Regels m.b.t. klacht tegen gezinsvoogd

Maak een dossier

Volgens mij liggen er geen afgebakende gedragsregels en verplichtingen onder de omgang met een voogd. Daardoor zijn je vragen lastig te beantwoorden, maar ik ga het toch proberen.
"Moet ik, ten tijde van de afhandeling van de klacht met de voogd contact hebben?"
Je moet afspraken nakomen. Ik denk niet dat je contact kunt weigeren. Maar actief contact zoeken hoeft niet.
"En verder nog de vraag of de voogd zomaar een datum en tijd prikken voor een overleg en moet je je daaraan houden, terwijl je met de andere deelnemers (in dit geval school) al overeengekomen was dat het die dag niet kon? En moet school zich daaraan houden?"
Dat is wel gebruikelijk. Zelfs het GGD doet dat (algemene oproep jeugdarts). Het is ook onfatsoenlijk, maar er bestaat geen wet op fatsoen. Als je de afspraak wilt verzetten/niet wilt nakomen, dan kun je het schoolhoofd vragen of hij bereid is je vrijstelling te geven of niet. Als hij dat niet wil, dan kan hij misschien even bellen.
"En moet je je kind met de voogd meegeven als deze dat wil of mag je als gezaghebbende ouder dit weigeren?"
Weigeren is altijd lastig. De wet en de bevoegdheden zijn in feite zo geformuleerd dat je verplicht wordt vertrouwen te hebben in de voogd. Je mag wel weten wat die voogd dan van plan is te gaan doen.
"Mag een voogd toestemming voor psychologische hulp voor het kind (welke zij per sms heeft gegeven) daarna weer intrekken via een gedragsdeskundige?"
Dat is niet netjes. Maar het is mogelijk dat de voogd intern op de vingers is getikt. Een voogd is niet in zijn eentje bevoegd om beslissingen te nemen over behandeling. De gedragsdeskundige in het team heeft daar een stem in. Misschien heeft ze die overgeslagen, of voelde die zich overgeslagen, waardoor er alsnog 'nee' wordt gezegd.
"Moet je telefonische bereikbaar zijn of mag je ook eisen dat je alleen middels mail of op vaststaande tijden bereikbaar bent om het zo overzichtelijke te houden?"
Ik denk dat je je voorkeur aan mag geven. Maar ik denk ook dat de voogd de bevoegdheid heeft om de eigen tijd in te delen. Zie je vraag over afspraken. Het is voogden niet verboden om een eigen agenda aan te houden.
Kortom: weinig recht en veel plicht.
Ondertussen bestaat er wel degelijk iets als 'goede omgang'. Meestal keert dat zich tegen ouders (komt afspraken niet na, neemt de telefoon niet op, etc.).
Het is daarom zaak dat je zelf een nauwkeurig dossier bijhoudt. Dag na dag met tijdstip en inhoud opschrijven welke contacten er zijn, wat er gezegd is. Het is inderdaad slim om schriftelijke reacties te ontlokken en te bewaren. Alle sms-en, al jouw mails en brieven, al hun mails en brieven.
ALs je klacht is dat die voogd er een potje van maakt, je van het kastje naar de muur stuurt en het haast onmogelijk is om zo tot constructieve hulp te komen, dan kun je dat met zo'n dossier aantonen.
Dat zet klachten van de voogd over jou (komt afspraken niet na) in een ander daglicht: met die voogd is geen afspraak te maken.
Groet,
Miriam Lavell

Telefonische bereikbaarheid

Huismusje, ook in deze tijd van de mobiele telefonie is niet iedereen altijd telefonisch bereikbaar. Je kan wel toevallig in gesprek met iemand anders zijn, of in de auto zitten, of op de wc. Dat kan de beller van veraf ook niet zien.

Je kan er dus voor kiezen om alleen op bepaalde tijden de telefoon op te nemen en daarbuiten het ding gewoon te laten rinkelen. Hou dan wel de voicemail in de gaten, want het kan dan natuurlijk zijn dat een boodschap wordt ingesproken. Reageer je daar dan niet op dan is het "moeder is niet bereikbaar" natuurlijk snel opgeschreven.

