ruzie en elkaar de schuld geven
Mijn drie kinderen van 14, 12 en 12 maken iedere dag in wisselende samenstellingen ruzie. Er gaat echt geen uur voorbij zonder hatelijke opmerkingen en gevit op elkaar. Wat ik ook heel erg vind is, dat als er iets gebeurt wat wij niet prettig vinden (er wordt bijvoorbeeld een dichte verpakking van iets opengemaakt) geen van drieeen toe wil geven dat hij of zij het heeft gedaan. Het is echt niet zo dat ze dan een vreselijke straf krijgen of zo... helemaal niet zelfs. Wij willen dan alleen weten wie het gedaan heeft en dan vragen om dat echt niet meer te doen. Ik word er zo langzamerhand echt wanhopig van. Samen met het voortdurende geruzie, maakt het dat er in ons gezin nog maar weinig vrolijkheid heerst. Heeft iemand misschien tips of trucs? Vooral om er op een normale manier achter te kunnen komen wie iets gedaan heeft. Ik vind het voor de andere twee dan namelijk ook vervelend omdat wij ze dan steeds alle drie verdenken. Ze aanspreken op hun verantwoordelijkheid helpt helaas niet. Ook niet als wij proberen uit te leggen dat het erg vervelend is voor hun broer en/of zus als hij of zij onterecht wordt verdacht.
In ons huishouden leeft 'Iemand'
Als er iets gebeurt waar wij niet blij mee zijn, van open verpakkingen tot niet dichtgemaakte verpakkingen tot voordeur die niet op slot zit tot huisdier dat geen eten gehad heeft of misschien wel maar niemand weet het zeker.
Wij roepen dan: 'Iemand' heeft X gedaan maar dat is niet handig omdat Yyyyyyyyy. We zorgen ervoor dat alle potentiële Iemanden dit horen. En meestal gaat het erna beter. En soms is er grote lol want dan blijkt de Iemand van dat moment één van de ouders te zijn.
Moraal: zoek niet uit wie het gedaan heeft,doe alsof het iedereen geweest kan zijn. Zo hoef je niemand te beschuldigen en is het effect beter dan een beschuldiging (als je wel weet wie het gedaan heeft) Wij passen dit dus ook toe als we wel weten wie het was.
Iemand, Niemand en Iedereen
Ken je deze?
Op een dag moest er een belangrijke opdracht worden vervuld. IEDEREEN dacht echter dat IEMAND het wel zou doen. En hoewel IEDEREEN het kon, deed NIEMAND het. Hierdoor werd IEMAND boos, omdat het de taak was van IEDEREEN en nu had NIEMAND het gedaan.
In het Engels is hij nog mooier, met 4 personen:
This is a story about four people named Everybody, Somebody, Anybody and Nobody. There was an important job to be done and Everybody was sure that Somebody would do it. Anybody could have done it, but Nobody did it. Somebody got angry about that, because it was Everybody’s job. Everybody thought Anybody could do it, but Nobody realized that Everybody wouldn’t do it. It ended up that Everybody blamed Somebody when Nobody did what Anybody could have.
Adopteer een huisspook
Veel effectiever dan spastisch de 'dader' willen vinden. Met een beetje humor verliest een dergelijke boodschap echt geen impact. Bewaar serieuze communicatie voor serieuze dingen, zo te lezen kan je gezin wel wat luchtigheid gebruiken. Wie weet als jullie ouders luchtiger worden, de kinderen dat ook naar elkaar worden. Baat t niet dan schaadt t ook niet.
Geef het goede voorbeeld
Je verwijt je kinderen dat ze alleen maar onaardig doen tegen elkaar en geeft hier als belangrijk punt voor jullie zelf dat je er graag achter wil komen wie iets heeft gedaan zodat je dan de juiste puber de schuld kan geven. Zoals hierboven al gezegd is; probeer niet achter de waarheid te komen want dat is zonde van je energie en zeker niet aardig.
Pick your battles.
Wat hier weleens geholpen heeft om de sfeer weer terug te krijgen : familieberaad
En dan niet elkaar gaan verwijten wat er niet goed gaat maar alleen zeggen hoe je het zou willen. Geen oude koeien uit de sloot en "ja, maar " is verboden.
Geef ook aan, aan je kinderen. "Ik weet het niet meer. Ik kan me niet voorstellen dat jullie het hier in huis leuk hebben en zou graag van jullie horen hoe ik het kan verbeteren want ik vind het in ieder geval niet leuk". Je kan zo'n gesprekje natuurlijk ook individueel doen. Stel je kwetsbaar op en laat merken dat het je te veel wordt en wat het met je doet.
