Thuiszitters bij Zembla
Kinderen worden vrijgesteld onder artikel 5a, een een-tweetje van leerplichtambtenaar en jeugdgezondheidszorgarts.
Een uitwijkmogelijkheid als school geen passend aanbod heeft.
Maar eigenlijk is dat bedoeld wanneer een kind niet leerbaar, want te gehandicapt of te ziek, is.
Het aantal leerlingen met een vrijstelling onder artikel 5a neemt toe. In elk geval beter dan uithuisplaatsing als een kind niet naar school gaat.
Maar Passend Onderwijs is het niet.
En het heeft dan ook geen zin om te kijken om deze maatregel wel goed ingezet wordt. Dan heb je weer geen uitwijkmogelijkheid. Zolang het onderwijs niet past.
Er zijn ouders naar België vertrokken, zo'n zestig gezinnen, omdat je daar wel thuisonderwijs mag geven als je kind op school vastgelopen is.
Nou ja, Sander Dekker meldt dat hij er bovenop zit, op de scholen.
http://zembla.vara.nl/dossier/uitzending/aantal-kinderen-zonder-leerplic...
Niet de Monitor
http://zembla.vara.nl/dossier/uitzending/thuiszitters_2
De uitzending Thuiszitters van Zembla
http://www.npo.nl/zembla/22-04-2015/VARA_101372900?ttype=searchChoice&te...
Niets veranderd vergeleken met de vorige uitzending
https://www.ouders.nl/forum/ouders-en-school/kijktip-zembla-over-thuiszitters
Misschien is het gewoon doorzetten en blijven duwen. Er komen weer oude problemen op, zoals die jongen die opbloeide op particulier onderwijs en die er ineens af moest omdat het zogenaamd niet zou mogen. Dat wordt oa. door Miriam al in de draad van anderhalf jaar geleden besproken. Mag gewoon wel!
Dus die jongen is voor niets van die school getrokken.
Zou geduld de boodschap zijn? En scholen blijven aanspreken?
Of is er niet een eenvoudige oplossing?
Er worden wel steeds meer mensen voor maatwerk ingezet. Is dat de oplossing?
De voormalige Kinderombudsman is aanjager van de acties tegen thuiszitten. Hopelijk horen we nog van hem. Hij kan mogelijk een goede analyse geven.
Anne J
Ik heb niet echt de indruk dat er meer mensen voor maatwerk worden ingezet.
systeemfout
Doorzetten helpt niet.
Scholen die leerlingen weigeren of buiten zetten/ uitsluiten, nemen meestal een economische beslissing. Een beslissing die gerechtvaardigd is omdat scholen werken met publieke middelen. Daar moeten ze zuinig mee zijn. Hoe ze dat doen mogen ze zelf weten. Schoolbesturen zijn het wettelijk bevoegd gezag. Er is verder niemand anders bevoegd.
De plicht om zuinig te zijn is wel in vele wetten en aanhangels beschreven.
Er is geen plicht om leerlingen op individueel niveau toe te laten of zelfs maar onderwijs te bieden. Zie bijvoorbeeld ook de nieuwe trend waarbij scholen uit angst voor het aan moeten gaan van vaste arbeidscontracten liever klassen naar huis sturen.
Zolang het recht op onderwijs niet beschreven is in wetgeving (wie heeft het, wie vult het in), kúnnen scholen niet verplicht worden om eventuele problemen zo op te lossen dat er in ieder geval onderwijs gegeven blijft worden.
Zolang dat verplichten niet kan kiezen scholen logischerwijs de meest eenvoudige weg: leerling wordt uitgesloten. Op individueel niveau, maar ook hele klassen (naar huis sturen) of zelfs complete leerjaren.
Lokale tendens
Bij de basisscholen hier in de buurt , merk je een verschuiving van het leerlingenaantal. De scholen die beweerden zorg te leveren en goed georganiseerd te zijn, maar dat in de praktijk wat lieten slonsen, kregen te maken met een leegloop. Die leegloop is voelbaar in hun portomonee.
Ik had eens begrepen dat een bs vanaf groep 6 meer vergoeding per ll ontving dan in de onderbouw. Maar als de leegloop vanaf dat jaar toeneemt, tikt dit dubbel zwaar aan. De klassen worden kleiner en men moet soms combiklassen vormen om rendabel te zijn, waardoor het programma voor de leerkracht nog zwaarder wordt.
Je kan je dus afvragen waar al dat buiten zetten toe leidt. Het is niet bevordelijk voor hun imago.
Door de huidige informatie over scholen en hun prestaties zoals rendement of nieuwsbrieven of inspectierapporten, maar ook door de schoolpleingesprekken, zijn ouders beter op de hoogte of een school daadwerkelijk zorg levert.
Via dezelfde weg wordt ook duidelijk welke scholen hun woord waar maken. Dat zijn de groeiende scholen. De politiek en de inspectie doen niets aan het probleem van buiten zetten. Maar de tamtam is wel in werking.