Groeten,

Temet

Afspraken

Het kan helpen om in de aanval te gaan en duidelijk te benoemen waar gezinsvoogd tekort schiet. Dat helpt in elk geval je dossier. Verder zou ik me er toch niet druk over maken. Strijd heb je blijkbaar al. Dan kan werkelijk alles wat beweegt aangegrepen worden als tegenwerking, zelfs als je op je tenen, alles probeert op te volgen en je in alle bochten wringt om afspraken op te volgen die door de hulpverlening al volledig onmogelijk zijn gemaakt. Houdt vooral bij welke fouten in afspraken ze zelf maken, want die fouten maken ze. Elk mens maakt weleens een fout, maar als je denkt dat je verexcuseert wordt door je drukke agenda, en je hebt een machtiger positie, dan maak je er meer. Wees zelf wel stipt maar als een afspraak niet door kan gaan om een heldere reden, geef dat dan schriftelijk aan. Doe zelf wel alle moeite om afspraken mogelijk te maken. Het is een kat en muisspel. En je krijgt toch wel de schuld.

Afspraken

Wat bij ons fout ging als volgt. Hulpverleners komen aan op het adres van vader terwijl de afspraak bij moeder thuis is. Hulpverleners komen te laat. Je komt op een afspraak en hulpverlener blijkt ziek zonder jou te melden. Hulpverlener belooft rekening te houden met je werkagenda maar doet dat uiteindelijk niet. Je hebt een goede reden om af te zeggen (begrafenis) maar men benoemt het als zorgmijden. Je hebt een volledige beschikbaarheid opgegeven maar men kiest ervoor om een afspraak te maken als je net niet kunt (belangrijke werkafspraak). Je hebt je beschikbaarheid aangegeven op vaste dagen maar door verandering van hulpverlener die even later ook nog werktijden verandert krijg jij de zwarte piet. Kortom legio mogelijkheden waarop zij het verzieken waar jij gewoon je afspraken maakt. Jij bent ook een partij waar men rekening mee moet houden.
Afspraken die op vrijdagmiddag ingesproken worden in mijn voicemail over de maandag daarop worden door mij telefonisch afgezegd.

Nav tsjor

"Maar uit het gebrek aan klachten concludeert 'men' ten onrechte dat iedereen dus tevreden is. "

Amen.

Als je wat vaker kranteartikelen leest over het functioneren (of niet) van grote organisaties zal je opgevallen zijn hoe vaak deze redenering wordt opgehangen. "Er zijn maar x klachten ingediend op een totaal van y klanten, dat valt reuze mee". Dat de meeste mensen geen klacht indienen omdat ze geen enkel vertrouwen hebben in de afhandeling ervan (terecht of onterecht) wordt er niet bij verteld.

Klagen dus. Dat ze niet kunnen zeggen dat het goed gaat.

Sterkte ermee

Temet

Klagen

Als een organisatie je klachten niet wil weten heeft het wat mij betreft ook geen zin om te klagen. Ik zou er een minimale hoeveelheid energie in steken. Dat ze dat niet willen weten blijkt vaak al uit de procedure. Klachten indienen bij degene waar je juist klachten over hebt, geen onafhankelijk iemand. Hele vragenlijsten met multiple choice moeten invullen. Allerlei drempels moeten nemen om te komen tot een klacht, als zelf uitzoeken hoe je moet klagen, klachtenprocedure is verouderd, blijkt niet meer te kloppen. En het ergste. Uit de uitspraken blijkt dat je klacht kansloos is want de klachten worden in de meeste gevallen afgewezen en er komt geen vervolg.

Annej

Of klagen helpt of niet, hangt van je doel af. De kans dat je klacht verholpen wordt op een manier die het allerprettigste, verstandigste etc is, is vast een utopie (vooral bij dit soort dingen). Maar klagen kan wel heel zinnig zijn. Net als de toon van je klacht. Het is soms belangrijk om toch te klagen, ookal zal het niets verhelpen, om te zorgen dat bij ernstigere dingen in de toekomst, je altijd kan verwijzen naar je eerder geformuleerde klacht. Je kan ook kiezen om te klagen in de zin van 'wat ik erg jammer vind is.. ". Als het kwalijke maar op papier staat. Je kan er altijd naar verwijzen, later. En dat kan heel handig zijn bij de shit die er dan is. {ja, maar u heeft nooit geklaagd, hoe kan dat nou?). Ik denk wel dat je toon belangrijk is. Je kan fel van leer trekken maar dat zal eerder overkomen als emotioneel (zie je nu, daar zat ze er al doorheen). Of zakelijk, afstandelijk, vriendelijk maar zeer to the point. Dat komt misschien over al afwezige emotisch. Een mix dus. En door een mildere toon dus veel moeilijker af te doen.

