Samen spelen

Best lastig

in jouw situatie is dat nu w.s. nog lastiger omdat het vriendje qua leeftijd tussen jouw kinderen in valt. Hier hadden we dat ook weleens, dat Tangodochter met een jonger kind uit de klas speelde en dan deed Tangozoon vaak ook wel deels mee.
Verder vraag ik hier eigenlijk altijd wat de kinderen zelf willen. Wil jouw oudste echt alleen met zijn vriendje spelen, dan zou ik dat toelaten en zelf met de jongste iets doen. Misschien kun je ook nog een spelletje met z'n allen doen. En verder de speelafspraak niet te lang houden zodat jongste daarna nog met oudste kan spelen.

Half

Mijn oudste mag altijd eerst alleen met vriendje spelen, maar na een tijdje moet hij iets verzinnen dat jongste ook even mee kan doen. Goed uit te leggen aan jongste en dan heeft hij nog iets om naar uit te kijken.

Maar ze schelen maar 2 jaar, dus vaak wil oudste dat hij gewoon de hele tijd mee speelt

Nee

Ik vind dat als er een vriendje komt, een brusje niet hoeft mee te spelen tenzij iedereen dat graag wil. Zo ook bij bijvoorbeeld verjaardagspartijtjes. Dan regel(de) ik altijd een oppas voor het kind dat niet jarig was. Ik weet niet of ik er anders in zou staan als de kinderen minder in leeftijd zouden schelen (5,8 jaar), maar ik denk het niet.

Ook nee

Ik vind dat een kind recht heeft op zijn eigen vrienden, zonder deze constant te moeten delen met broers/zussen. Zeker als het kind met de speelafspraak zelf aangeeft de vriend even voor zichzelf te willen hebben.
Ik houd hier thuis bewust de 4-jarige uit de buurt van de 9-jarige, als die een speelafspraak heeft. Tenzij oudste zelf aangeeft dat broertje mee mag spelen. Wat dus eigenlijk best vaak gebeurt. Het vervelende daarvan is hier weer dat jongste bij voorkeur is gaan optrekken met oudere kinderen. Daar hebben wij nu flink last van, hij kijkt nauwelijks om naar zijn leeftijdgenoten. Op school houdt ie zich liever bezig met bovenbouwers, niet handig als je in groep 1 zit. Uit ervaring kan ik dus zeggen dat het wel een goed idee is om je met je eigen leeftijdgenootjes te leren bezig houden. Hoewel het bij Roosje wel een beetje ertussen in hangt, maar dan nog.

Nee

Ik zou een kind nooit verplichten om een brusje op sleeptouw te nemen. Zeker niet bij een speelafspraakje.

Als ik een vriendin uitnodig om mee naar de film te gaan zou ik het ook raar vinden als ze haar dochter mee neemt. Zit ik ineens bij Mega Mindy inplaats van bij Gooise vrouwen...

Een 2,5 jarige en een 6 jarige schelen te veel in interesse om structureel samen te spelen. Soms zal het goed gaan. Maar je kan er niet op rekenen.

Ik zou van de gelegenheid gebruik maken om eens lekker 1 op 1 tijd met de jongste te hebben. Iedereen blij.

Ook bij een kleiner leeftijdsverschil

Ook bij een kleiner leeftijdsverschil zal ik ze overigens nooit verplichten om samen te spelen.

Hier een jongen van 7 en een meid van 5. Er komen dus regelmatig 6 jarigen spelen. Vaak spelen ze dan met z'n drieen. Soms moet je uitkijken dat het 'verkeerde kind' er niet met het speelafspraakje vandoor gaat. Vooral als de jongen een vriendinnetje uitnodigt...

Daar steek ik dan wel een stokje voor. Je mag een vriendje of vriendinnetje niet afpakken.

Eens met vic

Hier hoeft jongste niet mee te spelen als oudste en vriendje dat niet willen. Ik doe dan wat meer met jongste.
Oudste gaat dan meestal als vriendje weg is erg loef met jongste spelen, omdat hij dir dan behoorlijk links heeft laten liggen!

Liora

Tja

ik vraag wel eens aan dochter+vriendinnen of de jongste even mee mag doen. En als het niet mag dan niet en asl het wel mag dan zeg ik erbij dat als ze klaar met haar zijn/genoeg van haar hebben ze het moeten zeggen en dat ik haar dan direct ophaal van boven, ik zeg ook altijd tegen de jongste dat als ze mee mag doen wel goed moet luisteren.

