Spoedje: hoe lossen jullie dit op? / dilemma

Hmmm

Ik zou bij allebei de helft van hun vakantiegeld afhalen, als ze niet zelf met het idee komen om samen een nieuwe te kopen.

Hmm

Hier doe ik dat niet zo. Er gaat zelden iets stuk en dan is het maar net of ik geld heb of dat we een andere oplossing zoeken. Ik hecht ook aan aan elkaar uitlenen. Het komt ook voor hier dat we kijken wie er nog wat zakgeld heeft om een nieuwe koptelefoon te kunnen kopen op korte termijn. Of we leggen geld bij elkaar. Ik kan dit soort pech niet hoofdelijk omslaan. Shit happens.

Zelf betalen

Ik zou me er niet aan wagen om de waarheid boven tafel te krijgen en zelf een nieuwe koptelefoon kopen voor zoon. Helaas jammer de bammer maar die 10-20 euro zou mij de ruzie niet waard zijn. Want wat je anders ook kiest, er zal er altijd een zijn die zich ernstig benadeeld voelt.

Ik neem aan dat ze hoe dan ook hun lesje wel geleerd hebben.

Verstuurd met de Ouders Online iPad app

Eens met ginny

Je was er niet bij, dus als je ze allebei zou laten meebetalen aan een nieuw exemplaar is er een bij die er niets aan kon doen, althans niet aan het stuk-zijn van de koptelefoon. Ik zou er dus ook in vredesnaam maar zelf weer een kopen. Met de boodschap dat dit niet nog een keer moet gebeuren.

Half half

Gewoon allebei de helft? Of van vakantiegeld/zakgeld inhouden? Misschien er omdat ze zo goed 'samenwerken' zelf nog een paar euro bijdoen?
Dat 'iets erbij doen omdat ze samenwerken' is bedoeld omdat ze elkaar dingen uitlenen én om weer gekibbel van welles nietes te voorkomen Dat zou ik niet te gek maken. Het grootste deel zal toch van hen moeten komen.
groeten albana

Gewoon zelf

een nieuwe kopen, je was er niet bij en een kind benadelen is niet eerlijk zoals gezegd. Dingen gaan nu eenmaal stuk en kinderen zijn geen volwassenen. (bij mij gaat meer stuk dan bij mijn kinderen trouwens )
En dan idd de waarschuwing voorzichtig zijn met je spullen.

Hangt er vanaf

Als het over het algemeen genomen kinderen zijn die voorzichtig omgaan met hun spullen dan zou ik het vergoeden. Een ongelukje kan tenslotte een keer gebeuren. Dat is helemaal niet erg. Zijn ze echter altijd heel slordig en gaan daardoor vaker spullen stuk dan zou ik het niet vergoeden en ze het zelf laten betalen. In dat geval misschien ieder de helft.

Vraag

Je schrijft: 'we' komen er niet uit. Wie zijn we in dit geval? Jij en partner of jij en de kinderen?
Ik was benieuwd of ze zelf een idee hebben hoe ze dit op kunnen lossen...
Snap je dilemma, zelf een nieuwe kopen is wel makkelijk, maar of ze er iets van leren betwijfel ik.

Gulden middenweg?

Je kunt ook de helft betalen en zijn de andere helft (elk kind dus een kwart). Kan ze de kop niet kosten en ze krijgen dan toch het lesje mee dat je voorzichtig moet zijn met je spullen.

Als brunette

Jij de helft, zij samen de andere. Eerlijk voor iedereen en zuur voor iedereen, dat heb je met pech. Dat je voorzichtig met je spullen moet zijn lijkt me overbodig om te zeggen, hebben ze toch aan den lijve ondervonden?

Enne... Nieuwsgierig: waarom geen oortjes?

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Dank en vragen

Allemaal bedankt voor het meedenken!

Judithsmama: met 'we' bedoel ik mijn man en ik. Goed punt om nog eens aan de kinderen voor te leggen. Alleen is het probleem dat dochter dan natuurlijk zegt dat ze niet wil meebetalen omdat ze niets fout gedaan heeft.... (en zoon niet omdat het haar schuld was) .

Ik neig na al jullie suggesties naar de oplossing van Brunette en Ely, inderdaad: heeft iedereen er last van.

En waarom geen oortjes: omdat daar het risico toch groter is dat ze te hard staan, slechter voor de oren. En bovendien: deze koptelefoon vindt hij gewoon heel gaaf (die grotere zijn nu weer in).

Toch vind ik dat ergens niet eerlijk

net als een klassikale straf omdat er 3 hun mond niet kunnen houden.
Daarom zou ik persoonlijk de gok niet nemen om een kind onschuldig te laten betalen aan iets dat hij of zij niet heeft gedaan. Zeker niet omdat het ene kind jokt (het anders ziet) en de ander daardoor de pineut is.
Als duidelijk is wie wat heeft gedaan is het een ander verhaal. Maar nu is de boodschap eigenlijk: ook al doe je niks, je deelt toch in de schuld; tja dan heeft braaf gedragen toch geen zin. Zou mij razend maken eigenlijk.

Allebei

ik zou ze (ligt misschien ook een beetje aan hun leeftijd) allebei een eigen laten kopen van hun eigen geld. Dan hoeft zusje het ook niet meer te lenen van broertje.

