Ouders van LGBTQI 🏳️⚧️ 🌈 kinderen verzamelen
Hoe vertelde jouw kind het?
Hoe was je reactie ?
Hoe reageerde de buitenwereld?
Waar loop jij of je kind tegenaan ?
Positieve kanten ?
Kortom. Alles is bespreekbaar
Ze roepen in wachtkamers toch ook wel alleen je achternaam?
Hoi!
Ik heb hier nog niet eerder (actief) meegeschreven, maar wilde ergens kwijt dat het met mijn nichtje, een heel leuk, lief, trans meisje van 17, zó goed gaat sinds ze cross-sekse hormonen krijgt. Ze logeert hier nu en het valt me echt op dat ze zo enorm opgebloeid is 
Hoe gaat het met jullie en jullie kinderen?
Wat fijn coockielover!
Hier gaat het met kind redelijk. Kwakkelt veel, pikt elk virusje op. De vraag is nu of dit eventueel door de hormonen kan komen. Geestelijk gaat het wel goed met haar, ze kijkt uit naar de operatie komende zomer. Maar ziet er ook tegenop, het is een pittige ingreep.
Cookielover schreef op 03-01-2023 om 16:36:
Hoi!
Ik heb hier nog niet eerder (actief) meegeschreven, maar wilde ergens kwijt dat het met mijn nichtje, een heel leuk, lief, trans meisje van 17, zó goed gaat sinds ze cross-sekse hormonen krijgt. Ze logeert hier nu en het valt me echt op dat ze zo enorm opgebloeid is
Hoe gaat het met jullie en jullie kinderen?
Ach wat heerlijk voor haar. Hier voelde zoon (ftm) zich ook helemaal zichzelf worden toen hij eenmaal crosshormonen kreeg
Een half jaar geleden kwam onze zoon uit de kast als transgender (ftm) helaas wil zijn vader het nog niet accepteren. Vindt het onzin en gelooft dat het een fase is. Ik vind het belangrijk om ons kind te steunen, ongeacht mijn eigen gevoelens. Het gaat niet om mij, maar om ons kind. Maar wel heel lastig hoor, als je partner er totaal niet is om je kind te steunen. Of om elkaar als partners in dit proces te steunen. Herkennen keer mensen dit? En hoe moet ik hiermee omgaan?
Madamemossel schreef op 04-01-2023 om 09:05:
Een half jaar geleden kwam onze zoon uit de kast als transgender (ftm) helaas wil zijn vader het nog niet accepteren. Vindt het onzin en gelooft dat het een fase is. Ik vind het belangrijk om ons kind te steunen, ongeacht mijn eigen gevoelens. Het gaat niet om mij, maar om ons kind. Maar wel heel lastig hoor, als je partner er totaal niet is om je kind te steunen. Of om elkaar als partners in dit proces te steunen. Herkennen keer mensen dit? En hoe moet ik hiermee omgaan?
Wat lastig. Ik hoor dit vaker over vaders. Er zijn er ook die wel bijdraaien. Misschien is de facebookgroep 'ouders van transkinderen' een plek voor je. Daar kun je je verhaal kwijt en steun vinden. sterkte
De langverwachte brief voor onze zoon is binnen 
Volgende maand intake in Nijmegen!
Spannend Yette!
Madamemossel schreef op 04-01-2023 om 09:05:
Een half jaar geleden kwam onze zoon uit de kast als transgender (ftm) helaas wil zijn vader het nog niet accepteren. Vindt het onzin en gelooft dat het een fase is. Ik vind het belangrijk om ons kind te steunen, ongeacht mijn eigen gevoelens. Het gaat niet om mij, maar om ons kind. Maar wel heel lastig hoor, als je partner er totaal niet is om je kind te steunen. Of om elkaar als partners in dit proces te steunen. Herkennen keer mensen dit? En hoe moet ik hiermee omgaan?
Ja, dit herken ik
Mijn man had, en heeft het er ook nog steeds moeilijk mee. In eerste instantie heb ik tegen man gezegd, je moet het accepteren. Het is of dat, of je kind helemaal kwijt raken. Dat laatste wilde hij niet, hij hield toch van zijn kind.
Ik kan alleen maar zeggen, het kost tijd. Veel tijd. Man is hier nog steeds bang dat het een " fase " is, dat ze straks spijt krijgt als de operatie heeft plaatsgevonden. Man gebruikt tegen mij ook nog vaak hij, hem en de oude jongensnaam. Bij dochter gebruikt hij gelukkig inmiddels wel de nieuwe vrouwennaam. Ook het disrepect is over ( bij ruzies zei man boos: ach vent, trek een rokkie aan!)
Het scheelt dat dochter inmiddels de deur uit is. Als man er elke dag mee geconfronteerd zou worden, zou het lastiger nog zijn. We zijn inmiddels bijna 5 jaar verder.
Ik denk , nog 5 jaar erbij en man is er aan gewend. Hoop ik. Maar het kost tijd, veel tijd. En als moeder laveer je om de brokstukken heen, probeer je te relativeren, te kalmeren, de relaties onderling goed te houden... het is soms best lastig. Overigens heb ik een zeer traditionele half buitenlandse man, waar een zoon hoog in het vaandel stond. Nu heeft hij dus 2 dochters....maakt het nog wat moeilijker voor hem te accepteren. Maar het verbetert dus wel. Alleen gaat het langzaam. Laat hem spuien, toon begrip, zolang hij tegen kind maar normaal doet.
yette schreef op 05-01-2023 om 06:08:
De langverwachte brief voor onze zoon is binnen
Wat fijn Yette! Het gaat nog een lang proces worden, maar als het begin er is, is er uitzicht op verandering en dat doet ze vaak goed.
lientje69 schreef op 03-01-2023 om 16:41:
Wat fijn coockielover!
Hier gaat het met kind redelijk. Kwakkelt veel, pikt elk virusje op. De vraag is nu of dit eventueel door de hormonen kan komen. Geestelijk gaat het wel goed met haar, ze kijkt uit naar de operatie komende zomer. Maar ziet er ook tegenop, het is een pittige ingreep.
Ja, dat kan ik me voorstellen. Duimen dat ze niet te veel last krijgt van nasleep.
Lexus schreef op 03-01-2023 om 17:14:
[..]
Ach wat heerlijk voor haar. Hier voelde zoon (ftm) zich ook helemaal zichzelf worden toen hij eenmaal crosshormonen kreeg
Heel fijn! Ik had het jouw zoon, mijn nichtje en alle andere trans personen alleen zo veel eerder gegund: dat gelukkige gevoel mogen ervaren.
yette schreef op 05-01-2023 om 06:08:
De langverwachte brief voor onze zoon is binnen
O, wat fijn! 
yette schreef op 05-01-2023 om 06:08:
De langverwachte brief voor onze zoon is binnen
Jaaa wat fijn, hier ook het eerste gesprek in A'dam gehad. Super fijn dat er, een klein, stapje gezet is
Dat een docent denkt dat het een goed idee is om aan zoon te vragen, waar klasgenoten bij staan, "ben jij transgender of als jongen geboren?"
hoe haalt ie het in z'n hoofd. Als je dat soort vragen hebt stel je die toch 1 op 1? Pffff
