schermpjes op verjaardagen en feestjes

Kinderen wel

Van mij mogen de kinderen wel een schermpje meenemen naar een verjaardag. Voor mijn puber is dat zo ongeveer de enige voorwaarde waaronder ze überhaupt mee wil. De jongste (morgen 9) neemt haar DS alleen mee naar 'saaie' feestjes waar geen kinderen komen om mee te spelen. Van volwassenen vind ik het niet zo netjes als ze constant op hun telefoon kijken, maar af en toe even moet kunnen. Ik laat ook vaak foto's zien die op mijn telefoon staan, dus dan haal je hem toch tevoorschijn.

Vroeger en nu

Vroeger namen ze een leesboek of tekenspullen mee om zich te vermaken op familieverjaardagen. Tegenwoordig een schermpje. Ik zie het verschil niet zo, eerlijk gezegd.

Van volwassenen vind ik het minder geslaagd, tenzij er een dringende reden voor is.

O en...

Als wij bezoek krijgen met kinderen, dan mogen onze kinderen zelf ook niet achter hun schermpje, evt uitgezonderd even met de andere kinderen een spelletje.

Liever niet

Als we naar een verjaardag/bijeenkomst gaan waar geen andere kinderen zijn dan mogen ze wel hun Nintendo DS meenemen. Uiteraard is het wel de bedoeling dat ze ook aanspreekbaar zijn en dat ze ook gewoon af en toe een gesprekje voeren met familie/vrienden die hun willen spreken. De rest van de tijd mogen ze spelletjes spelen of iets anders voor zichzelf doen.
Zijn er wel andere kinderen op het feestje dan geen schermpjes mee. Ze gaan zelf ook liever spelen en het is altijd een beetje een teleurstelling als je dan een kind daar hebt wat de hele middag wel achter zijn tablet of telefoon zit. Dat vinden mijn kinderen dan echt jammer want aan samen spelen geven ze wel de voorkeur. Dat kan best achter een spelcomputer zijn maar dan wel een waar je echt samen kan spelen en dat is bij tablets en andere draagbaar spul niet het geval.
Van volwassenen vind ik het asociaal. Je kan een dringende reden hebben (ziek familielid bijvoorbeeld) om af en toe even te kijken maar onder normale omstandigheden hoef je echt niet constant je telefoon te bekijken. Een van mijn allerliefste vriendinnen is wel een beetje zo, haar telefoon lijkt wel onderdeel van haar lichaam uit te maken, ze heeft dat ding echt 24uur vast. Daar word ik ook wat moe van

Taja herkenbaar

Ik verbaas me er ook over als allemaal schermpjes zie op een verjaardag. Ik kan me inderdaad er iets meer bij voorstellen als er helemaal geen andere kinderen zijn. Maar ik heb ook al vaker gezien dat er 8 of 9 kinderen achter een schermpje zitten.

Ik vind kleuren/ tekenen wel iets anders. Dan ontstaat er wel interactie tussen de kinderen. Ze praten ondertussen of ze gaan samen kleuren. Wij nemen ook vaak wat gezelschapsspelletjes mee of een paar poppetjes om mee te spelen.

Ik was laatst in een restaurant en daar zat een familie met elkaar te eten, een paar volwassenen en kinderen. Die kinderen zaten tijdens het eten voortdurend op een scherm te kijken. Ik vind dat echt onbegrijpelijk. Uiteten is toch bij uitstek en sociale aangelegenheid waar je ook met elkaar praat?

samen DSsen

Ik zie kinderen ook regelmatig achter een DS, maar dan maken ze verbinding met elkaar en spelen samen. Ik zie daar echt geen kwaad in.

Hier

Mijn kant van de familie heeft kinderen tussen 12 en 16 en eentje van 22. Ze spelen spelletjes met elkaar en soms ook wel eens op een pad of DS maar altijd mét elkaar. Er zit nooit een kind in een hoekje alleen te spelen.

