Sfeer in huis verbeteren, tips?
Ik weet het, ruzie tussen broertjes en zusjes onderling hoort er nu eenmaal bij en is ook heel waardevol, maar ik heb het echt helemaal gehad met de strijd tussen mijn dochters en dan met name de 2 oudste (7 en 9). Die twee zitten elkaar voortdurend in de weg; de een hoeft de ander maar aan te kijken of het is mis. Dit is niet iets van de laatste tijd; hun karaktertjes botsen zo met elkaar dat het al heel lang niet lekker loopt. vooral 's ochtends is het herrie in de tent. Het lukt me niet om dit te doorbreken en ondertussen word ik er zelf doodmoe van.
Tips zijn meer dan welkom!
Zelfde
Hier een j/m van 6/8. De jongste heeft ontdekt dat het heel leuk is stiekem zijn zus uit te lokken want die explodeert zo spannend en zus mept er dan graag op los. 's Ochtends is het eigenlijk mijn probleem niet want ik ben als eerste de deur uit, maar het is ook niet leuk om het achteraf te horen. De twee 'ettertjes' kruipen (ondanks hun strijd) altijd graag tegen elkaar aan op de bank als ze uit bed komen. Dat is mijn eerste regel: ieder zijn eigen plek, bij elkaar uit de buurt blijven als je alleen maar ruzie maakt. Ook met eten: bij elkaar uit de buurt zitten en ze niet alleen laten (helaas ben ik tegen die tijd al weg en partner laat ze in de keuken eten en gaat zelf voor de tv het nieuws kijken: gaat hartstikke fout dus). Waar ik op blijf hameren is: altijd eerst tegen de ander zeggen wat je dwars zit, niet meteen schreeuwen of slaan. En vaak koop ik ze ook om: wie zich goed gedraagt, mag in de winkel een toetje uitzoeken, of een youtubefilmpje kijken of whatever. Of ik laat ze samen iets doen (een boodschap, opruimen) waarbij ik zelf natuurlijk de taken verdeel.
Niet dat het heel veel helpt. Het hoort er gewoon bij. Pijnlijk: ik was ook zo met mijn jongere zusje en als mijn moeder verzuchtte dat ze de ergste kinderen ter wereld in haar huis had rondlopen wees ik haar er wijsneuzerig op dat wij als jonge kinderen aan het 'socialiseren' waren.
Wat wel dan achteraf weer positief is: mijn zusje en ik hebben dat helemaal niet zo erg ervaren als mijn moeder. Hadden we ruzie dan hadden we ruzie, was het leuk dan was het leuk.
Misschien
gezamelijke straf of beloningen bedenken voor ruzie maken. Dus laat ze samenwerken; de hele dag geen ruzie maken betekent in de avond extra opblijven of iets anders leuks gaan doen?
Je moet je er in ieder geval niet toe laten verleiden om constant te gaan bemiddelen. Leer ze het zelf uit te zoeken en stimuleer waar nodig. 'En wat vond jij ervan dat zij dat deed? Heb je dat al gezegd?' Hoe ga je dat nu de volgende keer doen?
sterkte! (de vakantie duurt nog even...)
Goed gedrag belonen
Maar hak het in stukken, want een hele dag is veel te lang
dus De ochtend: tussen de middag: en voor het eten: na het eten.
Dat zijn 4 blokken.
ga om de tafel zitten, en leg uit wat je nou precies bedoelt met geen ruzie maken:
mogen ze wel of geen discussie voeren, gaat het om de manier waarop? mogen ze niet aan elkaar zitten ( plukken, slaan, schoppen) of mogen ze elkaar nog wel aanraken maar alleen positief? kroelen?
Bespreek dus eerst heeeeeeel duidelijk en letterlijk wat je precies van ze verwacht, Geen ruzie maken is nl wat vaag. Want je kan het niet altijd eens zijn met de ander, dus moet je ze leren hoe ze hun onenigheid kunnen uitspreken, zonder te kibbelen en te vechten.
Als dat duidelijk is, spreek je dus per blok dat het goed gaat een kleine beloning af: bij voorbeeld.. euh een knikker in de pot, een stikker of een krul.