Wetgeving
Inderdaad gaat het om wetgeving die in gebreke blijft, verkeerd vormgegeven is.
Echter zie ik toch wel heil in doorzetten. Ik verwijs daarbij graag naar Katinka Slump die via individuele gevallen aan precedentwerking doet. Zie bijvoorbeeld Miep Ziek. Nu zijn ze trouwens bezig met Van Miep Ziek naar Miep op Maat geloof ik.
Inmiddels is duidelijk dat Maatwerk wel degelijk mag, of liever dat de wet ruimte biedt voor maatwerk. Langzamerhand komt er ook een soort naming and shaming op gang. Want er is wel degelijk een tendens in de richting van Inclusie. Uitsluiting staat niet zo mooi op je cv, als school. Volgens onze ervaring is het vaak ook een kwestie van de mogelijkheden niet weten.
Maar inderdaad, de wetgeving is veel te vaag en laat teveel openingen voor scholen om hun verantwoordelijkheden anders uit te leggen.
Zelf hebben wij ook te maken met passend onderwijs. Ik heb ook veel contacten met mensen die kinderen hebben die onder passend onderwijs vallen. Wat opvalt: je dient als ouders vooral een soort vriendelijk bedelend te blijven, je moet erom vragen, kan niets eisen en zelfs jezelf als gelijkwaardige partij opstellen is een hachelijke zaak... alsof het een gunst is of zo...
Geen rechten aan ontlenen
"Katinka Slump die via individuele gevallen aan precedentwerking doet."
Ik bewonder haar werk maar precedenten schept het niet. Wat zij bij het ene schoolbestuur voor elkaar krijgt, moet bij het andere schoolbestuur - en zelfs na elke relevante beleidswijziging van het betreffende schoolbestuur - opnieuw bevochten worden.
Alles mag, alles kan, maar de scholen mogen het zelf weten.
Leerlingen kunnen geen rechten ontlenen aan de mogelijkheden die er wel degelijk zijn.
Daar zit het probleem.
Miep ziek is van dat probleem trouwens een uitvloeisel: als scholen het niet oplossen met schoolonderwijs, dan moeten we bij godsgratie toch maar met afstandsonderwijs verder. Maar mondje toe, want de leerplichtambtenaren houden niet van afstandsonderwijs.
Verboden is het trouwens niet.
Kinderrechten
De Kinderombusman heeft kinderen ondervraagd, ook over de situatie op school.
"Schoolstress
Veel kinderen en jongeren willen dat de Kinderombudsman de situatie op school aanpakt. Ze ervaren een te hoge werkdruk, ook willen ze meer hulp bij schoolzaken en een breder vakkenaanbod. De Kinderombudsman geeft gehoor aan deze wens van kinderen en jongeren en zet dit onderwerp hoog op haar agenda. Ze wil nader onderzoeken waar het probleem van de hoge werkdruk nu precies zit en dit agenderen bij politici, beleidsmakers en professionals in het onderwijs."
Maar ze geven ook vooral aan dat ze graag echte aandacht willen van hun ouders en opvoeders.
"Kinderen en jongeren willen échte aandacht van de mensen om hen heen. Van ouders, familie en vrienden, maar ook van professionals. Kinderen benoemen dat professionals vaak een gebrek hebben aan tijd of interesse, een te grote focus op wat er in het dossier staat of kinderen en jongeren niet op hun niveau aanspreken. "
Het zal nog lastig worden. Enerzijds willen sommige scholen kinderen vaak wel meer bieden, maar een school die goed bekend staat wat betreft begeleiding heeft dan ook al snel last van een aanzuigende werking van kinderen die die begeleiding ook echt nodig hebben en dan raak je makkelijk door je middelen heen.
De eisen van de inspectie zouden ook meer toegesneden kunnen worden naar goede begeleiding in plaats van uitstroomcijfers en andere prestatieindicatoren.
Het is net als in de zorg. Wat benoem je als gewenst resultaat. Mogelijk helpt het om andere zaken goed te formuleren.
Toch gaat het ook allemaal niet werken als er ook niet een cultuuromslag komt. Meer waardering voor leerkrachten, minder keurslijf meer speelruimte, kan leiden tot meer ruimte voor de ontwikkeling van kinderen. Beetje tegen de tijdgeest in.
Overzicht van rapport kinderombudsman in Trouw
"Jongeren die behalve onderwijs ook zorg nodig hebben, zijn niet vanzelf geholpen met de invoering van passend onderwijs. Zorgelijk is de groei in het aantal vrijstellingen om psychische of lichamelijke redenen."
Cultuuromslag
Mijn hoop is dat hoe meer bekendheid er komt, hoe meer scholen ook hierover nadenken en positieve manieren vinden om kinderen in te passen, en dat er steeds meer een cultuuromslag op dit valk plaatsvindt.
Over Katinka Slump, wat zij hoopt te bewerkstelligen is wetgeving of desnoods jurisprudentie die de gaten opvult... Veel aandacht genereren helpt ook. Recht op inclusie is al een heel andere benadering dan kijken of er passend onderwijs geboden kan worden.