De kant van Dalarnaman zien we niet zo vaak met verjaardagen maar als we daar zijn gaat het ook zo ongeveer. Als we logeren bij Dalarnamanbroer zit iedereen óf aan een schermpje óf aan een bordspel.

Alleen in een hoekje zitten op een verjaardag waar leeftijdsgenoten zijn zou ik niet toestaan, ook niet voor pubers.

je kunt elkaar er toch ook op wijzen?

Hier is het vergelijkbaar met de reacties hierboven...Niet constant. Kinderen mag als er geen andere kinderen zijn. Volwassenen wel even kijken maar niet de hele tijd. Ik denk ook je komt voor elkaar toch? Dus wat heb je eraan als je de hele tijd op je schempje kijkt? Dan had je net zo goed thuis kunnen blijven...
Het valt mij ook op dat er een soort taboe schijnt te hangen om elkaar daarop te wijzen. Wij doen dat wel. Maar ik zie het om me heen erg weinig. Onder het eten is het hier ook schermpjes weg.
Soms gaat dat even mis....is t al bijna op en zijn we uitgepraat en trilt dat ding en automatisch...dan zeggen we er wel wat van. Of t nu 1 van ons is of de kinderen. Gewoon van : "He joh, doe even weg, we zijn nog niet afgegeten, kan dat later niet?"
En ook bepaalde mensen die hier veel komen (mijn broer, neefje, buurmeisje) die wijzen we er soms op. Omdat ze er veel zijn, ga je eerder op je schermpje kijken denk ik. En soms wijzen ze mij erop
Dat kan ook he?
Of mijn eigen vader, verdiept in de krant op de i-pad. En ik kom koffie drinken....even de koffie in en hij leest zo verder....: "hé pap...nou gezellig hoor..." Soms gaan dingen ongemerkt. Wat is er mis mee om elkaar daar op een aardige manier even op aan te spreken?
groetjes albana

laatst op een feestje

waar de gastheer zelf een i-pad beschikbaar had gesteld voor de kinderen. Op een gegeven moment hebben wij maar gevraagd of het ding weg mocht (inderdaad niemand die dat verder lijkt te storen), want er zaten wel 5 kinderen omheen en ze bemoeiden zich allemaal in vrij opgefokte toestand met het schermpje. Daarna gingen de kinderen lekker spelen, verstoppertje, dobbelspelletje.

Onze kinderen hebben (nog) geen schermpjes, wij als ouders ook niet (kinderen zijn 8 en bijna 5). Tot nu toe gaat dat heel goed, ze klagen niet over hun schermarme opvoeding Ik vind het wel schokkend hoe weinig gevarieerd sommige kinderen in onze omgeving spelen; zelfs een gezin waar de (vrij jonge kinderen) eigenlijk niet spelen. Die vervelen zich de hele tijd een beetje totdat ze op de I-pad mogen (vanaf een uur of 4-5 's middags). Zelfs als we gezamenlijk een uitje hebben willen ze op een gegeven moment naar huis vanwege dat ding. Misschien een beetje een extreem voorbeeld maar toch. Ik vind wel dat je met computerspelletjes in het algemeen te weinig wordt geprikkeld (zowel motorisch/zintuiglijk als de creativiteit).

Verder lijkt me een I-pad of DS wel handig als je onderweg bent op vakantie; en op een verjaardagsfeestje met alleen grote mensen zou ik er niet zoveel bezwaar tegen hebben als kinderen zich terugtrekken met zo'n apparaat. Aan de andere kant vind ik het altijd wel leuk hoe de kinderen zich dan toch vermaken met wat er voor handen is; eigenlijk hebben ze maar 1 oom en tante waar echt niks te doen is voor ze. Die hebben in het geheel geen speelgoed of leuke boeken. Ik kan me van vroeger herinneren dat ik het altijd heel leuk vond om naar sommige ooms en tantes te gaan, die dan dat ene stripboek hadden of die oude spelletjesdoos. Zelfs mijn oma had nog wat leuke boeken in de kast staan en die had een geheimzinnige donkere rommelzolder

verslaving

Nee jij ben niet wereldvreemd, je bezoek is dat. Ik vind het niet normaal om je kinderen een schermpje te geven als je op bezoek gaat.
En volwassenen die continu op hun mobiel kijken, ik vind dat erg onbeleefd. Misschien moet je net als een strenge juf die dingen laten inleveren bij de kapstok Dat kan natuurlijk niet (helaas), maar ik zou het wel bespreken. Het is een verslaving, roken doe je ook buiten hier.