Van te voren bedenk je hoeveel van die kleine beloningen ze moeten hebben om een grote te krijgen
dus na 2 dagen ( dat zijn 8 blokken) zou je bij voorbeeld kunnen beginnen met 5stikkers= ijsje!
dan kunnen ze nl nog 3 keer de fout in gaan, en toch nog kans maken op de beloning.
Als dit goed gaat bouw je het uit, de volgende 2 dagen, moet het in 6 blokken goed gaan, enz enz...
kleine stapjes...kleine beloningen... en uitbouwen!!
succes!
groet, polly
Omdraaien: verplicht ruzie maken
Wat hier een tijd goed heeft gewerkt is de situatie omdraaien. Ik heb de kinderen uitgelegd dat het heel logisch is dat ze ruzie met elkaar maken, maar dat het wat vermoeiend is om dit de hele dag door te doen.
Van mij moesten ze verplicht ruzie maken van 17 tot 17.30 uur. Die gezichten die ze toen trokken!
Ik riep ze echt om 17 uur bij elkaar om ruzie met elkaar te maken.
Geloof me: de lol was er snel af en ze konden eigenlijk ook niets verzinnen....
Ruzie
Eeuwige ruzies en soms helpt helemaal niets. Neem mijn twee broers of mijn 2 jongste kinderen. Echt, niets helpt, ze botsen constant. Met de 2 broers is het goed gekomen op ruim volwassen leeftijd. De 2 kids misschien ooit, ik hoop 't. Misschien moet je er professionele hulp bij halen. Terugkijkend denk ik dat dat misschien effectiever was geweest dan al mijn ingrijpen dat soms voor even best werkte.
Ruzie is ook heel nuttig ( oi lang)
Mijn persoonlijke mening is dat ruzie maken heel nuttig kan zijn tussen broers en zussen.
Bekvechten, discusieren, allemaal heel nuttig!
daarvan leren ze hun grenzen bewaken en ze leren de anders grenzen kennen, later weten ze dan wel precies wat ze aan elkaar hebben.
Mijn zus en ik hebben vroeger heel wat af gevochten ( niet letterlijk) Nu we volwassen zijn, zijn we geen dikke vriendinnen. We weten echter wel precies wat we aan elkaar hebben.
Mijn man mocht nooit kibbelen met broer, hun moeder hield ze altijd uit elkaar. Gaf ze exact hetzelfde speelgoed, zodat ze ook geen ruzie KONDEN maken...
Mijn man en zijn broer hebben we contact maar hebben geen idee van wat de ander bezighoud, ze weten niet wat ze aan elkaar hebben. Er onstaan heel veel communicatie fouten, ze begrijpen elkaar niet. Maar ze zijn ook niet bij machte om het uit te kunnen praten, veel frustraties tussen hun, en toch grote rivaliteit!!! terwijl ze zo gelijk behandelt zijn als kind. Mijn schoonmoeder wist het ook niet beter en dacht dat ze het heel goed deed, dus we nemen het haar niet kwalijk. Maar de relatie tussen die broers is niet prettig.
Ik laat mij zoons dus wel ruzie maken, maar ik probeer ze te leren HOE! dus benoemen wat je dwars zit, oog hebben voor het verdriet van andere, en toch duidelijk maken hoe je het zou willen zien.
Dat is super lastig hoor, want ik heb 3 zoons en die vliegen elkaar met liefde in de haren!
En ik zeg niet dat mijn manier wel de juiste is... ik weet ook niet beter, en ik doe ook maar mijn best.
Iedereen moet daar zijn eigen weg in vinden.
groet, polly
Nuttig
ik ben me daar heel erg van bewust hoor, dat ruzie maken ook erg nuttig is om de redenen die jij benoemt Polly, maar ze maken zo veel ruzie dat ik er op het moment het nut niet meer zo van inzie...De karakters van de oudste 2 botsen gewoon heel erg met elkaar, ze matchen niet samen en dit is erg lastig. Wat ik idd ook doe is ze leren hoe ze samen ruzie moeten maken (dus de ander op een respectvolle manier benaderen als je iets niet wil i.p.v. meteen uit je slof schieten) en dat ze het ook vooral zelf moeten op zien te lossen. Het is HUN ruzie en ik grijp alleen in op het moment dat ze elkaar pijn doen of als ik merk dat ze er echt niet samen uitkomen.
Maar ik vind het erg lastig, ik merk dat ik vaker tot 10 moet tellen om niet mijn geduld te verliezen...
