Ouderinitiatief oproep- 27 juni a.s.
http://www.transitiejeugdzorgouders.nl/index.html
Ook met oudersonline Desiree van Doremalen en Jeugdzorg Dark Horse Renada van Kralingen (rechtspositie van ouders)
"Wij, van de overkoepelende ouderalliantie, doen een beroep op álle ouderorganisaties en ouderplatformen om op te gaan in onze overkoepeling.
Door het verzamelen van onze krachten komen wij, ouders, meer in beeld dan als we op kleine schaal richting overheid onze zorgen uiten. Ouders zijn binnen het bezuinigingsplan níet gehoord! Dat kán en mág niet langer gebeuren. Ouders, wijs elkaar op de naderende verandering en verenig. Deze komen inclusief naam op de homepage van onze website te staan. Het is nu, of nooit!"
Volgende week donderdag 27 juni zijn de initiatiefnemers van deze website aanwezig bij het Jeugdzorgdebat in Den Haag.
Ouders Online op bnr over het ouderinitiatief
http://www.bnr.nl/?service=player&type=archief&fragment=20130621120245300
Dat werkt niet
'...een beroep op álle ouderorganisaties en ouderplatformen om op te gaan in onze overkoepeling.'
Jezelf uitroepen tot overkoepeling en andere organisaties oproepen om op te gaan in jouw initiatief, dat werkt niet. Samenwerken kan wel, denk ik, als ik denk aan die paar ouderorganisaties die ik ken.
Tsjor
Dit gaat ook niet werken
Mijn meoder heeft ervaring met de WMO-tak van de gemeentes.
Op de eerste plaats zijn de gemeentes gefuseerd, dus de beslissingen en alles wat daarbij hoort, daarvoor moet je kilometers reizen, kom je door de pas opgeknapte kom van de kern van de nieuwe gemeente '(eh, is daar wel geld voor?) om verhaal te halen, waarom de huishoudelijke hulp gekort wordt.
Kern vand e klacht: het aantal uren huishoudelijke hulp was gebaseerd op zeer gedetailleerde berekeningen, hoeveel tijd iets kost. Het schrappen is nergens op gebaseerd. Mijn moeder kan het weten, ze was jarenlang maatschappelijk werkende, moest zelf indertijd indicaties stellen, maakte de minutengekte mee, en de overgang naar het CIS, met alle ellende vandien.
De verklaring van de gemeente-ambtenaar: 'mevrouw, in de afgelopen twintig jaar is de stofzuiger en de swifter uitgevonden.'
Te vrezen valt dat dit niveau van intelligentie straks ook tegenover ouders zit: 'mevrouw, u moet hem/haar maar eens harder aanpakken.' Voor elke keer dat een ambtenaar straks zoiets zegt wil ik een euro.
Tsjor
Verdwenen
De matregelen voor 27-minners rond een bijstandsuitkering (4 weken geen uitkering, solliciteren) heeft geleid tot spectaculaire dalingen van rond de 50% minder uitkeringen. Van die verdwenen 50% is 1/3 bekend: zij hebben werk of een opleiding. 2/3 is dus niet bekend, niemand weet wat ze doen,w aar ze van leven etc. En blijkbaar interesseert dt ook niet, want het cijfer van die 50% daling wordt zodanig toegejuicht, dat de staatssecretaris deze maatregel nu ook voor mensen van 27 plus wil gaan toepassen.
Ik vermoed dat een deel van de 27-minners bij de ouders op de bank zit/ligt. De 27-lussers zullen dan wel bij de ouders in het verzorgingshuis terecht komen, denk ik.
Ik maak me zorgen over het 'verdwijnen' van zoveel mensen. Dat kan dadelijk ook gebeuren met kinderen die zorg nodig hebben. Na het ferme gesprek met de ambtenaar zullen ouders en kinderen zich niet meer (kunnen) melden voor zorg. Een spectaculaire daling van het budget zal het gevolg zijn, waarvoor heel wat mensen zichzelf zullen loven en prijzen. En belonen. Niemand zal zich afvragen wat er ondertussen met die kinderen gebeurt. Tot er een incident is. Dan is de reactie: een kop laten rollen (en zachtjes laten neerkomen, kussentje klaar), stevig onderzoek instellen, de bureaulade open doen en het feest kan weer doorgaan.