wij hebben een afspraak

eerst binnenkomen, netjes feliciteren enz. en iets drinken en taartje eten. Na een uurtje of half uurtje mag hij gaan gamen o.i.d. Als we ergens eten moet hij natuurlijk rond die tijd ook gewoon erbij komen en dan weer weg. Ik vind het prima zo hoor. Maar als volwassenen zich ook gaan gedragen zo wordt het wel ongezellig! Daar zou ik ook wel iets van zeggen denk ik eigenlijk.

fijn

Fijn dat er meer mensen zijn die er zo over denken. Tegen de volwassenen is het al meerdere keren gezegd, ook door andere visite, maar het helpt niet. Ik vind het ook niet vervelend als iemand even kijkt, maar soms zijn het zelfs filmpjes, waar de kijker dan in zijn eentje om zit te lachen. Iets van de kinderen zeggen is lastiger, mijn zus is snel gepikeerd als er iets over haar kinderen wordt gezegd en dat zou ruzie worden.

prikkeling

Mammahippie, dat is grappig: Toen mijn zoon een paar uur per dag zijn (ernstig) luie oog moest afplakken, raadde de oogarts me aan hem dan juist computerspelletjes te laten doen. Omdat dat de meeste motorisch-visuele prikkeling aan zijn hersenen zou geven.
Verder ben ik ook niet zo voor al dat gescherm altijd en overal.

dat is wel grappig inderdaad

maar verder zijn de prikkels van computerspelletjes natuurlijk nogal eenzijdig. En qua beweging kom je niet verder dan het bedienen van de console, muis of touchscreen.

De bewegingen eenzijdig

Natuurlijk wel op een mobiel apparaat maar niet met de Wii en Kinect enzo. Althans, dat heb ik me laten vertellen want wij hebben het niet in huis
Ik heb toevallig net een familie bijeenkomst gepland en voorgesteld om de schermen bij de kinderen thuis te laten. Dat is dus ook zo gecommuniceerd, ik ben zeer benieuwd hoe dat gaat uitpakken.
Ik was vroeger trouwens een boekenwurm. No way dat ik op elk feestje of bezoek een boek mocht gaan zitten lezen.

Lekker rustig

Kinderen vermaken zich op hun eigen manier.
Zie het probleem niet zo.
Laat ze lekker op de kamer van je eigen kinderen hun eigen gezelligheid maken.
Waarom moeten ze zich op jou manier bezighouden?

omdat ze zo wel erg duidelijk maken (jasam)

Dat ze totaal niet geinteresseerd zijn in jouw of je kinderen. Die (begrijp ik) hun tante/oom/neefjes/nichtjes zijn. Wat voor sociale contacten in het gewone leven bouw je op dan als je altijd overal waar je die legt achter je schermpje zit?
Jaha je bouwt digitale contacten op. Maar dat zijn toch hele andere manieren van contact maken.
Dus ook ik denk dat je iets heel essentieels mist als je zo op bezoek gaat.
groeten albana

Samen DS-en

Als zich een omstandigheid voordoet dat onze kinders op hun DS mogen spelen, dan mogen ze juist niet meer "multiën", dus verbinding maken en samen spelen. Dan worden ze zo luidruchtig, dat het pas echt storend is...

Ik vind dit lastig hoor

Zelf gruw ik ervan als alle kinderen op een schermpje zitten te turen op een feestje. Dus onze regel is: schermpjes blijven thuis (of in de auto als het ver rijden is).
Maar het is ons al een paar keer overkomen dat onze kinderen de enigen waren zonder scherm!
En dit nog wel op een kinderrijk feest.
En niks samen spelen hoor; ieder voor zich.
En de ouders waren er juist blij mij; want zo waren de kinderen lekker rustig.

