Snel een oordeel hebben

Tja

Ik denk inderdaad dat mensen vaak snel oordelen, maar niet meer of minder dan vroeger. Maar ik denk ook dat je dat zelf ook doet. Naarmate je ouder wordt en zelf meer meemaakt, leer je wel eerder relativeren of te accepteren zoals ze zijn.
Een 6-jarige in een wandelwagen vind ik ook wat apart, maar als ik je zou tegenkomen zou ik bij mezelf denken dat er wel een reden voor zal zijn. Als ik je beter zou kennen zou ik misschien zelfs wel vragen naar die reden

Niet nieuw

Het is echt niet iets van tegenwoordig. Het is menselijk om wat niet normaal is vreemd te vinden. Het is een kwestie van beschaving om dat niet te laten merken. En ik denk dat Vic gelijk heeft met dat levenservaring kan helpen om minder hard te oordelen.

Snel oordelen

gebeurt vaak, lopen wij met dochter ook tegen aan. Dochter is 8, groot en stevig voor haar leeftijd. Dochter wordt daardoor ouder ingeschat, heeft PDD NOS en ADHD. Als dochter in één van haar buien zit zie je omstanders kijken. Ik denk dan maar dat omstanders niet beter weten......vrienden/ kennissen en familie weten hoe het zit en dat is het belangrijkste.

Pham

Hier ook

Dochter die heel lang in wandelwagen heeft gezeten. Nooit gekke gezichten. Of ik zag ze niet. Laat staan dat ik iemand nog aan de neus hing hoe oud ze was. Laat ze kijken, of niet. Kijk gewoon naar je kind of de straat en geef ze geen aandacht.
Loes

Nederland 2

Ik ben het met Fianna eens. Het overkomt me iedere keer als ik in NL ben en "grote" boodschappen doe : 8 pakken hagelslag, 8 flessen fritessaus enz en wat te denken van 10 kg pepernoten in september :o)

Shonagh

Oh, maar daar zou ik mij ook over verbazen. Ik zou er bestemmingen voor verzinnen. Groot gezin zeker, of voor een vereniging misschien?, kinderfeestje?
Je moet toch wát doen als je bij de kassa staat te wachten?)

Pham

Ook al komt het onhebbelijk over als mensen naar je dochter kijken, denk ik toch dat je niet veel anders kan verwachten. Het zou pas raar zijn als ze totaal emotieloos langs je dochter heenstaren, dat is niet natuurlijk. Maar als ze kijken, is het natuurlijk wel rot als ze daar raar bij reageren.
Ik heb niks tegen mensen in een rolstoel, ook niks tegen ouders en hun kind als dat kind bijvoorbeeld het syndroom van down heeft, of iets anders en als ik deze mensen tegenkom kan ik ze moeilijk negeren. Het is wat mij betreft ook eerder interesse dan oordelen als ik kijk. Maar omdat ik weet dat kijken als kritiek kan worden gevoeld, vind ik het soms wel lastig om daar een tussenweg in te vinden. Niet te lang kijken dus maar. Terwijl ik daar bij 'standaard'-mensen niet over nadenk.

En meeke

had ik er nog bij willen zetten.

Tuigje

Eentje van mij was met 2 jaar echt niet in de buggy te houden, maar kon ook niet netjes meelopen. Die moest dus aan een tuigje. Nou, wat je dan al niet aan blikken over je heen krijgt! Toen was ik daar nog gevoelig voor. Nu (een heleboel ervaring rijker) zou ik me wild lachen.

Fianna en shonagh

Op het risico af dat ik Ieren en Schotten ongelooflijk op hun tenen trap door ze uit te maken voor Britten (maar ze wonen allemaal bij elkaar in de buurt op eilanden, dus ze zullen best op elkaar lijken): De Britten zijn te beleefd om eerlijk te zijn en de Nederlanders zijn te eerlijk om beleefd te zijn. Misschien zeggen ze niks, je weet niet wat ze denken.

skik

Skik

Britten en Ieren zijn een heeeel ander slag! Nederlanders noem je ook geen Belgen.
Buiten dat hoef ik niet altijd te weten wat anderen denken. Al helemaal niet als het vooroordelen of anderen onplezierige gedachten zijn enz. Buiten dat wil beleefd zijn helemaal niet zeggen dat je oneerlijk bent en de 'eerlijkheid' van nederlanders wil helemaal niet zeggen dat ze ze ook echt eerlijk zijn. Gewoon dat ze gene blad voor hun mond nemen. Ik vind Nederlanders niet betrouwbaarder dan Ieren. Tot zo ver de eerlijkheid
Ik wil gewoon niet altijd geconfronteerd worden met andermans oordelen. al helemaal niet van vreemden!

Ierland vs groot brittannie

Oja skik, Ierland en Groot Brittannie zijn 2 verschillende eilanden...

My sincerest apologies

Ik ben ook niet zo'n fan van de Nederlandse neiging om maar altijd elke gedachte te uiten onder het mom van: dat is nou eenmaal mijn mening en mensen moeten me maar nemen zoals ik ben. Een beetje Britse hoffelijkheid en terughoudendheid zou hier niet misstaan.

Hoe noem je trouwens inwoners van het Verenigd Koningkrijk?

skik

Boot

"Oja skik, Ierland en Groot Brittannie zijn 2 verschillende eilanden..."

Weet ik, en daarom schreef ik ook eilanden meervoud.

skik

Evanlyn

haha, dat heb ik ook gehad; mijn zoon wurmde zich los uit je hand of beeter desnoods in. Toen ook maar in een tuigje..... nou!! Wat je dan voor shit over je heen krijgt!!

