Steeds meer antipsychotica voorgeschreven aan kinderen

Hyperig

Weer zo'n hyperig artikel.
"AMSTERDAM - Steeds meer kinderen gebruiken zware anti-psychotica. Omdat er weinig bekend is over de bijwerkingen van de medicijnen, spreekt het College ter Beroordeling van Geneesmiddelen van een zorgwekkende ontwikkeling."
En dan zou je denken dat er meer onderzoek gedaan moet worden naar de werking en de bijwerking van bepaalde medicatie bij kinderen maar dat is niet het geval.
Het heeft te maken met je beeld van de werkelijkheid denk ik. Sommige mensen denken dat die pillen allemaal niet nodig zou moeten zijn.
Vergeten wordt dat we nog steeds een psychiatrische hulpverlening aan kinderen hebben die het predikaat middeleeuws niet misstaat en dat er altijd kinderen zijn die door aanleg en situatie psychiatrische problemen kunnen hebben die ook geholpen kunnen zijn met medicatie.
Waarvan je dan wel de veiligheid zo goed mogelijk moet borgen.
Maar we doen liever alsof dat allemaal niet nodig is of zou moeten zijn.

Who

http://books.google.nl/books?id=GQEdA-VFSIgC&pg=PA36&lpg=PA36&dq=world+health+organisation+contrary+to+popular+beliefs+children&source=bl&ots=d-UERIakrD&sig=UjYSkMd-ZaTNy0_fmIeQ6bNcIi4&hl=nl&sa=X&ei=rHbEULSlE_KT0QWhhYGoBQ&ved=0CEMQ6AEwAw#v=onepage&q=world%20health%20organisation%20contrary%20to%20popular%20beliefs%20children&f=false
"Contrary to popular belief, mental and behavioural disorders are common during childhood and adolescence. ..... one in ten children suffer from mental illness severe enough to cause some level of impairment, yet fewer than one in vife receive the needed treatment."
Hier kiezen we er liever voor om ouders te beschuldigen en niet adekwaat te behandelen. In Frankrijk schijnt het nog erger te zijn. Kinderen met autisme worden daar ouderwets opgeborgen en niet behandeld. Ouders zijn vijandig of koud en daar zou het dan aan liggen.
Ik houd hier toch maar steeds het gevoel dat we niet werkelijk willen weten hoe het in elkaar steekt maar dat allerlei belangen de vrije hand hebben om er een zootje van te maken.

Antipsychotica

Ik snap je redenering wel, Kaaskopje, over gemakkelijk voorschijven van medicatie maar we hebben het in dit artikel over antipsychotica, heel heavy spul dat voorgeschreven wordt bij heftige psychiatrische aandoeningen als oa schizofrenie en bipolaire stoornis ter vermindering/voorkoming van psychoses. Vaak moet deze medicatie levenslang geslikt worden. Daarmee wil ik niet concerta, ritalin voorstellen als een aspirientje of zo maar dit is wel even wat anders. Zonder dergelijke medicatie zou een aantal jongeren of zelfmoord hebben gepleegd of zouden opgenomen zijn. Met dergelijke medicatie wordt hun leven een klein beetje dragelijker en wordt voorkomen (hopelijk) dat psychoses optreden met alle gevolgen en naweeen vandien. Helaas zijn de bijwerkingen erg heftig.

Annej

Ja, ik vind het artikel ook hyperig en bij mij roept het vooral veel vragen op. Alsof mensen voor hun lol antipsychotica slikken en voorgeschreven krijgen. Dan is er vaak al een lange geschiedenis van angsten, stemmen in het hoofd, psychoses, achterdocht, wanen etc achter de rug. De bijwerkingen zijn niet gering, psychoses etc ook niet.

Oregano

Ja ik neem aan dat het bij 'zwaardere gevallen' echt wel nodig is om pillen te slikken. Ik heb aan mijn man ook gezien dat medicatie wel helpt als het eigen lichaam het even niet voor elkaar krijgt.

Hyperig?