En juist bij dit soort feestjes denk ik; ga lekker samen iets doen!
Maar dat gaar niet als iedereen behalve jij een scherm heeft.

Overigens ken ik ook feestjes waarbij er heerlijk, maar met veel lawaai wordt gespeeld. Dat kan wel overlast geven, maar dat hoort toch een beetje bij kinderen? Sommige mensen kunnen juist daar niet goed tegen.

Dus die regel van geen scherm op feestjes heb ik een beetje los gelaten. Alleen als anderen ook zitten te schermen mogen ze.

Overigens geldt dit ook voor het lezen van boeken, want dat vind ik helemaal anti sociaal; lezen in gezelschap.
Mag alleen als er geen andere kinderen zijn. En we blijven aanspreekbaar als er gevraagd wordt of je iets wilt drinken oid.
Maar dit gebeurt niet vaak.

Volwassenen die op schermpjes kijken vind ik ook zot. Hangt er van af hoe, maar even mail/Facebook/twitter/whatsapp checken: Not done!
Maar dat leuke filmpje/foto van je (klein)kind of huisdier, dat is juist weer leuk. Vroeger namen mensen toch ook wel eens een mapje foto's mee?
Gelukkig gebeurt dit in mijn familie/vrienden kring eigenlijk nooit.

Wel ooit een keer bij een klant gehad. Die zat de hele tijd zijn mail te checken terwijl ik een huisstijlontwerp aan het presenteren was. Hij keek nauwelijks.... Dat vond ik zo onbeschoft dat ik bijna geneigd was die hele opdracht af te zeggen.

op school

gaf ik vandaag een tekenles (als ouder). Was er een meisje uit groep 7 die vroeg of ze haar telefoon even mocht halen, want dan kon ze 'de boel' een beetje bijhouden. Aaargh!

Echte mensen gaan voor

Als je bij elkaar bent voor een ontmoeting met elkaar, dan gaan de mensen die ' live' aanwezig zijn voor. Maak dat bij binnenkomst op een vriendelijke manier kenbaar. Wie zich niet kan beheersen miet zijn / haar schermpje maar even op de kast leggen. Beetje afkicken kan geen kwaad ( speciale omstandigheden daargelaten)

Tussendoor je schermpje raadplegen us net zo onaardig als tijdens een gesprek jneens met een ander gaan praten.

Lang geprobeerd

Hier hebben we lang geprobeerd om de kinderen van de schermpjes af te houden. DS hebben ze nooit gehad. Zoon is nu 9 en mag sinds een jaar ongeveer de tablet meenemen naar verjaardagen. In onze familie zijn de meeste kinderen al een stuk ouder, boven de 14, daar heeft hij dus weinig aansluiting mee. Dochter had dat wat meer maar neemt nu ook graag haar Ipad mee.
Bij verjaardagen met jongere kinderen is het vaak weer niet nodig. Dochter wil ook weleens een boek meenemen. Vind ik ook goed, ze gaat toch niet de hele tijd zitten lezen. En als er andere kinderen zijn al helemaal niet.
Zoon zal nooit een boek meenemen want die houdt niet van lezen.
Tablet/Ipad mag ook hier pas tevoorschijn komen na het taart eten e.d.
Volwassenen doen hier eigenlijk zelden iets met hun telefoon. Inderdaad hooguit eens een fotootje laten zien of even kijken of een thuisblijvend kind gebeld heeft. Mijn vader echter heeft er weleens een handje van om bij ons thuis in een stripboek te duiken, dat hij dan eerst bij ons uit de kast heeft gepakt. Beetje raar vind ik, maar hij doet dit gelukkig alleen als we in een wat kleiner gezelschap zijn.

breien

ik zit eigenlijk altijd te breien in gezelschap. Zijn er nog mensen die dat vreemd/onbeleefd vinden eigenlijk? Op zich kan ik wel gewoon een gesprek voeren tijdens het breien hoor