Op deze leuke gezinscamping kan je kind eindeloos spelen en jij écht ontspannen - lees hier meer
Algemeen Ouderschap Algemeen Ouderschap

Algemeen Ouderschap

Lees ook op
tbm

tbm

07-04-2009 om 13:44

Tbm; ik zit er helemaal doorheen

Ik moet even van me afschrijven....

Ik ben nu al een jaar of 5 tbm en heb hier bewust voor gekozen. Ik vond mijn werk niet meer boeiend genoeg en wilde thuis blijven voor de kinderen. De eerste jaren beviel me dit uitstekend, maar de laatste 2 jaren gaat het met ups en downs. Ik heb het soms echt helemaal gehad en mis mijn eigen identiteit (nu denken jullie natuurlijk: "Waarom ga je dan niet gewoon werken?", maar zo simpel is dit niet; dit is een lang verhaal waar ik nu even niet op in wil gaan). Al mijn energie gaat naar mijn gezin en het huishouden. Ik wil vaak wel tijd voor mezelf vrijmaken, maar dit lukt me nauwelijks. De kinderen vragen zoveel aandacht (lees claimen aandacht) en ruzieen voortdurend met elkaar, dat ik nergens meer aan toe kom. De jongste kan zich geen 5 minuten alleen vermaken en ook de 2 oudere kinderen zijn totaal niet zelfstandig. Als ze 's avonds in bed liggen ben ik blij dat ik zit en eens even NIETS hoef (mits ze slapen en niet om de haverklap naar beneden roepen om de een of andere onbenulligheid).
Mijn 2 oudsten zitten op school, de jongste is nog thuis, maar die gaat over een poosje naar school. Er komt dan natuurlijk meer rust in huis en dan krijg ik ook weer meer tijd voor mezelf, maar dit duurt dus nog even.
Op dit moment kan ik niet echt van de kinderen genieten. Ik baal van de ruzies en van het feit dat ze continu mijn aandacht vragen.
Daar komt nog bij dat ik me erger aan alle huishoudelijke klusjes die iedere dag weer terug komen; ik voel me soms net een sloof die iedereen z'n rommel maar weer opruimt. Mijn man helpt wel waar hij kan hoor, maar het gebeurt allemaal op zijn manier; erg lief bedoeld, maar hij vergeet vaak de helft waardoor ik uiteindelijk zelf nog aan de gang moet (bijv. het huis stofzuigen en dan de hal vergeten, of de keuken opruimen en dan het gasfornuis vergeten etc.).

Ik heb nu zo de balen van alles dat ik er zo'n zin in heb om eens een paar dagen niets meer te doen....Geen schone was? Dan maar vieze kleren aan. Geen eten gekookt? Dan maar boterhamen. Niet gestofzuigd? Dan maar overal zand en kruimels. Ben benieuwd hoe ze daar over denken. Misschien dat ze dan eens wat eerder bereid zijn om hun eigen spullen op te ruimen in plaats van rond te laten slingeren.....

Maar waarschijnlijk heb ik hier alleen mezelf mee...

sorry hoor, maar dit moest ik even kwijt.....

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Hes@

Hes@

07-04-2009 om 14:36

Tbm

Beste tbm

Heb jij het gevoel dat je te veel tijd en energie steekt in te weinig dingen, namelijk je huis en je kinderen? Zouden die ook met minder tijd en energie nog goed genoeg verzorgd zijn? Zo ja: ga dan lekker iets anders doen in die tijd.

Als je niet wilt of kunt gaan werken, kun je dan geen vrijwilligerswerk gaan doen? Zodat je weer het gevoel krijgt dat je een eigen identiteit hebt. Heb je ook weer meer lol in je kinderen.