Een stijging van 13.000 voorschriften naar 16.000 in vijf jaar, is tamelijk explosief. Ook als droog gegeven.
"Dan is er vaak al een lange geschiedenis van angsten, stemmen in het hoofd, psychoses, achterdocht, wanen etc achter de rug. "
Dat is maar de vraag. Hoe lang is lang? Een logische verklaring kan zijn dat kinderen/jongeren met dit soort klachten eerder naar GGZ verwezen worden. Dat betekent automatisch dat ze met klachten van kortere duur, eerder in aanmerking komen voor behandeling/medicatie.
Die theorie roept de vraag op of er inderdaad een systematiek van eerder verwijzen bestaat. Nou, die is er: verwijsindex, scholierenvragenlijst, etc.
Onder het motto 'vroegsignaleren' neemt het aantal verwijzingen vanzelfsprekend toe. Dat is het doel zelfs.
En dat betekent automatisch dat er kinderen aan de pillen gezet worden die voorheen er zelf over de klachten heen groeide.
Groet,
Miriam Lavell

Er over heen groeien

Zoals ik al heb laten zien in het artikel van de WHO zijn er veel meer kinderen met psychiatrische problematiek. En bovendien wordt maar 1 op de 5 kinderen voor deze problematiek behandeld, al dan niet met medicatie. Het is maar wat je insteek is.
En nee, het zal mij benieuwen, maar ik denk dat mijn dochter niet over deze problematiek heengroeit. Ik denk, maar ik laat ruimte voor twijfel, dat ze haar medicatie levenslang zal moeten gebruiken omdat het anders een dood vogeltje wordt. Kan, komt voor, heb de voorbeelden in mijn familie, maar dat gun ik haar toch niet.

Tja

Ex van dochter zal er ook niet overheen groeien. Hij weet helaas maar al te goed wat zijn voorland zal zijn, gezien het voorbeeld van zijn ouder(s). Het prettige van medicatie is voor hem dan weer wel dat hij nu wat meer rust heeft en minder schade aanricht aan zichzelf en zijn omgeving en dat hij mogelijk beter en eerder behandeld wordt waardoor hem misschien wel dingendie zijnouders zijn overkomen bespaard blijven. Dat hoop ik van ganzer harte want in wezen is het geen slecht joch (kan ik toch zeggen ondanks alle ellende die hij dochter heeft aangedaan).

Vreemd

Annej/Orange, het gaat niet over jullie of jullie kind. Althans, daar kunnen wij niet zoveel van zeggen vanaf hier.
Het gaat over de stijging, die onmiskenbaar enorm is. En dat is zorgelijk, want medicatie heeft ook vervelende en schadelijke bijwerkingen. De stijging duidt op te makkelijk voorschrijven/te snel diagnose geven. Dat wil niet zeggen dat er met die 16.000 kinderen helemaal niks aan de hand is. Maar je kunt twijfelen aan de vraag of medicatie in al die gevallen, tenminste 20% daarvan (de stijging), wel de juiste keus is.
Overigens Annej, dat boek waar je naar verwijst gaat niet over aandoeningen waar antipsychotica bij horen. Het gaat over alle kwaaltjes van de geest, waarvan je je soms zelfs af kunt vragen of het wel een kwaal is. Dyslexie wordt bijvoorbeeld genoemd. Dat levert onmiskenbaar een probleem op in het huidige schoolsysteem, maar je kunt ook het schoolsysteem voor hen veranderen en dan smelt het probleem weer als sneeuw voor de zon. Je kunt dyslexie ook zien als een andere kijk. Als kleurenblind zijn.
Medicatie heb je daar niet voor nodig.
Ik vind de manier waarop je de macht van de grote getallen aanhangt in deze een beetje gek. Zeker in relatie tot je eigen opmerking "Hier kiezen we er liever voor om ouders te beschuldigen " waarmee je verwijst naar kindermishandeling.
De grote getallen daar vind je dan weer onzin. Dat komt niet zo consistent over.
Nog een keer: Ja, er is een verandering in de systematiek van opsporen. Dat is dezelfde die de grote getallen van het kindermishandelen opspoort. Kindermishandeling is ook je kind _geen_ diagnose en verplicht gebruik van antipsychotica 'gunnen', maar proberen om via een andere weg problemen voor te zijn of uit de weg te gaan.
Groet,
Miriam Lavell

