Schuldig voelen om niets doen
Ik val weer in een gat! Dit had ik ook toen jongste naar de basisschool ging, ik wist ineens niet wat ik met m'n ene vrije ochtend per week moest beginnen. En nu zit oudste in de brugklas en begint voorzichtig een eigen leven te krijgen, en jongste van 10 spreekt steeds meer buiten de deur met vriendjes af. Hij is nu met de halve klas aan het voetballen op een veldje hier in het dorp.
en ik zit op m'n enige vrije middag thuis op de bank. Ik heb de boodschappen al gedaan, de was draait en net heb ik m'n werkmail gecheckt. En nu weet ik niet wat ik verder nog moet doen. Ik zou best een boek willen lezen maar het lukt op de een of andere manier niet. Het voelt zo gek! Kan iemand alsjeblieft tegen me zeggen dat het okay is om even niets te doen?! En herkent iemand dit gevoel?
Meike!
Je hebt 1 vrije ochtend in de week en je weet niet wat je daar mee moet? Hoe is dat mogelijk?
Ik denk zelf dat het gewoon een kwestie van wennen is. Dat gevoel dat je beschrijft dat je te ongedurig bent om bijvoorbeeld op de bank een boek te gaan lezen, heb ik zelf altijd alleen maar als ik tussen twee verplichte bezigheden in even even kort wat tijd voor mezelf heb. Dan kan ik me niet ontspannen.
Dus ik zal het je nog een keer zeggen: het is OK om niks te doen, ontspan en geniet ervan!
Mijn jongste is drie, over een half jaar gaat hij naar groep 1 en ik kijk er juist enorm naar uit 
Chris
Lezen!
Ik kan het me voorstellen hoor, maar het is echt wel ok om gewoon af en toe, of zelfs vaker lekker niets te doen. Kun je goed energie opladen, en daar wordt je enkel maar een lievere moeder en huisgenoot van!
Trouwens, dat schuldgevoel over niets doen is ook wel bekend als calvinisme, zijn heel veel nederlanders mee gezegend
Chris en dc
Haha Chris, dat had ik dus ook! Ik keek enorm uit naar het moment dat jongste naar school ging. En toen het zover was, wist ik niet wat ik moest doen met m'n tijd. Gelukkig ging dat snel over, maar nu ik al voor de 3e woensdagmiddag op rij alleen thuis ben, bespeur ik hetzelfde. Het is inderdaad een soort ongedurigheid. Ik vind het heerlijk dat ze zelfstandiger worden natuurlijk maar ik moet zelf wat meegroeien denk ik. Ik ben benieuwd hoe jij het gaat ervaren. Maak er maar een feestje van, die eerste vrije ochtend!
ja dc , ik ben bang dat je gelijk hebt en dat dit een zeer calvinistisch trekje van me is. ik zat me net te realiseren dat ik er 'last' van heb dat de jongens later naar bed gaan zodat het 's avonds ook nog best druk in huis is. Ze willen dan samen tv kijken, kletsen, ik moet dan huiswerk overhoren etc. Terwijl ik vroeger dan m' n boek las omdat ze dan natuurlijk op tijd in bed lagen. ik denk dat ik m'n avondbezigheden maar naar de woensdagmiddag moet verschuiven.
Herkenbaar
ik heb dat ook moeten leren en dat heeft best even geduurd voor ik mezelf een kop thee en boek op de bank gunde. Maar heb geduld; het komt goed.
Afkicken
Ik denk dat je moet afkicken van jarenlang moederen. Pas dan krijg je de rust om dat boek midden op de dag te gaan zitten lezen. Mijn man kost het in de vakantie bijvoorbeeld een dikke week voordat hij in de "leesmodus" komt.
Voor de calvinist in jou
Misschien helpt het als je bedenkt dat niksdoen, als in uitrusten en de boel de boel laten en je hoofd leeg maken, in jouw geval ook hard werken is?
Erg herkenbaar
en ik kan het ook nog steeds niet., met een boek op de bank gaan zitten. Ik blijf klusjes voor mezelf verzinnen. Heel raar.
Goh
Wat zegt het dan van mij dat ik helemáál geen moeite heb met nietsdoen? Ik ga gerust een hele dag met boek op de bank zitten of nutteloos zappen. Het lijkt me heel zwaar om nooit eens zo'n nietsdoenhangmiddag te hebben, dan zou ik het allemaal niet volhouden denk ik.
Vic
Nou ehm, jij zegt het, ik dacht het. Ik kan heel prima niets doen, en zou gillend gek worden als ik immer en eeuwig bezig moest zijn van mezelf. Ik vind mezelf niet lui, hoewel ik misschien niet de meest geschikte persoon ben om mezelf te beoordelen , maar heb toch echt wel lummeltijd nodig.
Bij mij is het probleem juist andersom.
Dan ga ik bijvoorbeeld eerst lekker zitten OOL-len, privémails beantwoorden of het dorp in want het huis schoonmaken "kan straks ook nog wel". En oeps, opeens is het alweer tijd om mijn dochter van school te halen. Geen wonder dat ze zo'n rommelpot is met mij als voorbeeld.
Herken het ook
Ik ben ook zo, behalve dat het bij mij (nog) nauwelijks voorkomt dat ik een paar uur voor mezelf heb. Ik werk vier dagen, die ik over vijf dagen verdeel: drie dagen onder schooltijd en twee "lange" dagen. Ik ben dus of aan het werk of ik heb de kinderen thuis. Die een of twee keer per jaar dat ik een dag vrij kan nemen voor bijvoorbeeld de Sint- of de vakantie-inkopen, raak ik geheel verlamd door de gedachte aan aan al die "vrijheid". Dan maak ik maar weer lijstjes van de leuke/nuttige dingen die ik wou/moet doen en dan lukt het wel. Maar op de bank zitten niets doen is te moeilijk. Ik zou het wel graag willen, maar al mijn vakantiedagen gaan op aan het opvangen van de vakanties van de kinderen. En als het dan toch eens voorkomt dat ik tijd over heb, weet ik helaas ook altijd wel klusjes voor mezelf te bedenken. Aan mij heb je dus niets, behalve dat ik het helemaal herken. En natuurlijk is het ok om niets te doen, maar het in de praktijk brengen is iets heel anders.
Als brunette
Ik wou dat ik iets meer als Meike was maar ik heb dat dus helemaal niet. Ik kan enorm goed niks doen. Te goed. En ik kan enorm goed dingen uitstellen. Ook te goed. Ik heb enorme lijsten met allerlei klusjes die nog gedaan moeten worden. Maar uiteindelijk doe ik ze alleen als het echt niet anders kan. Altijd alles op het laatste moment. Ik voel me overigens wel schuldig daarover maar blijkbaar niet genoeg om wat te veranderen.