Ondertussen: werkrelatie

Ik weet niet of je het al gedaan hebt, maar je kunt ook vragen om een gesprek met de teamleider en de voogd samen. Je mag dan zelf ook iemand meenemen, neem dan iemand mee die niet emotioneel betrokken is bij het verhaal, maar ondertussen aantekeningen kan maken, zodat je later eventueel een verslag van het gesprek kunt reproduceren en opsturen.
In zo'n gesprek neem je een zakelijke houding aan: het gaat erom dat jullie een 'gezamenlijk' project hebben, een casus, waarbij je tot samenwerking moet komen. Vanwege die samenwerkingsrelatie wil je een aantal afspraken maken. Die afspraken gaan over bereikbaarheid, beschikbaarheid, betrouwbaarheid en wat je zoal nog meer van belang vindt.
Bereid het gesprek goed voor, in die zin dat je voor jezelf dingen op papier zet die je wil bereiken (dus geen emotionele verhalen, maar concrete doelen). Dat papier kun je zo maken, dat je het voor jezelf houdt en benut tijdens het gesprek, maar als je emotioneel erdoorheen zakt dan zou je het kunnen achterlaten: dit is wat ik eigenlijk wil bereiken om een goede werkrelatie op te bouwen. En dan geef je aan dat je er over twee weken op terug wil komen, je maakt wel een afspraak met de secretaresse.
Doelstellingen als bereikbaarheid (ja, graag, maar niet altijd), beschikbaarheid (ja, graag, maar niet altijd) en betrouwbaarheid (graag altijd) moeten eerst onderschreven worden: zijn beiden het erover eens dat dit belangrijk is in de toekomstige werkrelatie. Daarna moet het van beiden kanten worden ingevuld, zo konkreet mogelijk.
Je kunt dan ook hete hangijzers aan de orde stellen: wat gaan we doen als de een een behandeling wil en de ander ook, maar een derde niet? Of zoiets.
Probeer het dus op een iets abstrakter niveau te tillen en daar te bespreken, alsof je collega's bent (want je eigenlijk ook bent) en alsof je met elkaar aan het vergaderen bent over de opzet van een nieuw project. De doelstelling van het project moet duidelijk zijn, over de in te zetten middelen moet helderheid komen en de onderlinge relatie moet geformaliseerd worden.
Ik heb zo'n gesprek ooit voorbereid met vijf papieren: wat stoorde mij in het tot dan toe gelopen proces (niet emotioneel, maar beknopt en zakelijk); wat is er volgens ons aan de hand, wat zou er volgens ons moeten gebeuren, wat zijn de risico's van de voorgestelde werkwijze en wat zou mijn voorgestelde werkwijz ezijn. Zoiets. Tijdens het gesprek haald eik ze een voor een tevoorschijn en besprak het volgende punt. Gevolg: ik was niet emotioneel, maar rutsig, ik wist wat ik wilde bereiken en ik had het op papier staan en goed voorbereid.

Oh ja, net als in een zakelijk gesprek moet je er niet van uit gaan dat je alles al direct zult bereiken. Erover nadenken en een vervolgafspraak, waarvan duidelijk is dat dan de uitkomst van het nadenken moet worden bemiddeld is al heel wat. Dus geen emoties als men niet direct akkoord gaat, alleen de constatering dat er dan een verschil is en dat daar nog een oplossing voor moet komen.

Ik hoop dat je dit een beetje begrijpt, het kan je echt helpen.