Perspectief

Met de cijfers van de WHO ga ik er vanuit dat er medisch onderbehandeld wordt. Toename van medicatie kan dan ook betekenen dat er meer kinderen adekwaat behandeld worden. Dat sluit ook aan bij de kritiek op jeugdzorg. Te weinig worden medische, ontwikkelingspsychologische of onderwijsdeskundige diagnosten ingeschakeld. Te vaak worden kinderen niet gediagnosticeerd door BJZ en consorten maar in een kindermishandelingskader gezet.

Te kort door de bocht

Er is helemaal geen (medische) behandeling voor dyslexie. Toch maakt dat een groot deel uit van de cijfers waar je naar verwijst.
Het boek maakt nergens helder dat er juist voor antipsychotica een hoge mate van onderbehandeling plaats heeft. Dat kan ook eigenlijk niet bij kinderen. Er is geen (nauwelijks) onderzoek naar de werkzaamheid van antipsychotica bij kinderen.
De cijfers die in dat boek wel vermeld staan (prevalentie), laten bovendien zien dat er totale gekte is uitgebroken. VS, DUitsland, prevalentie 20% of hoger. Dat kan niet waar zijn.
Als je een op de vijf kinderen voor gek/vreemd/raar/moet nodig behandeld worden verklaart, dan is er iets mis met je beeld van dat wat normaal moet zijn.
Groet,
Miriam Lavell

Raar

Ik ben vast raar Miriam maar ik denk dat het klopt wat dat rapport van de WHO zegt. "Contrary to popular belief, mental and behavioural disorders are common during childhood and adolescence. ..... one in ten children suffer from mental illness severe enough to cause some level of impairment".
Het is een kwestie van geloof. Je kunt het natuurlijke variatie noemen, erfelijke biologische consitutie, karakter, omstandigheden, omstandigheden en karakter. We worden niet perfect gezond, medisch en psychiatrisch, geboren, en de problematiek daarvan wacht niet tot kinderen volwassen zijn. De behandeling bestaat natuurlijk niet alleen maar uit medicatie. In feite moest ook mijn dochter eerst weer een traject van cognitieve therapie volgen voor er maar over medicatie kon worden gesproken. Ook bij dyslexie zal onderbehandeling bestaan al is dat primair niet met medicijnen.

Cijfers lezen

"one in ten children suffer from mental illness severe enough to cause some level of impairment, yet fewer than one in vife receive the needed treat"
De cijfers lezen als volgt. 1 op de 10 kinderen heeft een serieuze handicap/uitdaging door psychiatrische/ontwikkelings problematiek. Van die 1 op de 10 kinderen ontvang maar 1 op de 5 een adekwate behandeling. Dat is 1 op de 50 kinderen wordt daarvoor behandeld. En dat zou moeten zijn 1 op de 10.
Dus niet 1 op de 5 kinderen verdient een behandeling die ze niet krijgen.

Woorden lezen

Ik heb het hele artikel/boek niet gelezen, maar "children suffer from mental illness severe enough to cause some level of impairment" zou ik toch niet willen vertalen met "heeft een serieuze handicap".

skik

Skik

Je hoeft het ook niet groter te maken dan het is, maar er zijn zaken in het leven van kinderen die ze belemmeren en het is handig als je daar iets mee kunt. En je kunt het ook nog uitdaging noemen. Waar het mij om gaat is dat je naar de mogelijkheden kijkt om een kind te helpen. En als dat is met medicatie dan is dat zo. En als dat is met aangepaste scholing is dat ook zo. En sommige zaken zijn ernstiger dan andere. Wat ze gemeen hebben is dat het voor anderen vaak zo onzichtbaar is omdat het zich tussen de oren afspeelt en dat het dan bij kinderen afgedaan wordt als ze moeten zich maar aanpassen of zoiets terwijl kinderen werkelijk kunnen lijden onder onbegrepen mentale kwesties.

