijn vrienden en bekenden doen dat. Zelf doe ik het ook.

Ja, dat hebben wij onze kinderen ook geleerd. Al is dat volgens mij niet vaak echt uitgesproken. Ze horen het ons ook doen tegen anderen. Ik zeg zelf ook nog u tegen mijn ouders. Onze kinderen overigens niet.
Doet mij denken aan lang geleden. Ons buurmeisje van een jaar of 3, zei tegen mijn moeder:” Wat doe je?” Waarop haar moeder zei dat ze u moest zeggen. Zegt ze:”U, wat doe je?” 😁

Ja dat heb ik mijn kinderen ook geleerd maar daar vooral bij dat als de ander zegt dat je mag tutoyeren dat ze dat dan ook gaan doen. Ik heb mij geërgerd aan de moeder van een vriendje van mijn kind die perse vond dat hij ALTIJD u tegen elke volwassene moest zeggen. Ook als die volwassene wilde dat hij ging tutoyeren. Ik, en ik alleen, bepaal hoe een kind mij aanspreekt. Niet het kind of de moeder. Je begint dus netjes met u en je stapt over als de ander dat wenst. 

Zo hoort de arts in het ziekenhuis dat ook te doen tegen iemand van 80. Een arts van 40 die mij (50) tutoyeert vind ik geen enkel probleem overigens. Ik ben geen 80. 

Ja hier ook de kinderen geleerd u te zeggen tegen
volwassenen die hij/zij niet kent. Vind dat heel normaal en geef/gaf ook zelf het goede voorbeeld .

Ja, dat heb ik mijn kinderen wel geleerd en doe het zelf ook. Oudere mensen meteen gaan tutoyeren vind ik echt niet netjes. 

Nee dat heb ik mijn kind niet geleerd, ik heb hem verder wel geleerd om beleeft te zijn en dat kan ook zonder u. Ik zie behoorlijk wat mensen die anderen blijven aanspreken met u en dan verder in dezelfde zin nog heel onbeleefd te praten. Ik zie dus geen toegevoegde waarde in u zeggen.

Jazeker leer ik mijn kind dat. En doe het zelf ook. Ik vind het een gebrek aan opvoeding om het niet te doen. 

Ik heb er wel eens een topic over geopend want ik heb echt een hekel aan het woord U. Ik wil zelf ook niet met u aangesproken worden en zeg dan gelijk van zeg maar jij hoor. Ik heb juist respect voor mensen die gelijk tegen jongere mensen zeggen van zeg maar jij hoor want we zijn allemaal gelijk. Mijn zoon heeft nooit tegen mensen in de familie u hoeven zeggen en ook niet tegen ouders van vrienden. Ik heb hem wel geleerd om tegen onbekende oudere mensen u te zeggen omdat je anders asociaal over komt wat ik eigenlijk belachelijk vind.

Vroeger op school waren er ook leraren waar we geen u tegen hoefden te zeggen en juist voor die mensen hadden we het meeste respect en haalden we de minste rottigheid uit.

Ik heb het ze niet specifiek geleerd. Ze spreken bij voorkeur helemaal niemand aan, dus ik heb de drempel niet nog hoger gemaakt.

Ik kom oorspronkelijk uit een Vlaams ei, dus ik ben in het algemeen nogal van de "u" uit het dialect ... dus iedereen vindt me altijd maar reuze beleefd.  Ze zouden eens moeten weten

Ja, ik leer mijn kinderen om andere mensen met u aan te spreken, tenzij deze persoon aangeeft om getutoyeerd te willen worden.
Mijn kinderen hebben best wat vrienden die hun ouders met u aanspreken, dus dan zou het echt vreemd zijn als mijn kinderen dan die ouders met jij aan zouden spreken. 
Onbekenden spreken ze sowieso met u aan (dat doe ik ook.)

Onze zoon spreekt onbekenden aan met u of ze moeten duidelijk aangeven dat dit niet hoeft.