Succes. Het komt vast goed. Vergeet niet om zelf complimenten uit te delen
negeren en belonen
Beloon het kind wat geen ruzie maakt, geef die alleen positieve aandacht en negeer volledig die andere twee. Zo simpel kan het zijn. Ze botsen en concurreren dat het een lieve lust is omdat jullie daar zo op letten. Als jullie eens de rest van de maand helemaal anders reageren dooft het gedrag wellicht gewoon uit of zijn de ruzies sneller over. Je kunt het zelfs heel kinderachtig aanpakken door met het derde kind extra gezellig gaan doen met een koekje, soms zijn het net hondjes 
inderdaad, niet gaan vragen naar de dader
Meer mensen hebben het al gezegd: helemaal niet vragen wie iets gedaan heeft. Als je erover nadenkt zal je snappen hoeveel energie dit scheelt. Omdat jij niet aanvalt, hoeven de kinderen niet in de verdediging te schieten (energiebesparing 1) en omdat jij niet weet wie het gedaan heeft, hoef je je ook niet druk te maken over eventuele sancties, preken of wat ook (energiebesparing 2). Gewoon "ik weet niet wie het geweest is, maar willen jullie voortaan niet zomaar aan een nieuw pak stroopwafels beginnen, want nu zitten we de rest van het weekend zonder" oid.
Grote kans overigens dat in dat geval de twee kinderen die niet aan de koekjes hebben gezeten onmiddellijk en luidkeels nummer 3 gaan beschuldigen. Dan niet terugvallen op oude praktijken, maar gewoon reageren met "het interesseert met niet zoveel wie het geweest is, maar ik wil dat jullie [meervoud] dat in het vervolg niet meer doen, anders moet ik de stroopwafels voortaan verstoppen.
Ik heb maar twee kinderen, dat scheelt allicht in het gevit, maar als ze hier echt langdurig gaan lopen katten dan roep ik wel eens dat wie wil chagrijnen dat op zijn/haar (bij ons meestal zijn trouwens) kamer mag gaan doen. Daar wordt het kind in kwestie niet per se gezelliger van, maar als het gekat maar ophoudt vind ik het al lang best.
Groeten,
Temet
haha
...en ik vraag nooit naar een schuldige, maar mijn kinderen roepen allebei altijd heel hard, maar IK heb dat niet gedaan! Gelukkig geven ze elkaar zelden direct de schuld
Misschien weten ze al dat ik niet van geruzie hou, en doen ze dat niet (meer).
Zoals Temet het doet, doe ik het eigenlijk precies hetzelfde 
Zit er niet zo bovenop!
Hier een 14 en een 11 jarige. Lekker puberaal gehakketak, dochter roept steeds Kohohop. Als broertje dingen zegt die haar irriteren (en dat is snel) Als ik er steeds wat van zeg gaat het door. Als ik het een beetje laat gaan dooft het uit. Man blijft maar verbieden en aansturen op stoppen en dan blijft he er maar doorgaan.
En hoezo is dichte verpakkingen openmaken een probleem? Mogen pubers in jullie afwezigheid niks nemen aan eten of drinken? Hier duidelijk afspraken gemaakt. Eerst kijken of er nog koek open is, dan pas een nieuw pak pakken.Soms gaat dat wel eens fout, ja jammer pakken we een trommeltje extra om de koek in te doen.
mee eens
Geen schuldige gaan zoeken. Daar kom je nooit uit. Het is al een paar keer gezegd hierboven, maar zo doen wij het ook: "vervelend dat iemand de laatste koekjes heeft opgegeten, graag de volgende keer even vragen/niet opeten."
Als het om iets vervelenders gaat spreek ik ze alle vier apart aan: ik weet niet of jij het was, maakt me ook niet uit, maar iemand heeft 'iets' gedaan en dat vind ik vervelend, graag de volgende keer 'zo' doen.
Als je op zoek gaat naar de schuldige speel je de kinderen ook een beetje tegen elkaar uit, want degene die het niet was, wéét dat een ander schuldig is. En je gebruikt ook wel een groot woord: verdenken. Terwijl het gaat om een verpakking die open wordt gemaakt. Mag misschien niet, maar zolang ze de wodkafles dicht laten zou ik zeggen: pick your battles (en dus niet deze!)
laconiek oppakken
Zodra er iets is (deur niet op slot gedaan bijv), dan zeg je in het algemeen: 'jongens, die deur zat niet op slot, dat is niet de bedoeling, kan me niet schelen WIE dat vergeten is, maar ik wijs er nog even op, want... (enz)'. Krijg je vast opmerkingen in de trant van 'dat was ik niet' of weet ik veel wat. Dan is jou antwoord: 'dat kan, dat maakt mij verder ook niet uit wie, maar even een moment voor mij, omdat die deur niet op slot was, iedereen er weer even aan te herinneren, dat die deur op slot moet. Degene die het vergeten is, weet het zelf wel'.
Klaar
