Pleegkinderen?

Marsy

Hoi, heb je een mailadres voor mij ?
Ik wil je wel e.e.a. vertellen over mijn ervaring, maar niet op een openbaar forum.
groetjes, Rieke.

Mijn ervaringen

Hai,
Ik heb zelf altijd pleegbroertjes en -zusjes gehad en uiteindelijk heb ik er een permanent (pleeg)zusje aan overgehouden. Ik vind het geweldig dat mensen voor pleegzorg kiezen en ook hee belangrijk dat dit bestaat. Mijn (pleeg)zusje zou ik nooit willen missen en mijn ervaringen als kind met het hebben van pleegzusjes en -broertjes hebben mij zeker gevormd. Heel veel positieve ervaringen, maar soms ook hele moeilijke ervaringen. Zij kreeg altijd veel speelgoed van haar familie, ik kreeg dat niet. Ik was daar heel jaloers op, maar vond niet dat ik dat mocht zijn... Voor een kind moeilijke dingen. Zij kreeg altijd vel aandacht van mensen door 'haar zielige verhaal', ik stond erbij en keek ernaar, maar vond dat wel heel moeilijk. Wat moeilijk blijft, ook nu we volwassen zijn, is haar probleem met hechting. Ik weet dat ze gek op mij is, maar ze kan ook ontzettend afstandelijk zijn. Dat is soms pijnlijk. Eigenlijk kan je niks terug verwachten, en dat is, uit mijn ervaring, ook voor broertjes en zusjes soms moeilijk. Daar tegenover staat dat ik altijd erg bewust ben geweest van het feit dat een veilig thuis niet zo vanzelfsprekend is, dat ik ontzettend veel lol met haar heb gehad, dat we echt hebben kunnen voorkomen dat iemand in de goot terecht is gekomen... Zelf overweeg ik ook op termijn voor pleegzorg te kiezen, maar ik zou geen pleegkinderen nemen van dezelfde leeftijd als mijn eigen kinderen. Ik vind het goed dat je je bewust bent van wat deze beslissing met de rest van het gezin kan doen.
Succes met je beslissing. Ik hoop meer ervaringen te horen en ben benieuwd wat je uiteindelijk gaat doen.
Groetjes,
S.

Marsy

Je hebt mail.

Rieke

Mag ik brutaal zijn & vragen of je mij ook wil mailen? Wij zijn bezig met het Stap programma, maar zijn erg aan het twijfelen.
Mijn email adres is ikketenkate apestaartje hotmail punt com
Bedankt
Mymo

Mymo1

ik heb je gemaild

Twijfel

Wij hebben 4 kinderen.We hebben het goed met elkaar en ik denk regelmatig dat we er best een bij kunnen hebben. Misschien voor de weekenden , misschien voor crisisopvang. We hebben geen slaapkamer over dat is misschien wel een probleem. We hebben onrustige moeilijke jaren achter de rug. Mijn man ziet het daarom niet zo zitten om er een pleegkind bij te hebben maar staat er na verloop van tijd misschien wel achter. Het houd mij bezig.Maar ik schrik ook terug door de reacties uit m'n omgeving. Ik ken een crisisopvanggezin en weet dus enigszins wat je te wachten staat. Daar ben ik niet bang voor. Wel voor de reacties alsdat je het voor het geld doet. Als er problemen komen met eigen kinderen ligt het bij voorbaat aan het feit dat je pleegkinderen opvangt. En als ik hier op OOL lees wordt jeugdzorg afgeschilderd als een stel criminelen. In onze omgeving is ook een puber uit huis geplaatst en de manier waarop verdient geen schoonheidsprijs. Dit maakt mij voorzichtig met pleegouderschap. Aan de andere kant heb ik een sterk gevoel op deze manier iets voor andere kinderen te kunnen doen. Ik twijfel enorm.