Vrienden

Vrienden van ons gebruikten ook een tuigje. In eerste instantie kwam dat nogal komisch over, maar ik gaf ze groot gelijk. In de tijd dat wij kleine kinderen hadden werden er meer anti-wegloopdingen verkocht. Een band met klittenband voor om de arm van ouder en peuter met daartussen zo'n 'telefoon'snoer' (zo'n uitreksnoer) bijvoorbeeld. Je moet toch wat?

Tja

Dat mensen kijken of er iets over zeggen is toch niet meteen veroordelend? Een kind van 6 in een buggy is toch ook anders dan anders? Misschien dat je op den duur voor zulke blikken wat overgevoelig wordt?
grt Dendy (die peuters aan een tuigje ook erg grappig vind)

Psycholoog

Het is een volstrekt normaal psychologisch mechanisme om dingen die 'vreemd' zijn (anders dan je bent gewend) raar te vinden. Of gek. Of zorgwekkend. Of belachelijk. Mede dit mechanisme zorgt bijvoorbeeld voor botsingen tussen verschillende (sub)culturen. We nemen onszelf nu eenmaal als maatgevend en staan maar beperkt open voor ander gedrag (of andere opvattingen, denkbeelden etc.). Als je erop let, herken je het overal, ook hier op het forum. We zijn net gewone mensen

Kwetsbaarheid en onzekerheid

Ik denk dat het "oordelen" van mensen je raakt in je kwetsbaarheid en onzekerheid. Althans zo ervaar ik dat wel. Bij mijn oudste bijvoorbeeld vond ik het heel vervelend als ik opmerkingen (of nog erger: "tips") kreeg over haar gedrag. Ik was onzeker, vond het heel vervelend om een "onaangepast kind" te hebben waar iedereen naar keek en (zo dacht ik) een mening over had.
Bij mijn jongste, die eigenlijk veel storender openbaar gedrag vertoonde, had ik dat veel minder. Blijkbaar was ik toch wat zekerder geworden als moeder. Of was ik gewend geraakt aan vervelende opmerkingen. In elk geval had ik er toen een stuk minder last van.
n@nny

Wat doen nederlanders dan?

Als je weinig voorkomende boodschappen combinaties en hoeveelheden in je karretje hebt liggen? Wat doen of zeggen ze dan dat zo Nederlands aan jullie voordoet?

Vwb de vb met mensen (kinderen) die er anders uitzien, zich anders verplaatsen of zich anders gedragen; volgens mij is het een natuurlijke reactie dat op te merken, sommigen hebben geleerd die reactie te beheersen. Ik heb ook vaak genoeg mensen gesproken die het juist onbeleefd vonden als er niks met zichtbare informatie werd gedaan, als er bv iets is met jou of je kind en iemand doet alsof zijn neus bloedt (rare uitdrukking eigenlijk). Het is volgens mij gewoon heel persoonlijk.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Maar...

als ik je tegen kwam en hoorde dat je dochter 6 is, zou ik ook best kunnen vragen, goh, en nog in de buggy? Dat bedoel ik dan niet veroordelend, maar belangstellend. Soms vind ik dat mensen zich te snel aangevallen voelen. een vraag wordt als oordeel opgevat, terwijl het alleen een vraag is, gewoon belangstelling. Een kind van 6 in een buggy is niet doorsnee. Een tuigje ook niet, daar zou ik ook naar kijken. En ervan genieten dat het kind kan meelopen zonder dat de ouders al te veel gestresst moeten zijn.
Tja en die boodschappen... Ik vraag me ook nog steeds af wat dat meisje voor me bij de kassa doet met 3 pompoenen, 5 pakken kwark, een pot zoetstof en een zakje zemelen....

Meeke

Ik denk ook dat eea je raakt doordat je zelf in een verwerkingsproces zit. Aan mijn kind van 6 zie je niks, maar hij zit ook in de gordels in de bakfiets met een babyspeeltje in z'n hand en het kan me geen bal schelen wat iemand ervan vindt. Want ik weet hoe het zit en ik zit ermee want ik zorg voor hem. En het is een lieverd en ik ben heel trots op hem.
Vorig jaar was dat nog wat moeilijker.

Karretjes

Ik kijk bij de kassa

Tjonge

Daar gebeurde iets geks.
Ik kijk bij de kassa wel vaker in karretjes, gewoon uit nieuwsgierigheid. En aangezien ik nogal een babbel ben denk ik dat ik ook een lollige opmerking over de inhoud van dat karretje had gemaakt. Gewoon omdat ik zulke dingen grappig vind.

Dendy

Ely

Bij de 10 kg pepernoten presteerde een man te zeggen: "Vind je het nodig om nu al zoveel pepernoten te kopen ?" Mijn man antwoordde: "Ja, ze zullen morgen maar eens uitverkocht zijn". Reactie " Ik vind het belachelijk" Mijn man lachend: "Dat is dan jouw probleem ".

Bij een grote kar vol boodschappen en veel van alles, de ene klant tegen de andere: " Wat zou ze daar nu toch allemaal mee moeten " Ik hoorde dat en zei: "Opeten, haha" Of als het te lang duurt voordat ik dit allemaal redelijk netjes in bananendozen heb gestopt ( ik haast me tegenwoordig niet meer) en er wordt gemoppert zeg ik ( soms): "Ja, weer de verkeerde kassa gekozen he". Maar er zijn ook mensen die zeggen, "doe maar kalm aan hoor" en me soms wat proberen te helpen.
Ik begrijp dus niet waarom mensen moeten zeggen wat ze denken, denken doe ik ook vaak, als ik iets vreemds zie, maar het is wel typisch Nederlands om dit dan ook maar te zeggen.
Maar na 15 jaar laat ik het allemaal langs me heen gaan