slechte moeder door antidepressiva?
Hallo
Ik ben nieuw hier, ben lid geworden omdat ik ergens mee worstel. Ik ben moeder van een prachtmannetje van 7 jaar. Het is een gevoelig en onzeker kereltje, maar hij is daarnaast heel extravert en heeft een krachtige persoonlijkheid en hij kan heel pittig zijn. Waar ik mee zit is dat ik sinds een paar jaar antidepressiva gebruik. Ik gebruik dit tegen een angststoornis, en het helpt mij heel veel. Dwz, het helpt mij vooral om (heel) goed te functioneren in mijn werk. In het contact met mijn zoontje is het AD gebruik minder positief. Ik ben sinds een half jaar aan het afbouwen (ik neem het nu niet meer elke dag , maar (gemiddeld) om de dag) en merk daardoor dat ik een veel leukere en betere moeder ben zonder AD. Ik ben dan liever, warmer en sensitiever; ik voel mijn zoontje dan veel beter aan en reageer daardoor ook beter op hem; de hele interactie met hem verloop dan veel beter. Ook kan ik meer genieten (van hem) als ik geen AD gebruik. Wanneer ik wel AD gebruik voel ik minder, dus ook minder liefde, kan ik minder genieten en kan ik veel minder hebben van mijn zoontje (het kortere lontje..). Wanneer we confrontaties hebben is dat altijd wanneer ik AD heb genomen. Ik ben dan ook wel eens echt ontploft (waarbij ik mijn zoontje ook wel eens te hard heb aangepakt) ,wat achteraf heel naar voelde . Ik ken mezelf niet zo, ben namelijk zonder AD eerder (te) lief en zelden echt boos. Maar zomaar helemaal stoppen met AD is ook geen optie; ik functioneer dan veel minder goed op mijn werk. Ben bang mijn baan te verliezen als ik helemaal stop met AD. En dat zou niet handig zijn, want ik ben alleenstaande moeder, met een koopwoning. Ik draag de volledige zorg voor mijn zoontje, ook in financieel opzicht. Maar ik voel me nu vier dagen per week een goede lieve moeder (zonder AD) en een drie dagen een niet zo goede moeder (met AD). Ik ben soms bang dat mijn zoontje hier onder lijdt.... Ik kan er enorm over piekeren wat ik moet doen.. Is er iemand hier die dit herkent? Of iemand die een advies voor mij heeft? Ik hoop op wat reacties waar ik verder mee kan . M .
op en neer
AD werkt niet als een paracetamolletje: na inname merk je resultaat.
Ik denk dat je met afbouwen wel heel lang bezig bent en je lichaam gemengde signalen krijgt: beetje wel, beetje niet maar nooit eens helemaal wel of helemaal niet.
Afbouwen van AD moet langzaam, maar een half jaar is toch wel erg lang.
Ik denk eerder dat je misschien wat last hebt van het wel/niet gebruiken van de AD. Je gebruikt het niet zoals het is bedoeld.
Dit is weer anders dan kalmeringsmiddelen die je af en toe kunt nemen.
Ik zou dus met je behandelaar/huisarts overleggen wat te doen. Maar ik denk echt niet dat het aan het wel of niet nemen van dat pilletje ligt. Wel misschien de manier waarop je het gebruikt: niet therapiegetrouw en het afbouwen is ook niet zoals het meestal gaat.
Daar zou ik eens over praten en dan meteen je klachten op tafel leggen.
huisarts
ik zou het toch aankaarten bij de huisarts. Kun je geen andere AD nemen, iets lichter? Dat lijkt me beter dan de ene keer wel en de andere keer niet.
Zelf heb ik jaren geleden een aantal maanden een lichte AD geslikt, ik merkte toen inderdaad dat mijn gevoelens afgestompt leken, niet depri maar ook niet zoals ik normaal gezien ben (positieve instelling). Ik weet niet meer precies hoe het afbouwen toen ging, is al te lang geleden.
praat met je behandelaar!!
Dit zijn geen smarties. Praat met je behandelaar over je zorgen. En hou de mogelijkheid in het oog dat je dingen ziet die er niet zijn. Die AD zitten je al niet lekker, en nu ga je alles wat even niet goed loopt in de relatie met je zoon wijten aan die AD. En je loopt het risico de negatieve dingen enorm uit te vergroten. Schuldgevoel en onbehagen over je AD gebruik kunnen ondertussen ook bijdragen aan een vervelend gevoel en sneller ontploffen, ziedaar een mogelijk recept voor een hoop narigheid.
Praat met je behandelaar, die ervoor heeft doorgeleerd, en ga niet zelf met dit soort medicijnen lopen experimenteren.
En ik wil als notoire botterik even een lans breken voor het afvlakken van gevoelens, want dat is volgens mij wat je beschrijft: als ik die AD niet slik, ben ik gevoeliger. Maar dat is niet alleen maar altijd goed. Ook gevoelig zijn voor elk signaal van je kind is helemaal niet altijd per definitie goed, want je loopt daarmee ook weer het risico dat je teveel op zijn nek gaat zitten. En wat doet een angststoornis niet voor je opvoedkwaliteiten?
