Sommige complimenten werken averechts

Zeg adrie

Ik vind al je linken, zonder dat je zelf bijdraagt aan lopende draadjes bloedirritant. Als je het zo goed weet, kun je dan even normaal meedoen?

Waarom kan een compliment slecht vallen?

@dc: Je bent niet verplicht om op mijn irritante linkjes te klikken, hoor!

Terug naar het onderwerp:
George begon aan van alles, maar maakte nooit iets af. Op een dag was George bijna klaar met het maken van een paar boekensteunen. Moeder dacht dat het goed zou zijn als ze hem aanmoedigde. "Prachtig, George, dat heb je heel mooi gedaan."
Tot haar grote verbazing begon George te huilen. Hij smeet de boekensteunen op de grond en schreeuwde: "Ze zijn helemaal niet mooi, ze zijn afschuwelijk."
Het gegeven complimentje bemoedigde hem dus niet maar had juist een averechtse uitwerking. Het maakte zijn moedeloosheid alleen maar erger.

Waarom eigenlijk? Een ander kind zou in dit geval stralen van trots!
Het waarom is niet in een paar woorden duidelijk te maken zonder kennis van wat 'theorie' om er achter te komen wat er zoal leeft in George's innerlijke beleving.

Vandaar mijn link(en)naar meer achtergrondinformatie. Wat is daar eigenlijk op tegen?

Theoretische bla bla

Dit 'theoretische' voorbeeld van George staat model voor talloze ervaringen uit mijn beroepsleven.
Professionele auteurs kunnen veel beter formuleren en zijn n.m.m. noodzakelijk om hun ervaringen 'theoretisch' te onderbouwen. Anders blijft iedereen maar aanmodderen en opnieuw het wiel uitvinden.

Theorie vs praktijk

Je kunt alle theoretische kennis ter wereld hebben, op het moment dat je kind krijgt kan het meeste daarvan zo in 1 klap overboord. Dan zul je hoe dan ook moeten "aanmodderen en opnieuw het wiel uit vinden". En dat dan ook nog eens bij ieder volgend kind weer helemaal opnieuw.
Want er zijn duizenden wielen en die passen lang niet allemaal op jouw kind. Soms past er zelfs geen één! Dat is opvoeden in een notendop: ontdekken welke (al lang uitgevonden!) wielen er passen op jouw kind. En daar komt heel veel aanmodderen aan te pas. Wie wil beweren dat dat anders kan, als je de juiste kennis maar hebt, heeft werkelijk geen flauw benul waar hij het over heeft.
En verder: Als ik hier kom met een concreet probleem, dan zit ik niet te wachten op een theorie daarover. Wel hoor ik graag van andere ouders hoe die vergelijkbare zaken hebben aangepakt. En dan nog hoeft wat bij kind a werkt helemaal niet te werken bij kind b. En wat bij ouder a de gouden tip was, kan volkomen nutteloos zijn voor ouder b. Er bestaan nou eenmaal geen vaste 'regels' voor hoe een kind of hoe een opvoeding 'werkt'.

Jippox: leg mij eens even uit wat er mis mee is?

@Jippox. Even ter herinnering.
Deze 'draad' gaat juist over 'kennis'! Kennis, vergaard door onderzoek. Dat mag je als theorie bestempelen, maar kan ook ouders er bewust van te maken dat het geven van complimentjes onbedoelde neveneffecten heeft.

Henk Boeke, redacteur Ouders Online, schrijft deze week op de site:
Sommige complimenten kunnen averechts werken, vooral bij kinderen met een laag zelfbeeld. Dat blijkt uit onderzoek van ontwikkelingspsychologen van de Universiteit van Utrecht.
De onderzoekers maakten onderscheid tussen persoonsgerichte en gedragsgerichte complimenten. Bijvoorbeeld:
persoonsgericht: "Wat ben jij goed!"
gedragsgericht: "Wat heb je dat goed gedaan!"
Uit onderzoek onder 357 ouders bleek dat ouders meer persoonsgerichte dan gedragsgerichte complimenten geven aan kinderen met een laag zelfbeeld.
Een tweede onderzoek, onder 313 kinderen van 8 tot 13 jaar, laat echter zien dat juist kinderen met een laag zelfbeeld niet gebaat zijn bij persoonsgerichte complimenten. Ze gingen zich schamen als ze faalden.
Zie http://www.ouders.nl/mopv2013-complimenten.htm

Omdat het kennelijk alleen maar mogelijk is om via dit forum te reageren en ik niet direct onder de column een reactie kan plaatsen, ben ik dit forumonderwerp met de beste bedoelingen gestart. Ik geef aan dat ik het met het gestelde in het artikel eens ben, maar ook dat er over dit onderwerp al méér is gepubliceerd is, dat er tips zijn en waar die te vinden zijn.
Jippox: Leg mij eens even uit wat daar mis mee is?