Tsjor

Schriftelijk

Bewaar alle rapportage en schriftelijke communicatie. Staan er fouten in, gooi die dan niet weg, maar bewaar die juist goed. Fouten in de rapportage kunnen je helpen om aan te tonen dat de voogd zich baseert op onjuiste informatie.
Koop een dikke ordner, die zul je nodig hebben, en doe alles daarin.
Er is een boek: wegwijs in de jungle van de jeugdzorg, dat je kan helpen.
Het AKJ filtert veel klachten weg door mensen aan te raden af te zien van een klacht. Vandaar dat men pocht dat er zo weinig klachten zijn, terwijl het AKJ tegelijk wel een wachtlijst heeft, dat is al vreemd natuurlijk.
Handel zoveel mogelijk contacten schriftelijk en per email af. Stuur een bevestigingsmail met een samenvatting van het gesprek na elk telefonisch en face to face contact. BJZ houdt een contactjournaal bij, maar zaken die hen niet uitkomen, zetten ze daar niet in. Dus het is nodig dat je er zelf voor zorgt dat zaken die van belang zijn ook op een andere manier dan via het contactjournaal, schriftelijk worden vastgelegd. Signaleer ook per email als de voogd bijvoorbeeld 6 weken geen contact op neemt. Ons laatste contact dateert van.......zet je dan in je email.
Blijf ten allen tijde beleefd en met zo min mogelijk emoties, hoe lastig dat ook is. Enfin de andere reacties zeggen dat ook al en geven ook al goede tips.
Sterkte!

Google: behoorlijkheidswijzer ombudsman

De behoorlijkheidswijzer van de ombudsman is een goede leidraad voor het indienen van je klachten. Kijk of er aan deze behoorlijkheidseisen is voldaan en pas je brief daarop aan.

Verder je klachten heel feitelijk houden, zodat exact duidelijk is waar je over klaagt. Dus: klacht en toelichting erbij, zorgen dat de commissie je klacht niet uit je verhaal hoeft te filteren.

Jij kunt klagen over alles wat je denkt dat niet oke is. Sommige dingen mogen, sommige dingen niet.

Een voogd hoeft overigens geen toestemming te geven voor psychologische hulp, geen wet in dit land die jou kan verbieden hulp te zoeken voor jezelf of je kind. Dat de voogd de indruk wekt dat dit anders is, is klachtwaardig. Feit is wel dat jeugdzorg niet gek is op niet door hen aangewezen hulpverleners, het waarom laat zich raden......

Dus klacht: De voogd verbood mij hulp te zoeken voor mijn kind

Toelichting: Dit terwijl ik dit eerder met haar had overlegd en zij had aangegeven dat dit een goed idee was. Enige tijd later echter mailde zij mij dat ik geen hulp mocht inschakelen. Mijn kind heeft echter hulp nodig. Ik ben van mening dat ik als ouder het recht heb hulp voor mijn kind te vragen en dat de voogd mij hierin niet mag beletten. Voor de goede orde geef ik u aan dat de voogd zelf met geen enkele andere oplossign is gekomen.

En dan: zie je het wel......Ook die van het plan van aanpak is er een. Jij hebt immers het recht om te weten wat je moet doen om de ots beeindigd te zien, dat staat dus als het goed is in dat plan. Een klacht heeft nut want ze vinden het echt niet leuk. Een klacht stuur je overigens naar de klachtencommissie, niet naar de directeur. Vervolgens proberen ze nog te bemiddelen, dit mag je weigeren maar is slim om wel te doen. En dan volgt de klachtafhandeling.

Met de teamleider

Huismusje, heb je ook het gesprek gevoerd met de teamleider erbij? Als start kun je dan een kort overzicht geven van de tijdslijn: wanneer zijn de afspraken gemaakt en waaruit blijkt dat ze geschonden zijn (kort).

Om de samenwerking met de voogd op te schorten tot het hoger beroep is geweest is niet verstandig. Verwacht niet teveel van het hoger beroep. Bovendien is de volgorde, dat je een andere voogd krijgt als je met eentje niet goed kunt opschieten. Dat moet je eerst binnen de organisatie bespreken (weer met die teamleider) en daarna kun je het eventueel aan de rechter voorleggen. Maar dat is een andere kwestie dan waar je hoger beroep over gaat.

Het is ook mogelijk dat je om een andere gezinsvoogdij-instelling vraagt. Of dat verstandig is kan ik niet beoordelen je kunt ook van de drup in de regen komen.

