Start actie #diagnosenormaal
https://twitter.com/diagnosenormaal
Nely Siefert, Angelique Bergsma, en andere dames, bekend van de petitie jeugd ggz, in actie tegen publieke misverstanden als voetballen tegen psychiatrische problemen.
Vandaag/woensdag artikel in de Telegraaf
Na lancering in de ADHD glossy direct natuurlijk commentaar
http://martinjanmelinga.wordpress.com/2014/10/12/diagnose-heel-normaal-het-is-maar-hoe-je-het-bekijkt-diagnoseheelnormaal/
Met discussie.
OMcentrum
De opzet doet mij denken aan de idealen van een opvoedpoli; hulp buiten de gemeente om. Sinds de zorgverzekeraar de medische gegevens verlangde van de opvoedpoli om de hulp daadwerkelijk te vergoeden, vraag ik mij af hoe OMC dat denkt te kunnen leveren zonder afhankelijkheid van een zorgverzekeraar. Oftewel hoe hulp bieden en privacy garanderen, dat maakt MJ Melinga niet duidelijk. Dat maakt OMC niet waterdicht. Juist dat is de reden waarom hulpbehoevenden zich tot een instantie richten.
Verder zijn de volgende twee uitspraken waar mijn haren van overeind gaan
1).' Ouders vergroten te veel de lasten van deze kinderen die het zelf (vaak) heel normaal vinden om ‘anders’ te zijn.'
2) ' Als een kind accepteert dat hij ‘anders’ is dan andere kinderen, dan is de eerste stap al gezet. Volgens de regelgeving in Nederland is, om een betaling van de zorgverzekeraar te krijgen, een diagnose noodzakelijk. Echter, zowel voor volwassenen als kinderen speelt er veel meer. Hierdoor ontstaan ook veel foute of onterechte diagnoses en dus onterechte labels. Dat kan anders.'
Hier krijgen zowel ouders als kinderen te horen dat acceptatie de allesbepalende factor is. Terecht krijgt MJMelinga in de reacties onder het artikel van Menno Oosterveen hier kritiek op.
In de praktijk loopt een kind of de ouders snel tegen de onwillige houding van een school aan. Juist daar ligt de acceptatie en wel in het willen samenwerken. De Leerkrachten die niet willen samenwerken, maken het voor een leerling moeilijk met hun leerprobleem/ diagnose de schoolwerkplan door te komen.
Ouders en kinderen hebben allang de eerste stap gezet. De problemen zijn niet uit de lucht komen vallen. Ze hebben allang gemerkt en ernaar geleefd hun kind zo goed mogelijk te begeleiden, in belang van het gezin.
Als een oprichter van OMC zoiets meent te moeten opschrijven, krijg ik mijn twijfels aan zijn kennis van de materie.
Opvallend is dat er niets wordt genoemd over de beleving onderwijs. Persoonlijk zou ik mij niet richten tot OMC want ik vind het een waterdun verhaal.
Maar AnneJ,
Wat vind je zelf?
Zo eens
Flanagan!
diagnose
Melinga komt uit de marketing. Omdat hij een mening heeft die aansluit bij de huidige publieke mening en de politiek probeert hij ook een graantje meepikken uit de ruif van de staatskassen.
Dat is mijn mening.
Verder kom ik zelf uit de ggz en ik heb dat boek 'wie is van hout' gelezen en ik vind dat we in de uitvoering nog vaak in de middeleeuwen zitten maar toch is dat voor mij de kant die het meeste perspectief biedt.
Een diagnose kan helpen om meer zicht te krijgen op de oplossingen. Door onbegrip en stigma kunnen mensen onnodig psychische problemen krijgen.
Ik maak me wel zorgen over de 'fusie' van jeugdzorg en jeugd ggz.
Vandaag weer een moeder gesproken, weer jeugdzorgbemoeienis geweest op zoek naar een diagnose en hulp voor een kind. Daar heeft men het opgelost door 'mee te werken' en ondertussen de eigen gang te gaan. En zo dat justitiecircus weten te voorkomen. En uiteindelijk goede ggz hulp en speciale school weten te regelen.
Al dat geld dat nu naar onzinprofessionals en leken gaat, zal ons opbreken. Dat gaat ten koste van echte hands on voorzieningen en echte deskundigheid. Jammer maar helaas.
Dat krijg je als de populaire cultuur de overhand krijgt over gezond verstand.
Blij dat de dames een manier hebben gevonden om ook wat tegenwicht tegen de jeugdzorgmedia en de politiek (schande 1e kamer!) weten te bieden.
eens met Flanagan....
Je komt niet zomaar om een diagnose vragen. Je doet dat omdat je tegen problemen aan loopt en hulp wil om die op te lossen.
Overal zijn opvoedcursussen, maar waar vind je een echt goede cursus voor het opvoeden van scholen en docenten? Hun eigen bijscholing lijkt niet erg te helpen. Daar zitten ze te knikkebollen en dan gaan ze weer over tot de orde van de dag. Of ze zeggen openlijk: zulke kinderen horen niet op onze school, dus gaan wij er ook geen moeite voor doen. Dat weet ik van iemand die zo'n cursus geeft.
Ouders weten allang van wanten, ze moeten wel. En zij accepteren hun kinderen heus wel zoals ze zijn. Nu de rest nog.