Of je nou werkt of niet werkt: tijd voor je zelf moet je bewust MAKEN. Als je het er maar op aan laat komen, komt het er niet van. Zet dus op de kalender: op dinsdagavond ben ik van 7 uur tot 10 uur weg (of misschien wel thuis maar niet bereikbaar). Op donderdagochtend gaat de kleine naar de peuterspeelzaal en ben ik naar de sportschool. Nou ja, dit zijn maar voorbeelden natuurlijk, jij hebt je eigen dingen.

bambam

bambam

07-04-2009 om 14:43

Van ft naar tbm

Ik ben onlangs mijn baan kwijtgeraakt en heb er voor gekozen voorlopig even thuis te blijven met 2 kleine kinderen.
Na 6 weken thuis begrijp ik al wat je bedoeld, de vaatwasser leeghalen duurt echt maar 3 minuten maar het lijkt alsof m'n dag er om draait.

Toen ik nog werkte kon ik eenvoudig een lunchafspraak met een vriendin maken, nu moeten er zoveel hulptroepen ingeschakeld worden dat me de lust vergaat.

Geen oplossingen voor je dus, maar wel sterkte, binnenkort lach je er weer om!

Tbm

Bekend verschijnsel, dat niet voor het eerst langskomt hier. Ik ben het helemaal met Hes@ eens: rooster tijd voor jezelf in. Voortaan zijn 1 of 2 avonden per week jouw vrije avond, als je man dan ook iets wil, moet hij maar oppas regelen En ga dan vooral dingen doen die niets met huishouden of kinderen te maken hebben: bij vriendinnen langs of een vriendin bij jou, naar de sportschool, gewoon lekker lopen of fietsen op een zomeravond, wees creatief en bedenk iets. Dat is de manier om niet onder te sneeuwen in je gezin, want dat werk is nooit klaar.

Mamvantwee

Mamvantwee

07-04-2009 om 16:01

Eerste stap is gezet

Door "even van je af te schrijven" heb je de eerste stap al gezet: jezelf weer even voorop zetten. Ik ben het eens met de eerdere reacties: plan minstens een avond per week iets voor jezelf. Ga een cursus volgen die je leuk vindt.

En kun je je een hulp in huis veroorloven? Het is echt niet zo dat een hulp "niet mag" omdat je "tenslotte toch zelf thuis bent". Als iemand een deel van het werk voor je doet, kun je dat werk ook gemakkelijker de rest van de week laten liggen.

Verhoog je vuilgrens, plan vaste dagen voor vaste schoonmaakklussen. Doe op de andere dagen dus vooral niets aan deze klussen. Leg je liefste uit dat je graag ook het fornuis/gang/vergeten hoekjes schoon wilt hebben als hij helpt. Haal één keer per week de boodschappen en maak een weekmenu. Zorg voor grote bakken of kasten met deuren voor speelgoed, en plemp alles daarin zodat je het niet ziet. Beter nog: leer je kinderen dat alles wat 's avonds op de grond blijft liggen, de volgende dag in de vuilnisbak ligt. Heeft mijn 3-jarige peuter ook héél snel geleerd!

En vooral: voel jezelf niet schuldig als je midden in de "rotzooi" (want dat is subjectief) met je benen op de bank een krantje doorbladert. Geniet ervan als je die tijd even gegund wordt.

succes. Mamvantwee

Guinevere

Guinevere

07-04-2009 om 16:21

Sport

Ik heb het gevoel dat je leven zich teveel op één plek afspeelt, TBM. Dus het zou wel eens tijd kunnen zijn om je kringetje iets groter te maken. Is een sportclub iets voor jou? Misschien kun je je aansluiten bij een hardloopclubje. Vaak is dat 's avonds en op zaterdag en je doet daar een hoop contacten en nieuwe energie op. Of je kunt recreatief gaan badmintonnen, ik noem maar wat. En ik weet niet of je vaker hier bij OO komt, maar OO verbreedt je horizon dus ook.
Voor de rest: het feit dat jij TBM bent betekent beslist niet dat jij de huissloof voor je kinderen moet zijn. Leer ze verantwoordelijkheid te dragen voor hun eigen troep en geef ze hun eigen taken. Je man helpt mee, dat is mooi dat ie dat doet naast zijn baan. Dat ie af en toe iets vergeet is toch geen drama? Alle beetjes helpen. Vraag je kinderen dan om dat fornuis even te doen of die hal te stofzuigen.
Voor je eigen huishoudelijke klussen: je hoeft toch niet elke dag het huis schoon te maken? Plan dat op één dag van de week, en die dag vraag je of je man chinees haalt als ie uit zijn werk komt.