Ik moet wel zeggen dat in onze regio (regio Nijmegen) ik eigenlijk redelijk goed te spreken ben. Ik maak geen scholen mee die kinderen niet aannemen, ik maak scholen mee die steeds meer flexibiliteit toepassen. Maar waar wij persoonlijk wel door getroffen worden is dat er een groot verschil is tussen openstaan voor passend onderwijs, en de praktische invulling ervan. Maar dat dat dan weer komt doordat scholen (nog) niet weten wat er allemaal mag en kan, en dat er veel meer gelden zijn dan zij denken...
Tot nog toe averechts
Mirreke ik weet niet waar de wal het schip zal keren. Maar tot nog toe heeft meer bekendheid alleen maar tot meer uitsluiting geleid. Vóór het rugzakje wisten heel veel scholen en leerkrachten niet eens dat ze leerlingen konden weigeren. Het gebeurde wel, maar stiekem. Wie het deed schaamde zich.
Sinds het rugzakje weten scholen beter waar ze aan toe zijn. Namelijk eens te meer dat ze het zelf mogen weten. Dat inzicht is telkens weer, bij elke verandering of aanpassing of oproep tot verbetering, datgene wat de boventoon voert: naar het oordeel van het bevoegd gezag.
Bij gods gratie is daar op enig moment ook nog de mening van de MR bijgehaald. Maar dan heb je het dus over de combinatie van leerkrachten en reeds zittende ouders. Nieuwe ouders en andere eenlingen kunnen daar niet tegenop.
Het is niet voor niks dat het recht op onderwijs een mensenrecht is waarvan je op zijn minst toch ergens een waarborg zou moeten vinden.
Die is er niet.
Als scholen hardnekkig weigeren dan biedt de Staat - bij monde van de leerplichtambtenaar - je nog maar één ding en dat is vrijstelling van de leerplicht. De facto betekent dat dat het laatste restje bescherming van je onderwijsbelangen je ook wordt afgenomen: Je hoeft niet meer naar school als geen school je wil hebben.
Die groeiende groep incapabelen loopt natuurlijk rechtstreeks in de armen van de Wajong of uitkeringen die daarop lijken. Het is voor niemand goed.
Onderwijsrecht
Er is dus een strijd te voeren van leerplicht naar leerrecht. En als scholen die verantwoordelijkheid niet nemen blijft een vorm van buitenschoolse opleiding, speciaal onderwijs, thuisonderwijs, noodzakelijk.
Mijn zoon bepleit op zijn opleiding om niet te denken in onderwijsbeperkingen, die liggen bij de leerling, maar in onderwijsbelemmering, want die liggen bij de school.
Ja leerrecht
in plaats van leerplicht. Het gekke is dat de huidige wet juist bedoeld was om leerlingen niet meer uit te sluiten, niet af te schuiven naar speciaal onderwijs, of althans zo werd gepresenteerd.
Even een beetje off-topic. Het lijkt alsof alle wetten die in de afgelopen jaren zijn aangepast, alle transities, allemaal een hele grote flop zijn geworden, en precies andersom uitpakken dan de bedoeling. Zie bijvoorbeeld niet alleen deze passendonderwijswet, of de jeugdwet, maar ook de wet voor tijdelijke contracten, waar scholen de dupe van zeggen te zijn, of de wet waarmee de VAR wordt vervangen door afzonderlijke contracten tussen opdrachtgever en zzp-er...
Je vraagt je toch af hoe dat dan gaat met die wetten. Worden daar dan geen risico-analyses op losgelaten?
Niet zo gek
"Het gekke is dat de huidige wet juist bedoeld was om leerlingen niet meer uit te sluiten"
Dat is helemaal niet zo gek.
De wet LGF (rugzakje) was daar ook voor. Er was dan ook een toelatingsplicht/leverplicht in opgenomen.
Maar toen viel het kabinet Kok (Srebrenica).
Vervolgens heeft de 1e kamer de wet controversieel verklaard. De wet moest wachten op het nieuwe kabinet en daar opnieuw besproken worden voordat de wet naar de 1e kamer zou moeten.
Toen is het drama geschied.
De wet is aangepast. De toelatingsplicht is geschrapt.
De vrijheid van onderwijs kreeg een hernieuwde impuls: die vrijheid is van scholen. Het is niet aan de overheid om de scholen verplichtingen op te leggen die te maken hebben met het toelaten van leerlingen.
Sindsdien is de beer los en worden leerlingen ongegeneerd geweigerd of uit school gezet.
Ik denk dat er nog steeds geen politieke meerderheid te vinden is voor het recht op onderwijs als een recht waar leerlingen iets aan kunnen ontlenen.
De harde realiteit is nu eenmaal dat er geen politieke meerderheid is voor de opvatting dat het zinnig is om
alle kinderen te onderwijzen.
Hoe dan ook: elke wet is betekenisloos zolang leerlingen er geen rechten aan kunnen ontlenen.