Kortom: misschien ben jij in werkelijkheid wel een betere moeder met AD dan zonder, maar zie je dat zelf niet per se.
O, en nog wat: ben jij niet gewoon in de valkuil getrapt die voor veel vrouwen klaarstaat "een moeder die haar werk goed doet moet en zal zich schuldig voelen"?
Hop, naar de huisarts of -loog- of -peut waar je bij loopt, en een consult vragen.
Groeten,
Temet
arts
Dank voor de reacties. Ik waardeer de eerlijkheid en de adviezen. ik zal een afspraak maken met mijn huisarts om het te bespreken.
groeten M
herken het wel
En je moet vragen naar een doorverwijzing naar een psychiater, iemand die je echt kan helpen de juiste medicatie te vinden. Een dag wel en een dag niet, ik denk niet dat het goed is. Ze zijn namelijk verslavend, en dat wil zeggen dat je heel instabiel kunt worden van de afwisseling.
Dat afgestompte gevoel had ik ook. Bij mij bleek het te werken om compleet te stoppen met de AD, en ook met de pil (die veroorzaakte de depressie bij mij).
Verslavend is niet de juiste term. Als ze verslavend zouden zijn, zou je elke keer meer nodig hebben voor hetzelfde effect. Dat is niet zo. Bij AD treedt wel gewenning op. Dat is ook juist de bedoeling, zo werken die pillen. Je merkt het werkelijke effect pas heel wat weken nadat je eraan begonnen bent. Als je een dagje geen pil neemt, voel je je meestal niet goed, fysiek en/of psychisch. Dit zijn geen pillen om soms wel en soms niet te slikken! Afbouwen is vaak ook lastig omdat je je dan eent tijdje niet zo goed voelt. Maar dat is dus meer het ontwenningseffect dan werkelijke depressie of angst.
Ik ben het met dc eens dat het beter is een doorverwijzing naar een psychiater te vragen. Een huisarts weet hier een heel klein beetje van af, een psychiater heeft er echt voor doorgeleerd. En nee, naar een psychiater gaan betekent echt niet dat je gek bent, het betekent wel dat je serieus advies over je medicatie nodig hebt. Het zijn inderdaad geen smarties.
Lieve Mir
Ik ben 50 en slik al 20 jaar AD. Net als jij heb ik een angststoornis en word ik gauw depressief. Na een paar keer gestopt te zijn en weer in een diepe depressie gevallen te zijn heb ik besloten samen met mijn huisarts dat ik levenslang blijf slikken. Sommige mensen hebben diabetes of hoge bloeddruk, ik heb een stel hersenen die op dit gebied minder goed werkt dan het zou moeten.
De klachten dat je beschrijf ten opzicht van je gedrag met je kind herken ik daarentegen niet. Ik denk dat je naar je arts terug moet en kijken of een andere antidepressiva beter zou werken. Er is zo veel uit te kiezen tegenwoordig. Ik sluit me aan bij de andere posters. De ene AD is het andere niet, en wat werkt voor persoon A werkt niet noodzakelijk voor persoon B. Zelf heb ik baat bij de hele oud Anafranil, jammer genoeg heeft het een paar vervelende bijwerkingen maar andere medicijnen werken bij mij niet of niet goed genoeg.
Ik wens je veel sterkte
Sini
Afbouwen doe je niet om de dag
Afbouwen doe je door elke twee weken (voorbeeld) een beetje minder te nemen. Artsen raden vaak een te snelle afbouw aan. Stel je neemt twee pillen per dag, dan neem je eerst twee weken 1,5 pil. Als dat eenmaal gewend is, dan neem je 1,25 pil per dag. En zo door.
Bouw af terwijl je het niveau gelijkmatig houdt. Dus nooit om de dag een pil nemen.
Koop een pillensnijder zodat je pillen in kleine porties kunt nemen.
ander afbouwschema
Heb even contact gehad met de huisarts, die raad aan voorlopig een lagere dosering te slikken maar dit wel structureel te doen. Dus komt helemaal overeen met wat jullie zeggen..
@sinilind, dank voor je reactie. Fijn dat je een middel hebt gevonden dat (ondanks wat vervelende bijwerkingen) goed genoeg helpt. En je hebt helemaal gelijk, soms is beter om je leven lang AD te blijven slikken. Angst en depressie zijn immers soms (of misschien wel meestal) (deels) een gevolg van hersenstructuur/aanleg en daar valt met therapie dan niet veel aan te veranderen. Zelf hoop ik ooit toch weer helemaal pilvrij door het leven te kunnen. Maar er is dan nog wel heeel veel werk aan de winkel (qua therapie) en momenteel is die ruimte er niet in mijn leven..