Ik ben niet voor meer geld, integendeel. Ik vrees de cijfertjesdominantie, waarbij het niet uitmaakt hoe je bezuinigt. Ik vrees het gebrek aan aandacht voor mensen en een evenredig spectaculaire toename van 'de verdwenen mensen' (in het Frans zou het mooi heten: les disparus'.)
Tsjor
Kijk naar duitsland, waar het ook niet werkt
Daar ben ik ook bang voor. Of dat je verzandt in een woud van tegenstrijdige verklaringen en afspraken. Dit laatste hebben wij afgelopen jaar meegemaakt met een (goedbedoelende) middelbare school. zoon in kwestie heeft niets aan de afspraken gehad. Ik vrees met grote vreze voor kinderen en gezinnen die echte hulp echt nodig hebben, en verzanden in een (goedbedoelende) gemeente die het allemaal ook niet weet, en in eerste instantie alles afwimpelt.
Overigens is het systeem in Duitsland ook zo, en inderdaad, wat jullie aangeven gebeurt hier ook. Als het gaat om autisme: in eerste instantie worden ALLE verzoeken om hulp, waar je volgens de wet wel recht op hebt na diagnose, ALLEMAAL dus, afgewezen, waarna je terecht komt in een eeuwig durende cirkel van bezwaar en herziening. Wij zijn inmiddels een jaar verder en zijn nog NIETS opgeschoten.
Hier wordt sommige hulp vergoed via het Jugendamt, en sommige hulp via de Zorgverzekering. Beide instanties proberen hulpvragers te intimideren door op stellige wijze alles af te wijzen. Ook het tijdstip waarop je een verzoek doet telt mee, aan het begin van het jaar is er nog geld, later niet mee. Maar inmiddels wordt alles eerst afgewezen, en dat gaat op basis van bv. een verkeerde formuleren in de diagnose, of een verkeerde formulering in de aanvraag. Men gaat muggeziften in de hoop zo geld te kunnen besparen. Het gaat helemaal niet om het kind dat hulp nodig heeft...
Uiteindelijk zul je ook hier een scheiding aantreffen tussen de mensen met geld die het zelf kunnen betalen, en degenen die afhankelijk zijn van wettelijke regelingen die misschien wel waterdicht lijken, maar het vervolgens niet blijken te zijn. Veel mensen geven ook na een poging al op. En het duurt allemaal zo lang, dat is ook expres, want dan wordt het kind 18 en is het hun pakkie-an niet meer.
Maak je borst maar nat in Nederland...
Voortzetting
Je wilt altijd een beetje optimistisch blijven maar eigenlijk denk ik dat Mirreke gelijk heeft. Het is namelijk nu al zo dat je behoorlijk wat stamina moet bezitten om door te dringen tot de hulpverlening en gesubsidieerde voorzieningen als rugzakjes en speciale scholen.
Dat geeft een spontane tweedeling. Opgeleid en behendig met die dingen weet het wel te regelen voor de kinderen. De rest mag naar jeugdzorg om verder op de kop gezeten te worden. Want voor jeugdzorg is het nog moeilijker om door te dringen tot echte hulp. Of ze geloven er niet in of ze bezitten de doorzettersmotivatie niet die een ouder wel heeft.
Maar al jaren is het zo dat in het behandelplan zaken breed negatief uitgemeten worden vanwege de noodzaak, let op NOODZAAK, dat een kind wel hulp krijgt. En dan noemen ze dat nu fraude. Zo zal het ook gaan in de zorg, waar kwetsbare mensen die je echt niet meer thuis alleen wil hebben, door formuleringen die zwaarder opgeschaald zijn dan realistisch, toch de hulp krijgen die ze absoluut NOODZAKELIJK hebben om niet in de goot terecht te komen.
Maar omdat wij als samenleving blijkbaar afgesproken hebben dat we de grens leggen waar individuen die niet kunnen accepteren is er een probleem. Dat wordt dan weer door intimidatie teruggedrongen. Wat een gedoe.
Cijfertjes voor de liefhebbers
Het SCP heeft een mooi, duidelijk overzicht gemaakt van de geldstromen: waar komt het vandaan en waar gaat het nu naartoe, en waar zitten de 'cliënten' per gemeente.
Ik heb het nog niet helemaal doorgeploegd, maar het is zeker voor meerdere mensen interessant.
Tsjor