Ja, beter idee

Allebei hun eigen koptelefoon...

Mix en nolly/fiorucci

Nolly en Fiorucci, de "grap" is dat ze allebei er eentje hebben (maar die van zoon is nu dus kapot). Dochter is echter aldoor te lui om die van haar te pakken en gebruikt dus die van zoon vaak (die heeft die van hem vaak beneden, zij laat die van haar meestal op haar kamer).

Dat is dus ook de reden, dat ik geneigd ben om dochter toch mee te laten betalen in de schade (maar voor een kwart, net als zoon).

Ik voel nl. mee met Mix die het niet terecht vindt dat een onschuldige mee moet betalen (net als de hele klas straffen), maar omdat zoon en dochter beiden aldoor te lui zijn om op te staan (zelfs om even de koptelefoon te pakken als die bij de ander is, of aan te geven aan de ander als die erom vraagt) gebeuren er dingen zoals nu: gaan ze gooien (of trekken) aan dingen, en gaan die kapot...

Hoewel ik het dus niet helemaal fijn vindt om in dit geval de "onschuldige" aan de kapotte koptelefoon mee te laten betalen, vind ik 1) dat ze door hun luie gedrag er beiden aan bijgedragen hebben dat het een keer mis ging en 2) als ze NIET meebetalen komen ze er dus mee weg door allebei de andere de schuld te geven. Ook dat voelt bij mij niet goed: zij doen niet handig, maken brokken en IK (mijn man en ik) moet betalen, omdat zij elkaar de schuld geven...

Ik vind het dus nog steeds een dilemma...

Dus mochten jullie met de nieuwe info nog nieuwe invalshoeken weten, dan houd ik me nog steeds aanbevolen

Lastig

en kun je ze niet "indirect" laten voelen dat ze beide toch wel een soort van schuldig zijn?
Stel bv dat je dit keer een nieuwe koopt, houd een geweldige preek over verspilling en gevolgen en zeg bv dat er deze week dus geen ijs/traktatie inzit omdat jij van dat geld nu een nieuwe hebt gekocht?
Zo hebben ze toch hun koptelefoon, kost het de onschuldige geen geld, maar voelen ze beiden wel dat je je geld maar 1 keer kunt uitgeven?
Ik brul maar wat hoor, snap je probleem.
Ik vind het alleen zo sneu (en ja ik weet dat ze soms moeten voelen enz)dat ze op deze leeftijd al niet zoveel geld te besteden hebben. Als je dan (onschuldig) een fiks deel van je geld moet afstaan, duurt het tijden eer je het hebt bijverdiend.
Eigen schuld dikke bult natuurlijk, maar als je het niet gedaan hebt, of het was eigenlijk alsnog een ongeluk..
Of je laat ze het beiden terugverdienen in de vorm van taken? Soort werkstraf deze week (onkruid wieden, auto/fietsen wassen, vegen, was vouwen, dingen die ze bij jou thuis normaal niet hoeven te doen?

Eens met mix

Een van de twee is onschuldig. Ik vind het niet eerlijk om die ook maar te straffen omdat ik niet weet wie van de twee de schuldige is. Ik vind het schoolvoorbeeld van Mix heel treffend.

Zeker omdat het om een, voor mij, relatief klein bedrag gaat. Voor mijn dochter zou het een vermogen zijn. Als ik het ze al zou laten voelen zou ik het ook in de vorm van klusjes of gemiste ijsjes doen.

Overigens: zou je zoon niet razend van boosheid zijn als de koptelefoon door toedoen van zijn zus kapot zou zijn?

Verstuurd met de Ouders Online iPad app

Liegt er echt wel eentje?

Kan het niet zo zijn dat ze allebei hun eigen waarheid hebben, en dat de objectieve waarheid in het midden ligt? In de beleving van de een trok de ander, en in de beleving van de ander gooide de een mis.
Nu je erbij vertelt dat het ook met luiheid te maken heeft wordt het verhaal weer ietsjes anders.
Maar ik zou het doen zonder ze te laten betalen, met wel een preekje over dat het jou nu geld kost, en jij hebt er al helemaal niets mee te maken. Dus idd, deze week geen toetje bijvoorbeeld, of geen koekjes. En dan niet als straf, maar als uitleg. Want inderdaad, je kunt geld maar 1x uitgeven.
Ik geloof zelf nooit zo heel erg in straf. Wat je wel kunt doen is het in de groep gooien. Vraag het ze zelf eens, in plaats van van bovenaf op te leggen wat je gaat doen.
STel ze de vraag hoe we dit nu moeten oplossen, of of zij iets kunnen verzinnen. Misschien komen ze samen al wel met het idee of hem met zn tweeen te kopen oid.

Ik zou niet te lang blijven hangen in hoe het allemaal is gegaan, meer op zoek gaan naar een gezamenlijke oplossing. Het is gebeurd, dit is het resultaat, en wat doen we nu.
En ik zou me ook niet teveel ergeren. Van preken leren ze niets, van concrete situaties wel. Het feit dat dit nu gebeurt is veel leerzamer dan al dat waarschuwen vooraaf...
En zelf denk ik dus dat het een samenloop van omstandigheden is. De een gooit (bijna mis) de ander vangt ook mis, krijgt misschien nog net het snoer te pakken, en stuk...