Tsjor

Niet zo bijzonder

'Dit is een casus waarin 1 gezaghebbende ouder alles pertinent weigert. En de reden van het intrekken van de toestemming is mij een raadsel, maar ik mag van hun wel naar hun eigen hulpverleners (echt niet dat dat gebeurd), want dat kon wel met toestemming van 1 ouder. Is toch wel heel bijzonder lijkt mij.'
Als één gezaghebbende ouder toestemming weigert kun je via de rechter toestemming vragen. Nu is er een gezinsvoogd, dus in feite kan die gezinsvoogd de vervangende toestemming geven.
Blijkbaar is er een verschil van mening tussen jou en de gezinsvoogdij-instelling over wat nu de beste hulpverlener is.
Ik kan me daar theoretisch iets bij voorstellen. Stel je voor, je kind heeft kanker en jij wil naar Jomanda. Gezaghebbende ouder weigert, de gezinsvoogdij-instelling kan dat ook weigeren en dat is dan wel in het belang van het kind.
Je geeft aand a tje nu niet weet waarom die toestemming is ingetrokken. Dat lijkt me het eerste punt: daarvoor zou je met de gedragsdeskundige van het team moeten praten,d egene die beslist heeft dat die vervangende toestemming er niet komt (dat is niet de voogd, die heeft dat niet beslist, dat is het 'team', maar daarin zitten mensen met wie je kunt praten). Ook daarvoor kun je de teamleider aanspreken, die zit ook in dat team. Als het een inhoudelijk verschil van mening is zou ik erop aandringen dat je met de betreffende gedragsdeskundige gaat praten. Die zijn daar niet happig op, werken vooral met dossiers en sturen vanuit een kluis van gewapend beton. Maar ze zijn wel zorgverlener, moeten zich aan de regels van zorgvuldigheid etc. houden en één van die regels is dat ze overleg moeten voeren met de ouders. Om je op dat gesprek voor te bereiden moet je je even verdiepen in de WGBO. Daarin staat niets over gezinsvoogden, maar ga ervan uit in jouw situatie dat de gezinsvoogd komt in plaats van de toestemming weigerende ouder. Er zijn wel uitgebreide regels over verschillen van mening en hoe daarmee om te gaan.
Hier vind je al een kort overzicht:
http://www.srbag.nl/index.php/consumenten/rechten-en-plichten.html
Het belangrijkste punt is dat je informatie moet krijgen: wat is de diagnose, waarom die behandeling etc.
Dat gesprek met de gedragsdeskundige kan opleveren dat er redenen zijn om een 'eigen' hulpverlener in te zetten. Ga voor jezelf even na, wat je belangrijkste bezwaren zijn tegen die 'eigen' hulpverlener. Als het vooral gevoelsmatig is (weerstand tegen de dwang, tegen het niet gehoord worden, wantrouwen over geld) dan moet je die gedachtes toch even opzij zetten en kijken of de door hen voorgestelde hulpverlener voor je kind wel of niet goed is.
Zie het theoretische voorbeeld: als de gezinsvoogdij-instelling een kankerspecialist uit het ziekenhuis voorstelt moet je toch nagaan wat jouw bezwaren zijn tegen die behandeling en waarom jij Jomanda wil. Ook dat inhoudelijke conflict kun je aan de rechter voorleggen, maar ik denk dat je dat in dit theoretische geval zou verliezen.
Een voorgestelde behandeling of behandelaar weigeren, puur alleen omdat je de gezinsvoogdij-instelling niet vertrouwt is niet verstandig. Als er eigenlijk inhoudelijk geen verschil is (zij stellen een psycholoog voor, jij wil graag een andere psycholoog, maar in feite is er geen verschil) dan zou ik mijn eigen emotionele bezwaren over boord zetten en meegaan in het voorstel. Er komt dan in elk geval een behandeling op gang, en dat is het beste voor je kind. Anders zou je (misschien wel terecht) het verwijt kunnen krijgen dat je behandeling voor je kind weigert en dat is schadelijk voor jou en je kind.
Mocht je gaandeweg de behandeling toch ontdekken dat het niet de goede behandelaar is, of dat er vieze spelletjes met geld worden gespeeld, dan kun je alsnog bezwaar gaan maken en in gesprek gaan met iedereen. Maar je hebt dan in elk geval je bereidheid getoond en aangetoond dat je over je eigen bezwaren heen kunt stappen als dat in het belang van je kind is.

Tsjor

Dossier op cd-rom

Je hebt recht op inzage in het dossier, je hebt recht op en kopie, maar de kosten daarvan kunnen in rekening worden gebracht. En men is altijd voorzichtig, omdat er ook informatie in staat over anderen, bijvoorbeeld over de andere ouder. Je hebt geen recht op die informatie.
Dus vaak geeft men inzage in een opgeschoond dossier, met de mogelijkheid tot het maken van een kopie.