Ze groeien er wel overheen.

Verkeerde diagnose

AnneJ:"Je hoeft het ook niet groter te maken dan het is, maar er zijn zaken in het leven van kinderen die ze belemmeren en het is handig als je daar iets mee kunt. "
Ja. Maar dat staat erg ver af van de suggestie dat er te weinig antipsychotica worden gebruikt. Bovendien is het nog maar de vraag of het hier om een kwaal van het kind of een kwaal van de maatschappij gaat. Nogmaals: dyslexie (valt ook onder die WHO-cijfers), is geen probleem als je het onderwijs aanpast.
Over je interpretatie van de tekst die je citeerde: ik ben het eens met Skik. Bovendien staat dat er ook gewoon bij in die tekst. Verder kun je in het tabelletje naast die tekst lezen hoe vaak in diverse landen problemen bij kinderen worden gesignaleerd. Ik verwees naar dat tabelletje met "De cijfers die in dat boek wel vermeld staan (prevalentie), laten bovendien zien dat er totale gekte is uitgebroken. VS, DUitsland, prevalentie 20% of hoger. "
Ik wil best geloven dat jij de problemen van jouw kinderen niet erkend zijn en op jou zijn geschoven (zal wel een slechte moeder zijn), maar doen alsof de oplossing ligt in dan maar overal problemen achter vermoeden, gaat niet helpen.
Nogmaals: Juist die speurtocht naar problemen is de oorzaak van wat jou overkwam en waarom er zoveel kinderen aan de antipsychotica zitten. De meest waarschijnlijke overeenkomst tussen wat jij hebt meegemaakt en al die kinderen aan de pillen, is dat de diagnose verkeerd is.
Verkeerde diagnoses zijn altijd schadelijk.
Groet,
Miriam Lavell

Verkeerde diagnoses

Natuurlijk blijft het lastig en vind je wat je zoekt. Toch zou het denk ik een hoop schelen als de aandacht en het geld die er nu uitgaat naar de procedures kindermishandeling gestoken wordt in het aanbod voor kinderen en ouders op het gebied van hulpverlening bij psychiatrische problemen en ontwikkelingsproblemen. Niet alleen medisch met pillen, hoewel dat een belangrijke factor kan zijn, maar ook op het gebied van het erkennen van de belemmerende factoren op school en thuis. Ik zou het werkelijk op prijs stellen als vroegsignalering gaat betekenen dat een kind en een ouder tijdig de weg gewezen wordt en geholpen wordt bij zaken waar je als ouder niet mee geboren wordt maar waarbij je hulp van deskundigen goed zou kunnen gebruiken. Het zou fijn zijn als er positief en ontwikkelingsgericht naar gezinnen gekeken kan worden en we met zijn allen nou eens uit dat moeras komen van belangen en beschuldigingen. Uiteindelijk is iedereen er mee geholpen als een kind geholpen wordt op school in de hulpverlening en elders.
Neemt niet weg dat je altijd kritisch blijft op medicatie.

Je mist mijn punt

Annej:"Toch zou het denk ik een hoop schelen als de aandacht en het geld die er nu uitgaat naar de procedures kindermishandeling gestoken wordt in het aanbod voor kinderen en ouders op het gebied van hulpverlening bij psychiatrische problemen en ontwikkelingsproblemen. "
Het punt dat ik probeer te maken is dat de procedures die kindermishandeling opsporen, vanzelfsprekend ook leiden tot meer diagnoses in de psychiatrische hoek. Er wordt actief naar problemen gezocht. Vragenlijsten en zo meer.
Zie http://www.nu.nl/gezondheid/2964705/helft-amsterdamse-vmbo-pubers-moet-arts.html
Kortom: Je hoeft niet eens meer om hulp te vragen om toch aan de antipsychotica te raken of om in een web van verdachtmakingen te belanden.
Dat is de overeenkomst tussen een explosieve stijging in het voorschrijven van antipsychotica én zo'n zelfde stijging van het aantal kindermishandelingen.
Het is hetzelfde probleem.
Groet,
Miriam Lavell