Ouders van "daders"
Waar mijn gedachten nu de hele week al naar uit gaan als het op het nieuws over de moorden gaat van de vermiste meisjes, (wat zondermeer erg is, daar wil ik geen iota van af doen) is hoe verschrikkelijk het wel niet moet zijn voor de ouders van de beide daders.
Wat moet er wel niet door de hoofden van die ouders gaan, in de wetenschap dat hun zoon verantwoordelijk is/betrokken bij dat verschrikkelijke misdrijf.
De onmacht, het ongeloof, de woede, de schaamte... En de twijfel, wat hadden we anders kunnen doen, waar hadden we alerter moeten zijn, was er iets wat wij hadden kunnen doen om dit te voorkomen.
En dan de volgende gedachte, hoe kijk je naar je kind? Jouw kind die je in gedachten nog steeds met zijn Duplo's ziet spelen, het lieve schattige knulletje die nu zoiets gedaan heeft. Hoe onbevangen kun je daar nog naar kijken en mee omgaan?
In en in triest is het. Zoals mijn zoon (20) vanochtend in de auto zei: "mam, hier zijn alleen maar verliezers"
Nou ja, dit wilde ik dus even kwijt. Bespreekbaar maken hier op het forum, gedachten en ideeen van anderen hierover horen, zodat ik het uit mijn "systeem" krijg.
Mee eens..
Dat is precies hoe ik er over denk...
Ik heb hier wel eens een draadje gevolgd van een moeder met een autistische zoon die vertelde wel eens bang te zijn wat haar kind zou kunnen doen op latere leeftijd omdat hij zijn eigen kracht niet kent. En gewoon niet goed weet wat wel en niet "normaal" gedrag is.
Daar moet ik steeds aan denken. Die jongen is ook slachtoffer denk ik, net als zijn ouders.
Tenminste...ze zaten beiden op een school voor speciaal onderwijs. Dus ik weet natuurlijk niet of hij autistisch was maar tegenwoordig ga je al snel naar regulier voortgezet onderwijs. Dus als je als tiener naar een speciale school gaat voor speciaal onderwijs dan is er wel wat met je aan de hand..
En dan heb ik het nu alleen over die jongen van 14, die heeft ook bekend.
Die jongen van 16 heeft waarschijnlijk hulp gehad van anderen.
Ben er ook best wel mee begaan. Ik ben opgegroeid in de omgeving Lunteren en fietste regelmatig langs de school waar zij beiden op zaten..
Ja
Je zoon heeft gelijk. Hier zijn alleen maar verliezers
vreselijk
Geen ander woord voor. Het leven van die ouders is ook voorgoed verpest. Zal nooit meer zijn hoe het was. Inderdaad, alleen maar verliezers.
Veel zal nu wel gesproken worden over de stoornis van de jongen. Ja hij schijnt autistisch te zijn, las ik vanochtend. Maar er worden nog altijd meer misdrijven door niet-autisten gepleegd dus daar moet ook niet te veel aan worden opgehangen vind ik.
Er zal wel veel meer met deze jongen aan de hand zijn dan alleen dat. Simpelweg het feit dat een 14 jarige dit bedenkt en uitvoert, daar kan ik niet bij. Dat zal bij die ouders en andere betrokkenen (ook school) altijd een grote vraag blijven.
Ja natuurlijk zal hij niet alleen autisme hebben, wil ook niemand voor het hoofd stoten met mijn bericht hoor.
De kans is groot dat hij verschillende stoornissen heeft. Maar waarschijnlijk heeft nooit iemand gedacht dat hij zoiets kon uitvoeren.
Mijn dochter las vanmorgen ergens dat hij al een tijdje niet op school was geweest en al heel lang dit in zijn hoofd had om te doen..
Ik ga er nog steeds vanuit dat het een ongelukkige samenloop van omstandigheden is geweest en dat het ook niet zijn intentie is geweest dat het zo zou aflopen...
Als het een vooropgezet plan is geweest dan hoop ik dat hij erg goed begeleid wordt als hij weer op vrije voeten komt..
Het maakt niet uit
Of je kind wel of geen stoornis heeft, het is en blijft je kind. Je hebt er je dromen over, dromen die passen bij jouw kind, gebaseerd op datgene wat je weet en ervaren hebt voor deze verschrikkelijk daad.
De manier waarop je het leven van je kind voor je zag, de toekomst die je zag voor jouw kind, die is in ene voorbij.
Voorbij op een verschrikkelijke manier waardoor nu ook geen plannen kunt maken voor de toekomst, omdat je bij god nog niet weet wat er te gebeuren staat.
Je staat dus vol verwarring voor een toekomst waar je nog geen 14 dagen in vooruit kunt kijken. Je staat te kijken naar een toekomst die je je in de wildste dromen niet voor had kunnen stellen.
Verschrikkelijk.
geruchten
"Mijn dochter las vanmorgen ergens dat hij al een tijdje niet op school was geweest en al heel lang dit in zijn hoofd had om te doen.."