Tsjor

Haken en ogen

"maar ik mag van hun wel naar hun eigen hulpverleners (echt niet dat dat gebeurd), want dat kon wel met toestemming van 1 ouder. Is toch wel heel bijzonder lijkt mij."
Dat lijkt mij niet zo bijzonder. Zo is het nu eenmaal geregeld. Je kunt de hulp die bij BJZ verkrijgbaar is definieren als 'algemeen', terwijl dat wat daar buiten te halen is toch meer om een voorkeur vraagt.
Al is het maar omdat je dat vaak zelf moet betalen (of je er extra voor moet verzekeren). Daaruit volgt vrij automatisch dat het verlenen van hulp zonder toestemming van (een van de) ouders zich beperkt tot die hulp die bij BJZ beschikbaar is.
Ik denk dat je klachten niet zoveel vaste grond krijgen als ze terug te voeren zijn naar de situatie dat een ouder pertinent alles weigert. Daar kan de voogd niks aan doen.
Je kunt wel met de voogd overleggen of er een procedure vervangende toestemming kan worden opgestart. In dat geval zal de voogd het ermee eens moeten zijn dat de voorkeur die jij hebt ook daadwerkelijk meer te bieden heeft dan de bij BJZ beschikbare hulp.
Groet,
Miriam Lavell

De vraag

tsjor:"Nu is er een gezinsvoogd, dus in feite kan die gezinsvoogd de vervangende toestemming geven."
Dat is maar de vraag. Bij OTS zijn de gezaghebbende ouders hun gezag niet zomaar kwijt. Nu is de praktijk wel dat voogden toch doen alsof ze al het gezag hebben (kind mee willen nemen zonder ouder bijvoorbeeld), maar op het moment dat ze op het formalistische standpunt staan dat ze zonder toestemming niks mogen, dan is dat ook waar.
Je kunt vragen waarom de voogd op die twee gedachten hinkt: wel het kind willen meenemen zonder toestemming, niet de bevoegdheid nemen om behandeling goed te keuren.
Het beste dat daar volgens mij uit kan komen is dat de voogd besluit om ook het kind niet mee te nemen. Toestemming voor behandeling is een stap te ver: zie je eigen Jomanda-theorie.
Groet,
Miriam Lavell

Tenzij

De gezinsvoogd er is gekomen om juist dit soort toestemmingen te verlenen vanwege een tegenwerkende ouder.
Volgens de WGBO hoeft de gezinsvoogd zich helemaal niet uit te spreken over een behandeling, die kan noch toestemming geven, noch toestemming weigeren. Hooguit een aanwijzing geven.

Dat zou trouwens ook een mogelijke oplossing zijn: voogd geeft schriftelijke aanwijzing aan weigerende ouder om in te stemmen met de gewenste behandeling, als weigerende ouder weigert kan weigerende ouder uit de ouderlijke macht worden ontzet. (dit gebeurt vaker bij moeders, maar waarom niet bij vaders). En ondertussen kan vervangende toestemming bij de rechter worden gevraagd.

Blijft wel nog het probleem van de gedragsdeskundige-in-kluis-van graniet die wel beslist, maar niet praat met ouders en kinderen.

Tsjor

In relatie tot de klacht

De mogelijke oplossing is er, maar betekent in relatie tot de klacht niet zoveel. Het feit dat die andere ouder geen toestemming geeft, vormt de grootste belemmering. Dat is niet de schuld van die voogd.
"Blijft wel nog het probleem van de gedragsdeskundige-in-kluis-van graniet die wel beslist, maar niet praat met ouders en kinderen."
Ja, dat is een probleem.
Groet,
Miriam Lavell

Kosten dossiers

Als je dossiers opvraagt onder de Wet Bescherming Persoonsgegevens dan zijn de kosten €0,23 per pagina tot maximaal €4,50, en €22,50 bij meer dan honderd pagina's. Op cd blijven de kosten hetzelfde.

Ze zijn niet verplicht om deze kosten in rekening te brengen. Bij Jeugdzorg en bij het AMK kreeg ik alles voor niks. Bij de Raad voor de Kinderbescherming moest ik de volle mep betalen.

Je kunt ook eerst het dossier inzien en aangeven wat je wilt hebben. Het meeste in het dossier zijn toch kopieën van hetzelfde. (Het zijn net kleuters daar. Ze kunnen alleen maar knippen en plakken)

Onder de Wet Openbaar Bestuur is tot 5 pagina's gratis, 6 tot 13 pagina's kost €4,50, en daarboven €0,35 per kopie. Dit kan dus heel duur uitpakken, maar vraag je alles op cd dan betaal je alleen de kosten van de cd. Ook hier zijn ze niet verplicht om de kosten in rekening te brengen, dus vraag er naar.