Jun

Jun

07-04-2009 om 19:40

Opruimen

Ik heb jaren ervaring als TBM, en nu ik werk ben ik veel gelukkig. Maar ook bij ons was het jaren niet mogelijk voor mij om te werken.

Ik heb al goede tips gelezen. Inderdaad, spreek tijd met je zelf af die je in het huishouden wil stoppen. Net als op het werk. Is het niet af in die tijd? Morgen is er weer een dag! Het is verbazend dat ik vroeger mijn dagen kon vullen met werk in huis dat ik nu snel er tussendoor doe (of gewoon niet).
Mijn tip is: besteed tijd in het leren van je kinderen om taken te doen. Per slot is dat het belangrijkste, de kinderen opvoeden, niet het huishouden. Ik merk dat dat nog het lastigst is van werken. Vroeger kwam ik met de kinderen thuis en liet ze direct hun tas opruimen enzo. Nu vind ik als ze slapen de tas onder de kapstok en is er vaak geen tijd om ze het zelf te laten doen.
Zet eerst jezelf op de erste plaats, hoe kun je goed voor anderen zorgen als je niet goed voor jezelf zorgt?!
Groetjes van Jun

Meike

Meike

07-04-2009 om 20:59

Claimend kind

Beste tbm,

Er viel mij iets op in je laatste bericht nl dit; Met een kind dat voortdurend aandacht claimt is het echt niet haalbaar om van alles te plannen . Het gaat zeker over het jongste kind dat eerdaaags naar school gaat.
Ik zou daar wat aan gaan doen, beperk de aandacht die je aan hem geeft. Zeg het ook duidelijk, bv. mamma heeft geen tijd voor je maar als mamma koffie gaat drinken dan gaan we een spelletje doen. Verder gewoon negeren want anders wordt dat straks een drama op school, juf kan ook niet aldoor aandacht geven en jij hebt toch ook wel wat anders te doen. Ik zou daar helemaal gek van worden.

Guinevere

Guinevere

07-04-2009 om 21:18

Doorbreek die sleur dan!

Je zegt dat je geen puf hebt, dat je in een sleur zit. Pak jezelf dan nú op en ga iets anders doen. Sporten geeft je écht energie. Desnoods begin je met elke dag een flinke wandeling of fietstocht in de frisse lucht.
En je jongste kind: zit die niet op een peuterspeelzaal dan? Heb jij je handen even vrij. En anders kan hij/zij prima helpen met kleine schoonmaakklusjes. Ik kan me nauwelijks voorstellen dat je kind de hele tijd je benen vastpakt zodat je niet even kunt doorpakken. En ben je al blij als je op 1 ochtend de badkamer kunt doen? Mijn hulp doet in 3 uur mijn hele huis, inclusief de bedden en dan heeft ze soms haar jonge kind ook nog bij zich.
Je láát je leven op dit ogenblik. Maak je eigen keuzes, binnen de grenzen van je verplichtingen! JIJ bepaalt hoe het er aan toe gaat overdag en niet je kinderen. Of de hoeveelheid stof of was die nog op je liggen te wachten. Mij interesseren dergelijke dingen maar matig: als de zon schijnt ga ik beslist géén onnozele huishoudelijke klusjes in huis doen.

Ken je andere tbm-ers?

Dan zou ik eens af en toe afspreken en samen dingen ondernemen. Dan zou ik voor (of na) die afspraak even snel het huishouden er doorheen jassen. Of om beurten "oppassen" op de kinderen, dan kan de ander even lekker hardlopen of zo. Maak plannen, bedenk wat je echt wilt doen en pak het aan. Ga een talencursus doen of zo. Plan een weekendje met een vriendin. ik kan zoveel verzinnen. Het punt is: pak het aan!! het klinkt alsof je zelf op het laatste plan staat, beetje jammer toch?
Jonne

Bastet

Bastet

08-04-2009 om 07:38

Hup, actie!