Waar heeft ze dat gelezen? Of heeft het rechercheteam gelekt?
Pas in vredesnaam op met "ergens gelezen" en "van horen zeggen", zowel op social media als in real life! Zo schijnt er opeens een tsunami van zwarte auto's te zijn en wordt half minderjarig Nederland opeens aan de arm zo'n auto in getrokken als ik de waarschuwingen op FB moet geloven (wat ik dus niet doe).
Het is al erg genoeg. Ik heb ook veel aan de ouders van die jongens gedacht. Ze zullen ongetwijfeld de vuilnis hebben meegekregen die op social media werd uitgestort over hun zonen (en het is een gruweldaad - maar het is ook een kind met speciaal-onderwijsachtergrond, het zal je kind maar zijn).
Ik vind dan ook dat we heel erg terughoudend moeten zijn met "mijn dochter heeft gelezen" en "ik heb gehoord".
over die ouders
Wat mij al gauw door het hoofd schoot: de ouders van de meisjes hebben (gelukkig) steun en aandacht in alle vormen.
Maar de ouders van die jongens? Ik krijg dat niet uit mijn hoofd.
idd Sally
Ik lees nu op FB ook volop waarschuwingen voor kinderlokkers. En iedereen deelt dit klakkeloos. Mensen die aan bepaalde signalementen voldoen worden nu aan de schandpaal genageld.
Verder begreep ik ook dat deze jongen max 1 jaar jeugddetentie kan krijgen, maar hoe gaat het daarna? Ik hoop wel dat hij tot zijn 18e in een instelling zal wonen, waar hij begeleid en heropgevoed wordt. In een normale setting lukt het overduidelijk niet.
Voor die ouders is ongetwijfeld hulpverlening beschikbaar mochten ze daar behoefte aan hebben. Vergeet niet, dat veel mensen dit niet willen en zien als inmenging in hun privacy.
PIJ-maatregel
Er kan een PIJ-maatregel (Plaatsing in een Inrichting voor Jeugdigen) opgelegd worden. Dit wordt ook wel jeugd-tbs genoemd en kan maximaal 7 jaar duren (eerst maximaal drie jaar en twee keer verlenging met 2 jaar is mogelijk).
Ouders daders
Zouden ouders van daders niet gebruik kunnen maken van slachtofferhulp? Zij zijn ook slachtoffer van het gedrag van hun kind en moeten daarmee leren omgaan. Ik moest er gisteravond ook aan denken. Het zal je kind maar zijn... Ik denk dat ik zou willen verhuizen.
Wat de jongen zelf betreft, ze zaten toch op een school voor speciaal onderwijs? Het zou dus zomaar kunnen dat er al iets aan de hand was met de jongen, maar het heeft totaal geen zin om dat verder lukraak in te vullen. We horen het wel, of niet. Het is heel erg verdrietig allemaal.
zo kan het gebeuren
Ik heb van heel dichtbij meegemaakt hoe het is om ouder van een dader te zijn.
Vriendin haar 14 jarige zoon heeft met een nepwapen een oudere man bij een geldautomaat beroofd.
Vriendin was hier zelf achter gekomen, en ik ben met haar mee aangifte wezen doen, tegen haar eigen zoon dus.
Het was heel heel zwaar om te weten dat je zoon opgepakt gaat worden voor zoiets, je gaat door een hel.
Jouw kind van wie je onvoorwaardelijk houdt doet een ander zoiets aan.
Kind was niet beperkt of iets dergelijks maar leed wel ontzettend onder de scheiding van zijn ouders, en werd te vrij gelaten. Kind kreeg jeugddetentie en is daarna in een pleeggezin verweg geplaatst,weg bij oudere vrienden die een slechte invloed op hem hadden. Bijkomende straf was ook dat hij een excuusbrief slachtoffer moest sturen.
Andere kinderen in het gezin zijn verplicht naar gespecialiseerde naschoolse opvang gegaan, met verplichte ouderhulp. Uiteindelijk is alles met de kinderen goed gekomen, dader van toen is nu een liefdevolle vader voor zijn kinderen.
We waren er niet bij.
We waren er niet bij dus we weten ook niet wat de jongen bezielde om het meisje te doden. Zo kende ik vroeger een leuk meisje dat na een heftige woordewisseling met een zwaar verliefde jongen, bloedend vanwege een steek met een mes in haar milt, thuis kwam en direkt geopereerd moest worden. De jongen had geen stempel of gedragsproblemen. Daarna alleen diepe spijt en een veroordeling aan zijn broek.
Ik schrijf dit niet om de daad te negeren maar om de daad los te zien van zijn diagnose. Iemand schreef dat de kans groot is dat hij meerdere stoornissen heeft. Grr. In een vlaag van verstandsverbijstering heeft iemand een fatale actie gemaakt.