Soms krijgt de jongste dan de rol als huisdier, baby of klein zusje, vooral het laatste is altijd van toepassing

Oh en

ik ben erg fanatiek (sorry buren) mijn jongste aan het koppelen aan de andere meisjes van die leeftijd hier in de straat. En dat resulteerde vandaag in aanbellen bij 3 huizen en bij het 3e huis was ze direct welkom, eerst bij mij, daarne bij hun en ik zat dus zowaar opeens 1,5 uur alleen op de bank waar ik natuurlijk in slaap ben gevallen.

mooi, zoek dus speelkameraadjes, ze spelen nu nog 'samen apart' maar de sfeer van het hangen, zeuren, dreinen is direct over als er hier een andere peuter in huis is.

Leeftijdsverschil

is hier normaal gesproken geen enkel probleem. Jongste is nogal bijdehand en een volwaardig speelkamaraadje voor oudste.

Ik vind die half/half oplossing van dc wel wat. Hem gelijk helemaal buitensluiten gaat me wat ver, als er geen vriendje is doen ze eigenlijk altijd alles samen. Jongste heeft zelf nog geen speelafspraakjes, maar speelt op de opvang wel heel veel met leeftijdsgenootjes. Als hij zijn eigen vriendjes over de vloer krijgt is het ook weer anders natuurlijk.

Roosje (o.t.)

Ik vind het wel heel lief dat ze zo leuk samen spelen. Die van mij zijn water en vuur en dat gaat nooit lang goed ;-(

Nee

Er zal misschien wel eens een moment zijn geweest waarop ik zei 'ah, mag ze mee doen?', maar ik heb altijd gevonden dat mijn dochters recht hadden op eigen speeltijd met eigen vriendinnen zonder zusje erbij. In de praktijk hebben ze best vaak met elkaar en met hun vriendinnen gespeelt, maar dat was uit vrije wil. Nog steeds zijn ze állebei goed bevriend met een meisje die we al vanaf haar vierde jaar kennen.

Eigen speelafspraakjes?

Kun je geen eigen speelafspraakjes voor de jongste regelen? Die van mij ging op die leeftijd heel graag afspreken met zusjes van klasgenootjes van de oudste, kinderen van de peuterspeelzaal en soms ook met klasgenootjes van de oudste.
Maar als ze met iemand afspreken gaat dat meestal vanzelf wel goed. Soms mag de ander niet meespelen, maar dat is incidenteel. Dan vertel ik dat ze op hun kamer moeten gaan spelen en dat de ander daar dan niet mag komen. Ik vind dat ze die vrijheid ook moet hebben. Maar het gebeurt niet vaak dat dat nodig is.

Nee

Het andere kind mag alleen meespelen als degene met het vriendje het wil. Als ze zich dan buitengesloten voelt, ga ik er iets mee doen.
Ik kom zelf uit een groot gezin en weet hoe belangrijk het is, dat je zelf kunt beslissen over je bezigheden, spullen en vriendschappen. Ik zou me daar dus niet zo snel mee bemoeien.

Vic

Ja het is heel leuk en vertederend om te zien hoe goed ze samen kunnen spelen, en dan geven ze elkaar ook afentoe een knuffel Maar ze kunnen ook goed ruziemaken hoor, het blijven wel gewoon broertjes.

Speelafspraakjes voor de jongste, ach dat komt vanzelf wel. Woensdagmiddag is de enige doordeweekse middag dat hij thuis is en dan slaapt hij ook nog anderhalf uur dus ik steek mijn energie graag nog even ergens anders in

Hier ging dat vanzelf

Bij op één na alle vriendjes van mijn oudste mocht jongste er altijd tussendoor keutelen. Zij schelen ruim vijf jaar. De meeste vriendjes vonden het prima. Zusje was haast hun mascotte .

Alleen dat ene vriendje (dit alles toen ze op de basisschool zaten dan hè) was dus enig kind en die vroeg na een paar minuutjes "eh, moet dat niet naar bed?". Vooral dat "dat", geweldig. Dus toen heb ik haar gewoon zelf meegenomen en ben wat met d'r gaan doen.