PS:
Ik heb geen enkele reden om te twijfelen aan de kwaliteiten van jou of van welke ouder hier dan ook. Ik vertrouw erop dat iedereen hier bewust met opvoeden bezig is, de opvattingen van anderen naar waarde weet te schatten en het beste met haar/zijn kinderen voorheeft.

Herkenning

Ik heb mijn zoon ook eens een compliment gegeven en ik zag gewoon aan z'n ogen dat hij me doorhad. Hij deed iets wat hij helemaal niet goed kan en ik ging hem er desondanks voor prijzen. Ik zag echt de schellen van z'n ogen vallen en dat hij zich realiseerde dat ik de waarheid niet sprak. Kinderen zijn niet gek. En sindsdien doe ik inderdaad m'n best om meer gedragsgerichte complimenten te geven. 'ik vind het goed dat je zo je best doet' etc. Ik ben er heilig van overtuigd dat dat beter is. En klein voordeel: mijn kinderen zullen echt nooit bij Idols staan en denken dat ze het volgende popidool zijn!
Leuk onderwerp dit.

Adrie

Het was van mij ook een beetje een reactie op beide draadjes (ook die over opvoedboeken). Natuurlijk kun je wel een theoretische discussie voeren over bepaalde aspecten van de opvoeding. Maar dan nog vind ik het zinvoller en interessanter wanneer je het koppelt aan persoonlijke ervaring(en) (zoals Mussie ook doet) of wanneer iemand zelf even in het bericht uitlegt wat hij/zij de moeite waard vindt en waarom, in plaats van slechts linkjes te geven of te verwijzen.

Ik ben hier weer weg!

Ja, sorry hoor Jippox. Het kwam zo:

Ik las maandag dat artikel van Henk Boeke, die schreef over nieuw onderzoek dat uitwees dat het geven van complimentjes eens averrechts kan werken.
Ik was verbaasd, omdat ik weet dat er daarover al talrijke rapporten zijn verschenen.
Het artikel van Henk Boeke biedt niet veel waar ouders in de praktijk iets mee kunnen doen, daarom zocht ik naar een mogelijkheid om te reageren ... en kwam uit op dit forum.

Toen ik toch op het forum zat, zag ik ook die vraag over opvoedingsboeken.
Kom, dacht ik, daar reageer ik ook even op.

Uit reacties blijkt dat mijn bijdragen hier kennelijk niet worden gewaardeerd.

Daarom. Bij deze ben ik hier weer weg!

Ik wens iedereen veel succes met de opvoeding en vooral dat de kinderen zich optimaal zullen ontwikkelen tot volwassenheid.

Adri, artikel henk boeke

Adri schrijft: "Het artikel van Henk Boeke biedt niet veel waar ouders in de praktijk iets mee kunnen doen". Ik vind juist dat in het heldere artikel duidelijk staat wat je er in de praktijk mee kan doen. Namelijk: gedragsgericht prijzen i.p.v. persoonsgericht. Hoe praktisch wil je het hebben?

Welke rapporten ken jij dan Adri, die het tegendeel beweren van dat complimentjes averechts kunnen werken? Ik ken het werk van Carol Dweck dat precies dat beweert wat Henk Boeke schrijft. Misschien interessant om te lezen. http://eduratio.be/dweck.html

skik

Kennis uit de vorige eeuw

Aha, ik zou hier weg zijn, maar doe toch nog een poging (met de risico dat ik weer bloedirritant bent met mijn linkjes)
Het artikel "Waarom niet loven" dat tevoorschijn komt als je de link in mijn eerste bericht opent, komt uit een handleiding bij een boek uit de zestiger jaren van de vorige eeuw. In dat artikel, dat ik begin zeventiger jaren heb vertaald, komt hetzelfde naar voren als het onderzoek waar Henk Boeke het over heeft. Ik ben het met het artikel dus volledig mee eens, met dien verstande dat daarin voorbij wordt gegaan aan het waarom. Waarom zo'n compliment niet werkt! Dat kan je vinden in een ander artikel uit die tijd, "Gelijkwaardigheid in het gezin!" Een compliment dat uit de verheven positie van een gezaghebbende wordt gegeven heeft een andere waarde dan een eerlijke prestatie waardering geven vanuit een gelijkwaardige verhouding.
Dat wordt uitgelegd in dit artikel uit de zestiger jaren van de vorige eeuw en is in mijn ogen nog steeds hoogst actueel: https://sites.google.com/site/kinderendagenonsuit/gelijkwaardigheid-in-het-gezin
Ik verzoek degenen die mijn linkjes irritant vinden deze niet te openen!