Aaf

Algemeen gehouden

Mijn ervaringen zijn natuurlijk alleen maar die van mij
Wij hebben een heel goede pleegzorgbegeleider die ons steunt en adviseert waar mogelijk. En ook de voogd van ons kind is prima, goede contacten indien nodig. En in onze ogen een goede visie. Het gaat heel goed met ons pleegkind, is bij ons sinds baby van paar maand oud. Dat maakt natuurlijk ook veel verschil. We zijn een langdurig pleegzorg gezin. Ons kind woont in ieder geval tot haar 18e bij ons, daarna mag ze zelf haar weg zoeken, maar langer bij ons mag altijd. Dat weten we vrijwel zeker.
Contact met moeder is goed, ze heeft het geaccepteerd dat haar kind (en andere) in pleeggezinnen wonen. Ook dat kan anders, en dan is het allemaal een stuk moeizamer.
Maar dat weet je van te voren niet en dat is wat pleegzorg zo bijzonder maakt, en ook lastig. Je moet een flexibele instelling hebben. Direct stoppen met werken hoeft helemaal niet, wordt zelfs afgeraden. Tenzij je crisiszorg doet, dan kun je baby's, peuters, kleuters, schoolkinderen wat dan ook acuut in huis krijgen en heb je daar de zorg voor te dragen. En het zijn veelal beschadigde kinderen. Langdurige pleegzorg is in die zin makkelijker, het kind groeit op in je gezin en hoort erbij.
Persoonlijk zou ik crisis, weekend en vakantie opvang moeilijker vinden, te veel wisselingen en aanpassingen binnen je gezin. En dat is weer anders als je al 4 kinderen hebt of als je maar 1 kind hebt ( van jezelf dan hè?)
Dus het kan alle kanten op eigenlijk. Wat ik ook zou doen; een kind jonger dan je eigen kinderen in huis nemen, anders ontstaat er een concurrentiestrijd om de oudste zijn. En je eigen kinderen geen aandacht tekort laten komen, al kan dat in sommige omstandigheden even niet anders.
De pleeggezinnen die ik inmiddels ken zijn allemaal anders; Een echtpaar zonder eigen kinderen met alleen maar pleegkinderen, oudere echtparen die de kinderen al het huis uit hebben en nu een pleegkind verzorgen, lesbische stellen met meerdere pleegkinderen, mensen zoals onszelf met eigen kind en pleegkind. Wat me wel opvalt is dat pleegouders vaak meerdere pleegkinderen in huis hebben. Je zit op een gegeven moment in een bestand en stel dat de biologische moeder van je pleegkind weer een kind krijgt die uit huis geplaatst wordt, dan bellen ze eerst de pleegouders van die kinderen zodat het kind met eigen broertje of zusje opgroeit. Logisch. Maar ook moeilijk.
En dan de contacten met de biologische familie; dat kan heel erg leuk zijn en goed gaan, maar ook heel moeizaam en je kunt te maken krijgen met geweldadigheid. Natuurlijk heb je altijd de voogd of pleegzorgwerker erbij in dat soort gevallen maar leuk is anders.
En altijd proberen om de biologische ouders positief neer te zetten ook al gaat het anders, het blijven de ouders van het kind en hun loyaliteit gaat heel ver. Ook logisch.
Ik weet dat het een heel algemeen verhaal is maar het gaat mij te ver om prive verhalen te vertellen.
Pleegzorg is een stap in het duister in mijn optiek, maar wel de moeite waard. En je moet er echt achter staan. En je mag ook best een kind weigeren als ze bij je aankloppen. En voorkeur opgeven voor bv leeftijd of geslacht, het moet ook bij de rest van je gezin passen.
Verder heb je Ned vereniging voor pleeggezinnen, ze hebben een uitgebreid forum waar je met alle vragen terecht kunt.
Ook een heel drukbezocht forum, een soort OO voor pleegkinderen.

Vakantie kinderen

Volgens mij kun je vakantie kinderen gewoon naar school sturen, vaak komt er een juf mee en wordt er ergens in het dorp een schoollokaal vrijgemaakt. Maar als je zelf al een vakantie hebt gepland is het voor het vakantielogeetje niet zo leuk om mee te gaan. Er zijn best een aantal aktiviteiten gepland die het buitenlandse groepje met elkaar en de logeerouders doet, dus dat ontzeg je je vakantiekind dan weer. Dat is tenminste hier zo. En die kinderen blijven vaak een week of zes.

En pleegkinderen naar de opvang...ja dat is gebruikelijk, zeker langdurig, maar ook bij crisisopvang gaat het gewone leven, ook van zo'n kind, gewoon door. Tenzij het kind zo getraumatiseerd is of onder de luizen zit of zo'n psychische stoornis heeft, ja dan is het handiger om er voorlopig gewoon bij te blijven.

Pelle en marsy

Pelle; bij ons komen elke twee jaar kinderen uit het Tjernobyl gebied 'aansterken'. En die blijven in ieder geval 6 weken, kan ook meer zijn. En daar komt de juf mee.
En Marsy; ja, wat is ideaal? Zo min mogelijk concurrentie strijd. Bij ons is het leeftijdsverschil 4 jaar, maar 3 jaar zou ook goed zijn. En de combi jongen/meisje is ook goed te doen; andere interesse qua speelgoed dus daar geen ruzie om. Tja, ik bedenk maar wat. Ik ken ook pleegezinnen die kinderen hebben in de leeftijd van 8,6, en pleegkinderen van 3, 5 en 0. Gaat heel goed.....Ligt ook aan jezelf en hoe je met je kind omgaat. Lastig hoor.

Reactie

Ook ik ben een beetje terughoudend in het vertellen van hele persoonlijke ervaringen. Maar de reden dat ik niet zou kiezen voor pleegkinderen van dezelfde leeftijd heeft idd met een vorm van concurrentie te maken. Ik vond het zelf bijv. altijd heel lastig als kind dat zij na elk weekend bij haar biologische ouders terugkwam met allemaal nieuw speelgoed wat ik niet kreeg, maar wel zou willen. Een klein voorbeeld maar voor mij als kind was dit iets heel ingewikkelds, want ik vond dat ik niet jaloers mocht zijn. Ook voor haar waren dingen heel lastig, zo zaten wij bij elkaar in de klas, maar kon ik veel makkelijker leren en kon veel makkelijker vriendschappen aangaan etc. Aan de andere kant blijft altijd staan dat wij samen ook veel lol hadden, wij altijd samen waren, we altijd samen konden spelen etc. Zij is voor mij 1 van de belangrijkste personen in mijn leven geworden en ik ben enorm trots op haar wat zij tot nu toe bereikt heeft in het leven.
Wat eerder ook gezegd is, wees je er wel bewust van dat je niet alleen met het pleegkind te maken hebt, maar ook met diens biologische ouders wat soms wel heel ingewikkeld kan zijn.
Groetjes,
S.