Flanagan
Nou ik vind jouw laatste opmerking wel wat makkelijk gedacht hoor. Eerst misbruiken (verkrachten?) en van vermoorden en dat afdoen als 'een vlaag van verstandsverbijstering'??? Volgens mij zit daar genoeg tijd bij om na te denken.
De vraag is waarom overkomt dit iemand? Gelukkig kunnen veruit de meeste mensen zich beheersen.
Zon
Als de jongen niet op een speciale school had gezeten, hadden we zijn daad ook niet in verband gelegd met een gedragsstoornis.
De vlaag van verstandsverbijstering haalde ik aan omdat ik ook niet weet wat iemand bezielde.
o nee
Maar ik link dat ook niet aan zijn speciale school. Zie mijn 1e post.De kans dat iemand dit doet die afkomstig is uit regulier onderwijs is vele malen groter (ook relatief gezien).
Over de andere dader is ook al heel stigmatiserend geschreven: jongen die bij zijn moeder in een huurwoning in Den Bosch woonde. In de meest multiculturele wijk van de stad. Alsof dat er wat toe doet.
Neemt niet weg dat hun daden ziekelijk en pervers zijn. Ik denk ook wel dat mensen die tot zoiets in staat zijn sowieso een stoornis hebben. Al dan niet gediagnostiseerd.
Ongelooflijk
Ik heb hier thuis twee veertienjarige jongens. Kan me helemaal niets voorstellen bij het scenario dat ze een meisje misbruiken en vermoorden. Het zijn nog zulke jochies.
Ik zat ook te denken aan de ouders van de dader. Hoe moet je met zoiets leven? Verschrikkelijk.
skik
Zon,
Het meisje in #13 lachte haar vriendje uit terwijl hij dacht dat zij met hem mee ging naar Amerike. Hij wilde alleen terug naar Amerika als zij met hem mee ging. En toen lachte zij hem uit,:' wat had hij gedacht en hoe kon hij zo naief zijn.'
Toen knapte er iets....
Eens was ik zo kwaad op mijn zus dat ik een gesloten kinderschaar met een boog naar haar wierp. Ze gooide hem terug maar raakte het emaille van de kachel. Zolang die kachel daar stond, werden we herinnerd aan onze fout.
Ik was een puber toen dit gebeurde. De jngen is ook 14, en kwetsbaar als een puber kan zijn.
Als ouders, wil je beste voor je kinderen. Daar steek je veel energie in. Als zoiets gebeurt, valt de bodem onder je voeten weg. En dan moet je ook nog de energie opbrengen om je kind te beschermen tegen het onheil dat boven hem hangt. Je kan namelijk niets anders.
De topic ging om de ouders van de daders.
Autisme en criminaliteit
http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/wales/4755313.stm
Nou is er inmiddels al weer veel meer geschreven over de relatie tussen een autismespectrumstoornis en criminaliteit.
Mensen met autisme zijn juist vaak, door hun naïviteit en gebrek aan inzicht, slachtoffer van criminaliteit en door hun onhandigheid en gebrek aan inzicht en overzicht al snel in het vizier.
Ze kunnen dan ook door anderen aangezet worden tot misdaad of onschuldig veroordeeld worden.
Bij misdaad zijn er vaak andere zaken aan de hand. Een geschiedenis van traumatische gebeurtenissen, thuis, op school of elders. Een bijkomende persoonlijkheidsstoornis of andere psychische problemen als depressie en schizofrenie.
Iemand die stelselmatig gepest wordt en buitengesloten kan een keer terug gaan slaan, hoewel dat ook een uitzondering is.
Moord door een getraumatiseerde asielzoeker op zijn vrouw waarmee hij terug was gegaan naar Irak omdat hij zich in Nederland niet goed voelde. Waarschijnlijk een moment van verstandsverbijstering.
Een ontmoeting van twee moeders die een kind hebben verloren. Het vermoorde kind en de moordenaar, ook iemand's kind. De Nederlandse moeder ontmoet in de Koerdische gevangenis de verwarde moordenaar van haar dochter. De kleinkinderen worden opgevoed door de ouders van de moordenaar.
Even kort door de bocht: het gaat niet over autisme of andere
Stoornissen.
Het gaat niet om Autisme en criminaliteit, het gaat over ouders van kinderen die in een hele nare situatie terecht komen.
Ouders dus. Ouders die in een nachtmerrie terechtkomen.
Precies hetzelfde
Mij laat dat ook niet los. De ouders... hoe afschuwelijk moet dat zijn, je geliefde kind dat zo iets ontzettends doet.
Ik heb een boek gelezen van de Susan Kleabold, moeder van een van de daders van de schietpartij op de highschool van Columbine, http://amothersreckoning.com
Zij geeft een inkijkje in hoe het voor haar en haar gezin is geweest en nog is.
Ik hoop dat beide ouderparen fijne vrienden en familie om zich heen hebben, dat mensen zich niet van hen afkeren...