Ze zullen niet zo happig zijn om de dossiers onder deze wet te verstrekken. Sommigen hadden succes hiermee, anderen niet. Het kan een lange procedure met rechtszaken worden die bijna een jaar duurt. Bedenk wel dat wanneer het dossier openbaar is gemaakt, dan mag iedere malloot het ook opvragen.

Wel kun je de Wet Openbaar Bestuur inzetten om wat meer te weten te komen rond de besluitvorming. De namen van de gedragsdeskundigen en hun registratienummers heb ik onder die wet gekregen. Je schijnt er ook hun diploma's en die van de gezinsvoogd mee op te kunnen vragen.

Van de gedragsdeskundigen kwam ik geen medische rapporten tegen in het dossier. Ik wil nog uitzoeken of ik deze direct bij hun kan opvragen onder de Wet Geneeskundige Behandelingsovereenkomst.

Wanneer je dossiers opvraagt doe dat dan altijd schriftelijk en beroep je op de Algemene Wet Bestuursrecht. Bij een OTS of UHP is Jeugdzorg namelijk een bestuursorgaan. Stel de wettelijke termijn (4 weken WBP, 6 weken WO vast in je brief zodat je na dit termijn de Wet Dwangsom in werking kunt laten treden als je niets meer van ze hebt gehoord.

Hopelijk heb je hier wat aan.

Wantrouw altijd je gezinsvoogd

Ik weet van een geval waarbij de kinderen uit huis werden gehaald omdat de ouders te veel klaagden. De onderbouwing was dat ze door die klachtenprocedures geen tijd over zouden hebben voor de kinderen. Dus er kon ook geen hulpverlening op gang komen.

Dit om even aan te geven hoe krom ze redeneren bij Jeugdzorg.

Klagen heeft alleen zin als je er werkelijks iets mee kunt bereiken.

Beter kun je proberen om de gezinsvoogd het gevoel te geven dat je een goede band met haar wilt opbouwen. Geef ze feedback in de ik-vorm. Zie draadje "Ziek jeugdzorgsysteem". Maar ga nooit zitten babbelen over je problemen, je verleden en je zorgen. Laat zien wat je doet voor je kind en welke hulp je aanvaard. Kijk naar de toekomst. Geef de gezinsvoogd ongemerkt af en toe wat opdrachtjes alleen maar om haar het gevoel te geven dat ze wat voor je kan betekenen. Als zij iets idioots van je vraagt mag je dat best wel eens doen om haar tevreden te houden.

Maar één ding moet je goed onthouden. Geef nóóit je kind mee aan de gezinsvoogd!

Als ze daarom vragen dan kun je er de donder op zeggen dat ze je kind voorgoed van je willen afnemen. Hou dit beeld maar voor ogen: je kind is in veel betere handen bij een kinderlokker dan bij een gezinsvoogd.

Concentreer je vooral op het hogere beroep. Alleen rechtszaken waarmee je Jeugdzorg van je af kunt krijgen hebben nut. Ga bij elke rechtszaak uit van het standpunt dat je helemaal zelf de opvoeding en verzorging aan kunt. Laat zien dat je hulp vrijwillig kunt inzetten, daar heb je Jeugdzooi niet bij nodig.

Nog even over het verschil tussen een gezinsvoogd en een voogd. Een gezinsvoogd is wettelijk verplicht om jou en je kind hulp en steun te geven. Jij behoud het gezag over je kind. De gezinsvoogd heeft niets over je kind te vertellen. Ze kan alleen een schriftelijke aanwijzing geven die de ouders dan moeten opvolgen. Als het een onredelijke aanwijzing is dan kun je daar bezwaar en beroep tegen aantekenen.

Een voogd daarentegen is iemand die het gezag heeft over je kind. Deze komt alleen in beeld wanneer je als ouder uit het gezag bent ontheven. Dat kunnen ze niet zomaar doen. Eerst moeten ze geprobeerd hebben om met hulp de situatie te verbeteren.