Het is nu echt tijd om uit je winterslaap te komen,ga lekker naar buiten,naar de kinderboerderij,speeltuin,dat werk.Kijk ook eens op www.thuisblijfmoeders.nl,voor tips en een hart onder de riem.
Ik herken je gevoel,ben zelf al zestien jaar thuis,maar de enige die er wat van kan maken ben jij.
Groetjes,Bastet

Gedeeltelijk wel herkenning

Ik herken het gevoel wel een beetje. Ben zelf ondertussen alweer ruim 12 jaar thuis. De meeste jaren naar volle tevredenheid en zonder verveling. Vorig jaar zomer begonnen met serieus solliciteren maar dat valt niet mee als je bepaalde wensen hebt ivm werktijden en aantal uren en het soort werk (komt ook omdat ik lichamelijk niet allerlei werk aan kan). Helaas kwam daar een behoorlijk ingrijpende gebeurtenis tussendoor, want ik heb in nov. vorig jaar een slagaderlijke hersenbloeding gehad en ben op dit moment blij dat ik bijna volledig mijn eigen huishouden draaiende kan houden. Meestal ga ik één keer in de week fysiofitness doen om mijn conditie te verbeteren. Gelukkig begint het voorjaar te worden en is het makkelijker om weer lekker naar buiten te gaan en een stuk(je) te wandelen en/of fietsen. Ook lezen en puzzelen ben ik weer meer gaan doen en ik voel me er prima bij. Voorlopig heb ik het zoeken naar een baan gestaakt, dat is nu niet te doen door de vermoeidheid. Het openlijk zeggen dat ik voorlopig dus niet ga werken naast mijn huishouden en zorg voor de kinderen geeft mij rust. Probeer iets te zoeken voor jezelf wat je leuk vindt om te doen. Je hoeft niet 24/7 met je huis en/of kinderen bezig te zijn, je mag ook wel eens lekker op de bank hangen met een boekje of wat dan ook als je daar zin in hebt. Hopelijk voel je je binnenkort weer beter.

maan.

maan.

08-04-2009 om 15:57

Soms..

Soms heb ik ook helemaal de balen van het TBM ben ik alleen maar ieders zooi achter de billen aan het rapen.. en ja dan laat ik alles liggen maar ook daar heb ik alleen mezelf mee; de rest kan het blijkbaar niet schelen?

Daarnaast zijn de dames de laatste week enorm aan het ruziezoeken, kunnen werkelijk niks van elkaar hebben.

Ik heb vaste dagen waarop ik wel en niet iets in huis doe, alles in één dag is niet te doen maar wel een paar dagen huis-werk-vrij of hoe je het noemen wilt. Daarnaast is het leuk om dingen op school te doen (is voor jou misschien nog niet een optie) en sinds kort bezorg ik post. Geeft me toch het idee dat ik nog 'wat' doe en het is lekker om in de buitenlucht bezig te zijn; een baan zoals ik had zit er gewoon niet meer in vanwege de werktijden ik wil namelijk geen kinderopvang.

De lente komt er weer aan (?) dus zodra het mooi weer is, blijf niet binnenzitten ga lekker naar buiten!! (En bedenk dat je niet de enige bent).