Carol dweck

Bedank voor het doorsturen van de link naar Carol Dweck.
De psychologieen kan je verdelen in bezitspsychologieen en gebruikspsychologieën. De "Bezitspsychologen" gaan uit van eigenschappen die mensen bezitten (waaronder aangeboren). Dat beschouwen ze als een vaststaand gegeven (Stimulus=Respons). De "Gebruikspsychologen", daarintegen gaan uit van wat de mens doet met wat hij heeft (Stimulus - Subject - Respons) "Bezitspsychologen" gaan uit van oorzaken van gedrag, "Gebruikspsychologen" gaan uit van motivatie, van het doel van gedrag, van hoe je gebruik maakt met wat je hebt. Carol Dweck behoort tot de "Bezitspsychologen" ikzelf zie meer in de gebruikspsychologie, omdat je aan oorzaken en aangeboren makken niet zoveel meer kan veranderen, maar je kan wel proberen om de motieven van mensen te veranderen door ze een andere denkwijze aan te bieden.

Carol dweck

Iemand die zeer uitgebreid onderzoek heeft gedaan naar o.a. complimenten en de gevolgen daarvan is Carol Dweck. Van haar is de theorie over een fixed mindset versus een growth mindset. Daar heeft ze al jaren geleden uitgebreid over gepubliceerd. Ik was ook erg verbaasd over het artikel van Henk Boeke. Ik denk dat wetenschapsgeld beter besteed kan worden dan om onderzoek te herhalen waar een ander groot mee geworden is.

http://en.wikipedia.org/wiki/Carol_Dweck

"In a fixed mindset students believe their basic abilities, their intelligence, their talents, are just fixed traits. They have a certain amount and that's that, and then their goal becomes to look smart all the time and never look dumb. In a growth mindset students understand that their talents and abilities can be developed through effort, good teaching and persistence. They don't necessarily think everyone's the same or anyone can be Einstein, but they believe everyone can get smarter if they work at it."[8]

This is important because (1) individuals with a "growth" theory are more likely to continue working hard despite setbacks and (2) individuals' theories of intelligence can be affected by subtle environmental cues. For example, children given praise such as "good job, you're very smart" are much more likely to develop a fixed mindset, whereas if given compliments like "good job, you worked very hard" they are likely to develop a growth mindset. In other words, it is possible to encourage students, for example, to persist despite failure by encouraging them to think about learning in a certain way.

Nou nee dus

Dweck gaat dus helemaal niet uit van vaststaande eigenschappen. Als je haar werk zou kennen, zou je weten dat zij dus juist onderzoek gedaan heeft naar het ontstaan van een fixed versus een growth mindset en hoe deze om te buigen.

(los hiervan, in mijn tijdslijn zie ik jouw bericht boven het mijne, vraag me af hoe dat kan. )

Kruisbestuiving

De twee hoofdstromingen in de psychologie die ik noemde zijn beiden waardevol en er vindt al decennia lang nuttige kruisbestuiving plaats. Zo zag je in de dertiger jaren al dat Freud in de richting van Adler opschoof. Sommige neofreudianen kunnen beter neoadlerianen worden genoemd. Ik was niet bekend met het werk van Carol Dwerk en zal het nu zeker gaan bestuderen. Nog dank daarvoor.

Dennis, de schrik van de school

Mij schoot zojuist te binnen dat ook in een recent boek van Letschert uitvoerig is beschreven wat als een bemoediging werkt en wat niet. Dennis, de schrik van de school
http://www.vangorcum.nl/NL_toonBoek.asp?PublID=4385-0

@ gerry d

Naast Carol Dweck blijkt ook Melissa Kamins onderzoek te hebben verricht naar het 'belonen' van gedrag.
Op het forum cognitivedaily "What’s the best way to praise a child? Be specific." werd ook al gereageerd door te verwijzen naar het Boek van Dreikurs uit 1964
Zie http://scienceblogs.com/cognitivedaily/2007/09/13/in-1999-melissa-kamins-and/#comment-6495