Veel gezinsvoogden doen zich voor als voogd. Die denken dan dat ze van alles mogen bepalen. Blijkt het zo te zijn dat ze zich als een voogd voordoen dan kun je daar wel een gegronde klacht tegen indienen.

Let wel dat ze nu al vooruit willen lopen op de nieuwe wet. Dan zal het gezag van ouders drastisch worden ingeperkt. De gezinsvoogd wordt dan een gezinsmanager die gaat beslissen naar welke school je kind gaat en welke medisch hulp je kind krijgt. Ouders mogen hier niet meer tegen procederen want de indicatiebesluiten komen te vervallen. Men mag dan ook meteen de ouders uit het ouderlijk gezag ontheffen zonder eerst hulp te bieden. Nu is het nog niet zover, maar zolang Nederland blijft slapen zie ik de toekomst voor veel kinderen somber tegemoet.

Ja?

"Hou dit beeld maar voor ogen: je kind is in veel betere handen bij een kinderlokker dan bij een gezinsvoogd."

Richard, meen je dat serieus? Toevallig sta ik zelf bijna voor die keuze. Dus ik kan ze beter beter gewoon naar hun misbruiker sturen?

Meelezer

Pakt jou verhaal gezinsvoogd uit in het voordeel van jou zelf en je kind? Daar gaat het om. Lees de verhalen wat justitie (niet) kan met bedreigende situaties voor een kind. Zo lang ze jou kant kiezen kan het nog met een sisser aflopen. Maar het risico is heel groot dat men wel omgang wenst en jou daartoe probeert te dwingen dan wel je kind uit huis plaatst vanwege dit conflict. Het draait uit op een gevecht waar jij en je kind niet blij van worden en waar je zelf maar beperkte invloed op hebt. Het zou fijn zijn om te horen dat het in jou geval anders toegaat.

Als een ballonnetje

Sorry Richard en Annej, maar met de vergelijking van de voogd en de kinderpokken is alle geloofwwaardigheid in een keer uit dit draadje gefloept. Als een ballonnetje leeggelopen.
Jammer.
Miriam lavell

Helemaal eens met miriam

Er zijn vergelijkingen die de zaak zo uit verband trekken dat je verhaal ten onder gaat.
Hoewel Miriam vast de kinderlokker bedoelde en niet de kinderpokken

Annej

Je brengt het alsof er een keuze is. Mijn vraag dus, in mijn geval, wat is het alternatief?
Het is inderdaad de vergelijking die me verkeerd viel. Aan de ene kant een pedofiel die willens en wetens kinderen pijn doet om aan zijn eigen genot tegemoet te komen tegenover een persoon die op zijn of haar manier vast het beste denkt te doen, maar niet beter weet of incompetent is.

Meelezer

"Toevallig sta ik zelf bijna voor die keuze. " Daar was ik even benieuwd naar. Neemt niet weg dat ik Richard volledig kan begrijpen. Je kinderen kunnen voor hun leven beschadigd raken meegenomen door een gezinsvoogd. Die Kafka-achtige situatie is, vol goede intenties, gebaseerd op leugens en foute informatie en gebrek aan praktische en passende hulp is wat de BJZ ingrepen zo ernstig maakt. Een kinderlokker kan je kind ernstig beschadigen maar daarvan weet je nog dat die fout bezig is en dat valt uit te leggen. Je krijgt zelfs de nationale compassie over je heen als de dader gepakt wordt. Zij je kinderen kwijt en sta je machteloos toe te kijken hoe dat daar fout gaat, dan ben je zelf doelwit van uitsluiting en minachting.

Fouten

http://www.nrc.nl/rechtenbestuur/2012/11/24/het-recht-om-de-gordijnen-te-mogen-sluiten/
Als het over privacy gaat, nu weer over het belang van een nationale dna-database dan vergeet men dat de situatie in de jeugdzorg al lang zo is dat je ernstig beschadigd kunt raken door overheidsingrijpen en dat niemand dat rechtzet.
"Bijna elke week is er wel een schandaal van overheidsfunctionarissen die regels overtreden, de waarheid niet spreken of grove onverschilligheid tonen over menselijk leed, omdat ze dat in hun eigen (groeps-) belang achten. Ook valt er bijna elke week wel wat te lezen over mensen die het slachtoffer worden van gewetensarm overheidsgedrag, al dan niet in combinatie met een tunnelvisie."
En dan blijven we maar praten over de goede intenties van jeugdzorg en van de overheid?