Tbm

Ik heb niet het hele draadje gelezen, maar ik begrijp je situatie wel. Ik ben nu ook sinds 3 jaar thuis. Maar als ik in dit soort "dipjes" zit, dan denk ik weer terug aan de tijd dat ik werkte en hoe ik me toen voelde als ik me kind 3 dagen niet zag. Dit gaf me altijd weer kracht om te denken,"beter je even mopperig voelen, dan mn kinderen niet kunnen of weinig kunnen zien".
Mijn tip is probeer dingen wat meer los te laten, dus tja de ene keer is het een rommel in huis, maar ga dan lekker naar buiten met je kind en laat de boel maar eventjes. Of inderdaad installeer je kind maar eventjes voor de tv, zodat jij eventjes je handen vrij hebt. Dan maar niet "pedagogisch verantwoord" bezig. Tja het is dan maar eventjes zo.
Nog een tip die hier goed werkt is, een soort schema voor jezelf te hebben. Prik de dagen dat je het meeste tijd hebt om klusjes in huis te doen en probeer die klusjes dan te doen. Hier is dat zo: maandag-bovenverdieping,dinsdag-benedenverdieping, woensdag- extra klusje + dingetjes die nog zijn blijven liggen. Dit doe ik dan 's ochtends en 's middags is het tijd voor de kinderen (heb er nu 2) De donderdag en vrijdag reserveer ik echt helemaal voor de kinderen en voor mezelf. Zo heb je regelmaat, structuur en rust voor jezelf (misschien kun je ook een schema maken voor je oudste kinderen?)
En wat hier al eerder is gezegd, maak tijd voor jezelf! Ik ga 2 keer op een avond sporten,in het weekend ga ik regelmatig naar vriendinnen toe of eventjes lekker winkelen. En wat ik ook graag doe is met andere (tbm) moeders afspreken en lekker een bakkie koffie leuten en laat de kindjes maar lekker spelen! En het mooie weer komt er weer aan, dus dan is het heerlijk om lekker in het park te zitten!
Probeer het positieve uit het negatieve te halen en dan zul je je weer gauw beter voelen!
O en het positieve is, die kleine gaat ook al bijna naar school! Dus meer tijd voor jezelf, maar oooo wat zul je die kleine ook weer gaan missen! Want je zult zien dat je nu hier naar toe leeft en als straks het moment daar is.....dan zal het vast en zeker emotioneel worden.
Heel veel succes

Paula B

Paula B

09-04-2009 om 14:15

Eisen aan je kinderen

De valkuil van tbm zijn is dat jij de énige in huis bent die het huishouden doet, want 'daarvoor ben je toch thuis'. Zeker je twee oudsten, al in de schoolleeftijd, kunnen al best een (bescheiden) steentje bijdragen. Het scheelt je nog weinig écht werk, maar het scheelt wel enorm in het gevoel overal alleen voor te staan.
Zelf ben ik er eigenlijk te laat mee begonnen. Mijn drie kinderen zijn al iets ouder nu, jongste is 7, en een jaar of twee terug kwam ik ineens tot bezinning: ik liep de hele dag dingen te ruimen en te regelen waar ze heel goed zelf toe in staat waren! Sterke lijven en slimme koppen, maar 't kwam niet in ze op om de gemorste melk zelf op te vegen . Het kostte even tijd om ze te laten wennen aan het idee dat ze echt zelf een bijdrage moesten leveren (de bekende kreten: 'het is hier geen hotel', 'ik ben je sloofje niet', 'we leven hier met z'n allen' en zo ) maar ik heb voet bij stuk gehouden. Leuk om nu te zien dat ze steeds makkelijker de klussen die ze moeten doen ook uitvoeren. Het loont om een tijdje meer tijd te stoppen in achter hen aanzitten dan het zou kosten om zelf even die schoenen in de kast te zetten en 't speelgoed weg te bergen.

Nu merk ik duidelijk dat ze er zelf van groeien. De dieren verzorgen, oud papier en glas wegbrengen, kamer opruimen, 'n keer stofzuigen of de wc schoonmaken - ja echt, favoriete klusje van de oudste als er echt schoongemaakt moet worden! - tafel dekken en afruimen zijn allemaal dingen die ze prima kunnen. Het is uiteindelijk prettiger om dingen zélf te kunnen.

Het is beslist niet de hele oplossing voor je probleem, maar het zou een stukje kunnen helpen!

Paula B

Paula B

09-04-2009 om 17:30

Jongste naar school

Ik moet het even relativeren hoor, het missen van de jongste thuis! Okee, ik werk zelf wel, maar aan huis - misschien scheelt dat. Maar terwijl iedereen om me heen dingen riep over emotioneel en afscheid en missen vond ik het zelf eigenlijk heel erg leuk dat hij ook naar school ging. Alle drie de hele dag op één en hetzelfde adres, dat was heel prettig en praktisch. Maar afgezien daarvan: híj had het veel meer naar zijn zin, ík had meer tijd om zelf dingen op te pakken en als iedereen na school weer thuis was was het daardoor veel gezelliger. Best kans dat jij straks ook een stuk ruimer komt te zitten als je je tijd niet meer voortdurend hoeft te verdelen tussen kind en huis...

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.